Ποιος
θα το περίμενε πριν την έναρξη του Μουντιάλ πως η Χιλή θα είχε ήδη
αποκλείσει την παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία ή ότι η Κόστα Ρίκα θα
έστελνε σπίτι της την Αγγλία και μια εκ των Ιταλία ή Ουρουγουάη.
Εκτός από τη Χιλή και την Κόστα Ρίκα που έριξαν στο καναβάτσο τα ευρωπαϊκά μεγαθήρια και σκέφτονται ήδη την επόμενη φάση, η Κολομβία έχει σημειώσει, επίσης, δύο νίκες και έχει το μυαλό της στους «16». Το Μεξικό έχει μια νίκη και μια ισοπαλία (απέναντι στη διοργανώτρια Βραζιλία), ενώ Ουρουγουάη και Εκουαδόρ μετρούν τρεις βαθμούς κι έχουν βάσιμες ελπίδες για πρόκριση.
Αν σε αυτές τις ομάδες προστεθούν Βραζιλία και Αργεντινή, τότε στους «16» δεν αποκλείεται να δώσουν το παρόν 8 εκπρόσωποι του λατινικού ποδοσφαίρου της Αμερικής. Που οφείλεται όμως η κυριαρχία των Λατίνων σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο;
1. Κλιματολογικές συνθήκες
Οι απότομες μεταβολές του καιρού έχουν τρελάνει τους Ευρωπαίους στη Βραζιλία. Τα υψηλά ποσοστά υγρασίας, σε συνδυασμό με τις συνεχείς εναλλαγές ήλιου-βροχής αποτελούν τεράστιο μειονέκτημα για τις ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου. «Ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τις κλιματολογικές συνθήκες, αγωνιζόμενοι είτε μεσημέρι, είτε απόγευμα», είχε δηλώσει προ ημερών ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Γερμανίας, Γιόακιμ Λεβ. Και μάλλον έχει δίκιο...
2. Κυριαρχία στις εξέδρες
Ουσιαστικά εντός έδρας είναι όλα τα παιχνίδια των ομάδων από Κεντρική και Λατινική Αμερική. Άλλες χώρες συνορεύουν με τη Βραζιλία, άλλες είναι σαφώς γεωγραφικά πιο κοντά σε σχέση με την Ευρώπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναμέτρηση της εθνικής μας με την Κολομβία, όπου υπήρχαν πάνω από 30 χιλιάδες Κολομβιανοί στο γήπεδο. Εκτός από το 60% των εισιτηρίων που έχουν αγοραστεί από Βραζιλιάνους, περίπου 200 χιλιάδες «μαγικά χαρτάκια» έχουν προπωληθεί σε Αργεντινούς, Χιλιανούς και Κολομβιανούς.
3. Παράδοση
Εφτά φορές είχε διεξαχθεί Παγκόσμιο Κύπελλο στην αμερικανική ήπειρο πριν το φετινό. Δύο φορές στο Μεξικό (1970, 1986) και από μια σε Βραζιλία (1950), Αργεντινή (1978), Ουρουγουάη (1930), Χιλή (1962) και Ηνωμένες Πολιτείες (1994). Και τις 7 φορές η ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο ήταν ομάδα από την ίδια ήπειρο. Αν αυτό δε λέγεται παράδοση, τότε ποιο;
4. Λιγότερη κούραση
Αν εξαιρέσει κανείς τη Βραζιλία και την Αργεντινή, οι οποίες στηρίζονται κυρίως σε ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, οι αποστολές των υπόλοιπων «Λατίνων» αποτελούνται από πολλούς παίκτες που αγωνίζονται στα εγχώρια πρωταθλήματά τους. Λιγότερα παιχνίδια και λιγότερη πίεση από την Ευρώπη και το Τσάμπιονς Λιγκ. Και φυσικά όχι αυτός ο τρελός ρυθμός στα μεγάλα πρωταθλήματα της Γηραιάς Ηπείρου.
Εκτός από τη Χιλή και την Κόστα Ρίκα που έριξαν στο καναβάτσο τα ευρωπαϊκά μεγαθήρια και σκέφτονται ήδη την επόμενη φάση, η Κολομβία έχει σημειώσει, επίσης, δύο νίκες και έχει το μυαλό της στους «16». Το Μεξικό έχει μια νίκη και μια ισοπαλία (απέναντι στη διοργανώτρια Βραζιλία), ενώ Ουρουγουάη και Εκουαδόρ μετρούν τρεις βαθμούς κι έχουν βάσιμες ελπίδες για πρόκριση.
Αν σε αυτές τις ομάδες προστεθούν Βραζιλία και Αργεντινή, τότε στους «16» δεν αποκλείεται να δώσουν το παρόν 8 εκπρόσωποι του λατινικού ποδοσφαίρου της Αμερικής. Που οφείλεται όμως η κυριαρχία των Λατίνων σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο;
1. Κλιματολογικές συνθήκες
Οι απότομες μεταβολές του καιρού έχουν τρελάνει τους Ευρωπαίους στη Βραζιλία. Τα υψηλά ποσοστά υγρασίας, σε συνδυασμό με τις συνεχείς εναλλαγές ήλιου-βροχής αποτελούν τεράστιο μειονέκτημα για τις ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου. «Ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τις κλιματολογικές συνθήκες, αγωνιζόμενοι είτε μεσημέρι, είτε απόγευμα», είχε δηλώσει προ ημερών ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Γερμανίας, Γιόακιμ Λεβ. Και μάλλον έχει δίκιο...
2. Κυριαρχία στις εξέδρες
Ουσιαστικά εντός έδρας είναι όλα τα παιχνίδια των ομάδων από Κεντρική και Λατινική Αμερική. Άλλες χώρες συνορεύουν με τη Βραζιλία, άλλες είναι σαφώς γεωγραφικά πιο κοντά σε σχέση με την Ευρώπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναμέτρηση της εθνικής μας με την Κολομβία, όπου υπήρχαν πάνω από 30 χιλιάδες Κολομβιανοί στο γήπεδο. Εκτός από το 60% των εισιτηρίων που έχουν αγοραστεί από Βραζιλιάνους, περίπου 200 χιλιάδες «μαγικά χαρτάκια» έχουν προπωληθεί σε Αργεντινούς, Χιλιανούς και Κολομβιανούς.
3. Παράδοση
Εφτά φορές είχε διεξαχθεί Παγκόσμιο Κύπελλο στην αμερικανική ήπειρο πριν το φετινό. Δύο φορές στο Μεξικό (1970, 1986) και από μια σε Βραζιλία (1950), Αργεντινή (1978), Ουρουγουάη (1930), Χιλή (1962) και Ηνωμένες Πολιτείες (1994). Και τις 7 φορές η ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο ήταν ομάδα από την ίδια ήπειρο. Αν αυτό δε λέγεται παράδοση, τότε ποιο;
4. Λιγότερη κούραση
Αν εξαιρέσει κανείς τη Βραζιλία και την Αργεντινή, οι οποίες στηρίζονται κυρίως σε ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, οι αποστολές των υπόλοιπων «Λατίνων» αποτελούνται από πολλούς παίκτες που αγωνίζονται στα εγχώρια πρωταθλήματά τους. Λιγότερα παιχνίδια και λιγότερη πίεση από την Ευρώπη και το Τσάμπιονς Λιγκ. Και φυσικά όχι αυτός ο τρελός ρυθμός στα μεγάλα πρωταθλήματα της Γηραιάς Ηπείρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου