Η
κουβέντα σχετικά με τις επιλογές προσώπων και την στρατηγική που θα
χαράξει ο Φερνάντο Σάντος για την Ελλάδα στον “τελικό” με την Ακτή
Ελεφαντοστού έχει μόλις φουντώσει. Και ευτυχώς για μας, τους
ποδοσφαιρόφιλους, σε αυτή συμμετέχουν και άνθρωποι του ποδοσφαίρου με
αναγνωρισμένο δικαίωμα στην άποψη. Προπονητές που έχουν άποψη,
τεκμηριωμένη με επιχειρήματα που αντλούν από τις διαπιστώσεις που τους
προσφέρει η μελέτη του αντιπάλου της Εθνικής.
Ο πρώην προπονητής του Πανιώνιου Κωνσταντίνος Παναγόπουλος δούλεψε πολύ τις τελευταίες μέρες την ιδέα του για τον ιδανικό τρόπο αποτελεσματικής αντιμετώπισης της Ακτής. Παρακολούθησε τους “Ελέφαντες”, μελέτησε τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά τους, έτρεξε στο μυαλό του την εξέλιξη του μεταξύ μας αγώνα το βράδυ της ερχόμενης Τρίτης, βάζοντας τα ελληνικά δεδομένα στο virtual τερέν, και ετοίμασε την πρότασή/προσέγγισή του, την οποία μοιράζεται σήμερα με τους αναγνώστες του “FourFourTwo”. Σε μια ανάλυση γεμάτη από ποδόσφαιρο και ιδέες. Απολαύστε την.
"Θέλω να δω κι εγώ έναν απελευθερωμένο και επιθετικό προπονητή που ακούει στο όνομα Φερνάντο Σάντος και θα χαιρόμουν πολύ αν έβλεπα στον «τελικό των τελικών» την εθνική μας ομάδα σε έναν σχηματισμό 3-5-2 , τον σχηματισμό που μέχρι τώρα έχει κερδίσει τις εντυπώσεις σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο και όχι άδικα.
Έχοντας δει την ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού στα 2 παιχνίδια που έχει δώσει με Ιαπωνία και Κολομβία , νομίζω πως ήρθε η στιγμή να δείξουμε σε ολόκληρη την υφήλιο πως δεν είμαστε απλά μία ομάδα που αμύνεται γιατί φοβάται ή γιατί έτσι έχει μάθει να κάνει. Είμαστε μία ομάδα που θέλει και μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο.
Ας δούμε τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας όσο αναφορά την ομάδα των Ελεφάντων.
To 4-2-3-1 κόντρα στην Ιαπωνία
Μία αμυντική 4αδα με πολλά προβλήματα και με αρκετά λάθη. Ο Aurier παίκτης κλειδί μιας και του αρέσει να προωθείται έχοντας σημαντικό ρολό στο build up, κάτι όμως που τον αναγκάζει να ξεχνάει πολλές φορές τα αμυντικά του καθήκοντα.
Τiote με Serey στο χώρο του κέντρου να μοιράζονται χώρους ευθύνης , με πολλά τρεξίματα κυρίως από τον πρώτο με 10χλμ σε κάθε ένα από τα δύο παιχνίδια αντίστοιχα.
Ενας Y.Toure σε εξαιρετική κατάσταση, ο οποίος προσπαθεί να κάνει σχεδόν τα πάντα και όλο το παιχνίδι περνάει από τα πόδια του. Δημιουργεί, προωθείται αμύνεται.
Gervinho - Kalou στα άκρα και Bony προωθημένος είναι παίκτες που μπορεί να σε εκθέσουν αν βρεθούν σε κατάσταση 1vs1 .
(η διάταξη της Ακτής στο ματς με την Κολομβία)
Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως μέχρι και τώρα που μιλάμε, η ομάδα της Ακτής βρίσκεται στην 1η θέση στην κατηγορία Best Attacking αυτής της διοργάνωσης .
Δύο ακόμη σημαντικά στοιχεία για την ομάδα της Ακτής είναι πως και στα δύο της παιχνίδια, η μπάλα περνούσε διαρκώς από το χώρο του κέντρου και η δυνατή τους πλευρά είναι η δεξιά.
Ευκαιρία λοιπόν να κάνουμε μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση για τον αγώνα αυτόν με έναν σχηματισμό που θα αναδείξει τα πλεονεκτήματα των ποδοσφαιριστών μας και θα μεταφέρει το πρόβλημα στην αντίπαλη ομάδα.
Είναι ένας αγώνας στον οποίο θα πρέπει οπωσδήποτε να βγάλουμε παίκτη παραπάνω στο επιθετικό 3ο του γηπέδου και να δημιουργήσουμε όλες εκείνες τις κατάλληλες και απαραίτητες προϋποθέσεις για την επίτευξη ενός ή και περισσοτέρων γκολ. Ένα παιχνίδι που οι διεθνείς μας θα πρέπει να έχουν καθαρό μυαλό, πολλά τρεξίματα και αντοχές, να είναι έτοιμοι ακόμη και για επιθετική άμυνα , να μην φοβηθούν να τολμήσουν αλλά να ρισκάρουν και να πάρουν πρωτοβουλίες.
3-5-2
Παπασταθόπουλος, Μόρας και Μανωλάς τριάδα στην άμυνα σε ευθεία. Είναι πολύ σημαντικό και σπουδαίο το ότι διαθέτουμε αμυντικούς παίκτες οι οποίοι μπορούν με μεγάλη ευκολία να φτιάξουν παιχνίδι από πίσω, μιας και γρήγοροι είναι και καλοί με την μπάλα στα πόδια κι έχουν (και οι τρεις) πολύ καλή μεσαία και μακρινή μεταβίβαση.
Αυτομάτως με αυτούς τους 3 παίκτες , κερδίζουμε ήδη τα πρώτα απαραίτητα μέτρα μέσα στο γήπεδο με τους Τοροσίδη και Χολέμπας , οι οποίοι πάντα σε κατάσταση build up βρίσκονται ήδη στον χώρο του κέντρου και απλά παρέχουν το κατάλληλο support στον κάτοχο της μπάλας.
Μην ξεχνάμε πως αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές , που στον σχηματισμό αυτόν είναι παίκτες κλειδιά, είναι ίσως από τους πιο αθλητικούς και γυμνασμένους της ομάδας μας, με πολλά τρεξίματα και αντοχές , άρα και θα πρέπει να «επενδύσουμε» πάνω τους.
Επίσης και οι δυο τους διαθέτουν πολύ δυνατό σουτ και δεν διστάζουν να το δοκιμάσουν ακόμη και από μακρινή απόσταση.
Με έξυπνο τακτικά παιχνίδι και από τους δύο, ουσιαστικά κερδίζουμε πάντα έναν παίκτη στην αδύνατη πλευρά από όπου παίζεται η μπάλα, κάτι που είναι και η πιο επικίνδυνη κατάσταση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είτε με μία ξαφνική αλλαγή παιχνιδιού είτε μπαίνοντας στην περιοχή του αντιπάλου σαν 3ος ή 4ος επιθετικός.
Μανιάτης με Σάμαρη στο χώρο της μεσαίας γραμμής , είναι δύο παίκτες με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά ο ένας από τον άλλον και σε αυτό το 3-5-2 , ουσιαστικά ο ένας θα παραμένει πάντα προσηλωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα (Μανιάτης) ενώ ο άλλος θα έχει την δυνατότητα να προωθείται και να πατάει περιοχή όταν η ανάπτυξη μας θα γίνεται από τα άκρα, αλλά και να προσπαθεί να συνεργαστεί με τους δύο φορ , με συνδυαστικό παιχνίδι αλλά και κάθετες μεταβιβάσεις από τον άξονα.
Όταν η ομάδα βρίσκεται σε κατάσταση άμυνας δεν θα πρέπει να παρασύρονται και να φεύγουν από τον άξονα αλλά να «μαζεύουν» τις γραμμές και ουσιαστικά ο ένας από τους δύο όταν δεχόμαστε επίθεση από τα άκρα να γίνεται κάτι σαν στόπερ.
Ο Κονε σε έναν ελεύθερο ρόλο μπροστά από τους Μανιάτη και Σάμαρη, έχει μία πληθώρα κινήσεων μέσα στον αγωνιστικό χώρο στο επιθετικό μας κομμάτι. Συνεργασία με τους ακραίους αμυντικούς , συνεργασία με τα 2 κεντρικά μας χαφ , υποδοχή της μπάλας από τα στόπερ με μεσαία μεταβίβαση άρα και με πλάτη στο τέρμα - πάσα σε παίκτη υποστήριξης και γρήγορη αλλαγή κατεύθυνσης με σκοπό την άμεση προώθησή του μέσα στην μεγάλη περιοχή. Συνεργασία με ένα από τα δύο φορ.
Στο αμυντικό κομμάτι θα πρέπει να βρίσκεται πάντα στο κέντρο προσπαθώντας να εμποδίσει ή και να κόψει τις κάθετες μεταβιβάσεις προς τον Y. Toure και σε δεύτερο χρόνο να υποστηρίζει πάντα τον έναν από τους δύο κεντρικούς μέσους όταν έχει χαθεί η συνοχή.
Μήτρογλου και Σαμαράς βάζουν ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα στον αντίπαλο προπονητή, και στο build up αλλά και στο organization για την ομάδα του.
Ουσιαστικά τον αναγκάζουν να κρατήσει έναν παίκτη ακόμη όταν η ομάδα του επιτίθεται , ενώ σε φάση άμυνας , η συνεχής κίνηση τους , η εναλλαγή θέσεων και η προσπάθεια για δημιουργία κενού χώρου για τους Κονε και Σάμαρη είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει πολλούς μπελάδες στην ήδη προβληματική συμπεριφορά της αμυντικής 4αδας.
Με αυτό το 3-5-2 ουσιαστικά κερδίζουμε από την αρχή του αγώνα τον παίκτη παραπάνω που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη μιας και βάζουμε εμείς το πρόβλημα στον αντίπαλο και μας δίνεται επίσης η ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι Τοροσίδης και Χολέμπας είναι φουλ επιθετικά μπακ.
Πολύ σημαντικό επίσης πως έχουμε μέσα στον γήπεδο έναν καθαρόαιμο επιτελικό μέσο , κάτι που θα προκαλέσει μία αρχική σύγχυση στα μαρκαρίσματα των αντιπάλων στον χώρο.
Κλείνοντας αξίζει να δούμε το που κινήθηκε ο κάθε παίκτης της στους 2 αγώνες που έδωσαν έτσι ώστε να έχουμε μία πιο ξεκάθαρη εικόνα από το τακτικό κομμάτι του παιχνιδιού.
Είναι βέβαιο ότι και οι δύο ομάδες θα έχουν αναλύσει η μία την άλλη. Είναι επίσης σίγουρο ότι πλέον έχουν εικόνα και δείγμα γραφής από τις 2 πρώτες αγωνιστικές.
Μπορεί άραγε η εθνική μας ομάδα να τολμήσει κατεβαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο σε διάταξη 3-5-2;
Θεωρώ και πιστεύω ότι οι διεθνείς μας ποδοσφαιριστές έχουν όλα εκείνα τα απαραίτητα τεχνικά τακτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά που μπορούν να τα αναδείξουν με τον παραπάνω σχηματισμό.
Με σωστό προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο , σωστή αλληλοκάλυψη και υποστήριξη στην μετάβαση, με πιεστική και επιθετική άμυνα όταν πρέπει και όπου χρειάζεται αλλά και με προσωπικές ενέργειες είναι σίγουρο πως η εθνική μας ομάδα θα τα ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ έστω και σε κόντρα ρόλο αυτή την φορά με τον ίδιο της τον ποδοσφαιρικό χαρακτήρα".
Ο πρώην προπονητής του Πανιώνιου Κωνσταντίνος Παναγόπουλος δούλεψε πολύ τις τελευταίες μέρες την ιδέα του για τον ιδανικό τρόπο αποτελεσματικής αντιμετώπισης της Ακτής. Παρακολούθησε τους “Ελέφαντες”, μελέτησε τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά τους, έτρεξε στο μυαλό του την εξέλιξη του μεταξύ μας αγώνα το βράδυ της ερχόμενης Τρίτης, βάζοντας τα ελληνικά δεδομένα στο virtual τερέν, και ετοίμασε την πρότασή/προσέγγισή του, την οποία μοιράζεται σήμερα με τους αναγνώστες του “FourFourTwo”. Σε μια ανάλυση γεμάτη από ποδόσφαιρο και ιδέες. Απολαύστε την.
"Θέλω να δω κι εγώ έναν απελευθερωμένο και επιθετικό προπονητή που ακούει στο όνομα Φερνάντο Σάντος και θα χαιρόμουν πολύ αν έβλεπα στον «τελικό των τελικών» την εθνική μας ομάδα σε έναν σχηματισμό 3-5-2 , τον σχηματισμό που μέχρι τώρα έχει κερδίσει τις εντυπώσεις σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο και όχι άδικα.
Έχοντας δει την ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού στα 2 παιχνίδια που έχει δώσει με Ιαπωνία και Κολομβία , νομίζω πως ήρθε η στιγμή να δείξουμε σε ολόκληρη την υφήλιο πως δεν είμαστε απλά μία ομάδα που αμύνεται γιατί φοβάται ή γιατί έτσι έχει μάθει να κάνει. Είμαστε μία ομάδα που θέλει και μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο.
Ας δούμε τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας όσο αναφορά την ομάδα των Ελεφάντων.
To 4-2-3-1 κόντρα στην Ιαπωνία
Μία αμυντική 4αδα με πολλά προβλήματα και με αρκετά λάθη. Ο Aurier παίκτης κλειδί μιας και του αρέσει να προωθείται έχοντας σημαντικό ρολό στο build up, κάτι όμως που τον αναγκάζει να ξεχνάει πολλές φορές τα αμυντικά του καθήκοντα.
Τiote με Serey στο χώρο του κέντρου να μοιράζονται χώρους ευθύνης , με πολλά τρεξίματα κυρίως από τον πρώτο με 10χλμ σε κάθε ένα από τα δύο παιχνίδια αντίστοιχα.
Ενας Y.Toure σε εξαιρετική κατάσταση, ο οποίος προσπαθεί να κάνει σχεδόν τα πάντα και όλο το παιχνίδι περνάει από τα πόδια του. Δημιουργεί, προωθείται αμύνεται.
Gervinho - Kalou στα άκρα και Bony προωθημένος είναι παίκτες που μπορεί να σε εκθέσουν αν βρεθούν σε κατάσταση 1vs1 .
(η διάταξη της Ακτής στο ματς με την Κολομβία)
Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως μέχρι και τώρα που μιλάμε, η ομάδα της Ακτής βρίσκεται στην 1η θέση στην κατηγορία Best Attacking αυτής της διοργάνωσης .
Δύο ακόμη σημαντικά στοιχεία για την ομάδα της Ακτής είναι πως και στα δύο της παιχνίδια, η μπάλα περνούσε διαρκώς από το χώρο του κέντρου και η δυνατή τους πλευρά είναι η δεξιά.
Ευκαιρία λοιπόν να κάνουμε μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση για τον αγώνα αυτόν με έναν σχηματισμό που θα αναδείξει τα πλεονεκτήματα των ποδοσφαιριστών μας και θα μεταφέρει το πρόβλημα στην αντίπαλη ομάδα.
Είναι ένας αγώνας στον οποίο θα πρέπει οπωσδήποτε να βγάλουμε παίκτη παραπάνω στο επιθετικό 3ο του γηπέδου και να δημιουργήσουμε όλες εκείνες τις κατάλληλες και απαραίτητες προϋποθέσεις για την επίτευξη ενός ή και περισσοτέρων γκολ. Ένα παιχνίδι που οι διεθνείς μας θα πρέπει να έχουν καθαρό μυαλό, πολλά τρεξίματα και αντοχές, να είναι έτοιμοι ακόμη και για επιθετική άμυνα , να μην φοβηθούν να τολμήσουν αλλά να ρισκάρουν και να πάρουν πρωτοβουλίες.
3-5-2
Παπασταθόπουλος, Μόρας και Μανωλάς τριάδα στην άμυνα σε ευθεία. Είναι πολύ σημαντικό και σπουδαίο το ότι διαθέτουμε αμυντικούς παίκτες οι οποίοι μπορούν με μεγάλη ευκολία να φτιάξουν παιχνίδι από πίσω, μιας και γρήγοροι είναι και καλοί με την μπάλα στα πόδια κι έχουν (και οι τρεις) πολύ καλή μεσαία και μακρινή μεταβίβαση.
Αυτομάτως με αυτούς τους 3 παίκτες , κερδίζουμε ήδη τα πρώτα απαραίτητα μέτρα μέσα στο γήπεδο με τους Τοροσίδη και Χολέμπας , οι οποίοι πάντα σε κατάσταση build up βρίσκονται ήδη στον χώρο του κέντρου και απλά παρέχουν το κατάλληλο support στον κάτοχο της μπάλας.
Μην ξεχνάμε πως αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές , που στον σχηματισμό αυτόν είναι παίκτες κλειδιά, είναι ίσως από τους πιο αθλητικούς και γυμνασμένους της ομάδας μας, με πολλά τρεξίματα και αντοχές , άρα και θα πρέπει να «επενδύσουμε» πάνω τους.
Επίσης και οι δυο τους διαθέτουν πολύ δυνατό σουτ και δεν διστάζουν να το δοκιμάσουν ακόμη και από μακρινή απόσταση.
Με έξυπνο τακτικά παιχνίδι και από τους δύο, ουσιαστικά κερδίζουμε πάντα έναν παίκτη στην αδύνατη πλευρά από όπου παίζεται η μπάλα, κάτι που είναι και η πιο επικίνδυνη κατάσταση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είτε με μία ξαφνική αλλαγή παιχνιδιού είτε μπαίνοντας στην περιοχή του αντιπάλου σαν 3ος ή 4ος επιθετικός.
Μανιάτης με Σάμαρη στο χώρο της μεσαίας γραμμής , είναι δύο παίκτες με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά ο ένας από τον άλλον και σε αυτό το 3-5-2 , ουσιαστικά ο ένας θα παραμένει πάντα προσηλωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα (Μανιάτης) ενώ ο άλλος θα έχει την δυνατότητα να προωθείται και να πατάει περιοχή όταν η ανάπτυξη μας θα γίνεται από τα άκρα, αλλά και να προσπαθεί να συνεργαστεί με τους δύο φορ , με συνδυαστικό παιχνίδι αλλά και κάθετες μεταβιβάσεις από τον άξονα.
Όταν η ομάδα βρίσκεται σε κατάσταση άμυνας δεν θα πρέπει να παρασύρονται και να φεύγουν από τον άξονα αλλά να «μαζεύουν» τις γραμμές και ουσιαστικά ο ένας από τους δύο όταν δεχόμαστε επίθεση από τα άκρα να γίνεται κάτι σαν στόπερ.
Ο Κονε σε έναν ελεύθερο ρόλο μπροστά από τους Μανιάτη και Σάμαρη, έχει μία πληθώρα κινήσεων μέσα στον αγωνιστικό χώρο στο επιθετικό μας κομμάτι. Συνεργασία με τους ακραίους αμυντικούς , συνεργασία με τα 2 κεντρικά μας χαφ , υποδοχή της μπάλας από τα στόπερ με μεσαία μεταβίβαση άρα και με πλάτη στο τέρμα - πάσα σε παίκτη υποστήριξης και γρήγορη αλλαγή κατεύθυνσης με σκοπό την άμεση προώθησή του μέσα στην μεγάλη περιοχή. Συνεργασία με ένα από τα δύο φορ.
Στο αμυντικό κομμάτι θα πρέπει να βρίσκεται πάντα στο κέντρο προσπαθώντας να εμποδίσει ή και να κόψει τις κάθετες μεταβιβάσεις προς τον Y. Toure και σε δεύτερο χρόνο να υποστηρίζει πάντα τον έναν από τους δύο κεντρικούς μέσους όταν έχει χαθεί η συνοχή.
Μήτρογλου και Σαμαράς βάζουν ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα στον αντίπαλο προπονητή, και στο build up αλλά και στο organization για την ομάδα του.
Ουσιαστικά τον αναγκάζουν να κρατήσει έναν παίκτη ακόμη όταν η ομάδα του επιτίθεται , ενώ σε φάση άμυνας , η συνεχής κίνηση τους , η εναλλαγή θέσεων και η προσπάθεια για δημιουργία κενού χώρου για τους Κονε και Σάμαρη είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει πολλούς μπελάδες στην ήδη προβληματική συμπεριφορά της αμυντικής 4αδας.
Με αυτό το 3-5-2 ουσιαστικά κερδίζουμε από την αρχή του αγώνα τον παίκτη παραπάνω που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη μιας και βάζουμε εμείς το πρόβλημα στον αντίπαλο και μας δίνεται επίσης η ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι Τοροσίδης και Χολέμπας είναι φουλ επιθετικά μπακ.
Πολύ σημαντικό επίσης πως έχουμε μέσα στον γήπεδο έναν καθαρόαιμο επιτελικό μέσο , κάτι που θα προκαλέσει μία αρχική σύγχυση στα μαρκαρίσματα των αντιπάλων στον χώρο.
Κλείνοντας αξίζει να δούμε το που κινήθηκε ο κάθε παίκτης της στους 2 αγώνες που έδωσαν έτσι ώστε να έχουμε μία πιο ξεκάθαρη εικόνα από το τακτικό κομμάτι του παιχνιδιού.
Είναι βέβαιο ότι και οι δύο ομάδες θα έχουν αναλύσει η μία την άλλη. Είναι επίσης σίγουρο ότι πλέον έχουν εικόνα και δείγμα γραφής από τις 2 πρώτες αγωνιστικές.
Μπορεί άραγε η εθνική μας ομάδα να τολμήσει κατεβαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο σε διάταξη 3-5-2;
Θεωρώ και πιστεύω ότι οι διεθνείς μας ποδοσφαιριστές έχουν όλα εκείνα τα απαραίτητα τεχνικά τακτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά που μπορούν να τα αναδείξουν με τον παραπάνω σχηματισμό.
Με σωστό προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο , σωστή αλληλοκάλυψη και υποστήριξη στην μετάβαση, με πιεστική και επιθετική άμυνα όταν πρέπει και όπου χρειάζεται αλλά και με προσωπικές ενέργειες είναι σίγουρο πως η εθνική μας ομάδα θα τα ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ έστω και σε κόντρα ρόλο αυτή την φορά με τον ίδιο της τον ποδοσφαιρικό χαρακτήρα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου