Ο… ποδοσφαιρικός Νέλσον Μαντέλα!

«Κανένας δεν έχει γεννηθεί μισώντας ένα άλλο άτομο εξαιτίας του χρώματος που έχει το δέρμα του, ή του υπόβαθρού του, ή της θρησκείας του.

«Κανένας δεν έχει γεννηθεί μισώντας ένα άλλο άτομο εξαιτίας του χρώματος που έχει το δέρμα του, ή του υπόβαθρού του, ή της θρησκείας του.

Οι άνθρωποι μαθαίνουν να μισούν και εάν μπορούν να μάθουν να μισούν, μπορούν να διδαχθούν και να αγαπούν. Η αγάπη, έρχεται πολύ πιο φυσικά στην καρδιά του ανθρώπου, παρά το αντίθετο».

Πλήρης ημερών, ταλαιπωρημένος όσο ποτέ από την υγεία του, ο Νέλσον Μαντέλα κοίταξε τον κόσμο και του είπε αντίο το βράδυ της Πέμπτης.

Έχοντας ζήσει μαθαίνοντας τους άλλους να αγαπάνε, έχοντας πολεμήσει και τιμωρηθεί για να το καταφέρει, το όνομα του Μαντέλα δεν θα μπορούσε να μην συνδέεται με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο ειδικότερα. Άλλωστε, ίσως το μάλλον σημαντικό ιδεώδες του αθλητισμού είναι πως φέρνει τους ανθρώπους κοντά, γκρεμίζοντας φυλετικές, θρησκευτικές και άλλου είδους διακρίσεις.

Ο Μαντέλα το γνώριζε καλά και γι’ αυτό, όσες φορές του δόθηκε η ευκαιρία βρέθηκε κοντά στο άθλημα, κάτι που είχε ως επακόλουθο να βρεθεί αρκετές φορές κοντά και στην Πρέμιερ Λιγκ.
Η Λίβερπουλ, οι μεγάλοι δύο σύλλογοι του Μάντσεστερ, Γιουνάιτεντ και Σίτι, αλλά περισσότερο απ’ όλους η Σάντερλαντ, βρέθηκαν κοντά στον ίδιο, ο οποίος αποτέλεσε ίνδαλμα για όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά, αλλά και για εκείνους που τον θαύμαζαν εξ αποστάσεως. Και αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις στο Νησί μετά το άκουσμα της είδησης του θανάτου του, όλοι αυτοί, ήταν πάρα πολλοί.

Ένας οπαδός της Λίβερπουλ
Το 1994 η Λίβερπουλ βρισκόταν σε περιοδεία στη Νότια Αφρική όταν η αποστολή της συνάντησε τον Μαντίμπα και ο Τζον Μπαρνς του έδωσε μία φανέλα του συλλόγου, την οποία ο πρώτος φόρεσε με χαρά.
Εννέα χρόνια αργότερα, ο Μπαρνς παραχώρησε συνέντευξη στην FA κατά την οποία:
«Όταν ήμουν παιδί, δεν είχα ήρωες που θα κυνηγούσα για ένα αυτόγραφο. Αλλά ο Μαντέλα ήταν διαφορετικός. Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος για τον οποίο αισθάνθηκα δέος. Δεν αισθάνομαι ντροπή να πω πως έχω μία φωτογραφία μου μαζί του, κρεμασμένη πάνω από το κρεβάτι μου», ενώ συνεχίζοντας αποκάλυψε πως του είχε εκμυστηρευτεί ότι είναι οπαδός της Λίβερπουλ.

Ο Μαντέλα στο… Μάντσεστερ
Ποδοσφαιριστές των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μάντσεστερ Σίτι είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Μαντέλα προσωπικά, με πιο… τυχερό απ’ όλους τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που βρέθηκε στο πλευρό του αρκετές φορές.
Μάλιστα, ο πρώην τεχνικός των «κόκκινων διαβόλων» είχε βρεθεί πέρυσι στην κρατική τηλεόραση της Ν. Αφρικής την ημέρα των γενεθλίων του Μαντίμπα και του ευχήθηκε χρόνια πολλά και θυμούμενος τη συνάντησή τους μετά την κατάκτηση του τρεμπλ, δήλωσε:
«Όταν μίλησε στο Μονακό αφού κερδίσαμε το τρεμπλ, πραγματικά, ανατρίχιασα. Η ομιλία του ήταν απίστευτη. Είναι προνόμιο για εμάς να βρισκόμαστε εδώ και να γιορτάζουμε τα 94^α γενέθλιά του. Η επιρροή του στην ήπειρο είναι τεράστια. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο σε αυτόν είναι ότι δεν είχε καθόλου πίκρα μέσα του, παρά το γεγονός πως είχε υποφέρει. Πρέπει να είσαι πολύ ιδιαίτερος για να καταφέρεις να παραμερίσεις κάτι τέτοιο».

Στη μπλε πλευρά του Μάντσεστερ, η Σίτι είχε βρεθεί το περασμένο καλοκαίρι στην Ν. Αφρική για  το ετήσιο τουρνουά «Nelson Mandela Challenge» με τον Μανουέλ Πελεγκρίνι να τονίζει πως είναι μία μεγάλη τιμή για τον σύλλογο, και τον Βενσάν Κομπανί να τονίζει πως για εκείνον ο πρώην πρόεδρος της χώρας είναι ο ήρωας του.
Η Σάντερλαντ στη ζωή του Μαντέλα και ανάποδα
Στις 30 Μαρτίου του 2012 η Σάντερλαντ υποδεχόταν τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε ένα παιχνίδι που οι γηπεδούχοι έψαχναν τη νίκη-θαύμα για να κάνουν ένα μεγάλο βήμα για την παραμονή τους στην Πρέμιερ Λιγκ. Το τρίποντο μπορεί να μην ήρθε ποτέ, ωστόσο εκείνη η μέρα θα μείνει για πάντα στην ιστορία των «μαυρόγατων», οι οποίες δημιούργησαν τη δική τους «Mandela Day», με σκοπό να δυναμώσουν τον αγώνα κατά του ρατσισμού στην Ευρώπη, την καταπολέμηση του AIDS και την οικονομική ενίσχυση του «Mandela Foundation».

Πώς θα το έκαναν αυτό; Με πολύ απλά και όμορφα βήματα.
Αρχικά, αντί διαφημίσεων, οι τηλεθεατές που θα παρακολουθούσαν το παιχνίδι είδαν μηνύματα του Μαντέλα , ενώ ο αγώνας καλύφθηκε με μετάδοση και στα σουαχίλι. Επίσης, οι παίκτες της ομάδας έκαναν προθέρμανση με μπλουζάκια που έφεραν το λογότυπο του ιδρύματος, μία σημαία με το οποίο απλώθηκε στο χορτάρι πριν το πρώτο σφύριγμα, ενώ ντράμερ από το Μπουρουντί διασκέδαζαν τον κόσμο.

 «Θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα της συμφιλίωσης και την κοινωνικής δικαιοσύνης όσο πιο πολύ μπορούμε» είχε δηλώσει τότε ο αντιπρόεδρος της Σάντερλαντ και πολιτικός, Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, ενώ ο διευθυντής του ιδρύματος, Άχματ Ντανγκόρ, είχε προσθέσει από την πλευρά του:
«Η Σάντερλαντ θα μας βοηθήσει να συγκεντρώσουμε χρήματα για να στηρίξουμε τις δράσεις του οργανισμού μας. Για να κάνουμε τη δουλειά μας, πρέπει να διατηρήσουμε την ανεξαρτησία μας και να συνεχίσουμε να δουλεύουμε με βάση το όραμα του Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος είχε στόχο την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων, μεταξύ άλλων».
Μπορείτε να επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του ιδρύματος, πατώντας εδώ.
Ένας σωστός οικοδεσπότης
Συνεχίζοντας λίγο πιο γενικά στον χώρο του ποδοσφαίρου και όχι σε αυτόν της Πρέμιερ Λιγκ, παρά την προχωρημένη ηλικία του, τότε 92, ο Μαντέλα παρευρέθηκε στην τελετή λήξης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του της Ν. Αφρικής (2010) στο «Soccer City Stadium», κατέβηκε στο χορτάρι, σήκωσε το αριστερό του χέρι και χαιρέτησε τον κόσμο.
Τότε, 85.000 άνθρωποι σηκώθηκαν στο πόδι και ήταν ίσως η μοναδική στιγμή που οι βουβουζέλες δεν ηχούσαν τόσο αποκρουστικά στα αυτιά. Το παρατεταμένο «βου», οι φωνές του κόσμου, τα χειροκροτήματα του αλλά και η δύναμη που έδειξε ο Μαντέλα, παρά το γεγονός πως λίγες ώρες νωρίτερα είχε χάσει την εγγονή του σε αυτοκινητιστικό, δημιούργησαν την πιο ωραία σκηνή εκείνου του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Δεν μπορούσε να απογοητεύσει τους συμπατριώτες του, ούτε τον κόσμο που είχε ταξιδέψει ακόμη και από την άλλη άκρη της Γης για να δει από κοντά τη σπουδαία αναμέτρηση της Ισπανίας κόντρα στην Ολλανδία. Και δεν το έκανε.
Η μεγαλύτερη πολιτική μορφή της χώρας, της ηπείρου γενικότερα, ήταν παρούσα στη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση που είχε διοργανώσει ποτέ ο τόπος. Ένας πραγματικός οικοδεσπότης.

90 λεπτά για τον Μαντέλα
Τέλος, το ποδόσφαιρο είχε συνδεθεί άμεσα για ακόμη μία φορά με το όνομά του στις 18 Ιουλίου 2007.
Σε ένα παιχνίδι που είχε τίτλο (πως θα μπορούσε να μην είχε) «90 minutes for Mandela» και διεξήχθη στο Κέιπ Τάουν, μία ομάδα αποτελούμενη από Αφρικανούς παίκτες, μεταξύ των οποίων είχε βρεθεί και ο νυν επιθετικός της Τσέλσι Σαμουέλ Ετό, τέθηκε αντιμέτωπη μία μεικτή κόσμου, αποτελούμενη (ενδεικτικά) από τους Πελέ, Μπουτραγκένιο, Θουμπιθαρέτα, Γκούλιτ και Ρεδόνδο, σε ένα φιλικό για τα 89^α γενέθλιά του.
Οι μεν ήταν ντυμένοι στα λευκά και οι δε στα μαύρα, σε έναν σπουδαίο συμβολισμό, ενώ  λίγες ώρες πριν το παιχνίδι ο Σεπ Μπλάτερ έκανε επίτιμο μέλος της FIFA την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Μακάνα, που έχει συσταθεί -όπως  και ένα σχετικό πρωτάθλημα- από τους πολιτικούς κρατούμενους του νησιού Ρόμπεν, το μέρος όπου ο Μαντέλα είχε περάσει 18 χρόνια από τα 27 συνολικά που έζησε πίσω από τα κάγκελα, έως την πτώση του Απαρτχάιντ.
Νέλσον Μαντέλα, αναπαύσου εν ειρήνη.





Πηγή:  www.england365.gr