Πιο συγκεκριμένα, με βάση το θεωρητικό υπόδειγμα των R. Katz και P. Mair ένα νέο μοντέλο κόμματος τείνει να επικρατήσει στις δυτικές δημοκρατίες, εκείνο του κόμματος καρτέλ, ή κόμματος του κράτους όπως έχει αποδοθεί στην ελληνική βιβλιογραφία. Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι ότι καθώς πλέον χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από τις συνδρομές των μελών τους, τα πολιτικά κόμματα από εκπρόσωποι συγκεκριμένων κοινωνικών συμφερόντων / αιτημάτων, μετακινούνται πλέον αποκλειστικά στο κράτος.
Και εξηγούμαι:
Η ανάπτυξη της οργανωμένης βάσης και της εσωκομματικής ζωής των κομμάτων με τα σοσιαλιστικά κόμματα στην πρωτοπορία από τα τέλη του 19ου αιώνα στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη, είχε ως αποτέλεσμα την ικανοποίηση αιτημάτων των πιο αδύναμων μερών της κοινωνίας, διαμέσου της νομοθεσίας (επέκταση της ψήφου, δημιουργία κοινωνικού κράτους, μερική αναδιανομή εισοδήματος κ.ά.) καθώς και την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού γιατί η συμμετοχή της κοινωνίας στη πολιτική διαμέσου των πολιτικών κομμάτων βοήθησε στη δημιουργία νέων κομματικών ελίτ. Τα μέλη συμμετείχαν στο κόμμα με την οικονομική τους συνδρομή τους αλλά και με την ενέργεια και το χρόνο τους, καθώς μπορούσαν να επηρεάσουν το πολιτικό πρόγραμμα του κόμματος.
Ωστόσο, στη νέα εποχή, η πολιτική διαμορφώνεται πλέον από τα ιδιωτικά ΜΜΕ, τα οποία επηρεάζουν αποφασιστικά τόσο τα θέματα της δημόσιας συζήτησης, όσο και το πολιτικό προσωπικό. Έτσι τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού προσωπικού είναι πλέον η τεχνοκρατία και η έννοια της πολιτικής ως επάγγελμα, μακριά από ιδεολογικές αναζητήσεις και οράματα. Στο πλαίσιο αυτό η λειτουργία των πολιτικών κομμάτων τίθεται στο περιθώριο, δεν σχεδιάζουν την πολιτική, δεν ανανεώνουν το πολιτικό προσωπικό, καθώς αυτά πλέον αποτελούν αντικείμενο των ιδιωτικών ΜΜΕ. Έτσι το πολιτικό προσωπικό αποτελείται κυρίως από «ουδέτερους» τεχνοκράτες, από γόνους πολιτικών «αναγνωρίσιμους» διαμέσου της τηλεόρασης. Η εξέλιξη όμως αυτή έχει ως αποτέλεσμα η πολιτική και οι πολιτικοί να αδιαφορούν για τα αιτήματα της κοινωνίας και να διαγκωνίζονται το πώς θα είναι καλεσμένοι «μεγάλων» καναλιών ώστε να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους. Το αποτέλεσμα είναι να απομακρύνονται από την κοινωνία, από τους πολίτες και από τις ανάγκες τους.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται τα γεγονότα με τον Λιάπη, αλλά και εκείνα με τη Siemens, τα «γερμένα» υποβρύχια, τις εξοπλιστικές μίζες, τα χρέη των πολιτικών κομμάτων, αλλά και τα «νόμιμα και ηθικά» του Βουλγαράκη, του χρηματιστηρίου, των Offshore εταιρειών και των μεγάλων ποσών περιουσίας που βαραίνουν κυρίως τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αλλά και βουλευτές όλων των πολιτικών κομμάτων.
Αυτό έχει ως συνέπεια την απομάκρυνση του κόσμου από την πολιτική, την αίσθηση ότι τα πολιτικά κόμματα δεν μπορούν να δώσουν πλέον λύσεις και το επόμενο βήμα φαίνεται να είναι η στροφή σε ολοκληρωτικού τύπου φασιστικές οργανώσεις και ο περιορισμός ή ακόμα και η κατάργηση της δημοκρατίας.
Χρύσανθος Τάσσης
Δρ. Πολιτικής Επιστήμης, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου