Το παιχνίδι έχει τελειώσει, ο Φωστήρας του Ρέλλη και του Συνανίδη, του Μπάρτζη και του Ρεμούνδου, του Νάτση και του Κατάνια, έχασε 3-2 και υποβιβάστηκε. Ήταν η τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, πριν από 35 χρόνια.
Όσο φαρμακωμένοι ήταν οι παίκτες του Φωστήρα για την ήττα τους, τόσο στεναχωρημένοι ήταν για τη νίκη τους οι παίκτες του Παναθηναϊκού, που μετά τη λήξη έσερναν τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια σα να ήταν καταλασπωμένες αρβύλες στρατιωτικές, κι είχαν τα κεφάλια τους βαρειά και κατεβασμένα.
Μονάχα ο Τότης Φυλακούρης βρήκε την ψυχή να στραφεί στην εξέδρα, στους άξιους για λύπηση τοπικούς οπαδούς: "Ρε παιδιά, τη φανέλλα του Παναθηναϊκού φοράμε, δεν γίνεται να χαριστούμε σε ομάδα...".
Το παραμύθι. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν ήθελαν να κερδίσουν. Ήθελαν να σωθεί ο Φωστήρας. Ό, τι μπορούσαν έκαναν οι παίκτες του Παναθηναϊκού, όχι για να χάσουν οι ίδιοι, αλλά για να κερδίσουν οι γηπεδούχοι.
Συμβαίνουν κι αυτά. Ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι να διεξαχθεί τόσο φιλικά, τόσο συναδελφικά και παρά την απροθυμία για αποτέλεσμα της μιας πλευράς, του Παναθηναϊκού, τελικά να χάσει η ανίκανη και αγχωμένη για τη νίκη γηπεδούχος.
Θυμήθηκα το ματς Φωστήρα-ΠΑΟ 2-3 εν όψει του αγώνα Ξάνθης-ΠΑΟ, με αφορμή τη βαρυσήμαντη δήλωση του Βασίλη Κωνσταντίνου: "Ο Παναθηναϊκός δεν χαρίζεται ποτέ σε καμμία ομάδα".
Τι σημαίνει αυτό; Τίποτα δεν σημαίνει. Ούτε ότι ο Παναθηναϊκός θα κάνει τουριστική εμφάνιση στα Πηγάδια, ούτε ότι θα παίξει για τρίτη ομάδα. Μια δήλωση έκανε ο Μπίλυ. Οι δηλώσεις, ό,τι κι αν λένε οι δηλώσεις, δεν έχουν καμμία σημασία.
"ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ, ο ΠΑΟ δεν πεθαίνει", ένα σύνθημα σε ματς στη Λεωφόρο πριν τριάντα χρόνια το οποίο περιγράφει ο apodytiriakias.gr και αποκαλύπτει λεπτομέρειες!
Ματς ειδικών συνθηκών λένε για τα Ολυμπιακός - Απόλλων, Ξάνθη - Παναθηναϊκός στην τελευταία αγωνιστική. Αυτά που ο μεγάλος είναι αδιάφορος και ο μικρός καίγεται για τη νίκη. Θέλω να σου μιλήσω για ένα τέτοιο ματς του παρελθόντος να καταλάβεις πώς έπαιζε τότε η ιστορία.
Τα γράφω όπως τα θυμάμαι...
1984. Στη Λεωφόρο ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τον Πανιώνιο, δυο αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος. Η ομάδα του Γκμοχ είναι τραίνο σε όλη τη σεζόν. Δυο ταχύτητες πάνω από τους αντιπάλους της.
Στα περισσότερα ματς εντός έδρας βάζει δυο γκολ από την αρχή και γειά σας. Στο συγκεκριμένο είναι πολύς κόσμος μέσα κι έξω από το γήπεδο γιατί νίκη επί του Πανιωνίου δίνει μαθηματικά το πρωτάθλημα στους πράσινους. Ο Πανιώνιος με ήττα κινδυνεύει να χάσει την κατηγορία.
Το παιχνίδι είναι να σε κοιμίζει. Λίγες φάσεις, καθόλου πάθος, κανένας τσαμπουκάς. Ο κόσμος στη μια ώρα αγώνα έχει απηυδήσει. Εν χορώ και σε όλες τις θύρες ξεκινά το σύνθημα: «Παίκτες πουλημένοι ο ΠΑΟ δεν πεθαίνει»! Ασταμάτητα επί ένα εικοσάλεπτο.
Οι παίκτες του Παναθηναϊκού αρχικά σαστίζουν, στη συνέχεια τα παίρνουν στο κρανίο και βάζουν δυο γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ο κόσμος αφήνει στην άκρη το σύνθημα για να πανηγυρίσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος, όμως οι παίκτες αρνούνται να κάνουν το γύρο του θριάμβου και αποχωρούν στα αποδυτήρια.
Μερικά χρόνια αργότερα, ο μακαρίτης Γιάννης Κυράστας που έπαιζε σε εκείνο το ματς είχε ερωτηθεί και περιέγραψε κάπως έτσι τα πράγματα: «Δεν ήταν πουλημένο. Μας είχαν οι αντίπαλοί μας σε όλο το ματς στο παρακαλετό για να μην τους κερδίσουμε κι αυτό μερικές φορές σε ευαισθητοποιεί και σε κοιμίζει».
Ο Πανιώνιος, τελικά, εκείνη τη χρονιά σώθηκε σε μπαράζ απέναντι στον ΠΑΣ που έγινε στη Λάρισα.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου