Με αφορμή την άποψη του έτερου αρχισυντάκτη Βασίλη Παπανδρέου εδώ στο gazzetta.gr που
υπερασπίστηκε τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, σκέφτηκα να καταθέσω και τον
αντίλογο! Δεν γνωρίζω τον λόγο που ο Σχορτσιανίτης ξέφυγε και επιτέθηκε
με πρωτοφανές μένος σε θεατή. Φυσικά και υπήρχε κάποια αιτία που έβγαλε
τον μπασκετμπολίστα από τα ρούχα του και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα
νεύρα του, με αποτέλεσμα τις εικόνες που όλοι είδαμε.
Ωστόσο, όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ με τίποτα να δικαιολογήσω τον Big Sofo για
το ξέσπασμα του. Ανθρωπος είναι κι αυτός και έχει τα όρια του, αλλά με
αυτή την αδικαιολόγητη συμπεριφορά, τον πρώτο που έπληξε είναι ο ίδιος ο
εαυτός του.Στο υπόλοιπο της
καριέρας του - αλλά και μετά- οι εικόνες που τον δείχνουν να ορμάει πάνω
στους θεατές με σηκωμένη τη γροθιά, θα τον ακολουθούν για πάντα. Και
σίγουρα θα στιγματίσουν μια άκρως επιτυχημένη πορεία στα ελληνικά και
στα ευρωπαϊκά γήπεδα του μπάσκετ.
Πέρα,
όμως, από το προσωπικό στοιχείο, υπάρχει και το παράδειγμα που δίνει ο
Σοφοκλής Σχορτσιανίτης και τα μηνύματα που στέλνει. Θεωρώ
αδιανόητο οποιαδήποτε διαφορά να λύνεται με βίαιο τρόπο, όσο κι αν
έχει... μπουχτίσει η μία πλευρά με απαράδεκτες συμπεριφορές. Η βία, το
ξύλο, η αυτοδικία, το ξέσπασμα δεν δικαιολογούνται σε ανθρώπους που
θέλουν να λέγονται πολιτισμένοι!
Θα
με ρωτήσετε εύλογα, πως θα μπορούσε να αντιδράσει ο Σχορτσιανίτης
απέναντι σε έναν κάφρο που έχει υπερβεί τα εσκαμμένα, τι θα μπορούσε να
κάνει; Πολλά, από μια καταδικαστική δήλωση, μέχρι τη δημόσια διαπόμπευση
και τη δικαστική οδό, πρακτικές που θα είχαν ιδιαίτερη βαρύτητα εάν
γίνονταν από έναν αστέρα του μπάσκετ, που κατονομάζει έναν χουλιγκάνο
της εξέδρας!
Δεν
υπάρχει λόγος, ούτε έπρεπε, να αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο. Οταν
είσαι δημόσιο πρόσωπο, όπως ο κάθε αθλητής, πολιτικός καλλιτέχνης,
πρέπει να μάθεις ν' αντιδράς κόσμια και πολιτισμένα. Δημόσιο πρόσωπο δεν
είσαι μόνο για τα οφέλη, αλλά προκύπτουν και κάποιες υποχρεώσεις, που ο
Σχορτσιανίτης και ο κάθε Σχορτσιανίτης πρέπει να εκπληρώνει.
Επ'
ουδενί δεν μπορείς να γίνεις κάφρος, υποκαθιστώντας τους κάφρους της
κάθε κερκίδας που πάνε στο γήπεδο για να βρίσουν και να ξεσπάσουν. Αν
ίσχυε αυτό, τότε χιλιάδες μπασκετμπολίστες, ποδοσφαιριστές, αθλητές,
προπονητές θα έπρεπε να παίζουν μόνο ξύλο και να μην ασχολούνται με
οτιδήποτε άλλο... Πάρτε για παράδειγμα τον Λουκά Βύντρα που για πολλά
χρόνια πριν συνεχίσει την καριέρα του στην Ισπανία, άκουγε τα χίλια
μύρια και ουδέποτε αντέδρασε.
Σε τελική ανάλυση, o πολιτισμός δεν μπορεί να απαντήσει στον χουλιγκανισμό με τα δικά του μέσα. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου