Καλησπέρα από την Μαύρη
Θάλασσα. Είναι δύσκολο να παρακολουθείς τα παιχνίδια της Ευρωλίγκα από
τον υπολογιστή, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο επιχειρήσεων
και ταυτόχρονα χωρίς να έχεις κανέναν δίπλα σου να σχολιάσεις, να
διαφωνήσεις, να συμφωνήσεις. Καλησπέρα από το Σότσι της Ρωσίας, απ' όπου
θα επικοινωνούμε για τις επόμενες 30 μέρες.
Σε μία περιοχή που τρέχει να προλάβει και να είναι απόλυτα έτοιμη για την τελετή έναρξης των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων, το μπάσκετ έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που -θεωρητικά- θα κάθονταν να παρακολουθήσουν έστω και μέσω υπολογιστή την αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τη Φενέρ. Τελικά δεν ήρθε κανείς, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ο υπολογιστής και το δίκτυο των Ρώσων εδώ κοντά στο Ολυμπιακό κέντρο μου έκανε τη χάρη.
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε λοιπόν από τον άνθρωπο που τον δημιούργησε (μαζί με τον Θανάση και τον Παύλο Γιαννακόπουλο). Ε και; Αυτό που χάθηκε, ήταν μία πολύ καλή νίκη για τους πράσινους που θα τους έβαζε γερά στο κόλπο της κατάκτησης μίας εκ των πρώτων δύο θέσεων του ομίλου. Η ήττα δεν του στερεί αυτό το δικαίωμα όμως. Απεναντίας, ο Παναθηναϊκός, παίζοντας κόντρα σε μία ομάδα, που σε επίπεδο προσανατολισμού και κατεύθυνσης απέχει πολύ από το σύνολο του Αργύρη Πεδουλάκη, υπέστη μία εντελώς ανέξοδη ήττα, που θα του κάνει καλό για τη συνέχεια. Αν βέβαια δε στρέψει την προσοχή του στους αντιπάλους και ασχοληθεί με τη δική του καμπούρα. Τη στιγμή που η Φενέρ έχει απίστευτο οπλοστάσιο, αλλά δεν έχει καταφέρει να βρει ταυτότητα, ο Παναθηναϊκός παίζοντας με το γνώριμο τρόπο του, δείχνει ότι είναι σε πολύ καλό δρόμο. Εστω κι αν παίζει αυτό το συγκεκριμένο μπάσκετ, που δεν του δίνει πολλές επιλογές στην επίθεση (για αυτό άλλωστε και ηττήθηκε με τόσα πολλά επιθετικά ριμπάουντ κερδισμένα), αλλά είναι άκρως αποτελεσματικό, διότι πολύ απλά δε στηρίζεται σε αυτό.
Η ήττα από τη Φενέρ του Ομπράντοβιτς, που είναι πελαγωμένη
μεταξύ του ταλέντου των παικτών της και της φιλοσοφίας που θέλει να
καθιερώσει ο Ζοτς, ήρθε απλά σε μία πολύ κατάλληλη στιγμή, όπου δεν έχει
κριθεί τίποτα και θα πεισμώσει τους παίκτες του Πεδουλάκη. Θεωρητικά
πρέπει να λειτουργήσει και σαν λίπασμα. Είμαι από αυτούς που υποστηρίζω
ότι η ανάταση του Παναθηναϊκού δε θα έρθει από την άμυνα, αλλά από την
επίθεση, εκεί όπου όταν ανοίγει διαδρόμους, ή είναι εύστοχος από μακριά,
πραγματικά θεωρώ πολύ δύσκολο να ηττηθεί από κάποιον αντίπαλο. Η
συχνότητα που συμβαίνει αυτό όμως, δεν είναι τόσο μεγάλη. Κι εκεί
χρειάζεται βελτίωση.
Στο δεύτερο ημίχρονο, ήλεγξε απόλυτα το ρυθμό του αγώνα, εμφάνισε τον Μαυροκεφαλίδη που στο καλύτερο ματς της καριέρας του με τους πράσινους προφανώς και ο ίδιος θα κατάλαβε πόσο σημαντικός είναι όταν κάνει απλά και μόνο τα πράγματα που μπορεί, πήρε τα ριμπάουντ κι αν σε κάποιες επιθέσεις ήταν πιο ψύχραιμος και δεν αναζητούσε την εύκολη λύση του τριπόντου, θα είχε κάνει τη ζημιά στη Φενέρ. Δεν έγινε τίποτα όμως. Το Τοπ 16 συνεχίζεται και ο Παναθηναϊκός στην κατάσταση που είναι σήμερα (πιο φρέσκος και απειλητικός στην επίθεση απ'ό,τι ήταν πριν από δύο μήνες) μπορεί να ελέγξει τα ματς κόντρα σε κάθε αντίπαλο. Αν θα κερδίσει ή όχι είναι ζήτημα επιλογών. Κι ευστοχίας! Οσο πιο πολύ απομακρύνεται από το καλάθι όμως, όσο πιο μακριά πάει για να εκτελέσει και να σκοτώσει τον αντίπαλο, τόσο πιο πολύ απομακρύνονται και οι νίκες. Και για να τις πετύχεις πρέπει να ξέρεις πολύ καλό σημάδι.
Υ.Γ. Ο Ζοτς αντίπαλος! Μάλιστα.
Υ.Γ.2: Παρατήρησα ότι υπήρχαν οπαδοί του Παναθηναϊκού που καταφέρονταν με μένος για τη Φενέρ και τον Ομπράντοβιτς! Το ακούσαμε κι αυτό σε μία χώρα που έχει μάθει να σέβεται τις αξίες, αλλά φαίνεται πως η αλλοτρίωση δεν έχει όρια.
Υ.Γ.3: Η αγκαλιά του Πεδουλάκη με τον Ομπράντοβιτς ήταν και από τις δύο πλευρές από τις πιο ειλικρινές πράξεις που έχουν γίνει στη φετινή Ευρωλίγκα.
Υ.Γ.4: Ο Ζοτς έχει μπλεξίματα. Αν δε βρεθεί τρόπος να ανέβει ο ΜακΚάλεμπ (έστω) τα πράγματα δε θα είναι εύκολα για αυτόν.
Υ.Γ.5: Δε βαρεθήκατε τις θεωρίες συνομωσίας για τους Τούρκους, την Ευρωλίγκα και την Turkish; Τελευταία φορά που έπαιξε τούρκικη ομάδα σε Φάιναλ Φορ ήταν το 2001 στο Παρίσι και μάλιστα στη διοργάνωση της FIBA.
Y.Γ.6: Οι φίλοι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, που διαμαρτύρονται για τις διαιτησίες στην Ευρωλίγκα, ενώ οι ομάδες τους έχουν κατακτήσει τις πέντε από τις επτά τελευταίες διοργανώσεις, προφανώς δεν έχουν δει ποτέ τις ομάδες να ευνοούνται!
Σε μία περιοχή που τρέχει να προλάβει και να είναι απόλυτα έτοιμη για την τελετή έναρξης των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων, το μπάσκετ έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που -θεωρητικά- θα κάθονταν να παρακολουθήσουν έστω και μέσω υπολογιστή την αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τη Φενέρ. Τελικά δεν ήρθε κανείς, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ο υπολογιστής και το δίκτυο των Ρώσων εδώ κοντά στο Ολυμπιακό κέντρο μου έκανε τη χάρη.
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε λοιπόν από τον άνθρωπο που τον δημιούργησε (μαζί με τον Θανάση και τον Παύλο Γιαννακόπουλο). Ε και; Αυτό που χάθηκε, ήταν μία πολύ καλή νίκη για τους πράσινους που θα τους έβαζε γερά στο κόλπο της κατάκτησης μίας εκ των πρώτων δύο θέσεων του ομίλου. Η ήττα δεν του στερεί αυτό το δικαίωμα όμως. Απεναντίας, ο Παναθηναϊκός, παίζοντας κόντρα σε μία ομάδα, που σε επίπεδο προσανατολισμού και κατεύθυνσης απέχει πολύ από το σύνολο του Αργύρη Πεδουλάκη, υπέστη μία εντελώς ανέξοδη ήττα, που θα του κάνει καλό για τη συνέχεια. Αν βέβαια δε στρέψει την προσοχή του στους αντιπάλους και ασχοληθεί με τη δική του καμπούρα. Τη στιγμή που η Φενέρ έχει απίστευτο οπλοστάσιο, αλλά δεν έχει καταφέρει να βρει ταυτότητα, ο Παναθηναϊκός παίζοντας με το γνώριμο τρόπο του, δείχνει ότι είναι σε πολύ καλό δρόμο. Εστω κι αν παίζει αυτό το συγκεκριμένο μπάσκετ, που δεν του δίνει πολλές επιλογές στην επίθεση (για αυτό άλλωστε και ηττήθηκε με τόσα πολλά επιθετικά ριμπάουντ κερδισμένα), αλλά είναι άκρως αποτελεσματικό, διότι πολύ απλά δε στηρίζεται σε αυτό.
Στο δεύτερο ημίχρονο, ήλεγξε απόλυτα το ρυθμό του αγώνα, εμφάνισε τον Μαυροκεφαλίδη που στο καλύτερο ματς της καριέρας του με τους πράσινους προφανώς και ο ίδιος θα κατάλαβε πόσο σημαντικός είναι όταν κάνει απλά και μόνο τα πράγματα που μπορεί, πήρε τα ριμπάουντ κι αν σε κάποιες επιθέσεις ήταν πιο ψύχραιμος και δεν αναζητούσε την εύκολη λύση του τριπόντου, θα είχε κάνει τη ζημιά στη Φενέρ. Δεν έγινε τίποτα όμως. Το Τοπ 16 συνεχίζεται και ο Παναθηναϊκός στην κατάσταση που είναι σήμερα (πιο φρέσκος και απειλητικός στην επίθεση απ'ό,τι ήταν πριν από δύο μήνες) μπορεί να ελέγξει τα ματς κόντρα σε κάθε αντίπαλο. Αν θα κερδίσει ή όχι είναι ζήτημα επιλογών. Κι ευστοχίας! Οσο πιο πολύ απομακρύνεται από το καλάθι όμως, όσο πιο μακριά πάει για να εκτελέσει και να σκοτώσει τον αντίπαλο, τόσο πιο πολύ απομακρύνονται και οι νίκες. Και για να τις πετύχεις πρέπει να ξέρεις πολύ καλό σημάδι.
Υ.Γ. Ο Ζοτς αντίπαλος! Μάλιστα.
Υ.Γ.2: Παρατήρησα ότι υπήρχαν οπαδοί του Παναθηναϊκού που καταφέρονταν με μένος για τη Φενέρ και τον Ομπράντοβιτς! Το ακούσαμε κι αυτό σε μία χώρα που έχει μάθει να σέβεται τις αξίες, αλλά φαίνεται πως η αλλοτρίωση δεν έχει όρια.
Υ.Γ.3: Η αγκαλιά του Πεδουλάκη με τον Ομπράντοβιτς ήταν και από τις δύο πλευρές από τις πιο ειλικρινές πράξεις που έχουν γίνει στη φετινή Ευρωλίγκα.
Υ.Γ.4: Ο Ζοτς έχει μπλεξίματα. Αν δε βρεθεί τρόπος να ανέβει ο ΜακΚάλεμπ (έστω) τα πράγματα δε θα είναι εύκολα για αυτόν.
Υ.Γ.5: Δε βαρεθήκατε τις θεωρίες συνομωσίας για τους Τούρκους, την Ευρωλίγκα και την Turkish; Τελευταία φορά που έπαιξε τούρκικη ομάδα σε Φάιναλ Φορ ήταν το 2001 στο Παρίσι και μάλιστα στη διοργάνωση της FIBA.
Y.Γ.6: Οι φίλοι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, που διαμαρτύρονται για τις διαιτησίες στην Ευρωλίγκα, ενώ οι ομάδες τους έχουν κατακτήσει τις πέντε από τις επτά τελευταίες διοργανώσεις, προφανώς δεν έχουν δει ποτέ τις ομάδες να ευνοούνται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου