Με υψηλές ίσως δόσεις υποκριτικής και μια γενικότερη επικοινωνιακή προσέγγιση στο κοινωνικό σύνολο την οποία δεν επιτυγχάνουν καν όσοι έχουν σπουδάσει το αντικείμενο σε πανεπιστημιακό επίπεδο, ο άνθρωπος αυτός έχει την ικανότητα με ένα νεύμα ή μια ατάκα του, από τις πρόχειρες που έχει πάντα ως απίθανος ετοιμόλογος, να... στη λέει μέσα στα μούτρα και να σε... κερδίζει ακόμα περισσότερο!
Θα ήταν παράδοξο και πρωτοφανές, λοιπόν, να είχε “αδειάσει” κατ' αυτό τον τρόπο τον Ρομπέρτο ο Μίτσελ, βγάζοντας – άγαρμπα γιατί δεν ταιριάζει ούτε με την ποδοσφαιρική λογική και εξήγηση - “λάδι” τον Μποτία.
Για τους κλασικούς εξυπνάκηδες που απέδωσαν την εσφαλμένη τελικά μετάφραση του λόγου του Μίτσελ στη συνέντευξη Τύπου σε “παιδιά και... αποπαίδια”, εξάλλου, το... τάπωμα είναι το εξής: Ο Μποτία ναι, είναι μεταγραφή του Ισπανού προπονητή. Ο Ρομπέρτο, βρε τενεκέδες, δεν είναι επίσης; Ποιανού είναι, του... γείτονα;
Αλλά ακόμα και αν ο τεχνικός του Ολυμπιακού ήθελε να καλύψει, να προστατέψει – που θα το έκανε με χίλιους δυο διαφορετικούς τρόπους και όχι με το να βγάλει... στη σέντρα έναν από τους κορυφαίους γκολκίπερ στο Champions League - να μην αθροιστεί στη μάζα που περνάει “πριονοκορδέλα” τον Ισπανό στόπερ, αμφισβητώντας τον από το πρώτο δευτερόλεπτο που πάτησε το πόδι του Ελλάδα, εμένα δε με νοιάζει.
Βλέπω και ακούω τους προπονηταράδες της εξέδρας – που το 'χω πει πολλές φορές - ότι ειδικά στο Καραϊσκάκη ξεπερνούν σε αριθμό τους απλούς θεατές-παρατηρητές των αγώνων των Ερυθρολεύκων κι αυτό το φαινόμενο δεν είναι μονάχα τωρινό αλλά κρατάει από... κούνια – τη μια να εκθειάζουν την ομάδα και την άλλη να την απαξιώνουν.
Με την Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν όλοι τους παιχταράδες και δύο μόλις εβδομάδες μετά, έγιναν... παλτά στη Σουηδία.
Ο Μποτία και ο Αμπιντάλ ήταν “υπέρ-στόπερ” και τώρα είναι για... τα μπάζα!
Ο Κασάμι ήταν “ex generator” αλλά πλέον δεν... ξέρει πού παν' τα τέσσερα!
Η αρχηγάρα ο Μανιάτης έγινε ένα νευρόσπαστο που τρέχει πάνω-κάτω χωρίς ουσία και αποτέλεσμα.
Ο Ομάρ ήταν... Ντάνι Άλβες και τώρα δεν γίνεται να παίζει ούτε για τον συμπαθή Αιγινιακό ή τον Ηρακλή Ψαχνών.
Ο Μήτρογλου... ο Μητρογκόλ που όλοι αγαπήσαμε και... άντε πάλι “σαπάκι” το οποίο δεν πρόκειται ουδέποτε να επανέλθει στα επίπεδα εκείνα που εκτόξευσαν την αγορά του στα 15 εκατομμύρια ευρώ.
Ο Μίτσελ είχε μαγικό ραβδί και αίφνης μεταβλήθηκε σε “κακό πειραματιστή” με εμπνεύσεις σαν αυτή με τον Τσόρι που δεν τον ξεκίνησε εναντίον της Μάλμε, αλλά και... υπνοβάτης αφού κοιμόταν όρθιος και δεν είδε τη χρησιμότητα της παραμονής του Εντινγκά στο ματς και όχι του παραπαίοντος Ελαμπντελαουί.
Α, ο Μαρινάκης δε, έμοιαζε με “θεό Μίδα” που ότι εμπνέεται και πιάνει μεταβάλλεται σε χρυσό, αλλά μετά το 2-0 από την Μάλμε θα πρέπει και να...απολογηθεί για την πώληση του Μανωλά (με 13 εκατομμύρια) και του Αβραάμ, ο οποίος επέμενε να επιβάλλει το δικό του και να μην υπερισχύσει η άποψη του προπονητή!
Αυτά και άλλα πολλά για μια ομάδα που από ομαδάρα, πλήρης και σαρωτική με τους πρωταθλητές Ισπανίας, ξανάγινε ένα προβληματικό σύνολο, με ποδοσφαιριστές δίχως προσωπικότητα, αξία και ποιότητα, επειδή όντως ηττήθηκε από έναν κατώτερο αντίπαλο, που δεν παύει ωστόσο να είναι η πρωταθλήτρια Σουηδίας.
Όχι η Εστορίλ ή η Γκινγκάμπ (λίγη καζούρα δεν βλάπτει γιατί οι γλώσσες κρέμασαν μετά την ήττα του Ολυμπιακού και ξέφυγαν χιλιόμετρα μπροστά από τη διάνοια... Ως εδώ!).
Δουλειές με φούντες για Μίτσελ
Αλίμονο. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν αλήθειες σε κάποια από τα παραπάνω. Για παράδειγμα ότι οι Αμπιντάλ-Μποτία δεν συνιστούν δίδυμο που έχει ήδη βάλει σε σκέψεις τον Μίτσελ.
Από καιρό έχουμε τονίσει την αργή συμπεριφορά Γάλλου και Ισπανού στόπερ στο γήπεδο, οπότε αναγκαστικά η τεχνική ηγεσία έχει να αντιμετωπίσει την κάλυψη αυτής της αδυναμίας.
Τώρα φαίνεται (από τις επιδόσεις των δύο αγωνιστικών του Champions League) πως υπάρχει θέμα και με τις σέντρες. Με το ψηλό παιχνίδι.
Ο Ομάρ πάλι πρέπει το συντομότερο δυνατό να μπει σε... ταχύρρυθμη εκπαίδευση ανασταλτικότητας. Επιθετικά άλλοτε αριστεύει, άλλοτε διαπρέπει.
Είναι μπακ όμως.
Όπως και ένα σωρό άλλα ζητήματα που ο Ολυμπιακός θα πρέπει να λύσει.
Μα δεν αρνήθηκε κανείς ότι δεν υπάρχουν θέματα προς επιδιόρθωση για τους πρωταθλητές.
Ούτε ότι η νίκη-θρίαμβος σε βάρος της Ατλέτικο έλυσε ως... δια μαγείας, δεν σήκωσε το χαλί και το έσπρωξε από κάτω, το βασικό ζητούμενο της ομαδικής συνοχής των Ερυθρολεύκων, οι οποίοι εξακολουθούν να είναι ένα ολοκαίνουριο ρόστερ.
Μπορεί ο Αυλωνίτης που έχει πάει θαυμάσια στο πρωτάθλημα στα δύο ματς που έπαιξε, να χρειαστεί να μπει γρηγορότερα από το προβλεπόμενο στο βασικό σχήμα. Ή ο Δημήτρης Σιόβας να είναι ανάγκη να επιστρέψει τάχιστα στην άμυνα, μόλις με το καλό αποθεραπευτεί οριστικά.
Σάμπως αν ο Μίτσελ είχε υγιή και έτοιμο στο Μάλμε τον Σαλίνο, εσείς λέτε ότι δεν θα τον ξεκινούσε;
Αλλού είναι για μένα το μυστικό. Να μάθουν οι ξένοι και οι νέοι... χθες την ιστορία του Ολυμπιακού. Να αισθανθούν το “ειδικό βάρος” της Ερυθρόλευκης φανέλας.
Να γίνουν κοινωνοί της νοοτροπίας προέδρου, διοίκησης και οπαδών.
Να αντιληφθούν τη φιλοσοφία και το νικηφόρο εγωισμό του Μίτσελ.
Να πιστέψουν στα ποδάρια τους, γιατί μην ξεχνάμε ότι ο μέσος όρος ηλικίας των παιδιών αυτών που απαρτίζουν το κόκκινο δυναμικό είναι χαμηλός...
Όταν ο Μίτσελ τους προέτρεψε: “Ρωτήστε τους αρχηγούς και τους Έλληνες. Να σας πει ο Μανιάτης τι εστί Ολυμπιακός...” όλα αυτά εννοούσε.
Ή όταν ο πρόεδρος τους επισκεπτόταν στο Ρέντη πριν φύγουν για Σουηδία και τους προκαλούσε να πιστέψουν στους εαυτούς και τις ποιοτικές δυνατότητες τους, τα ίδια δεν εννοούσε;
Υ.Γ.: Εύστοχα ο αείμνηστος Σταύρος Νταϊφάς είχε αποκαλέσει “πρωθυπουργό” τον εκάστοτε πρόεδρο του Ολυμπιακού.
Η τρομοκρατική στοχοποίηση του Βαγγέλη Μαρινάκη ωστόσο δεν μπορεί να είναι μόνο προϊόν φθόνου, ανταγωνισμού, αθώας και μονοδιάστατης χαιρεκακίας. Προφανέστατα κάποιους – χωρίς αοριστίες αλλά λίγους και από συγκεκριμένους χώρους - “ενοχλεί” η παντοδυναμία του ως ισχυρότατου επιχειρηματία και ηγέτη του Ολυμπιακού. Ο συνδυασμός είναι που κάποιους τους “σκοτώνει”...
Τώρα, άραγε, γιατί ορισμένοι δεν παρακαλούν να λάμψει η αλήθεια;
Να αποδειχθούν οι πρωταίτιοι ενός τρομοκρατικού χτυπήματος που αποτράπηκε την τελευταία ώρα;
Υ.Γ.1: Όσοι ελπίζουν να... φοβηθεί, πλανώνται. Δεν τον ξέρουν... Πώρωση γι' αυτό που θέλει να κάνει. Ειδικά για να κάνει τον Ολυμπιακό μεγάλο (και στην Ευρώπη)... Τα υποστηρίζουν από το περιβάλλον του και να είστε βέβαιοι ότι δεν κάνουν πλάκα.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου