Να τον πιεις στο ποτήρι και μάλιστα... άσπρο πάτο ήταν ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι με τον Άρη.
Και το σπουδαιότερο είναι, πως αυτή η εμφάνιση δεν ήταν... παρένθεση. Αλλά ήταν συνέχεια εκ των προηγουμένων. Κι αυτό είναι που δίνει μεγαλύτερη αξία στην εμφάνιση και την νίκη του Παναθηναϊκού. Όσο κι αν ο Άρης δεν είναι αντίπαλος να τον πάρεις για κριτήριο η ουσία δεν αλλάζει. Και είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει κατακτήσει πια ένα στάνταρ απόδοσης και τέμπου.
Ένα στάνταρ που εδώ και κάποιες αγωνιστικές έχει ξεπεράσει πλέον την απλά... χρηστική του ουσία, δηλαδή το αποτέλεσμα.
Αλλά προσφέρει και θέαμα και μάλιστα θέαμα πολύ καλών για δεδομένα προδιαγραφών.
Και δεν ήταν παιχνίδι που μπορείς να πεις ότι κύλησε "ομαλά" για τον Παναθηναϊκό και τον βοήθησε να ξεδιπλώσει με άνεση τις όποιες αρετές διαθέτει.
Αντίθετα ήταν ένα ακόμα παιχνίδι, από εκείνα που στράβωναν στις αρχές της περιόδου και όχι μόνο και μετά δεν... έστριβαν με τίποτε.
Πέναλτι ανακάλυψη του διαιτητή, σφυρίγματα που για πλάκα θα μπορούσαν αν βάλουν φωτιά και στην πιο ήρεμη και μη προδιατεθειμένη αρνητικά εξέδρα και καπάκι σε όλα και ισοφάριση από του πουθενά.
Κι όμως.
Όλα αυτά σαν να μην έγιναν ποτέ στην Λεωφόρο.
Ο Παναθηναϊκός αντέδρασε με απίστευτη ωριμότητα και ψυχραιμία.
'Η μάλλον για την ακρίβεια...δεν αντέδρασε καν. Συνέχισε απλά να κάνει το παιχνίδι του. Και να το κάνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με την ίδια ψυχραιμία και πάνω απ' όλα με την ίδια οργάνωση και ανάπτυξη με την οποία το ξεκίνησε.
Κι έτσι ήρθαν λογικά όλα τα υπόλοιπα. Και τα γκολ και η διατήρηση του τέμπου μέχρι τέλους και τα απολαυστικά κατά διαστήματα πεντάλεπτα πολύ καλού ποδοσφαίρου.
Όλα τα φώτα πέφτουν από την λήξη του παιχνιδιού και μετά στον Μπεργκ και δικαιολογημένα. Ένα ακόμα εκπληκτικό παιχνίδι από τον Σουηδό.
Όμως το παιχνίδι κόντρα στον Άρη είχε ένα σόουμαν. Κι αυτός δεν ήταν ο Μπεργκ. Ο Μπέργκ ήταν απλά ο εκτελεστής ή αν προτιμάτε το πρώτο βιολί της ορχήστρας.
Ο πραγματικός σόουμαν όμως και ο δημιουργός της ορχήστρας είναι ο Γιάννης Αναστασίου.
Καθώς δεν ξέρω αν συνειδητοποιείτε όλοι τα δεδομένα.
Πέντε αλλαγές έκανε στην ενδεκάδα του. Σε μια ενδεκάδα που ξευτίλισε τον Ολυμπιακό μέσα στο Καραϊσκάκη μόλις πριν εφτά μέρες.
Κι ενώ άλλαξε η μισή ενδεκάδα, ήταν σαν να έπαιζε ακριβώς η ίδια.
Κι αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία από την εμφάνιση, την νίκη και την ευρύτητα του σκορ.
Το ότι δηλαδή ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει κατακτήσει πια ένα στιλ παιχνιδιού και ένα τρόπο ανάπτυξης, δημιουργίας και αποτελεσματικότητας, που πλέον δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από συγκεκριμένα πρόσωπα.
Επηρεάζεται φυσικά, αλλά ως ένα βαθμό. Καθώς η γενική εικόνα σε γενικές γραμμές είναι ίδια και απαράλλαχτη.
Και το σημαντικότερο είναι και όμορφη ποδοσφαιρικά αλλά και αποτελεσματική.
Κι αυτό σημαίνει πολύ απλά καλή δουλειά στην διάρκεια της εβδομάδας. ή των εβδομάδων αν προτιμάτε.
Με το δίκιο του λοιπόν ο Μπεργκ συγκέντρωσε όλα τους προβολείς και τα μπράβο πάνω του, αλλά ειδικά σε τέτοιου είδους παιχνίδια, από καθαρά ποδοσφαιρική άποψη, το μεγάλο μπράβο αξίζει στον προπονητή.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου