Το χθεσινό ματς, όπως και τα προηγούμενα πάνω κάτω, ελέγχθηκε απόλυτα από τους παίκτες του Κατσικάρη οι οποίοι σε ολόκληρο το παιχνίδι είδαν την... πλάτη των αντιπάλων τους μόνο για 19 δευτερόλεπτα. Όσο χρόνο χρειάστηκε δηλαδή ο Μπουρούσης μέχρι να ισοφαρίσει το 2-0 του Σκόλα στο πρώτο λεπτό... Έκτοτε, η Ελλάδα άρπαξε την μπαγκέτα του ρυθμού και δεν την άφησε παρά ελάχιστες στιγμές από τα χέρια της μέχρι το φινάλε. Ο Πρίντεζης με τον Καλάθη πραγματοποίησαν εξαιρετική εμφάνιση, ενώ ο σέντερ της Ρεάλ Μαδρίτης (από δω και πέρα θα παίζει... εντός έδρας), επικράτησε πεντακάθαρα στην προσωπική μάχη με τον Σκόλα.
Όσο για το απρόσμενο come back των Αργεντίνων, που θύμισε κάτι από τον απίστευτο τελικό του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ στην Πόλη (επιστροφή από το -19 σε αντίστοιχο χρονικό διάστημα και με τη δεύτερη πεντάδα στο παρκέ), όχι μόνο δεν ολοκληρώθηκε, αλλά πρόσφερε σε Κατσικάρη και παίκτες ένα πρώτης τάξεως πρόχειρο διαγώνισμα εν όψει των νοκ άουτ. Η Ελλάδα βρέθηκε από... βόλτα στη λιακάδα να απειλείται σοβαρά, έπαιξε για αρκετά λεπτά με πίεση στην πλάτη, τσέκαρε τα αντανακλαστικά της και τελικά διαχειρίστηκε ιδανικά μια κατάσταση που λογικά θα ξανασυναντήσει στο παρκέ του “Παλάθιος ντε λος Ντεπόρτες”.
Το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό της εθνικής ομάδας είναι ότι δεν μοιάζει με... εθνική ομάδα. Θυμίζει σύλλογο ευρωλίγκας και μάλιστα από εκείνους που (με λίγη φαντασία) θα μπορούσαμε να ξαναδούμε στην ισπανική πρωτεύουσα τον... ερχόμενο Μάιο για το Φάιναλ Φορ! Είναι τέτοια η συνοχή της, δείχνει τόσο καλοδουλεμένη και με τόσο διακριτούς ρόλους, που θαρρεί κανείς ότι οι παίκτες της δουλεύουν χρόνια μαζί και ως εκ τούτου γνωρίζουν απ' έξω κι ανακατωτά ο ένας τον άλλον.
Αυτό είναι το στοιχείο που την κάνει να ξεχωρίζει στην διοργάνωση και πιθανότατα ο λόγος που μετέτρεψε τα πέντε πρώτα παιχνίδια της σε μονόλογο. Η Ελλάδα παίζει κανονικό μπάσκετ. Παίζει το μπάσκετ που έχουμε μάθει να βλέπουμε από ομάδες που έχουν χτίσει ολόκληρη αγωνιστική φιλοσοφία και όχι από σύνολα καλών παικτών που βρέθηκαν για λίγο καιρό μαζί και επιχειρούν απλώς να βάλουν το ταλέντο τους στο... μίξερ. Επί 40 λεπτά μπορεί να βρίσκει λύσεις από όλες τις θέσεις, αλλά και να αμύνεται σωστά σε όλες τις θέσεις. Οι μοναδικές ίσως περιπτώσεις που εντοπίζονται εμφανείς αδυναμίες είναι όταν ο Μπουρούσης δεν βρίσκεται στο παρκέ και όταν ο Βασιλειάδης αναγκάζεται να μαρκάρει γρήγορο αντίπαλο.
Η Σερβία δεν βρίσκεται σε ιδανική κατάσταση, αγνοεί τον όρο "ομοιογένεια", αλλά είναι μια παραδοσιακή δύναμη με καλές μονάδες και 100% μπασκετικό DNA. Ως γνωστόν, οι προσεχείς μας αντίπαλοι, δεν λένε ποτέ όχι στις προκλήσεις και θα παλέψουν σκληρά. Όσο είναι ικανοί για το καλύτερο, πάντως, άλλο τόσο αυτοκαταστροφικοί μπορεί να γίνουν κι εκεί ακριβώς πρέπει να τους χτυπήσει η εθνική. Με διάρκεια, ηρεμία και συγκέντρωση και πάνω απ' όλα καθαρό μυαλό σε παρκέ και πάγκο, ιδίως όταν το μομέντουμ δεν θα είναι ευνοϊκό.
Το τι θα γίνει από εδώ και πέρα κανείς δεν είναι σε θέση να το γνωρίζει, ειδικά όταν πρόκειται για νοκ άουτ αγώνες. Επειδή, όμως, στον αθλητισμό σπανίως τα φαινόμενα απατούν, ρισκάρουμε την πρόβλεψη ότι η εθνική, ως ομάδα με... καλό χαρακτήρα, δεν θα φύγει από την Μαδρίτη χωρίς να χαιρετίσει τους οικοδεσπότες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου