Όταν ο Διαμαντίδης δεν μπορεί… με Ράιτ θα μπορεί!!

Γράφει ο Νίκος Βαγγέλης

Ο δεύτερος γύρος ξεκίνησε για τον Παναθηναϊκό και το «σακούλι» δεν γέμισε, αλλά τουλάχιστον ούτε το… ταμείο είναι μείον! Μετά από τρία άσχημα δεκάλεπτα, ο εξάστερος βρήκε την ταυτότητά του στα τελευταία λεπτά, έκανε τη μεγάλη ανατροπή, όμως δεν έκανε την υπέρβαση απέναντι στην Αρμάνι, χάνοντας με δύο πόντους διαφορά. Τουλάχιστον «προστάτεψε» τη διαφορά της νίκης του στον πρώτο αγώνα κι έτσι θα έχει πλεονέκτημα σε ενδεχόμενη ισοβαθμία.
Βέβαια, η… μισή νίκη δεν αναιρεί την τραγική εικόνα που εμφάνισαν οι «πράσινοι» στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ήταν εντελώς «βραχυκυκλωμένος» και πέραν τις αστοχίας του, αδυνατούσε να αξιοποιήσει και τους συμπαίκτες του. Ο Τζέιμς Γκιστ έμοιαζε σαν την καλαμιά στον πάγκο, μέχρι που ο Ζακ Ράιτ άρχισε να φέρνει αχτίδες φωτός!
Παρότι ήταν μόλις η δεύτερη συμμετοχή του με την φανέλα του Παναθηναϊκού, ο Αμερικανός -με βοσνιακό διαβατήριο- «κόμπο» γκαρντ διέπρεψε. Δεν ήταν υπερβολή να πούμε πως αποτέλεσε τη μοναδική «όαση» της… έρημης περιφέρειας του Αργύρη Πεδουλάκη. Η απουσία του Ραμέλ Κάρι ήταν εμφανής, το ίδιο και η κακή βραδιά των Διαμαντίδη, Ούκιτς. Ο Νίκος Παππάς έπαιξε μόλις ένα τετράλεπτο, κι έτσι ο… κλήρος έπεσε στον άλλοτε «Mr.MVP» του Ρεθύμνου.
Ο Ράιτ έβγαλε ασπροπρόσωπο τον προπονητή του για την εμπιστοσύνη που του έδειξε, σκοράροντας 17 πόντους (3/3 βολές & 7/10 δίποντα!), ενώ πρόσθεσε 3 ασίστ, 5 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα και μόλις ένα λάθος σε 24 λεπτά συμμετοχής. Και δεν ήταν μόνο οι αριθμοί. Ήταν αυτή η… ουσία που έδινε στον Αργύρη Πεδουλάκη. Η άμυνα από «ατσάλι» και το καθαρό μυαλό, σε μια ομάδα που βρισκόταν σε τρικυμία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Ο Διαμαντίδης δικαιούται να έχει και κακές βραδιές και πλέον υπάρχει και ο Ζακ Ράιτ, προκειμένου να τον «καλύπτει». Σίγουρα δεν είναι ίδιας κλάσης, όμως έχει στόφα σπουδαίου παίκτη, υψηλό δείκτη προσαρμοστικότητας στις απαιτήσεις του εκάστοτε παιχνιδιού και απίστευτη ηρεμία. Έχει όλα τα «φόντα» να εξελιχθεί στον αντίστοιχο Γκιστ της περιφέρειας, αρκεί να βρει ακριβώς το ρόλο του.
Εξάλλου, ο Πεδουλάκης είναι ένας προπονητής που δεν παίζει θεαματικό μπάσκετ (θέαμα δεν είναι τα καρφώματα του Γκιστ και του Λάσμε), όμως έχει αρχές και κανόνες στο παιχνίδι της ομάδας του. Έχει καταφέρει να περάσει κάποιους παίκτες σε άλλο επίπεδο και το ίδιο φιλοδοξεί να γίνει και με τον Ράιτ.
Η ανατροπή στο ματς με την Αρμάνι ήταν κυρίως… έργο του νέου αποκτήματος. Ένα… κλικ χρειαζόταν για να έρθει το διπλό. Ωστόσο, αν ο Διαμαντίδης βρεθεί με το νέο του «alter ego» και παίρνει τις απαραίτητες ανάσες, τότε ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να κάνει πολλά διπλά τόσο στο ΤΟΠ-16, όσο και στη συνέχεια, απ” όπου θα απουσιάσει μόνο αν αυτοκτονήσει.
Πηγή: superbasket.gr