Ο Νίκος Βέργος μιλά στη Stadio για την μετάβασή του στην
επαγγελματική ομάδα του Ολυμπιακού από τις ακαδημίες και χαρακτηρίζει
προνόμιο και υποχρέωση την παρουσία του στους ερυθρόλευκους.
Ο νεαρός επιθετικός αναφέρεται στη συμμετοχή του στην αναμέτρηση με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και επισημαίνει ότι κρατά χαμηλά το κεφάλι και θα συνεχίσει να δουλεύει.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Νίκου Βέργου στην εφημερίδα Stadio…
- Το έχεις συνειδητοποιήσει ότι αγωνίζεσαι πλέον με την πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού;
«Ναι. Δυσκολεύομαι κάποιες φορές, είναι η αλήθεια, αλλά σιγά-σιγά το δέχομαι ολοένα και περισσότερο. Δεν είναι εύκολο, ψυχολογικά, να κάνεις τη μετάβαση από την ομάδα Νέων στην πρώτη ομάδα. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τον Ολυμπιακό! Κάνω προπονήσεις εδώ και αρκετό καιρό με την πρώτη ομάδα και αυτό με βοήθησε λίγο. Αλλά και πάλι, δεν… χωνεύεται εύκολα».
- Αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει να βάλεις στην άκρη όλο αυτό τον ενθουσιασμό και να παραμείνεις προσγειωμένος, αφού το να φοράς τη φανέλα του Θρύλου έχει πολλές απαιτήσεις;
«Εχω ανθρώπους που με συμβουλεύουν να κρατάω το κεφάλι μου χαμηλά και τα πόδια μου στο έδαφος. Θα είμαι ειλικρινής: δεν είναι εύκολη δουλειά αυτό. Πολλές φορές παρασύρεσαι από το μεγαλείο αυτής της κατάστασης. «Παίζω στον Ολυμπιακό», λες μέσα σου και δεν είναι εύκολο να μη χαμογελάς. Αλλά γνωρίζω καλά πώς έχει η κατάσταση γύρω μου. Ξέρω πού είμαι, τι κάνω και τι πρέπει να κάνω από εδώ και πέρα».
- Περίμενες ότι ο προπονητής σου θα σε φώναζε να μπεις αλλαγή, όταν έκανες ζέσταμα στο «Ολντ Τράφορντ»;
«Να πω την αλήθεια μου, όχι! Δεν φανταζόμουν ότι θα με καλούσε για να με ρίξει στο ματς. Εκανα προθέρμανση, παρακολουθούσα και την εξέλιξη του αγώνα και πεταγόμουν με τις ευκαιρίες που χάναμε, αλλά δεν σκεφτόμουν ότι μπορούσε να μπω».
- Και όταν σε κάλεσε;
«Σκέφτηκα ότι αυτή είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για εμένα να βοηθήσω την ομάδα μου! Προς στιγμήν φαντάστηκα πόσο ωραίο θα ήταν να βοηθούσα να άλλαζε η ροή του αγώνα. Αμέσως όμως επικεντρώθηκα στην πραγματικότητα, προσπάθησα να μείνω ψύχραιμος και να έχω πλήρη συναίσθηση της κατάστασης. Ετοιμαζόμουν να μπω αλλαγή σε έναν αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ στο «Ολντ Τράφορντ»…
- Ρητορική ίσως η ερώτηση, αλλά είναι κάτι που θα σου μείνει αξέχαστο;
«Ναι φυσικά. Θα το θυμάμαι για όλη μου τη ζωή! Δεν είναι όμως το μόνο αξιομνημόνευτο τον τελευταίο καιρό…»
- Αναφέρεσαι, φαντάζομαι, στη συμμετοχή σου κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και στο γκολ που πέτυχες.
«Ναι και όχι μόνο αυτό (γέλια)».
- Πόσο σημαντικό είναι για σένα το ότι κατάφερες να πετύχεις το πρώτο σου γκολ στη Σούπερ Λίγκα;
«Μου δίνει ώθηση για τη συνέχεια. Και οτιδήποτε μπορεί να σε ωθήσει να πας μπροστά είναι πάρα πολύ σημαντικό. Οι νεαροί ποδοσφαιριστές έχουμε αυτή την ιδιαιτερότητα. Επειδή ακόμη είμαστε υπό «δημιουργία», αν μπορώ να το πω έτσι, αντιμετωπίζουμε τα πράγματα πολύ διαφορετικά από ό,τι ένας «φτασμένος» ποδοσφαιριστής. Κάθε «σπουδαίο» γεγονός που συμβαίνει, μια νίκη, ένα γκολ, μια πρόκριση, αποκτά τεράστια αξία! Στην Τρίπολη θα ήθελα να έχουμε κερδίσει όμως… Δεν μου άρεσε που σκόραρα και δεν κερδίσαμε. Μισή χαρά…»
- Είναι σημαντικό όμως, το να μπορείς να διαχωρίζεις τον εαυτό σου από αυτό που λέμε «φτασμένος ποδοσφαιριστής».
«Είναι η αλήθεια. Ενας ποδοσφαιριστής στην ηλικία μου μπορεί να έχει ταλέντο, να έχει όρεξη, να έχει καλή ψυχολογία, δίψα για βελτίωση. Αυτά τα στοιχεία όμως δεν μπορούν να σε κάνουν «φτασμένο» παίκτη. Χρειάζεται χρόνος, δουλειά, εμπειρίες. Και αν έχεις την τύχη να είσαι σε μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, τότε μπορείς να μπολιαστείς και με το πνεύμα του νικητή, να παίρνεις τίτλους και να είσαι πρώτος. Φτιάχνεις χαρακτήρα, μέταλλο που λέμε…»
- Τι σημαίνει για εσένα ο Ολυμπιακός;
«Είναι προνόμιο και υποχρέωση. Τι εννοώ. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που είμαι κομμάτι αυτής της μεγάλης ομάδας. Μία τέτοια μεγάλη ομάδα, όμως, έχει απαιτήσεις. Και είναι υποχρέωσή μου να ανταποκριθώ. Για το καλό της ομάδας και για το δικό μου. Αν πηγαίνει η ομάδα μπροστά, ο κάθε παίκτης μπορεί να γίνεται διαρκώς καλύτερος. Ομως το σημαντικό είναι να προχωράει η ομάδα».
- Η σχέση σου με τον προπονητή σου και τους συμπαίκτες σου πώς είναι;
«Ο κ. Μίτσελ έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμένα. Θεωρεί ότι μπορεί να με βοηθήσει να γίνω καλύτερος ποδοσφαιριστής και για αυτό παλεύει μέσα από τις ευκαιρίες που μου δίνει. Φυσικά δεν είμαι το μόνο που σκέφτεται. Είναι προπονητής στον Ολυμπιακό και έχει χίλιες δυο ευθύνες. Αλλά με βοηθάει πάρα πολύ και το εκτιμώ απεριόριστα. Οι συμπαίκτες μου είναι πολύ καλοί μαζί μου. Μου μιλούν με κάθε ευκαιρία. Με συμβουλεύουν. Μου βάζουν και λίγο τις φωνές όταν δεν κάνω κάτι καλά, αλλά πάντοτε με καλό τρόπο. Ποτέ δεν μου έχουν μιλήσει απότομα ή άσχημα».
- Θεωρείς τον εαυτό σου ακόμη μία απόδειξη ότι στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού γίνεται καλή δουλειά;
«Στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού υπάρχει ταλέντο και δουλεύεται σωστά, μεθοδικά. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι εύκολο για ποδοσφαιριστές να κάνουν τη μετάβαση από την ομάδα Νέων στην πρώτη ομάδα, ας πούμε. Πρέπει να υπάρχει ταλέντο, καλή χημεία, αλλά και το χρονικό σημείο να είναι το σωστό. Αλλιώς τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει. Οι φίλαθλοι ζητούν να βλέπουν παίκτες από την Ακαδημία να παίζουν και, πιστέψτε με, πάνω σε αυτό γίνεται μεγάλη προσπάθεια. Από όλους. Αλλωστε, αυτό θέλει και ο ίδιος ο κ. Μαρινάκης. Είναι, όμως, κάτι που χρειάζεται χρόνο και κατάλληλο timing».
- Είναι διαφορετική η ζωή σου σε σχέση με λίγους μήνες πριν;
«Πολύ διαφορετική, ναι. Καλύτερη από όλες τις απόψεις. Ελπίζω να μπορέσω να πάω μπροστά. Να γίνω πραγματικά ένα αναπόσπαστο κομμάτι του Ολυμπιακού και να μπορώ να βοηθάω την ομάδα να πετυχαίνει τους στόχους της. Και έτσι η ζωή μου μπορεί να γίνει ακόμη πιο διαφορετική»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου