Ο "Πάνθραξ" στη μεταβατική φάση του ύστερα από το βελούδινο διαζύγιο με τον Μάντζιο και με υπηρεσιακό προπονητή στον πάγκο του, δεν κλείστηκε στα σχοινιά. Παρουσιάστηκε στο Φάληρο χωρίς φόβο και πάθος, δεν επιδόθηκε στην παραμικρή σκοπιμότητα και σε ποδοσφαιρική καταστροφικότητα και ναι μεν το πλήρωσε στο τέλος, κέρδισε όμως συμπάθειες και ηθική εκτίμηση.
Αποτέλεσμα άλλωστε της ανοιχτής διάθεσης που είχαν οι Θρακιώτες ήταν ο -απίθανος για φιλοξενούμενο του Καραϊσκάκη αν δεν μιλάμε για ομάδες επιπέδου τουλάχιστον Ατλέτικο Μαδρίτης- απολογισμός των 10 τελικών απέναντι στον Ρομπέρτο, δύο κλασικών ευκαιριών (η μία στο 0-0 ακόμα), ενός γκολ "τιμής" και θετικών εντυπώσεων για το …θάρρος τους κόντρα στους πρωταθλητές.
Ο Ολυμπιακός ξεμπούκωσε. Αυτό είναι το πρωταρχικό συμπέρασμα από την ευρύτερη φετινή νίκη του, άσχετα αν και πάλι έχασε γκολ με το τσουβάλι, αξιοποιώντας μόλις το …1/6 των κινδύνων που προκάλεσε στον αντίπαλο του.
Ήταν μια φρέσκια ομάδα χάρη στην τροποποίηση του βασικού σχήματος κατά 5/11 (με Γιαννούλη, Αυλωνίτη, Μπουχαλάκη, Ντοσεβί και Διαμαντάκο διαφοροποιήσεις την 11άδα που παρατάχθηκε στο Τορίνο) από τον Μίτσελ – σε μια όχι πολύ συνηθισμένη πράξη του Ισπανού, είναι αλήθεια, για μεγάλο αριθμό αλλαγών ύστερα από την ολοκλήρωση μιας σειράς πολύ δύσκολων υποχρεώσεων (δύο ματς με Γιουβέντους, ντέρμπι με ΠΑΟ, Τρίπολη) - με το πόδι να μην ξεκολλάει από το γκάζι και το 2ο ημίχρονο να είναι πιο ορμητικό και από το πρώτο. Όπου οι Ερυθρόλευκοι είχαν ήδη καταγράψει 11 τελικές και προβάδισμα δύο τερμάτων, καθώς και ένα δοκάρι.
Σημάδια σοβαρότητας για τίτλο
Οι πρωταθλητές είχαν σε πολύ καλή διάθεση όλες τις βασικές μονάδες τους και αποφασισμένους να μη χάσουν την ευκαιρία επίσης όλους εκείνους που ο προπονητής εμπιστεύθηκε για να ξεκινήσουν το παιχνίδι.
Οπότε μιλάμε για το σύνολο (και των αλλαγών) όσων αγωνίστηκαν σε εξαιρετικό απόγευμα και επομένως για ότι φυσιολογικό ακολούθησε, το οποίο ήταν ένα χορταστικό θέαμα. Τέτοιο που έκανε στα σίγουρα τον κόσμο του Ολυμπιακού, φεύγοντας από το γήπεδο, να ελπίζει ότι ίσως ήρθε η ώρα της σοβαρότητας.
Εννοώντας ότι κάπου επιβάλλεται πλέον η προσήλωση των παικτών και στα δύο μέτωπα (Ευρώπη και Ελλάδα) ώστε να ξαναβρεθεί κάποια στιγμή (όχι αργά πάντως) εκεί που ανήκει: Στην κορυφή της SuperLeague ως το τέλος. Ώστε να πανηγυρίσει ακόμα ένα πρωτάθλημα. Το οποίο, άλλωστε, αξίζει με βάση το σύνολο των προδιαγραφών της (για να μην επαναλαμβανόμαστε περί ανώτερης ποιότητας, πληρότητας και τα σχετικά…) και της εικόνας της στο Champions League.
Ο Μίτσελ δεν…κρατήθηκε και έκανε δημόσια ειδική αναφορά σε Μπουχαλάκη και Γιαννούλη. Που όντως έπαιξαν εξαιρετικά και συνέβαλαν αποφασιστικά στο φουλ επιθετικό παιχνίδι της ομάδας.
Ο πρώτος από τον άξονα και με τις εκτελέσεις των στημένων και ο δεύτερος ως full back στην αριστερή πλευρά, βγάζοντας μεταξύ άλλων τρεις συστημένες σέντρες για τον Διαμαντάκο, εκ των οποίων η μία αποκρούστηκε στη συνέχεια από το δοκάρι και η άλλη κατέληξε στα δίχτυα του Πανθρακικού.
Από έναν υπερκινητικό σέντερ φορ, ο οποίος ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις και δικαιούνταν τουλάχιστον να πανηγυρίσει ένα γκολ, όπως και έγινε στο τέλος.
Χάρη στον Γιαννούλη (μαζί με τον Αφελάι στο 1ο μέρος και με τον Φουστέρ αργότερα) από αριστερά και το Ντοσεβί από δεξιά (ο Γάλλος σημειώνω ξανά ότι αν αξιοποιεί καλύτερα τα τελειώματά του και για γκολ και σαν ασίστ, δείχνει πιο αξιόπιστη μεταγραφή για την πτέρυγα από τον Ντουρμάζ) οι Ερυθρόλευκοι πέτυχαν (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!) ανάπτυξη από τα επιθετικά τους άκρα.
Ο Μπουχαλάκης με τον Τσόρι (στα λεπτά που έπαιξε) οργίαζαν στον άξονα και ο πλουραλισμός, η ποικιλία, ήταν το χαρακτηριστικό πλεονέκτημα του Ολυμπιακού συγκριτικά με άλλες εμφανίσεις του ύστερα από καιρό.
Υ.Γ. Πληροφορούμαι (εκνευριστική και μέσα στην ΕΠΟ πλέον) απάθεια Ρανιέρι σε προσκλήσεις παικτών στην Εθνική Ομάδα – με συνέπεια αποκλεισμό άλλων καταξιωμένων μονάδων – από πρόσωπο για το οποίο οι φήμες μιλούν ότι αρέσκεται σε παιχνίδια μάνατζερ! Χοντρό. Πολύ κιόλας! Θα επανέλθω…*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου