Δεν αντιδράσαμε σπασμωδικά αλλά σαν ομάδα που ξέρει να στέκεται στα πόδια της. Επρεπε κι αυτό να το δούμε. Ηταν ένας συντελεστής δυσκολίας, στον οποίο δεν είχαμε υποβληθεί στα προηγούμενα παιχνίδια.
Αντίθετα οι παγκοσμίου φήμης αντίπαλοί μας δεν κατάφεραν ούτε μία φορά να μας ρίξουν στο καναβάτσο, γιατί δεν τους το επιτρέψαμε. Τους απαγορεύσαμε να βρουν λύσεις, να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους. Ακούγεται μαγικό, αλλά το ζήσαμε.
Ξεφύγαμε μέχρι και 19 πόντους, δεν κατάφεραν να μας πλησιάσουν, αν κάποιες στιγμές έζησαν την ψευδαίσθηση να ανατρέψουν την κατάσταση, εν συνέβη από ένα μπάσκετ ορθόδοξο από την μεριά τους με συγκροτημένες επιθέσεις, αλλά από τρίποντα, σχεδόν από τα περίχωρα του Μπουένος Αϊρες. Από τη στιγμή που η Εθνική μας παίζει σε ένα από τα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού με έναν πόιντ γκαρντ και τους παίκτες πρώτης πεντάδας – πείτε τους βασικούς αν υπάρχουν αυτοί – στον πάγκο και καταφέρνουν όχι μόνο να κοιτάξουν στα μούτρα την Αργεντινή του Νοτσιόνι, του Σκόλα, το Πριτζιόνι, αλλά της βγάζει και απαγορευτικό, σημαίνει ότι είμαστε ομάδα και μάλιστα παντός καιρού, όπως υπογράμμισε ο κόουτς στο τέλος της συνέντευξης Τύπου.
Αυτά τα ματς τα κερδίζεις όταν ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν φοβάσαι τον αντίπαλο και όταν ξέρεις βάσει σχεδίου πώς να φέρεις από την πρώτη κιόλας περίοδο το παιχνίδι στα μέτρα σου. Ταϊσαμε σωστά τους ψηλούς, γυρίσαμε σωστά την μπάλα, πήραμε πόντους απ” όλες τις γραμμές. Οσο για την άμυνά μας, υπόδειγμα στρατηγικής και αλτρουισμού. Ημασταν ένας γρίφος που η Αργεντινή δεν μπόρεσε ποτέ να λύσει. Δεν είναι μόνο η μεγάλη εμφάνιση του Μπουρούση, δεν είναι το ριμπάουντ-ματς που κερδίζει στα τελευταία δευτερόλεπτα, δεν είναι τα 15 ριμπάουντ που μάζεψε σαν φρούτα, ούτε οι 13 πόντοι που πέτυχε ο μαέστρος Νίκος Ζήσης. Που το μυαλό του ακούγεται μέχρι την εξέδρα. Ούτε ακόμα, ακόμα η παληκαρίσια εμφάνιση του Πρίντεζη, με τα 15 ποντάκια στον εθνικό κουρβανά, αλλά ούτε η παρουσία για χειροκρότημα του Καλάθη και τα ποσοστά του απόλυτα ταιριαστά με την αμυντική του προσφορά. Είναι όλοι μαζί, ο Παπ, ο Βασιλειάδης, ο Αντετοκούνμπο, ο Βουγιούκας, ο Σλούκας, ο Καϊμακόγλου, αλλά και ο Μάντζαρης.
Είναι να τους βλέπεις όλους όταν κάθονται στον πάγκο, πώς δηλώνουν παρόντες, πώς σφίγγουν τις γροθιές, πώς οι φλέβες στο λαιμό κοντεύουν να σπάσουν, πώς λειτουργούν δηλαδή, σαν ομάδα που δεν έχει συμμετοχές, αλλά παρουσίες. Αυτή η ομάδα πέτυχε το 5 στα 5, άξια πανάξια και είναι αυτή που με τη σοβαρότητά της, σε ηρεμεί και σε κάνει να ελπίζει σε ό,τι καλύτερο, στα παιχνίδια που έρχονται. Καλώς να έρθουν. Κερδίζουμε, το χαιρόμαστε και διασκεδάζουμε. Δεν είναι και λίγο.
Πηγή: superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου