Τότε εκείνος ήταν το μεγάλο μέγεθος της σχέσης. Από την πρώτη στιγμή που έκανε ντεμπούτο ως Ροχιμπλάνκο στη Segunda División, έως και όταν ξενιτεύτηκε για το Λίβερπουλ, ο Τόρες ήταν που επισκίαζε τον σύλλογο. Οι Μαδριλένοι που εκείνη την εποχή πάλευαν με τις σκιές τους, βρίσκονταν σε μία διαρκή ελεύθερη πτώση. Ο πιτσιρικάς που εξαιτίας της ορμητικής επιθετικής φύσης του- που ήταν πραγματικό φαινόμενο- και του νεαρού της ηλικίας του, ονομάστηκε «El Niño», βίωνε μία κατάσταση, στην οποία δεν υπήρχε κανένα απολύτως πλάνο. Πρόλαβε δηλαδή σε επτά χρόνια να δει να αλλάζουν εννέα προπονητές. Τόσο μικρή ομάδα είχε γίνει εκείνη η Ατλέτικο που δεν μπορούσε να αντέξει τη λάμψη του αστεριού της, το οποίο ήταν πια περισσότερο φωτεινό από τον ίδιο το σύλλογο.
Ωστόσο, 7,5 χρόνια από εκείνη την αποχώρηση του οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί στο έπακρο. Ο Τόρες επιστρέφει σαν τον… άσωτο υιό, αναζητώντας τη σανίδα σωτηρίας της καριέρας του. Εδώ και χρόνια σκιά του εκπληκτικού επιθετικού που όλοι μας κάποτε λατρέψαμε, θα συναντήσει στο «Βιθέντε Καλδερόν» την ολοκληρωτική Ροχιμπλάνκο ευτυχία. Ο πάλαι ποτέ συμβουλάτορας του, έχει κάνει την Ατλέτικο πρωταθλήτρια, της έχει χαρίσει ευρωπαϊκούς τίτλους, την έφτασε στον τελικό του Champions League και φέτος διεκδικεί ξανά τις ίδιες τιμές. Οι «Μανθανάρες», όπως τους αποκαλούν τοπικά, βρίσκονται στο καλύτερο φεγγάρι της ιστορίας τους και ο 30χρονος Ισπανός μπορεί απλά να είναι ένας ένας… βοηθητικός.
Βέβαια, εάν υπάρχει κάποιος, κάπου, κάποτε, που να μπορεί να βοηθήσει τον Τόρες, αυτός αναμφίβολα είναι ο Ντιέγο Σιμεόνε. Εκείνος ο βετεράνος δηλαδή που όταν το 2003 επέστρεφε από τη Λάτσιο στο «Καλδερόν» (σ.σ.: βασικός συντελεστής στο νταμπλ του 1996), έπαιρνε υπό την προστασία και μοίραζε συμβουλές στον μικρό ξανθούλη με τις φακίδες που δύο χρόνια πριν είχε ξεπεταχτεί από τις ακαδημίες του συλλόγου. Όταν έκανε φίλους και εχθρούς να παραμιλούν με την αδάμαστη φούρια που έβγαζε, καθώς ξεχυνόταν στην επίθεση.
Όλα αυτά για τις συμβουλές και την φιλία με τον Σιμεόνε, τα έχει εξιστορήσει ο ίδιος ο Τόρες πλειστάκις. Μάλιστα ως προπομπός όσων τελικά έμελλε να ακολουθήσουν, ήταν λες και ήθελε να τα επιβεβαιώσει τον περασμένο Μάιο σε μία ανύποπτη συνέντευξη του, όπου βάλθηκε να αποθεώνει τον Τσόλο: «Πάντοτε θέλω να δουλεύω με ανθρώπους που θαυμάζω. Και εάν υπάρχει ένας που θαυμάζω απεριόριστα, αυτός είναι ο Σιμεόνε», έλεγε, για να προσθέσει ενδεικτικά: «Η φιγούρα του για μένα συμβολίζει όλα τα σπουδαία ιδανικά. Τον θρίαμβο όλων των αξιών στο ποδόσφαιρο: την αυτοθυσία, τη δύναμη, την προσπάθεια, την ταπεινότητα, την επιθυμία να τα δώσεις όλα για τον διπλανό σου!»
Οπότε, είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο ότι ο «El Niño» ξέρει στα σίγουρα που πάει και τι ακριβώς θα πρέπει να κάνει, ώστε όχι μόνο να επιβιώσει, μα να επανέλθει. Το εργασιακό περιβάλλον που ο ίδιος περιέγραψε, ναι μεν είναι ιδανικό για έναν ποδοσφαιριστή, αλλά από την άλλη μιλάμε για την ακραία προσήλωση, την οποία θα πρέπει να επιδείξει. Πλέον δεν θα είναι το πρώτο όνομα στη γραμμή κρούσης. Αυτός είναι ο Μάριο Μάντζουκιτς. Ούτε καν το δεύτερο, καθώς ο Τσόλο λατρεύει ήδη να δουλεύει με τον Αντουάν Γκριεζμάν. Ο Τόρες θα πρέπει να συμβιβαστεί με την θέση του ρολίστα που ενίοτε θα είναι και ο βασικός στην επίθεση, κάτι που όμως δεν είναι εγγυημένο. Το μερίδιο στην πίτα της 11άδας που αξιώνει, θα πρέπει να το κερδίσει με πολύ ιδρώτα και με αυτό που εδώ και πολύ καιρό έχει απολέσει: το εύκολο γκολ!
Ο Σιμεόνε τον ήθελε, ώστε να μπορέσει και πάλι να παίξει όταν και όποτε θέλει στην κόντρα. Ο εξαιρετικός στο κουτί, μα βαρύς και αργός Μάντζουκιτς δεν μπορεί να κάνει ό,τι πέρσι ο Ντιέγκο Κόστα. Για την αντεπίθεση ο Τόρες μπορεί να αποδειχτεί ταμάμ. Αναμφίβολα δεν βγάζει το γκάζι που είχε παλιά. Εκείνη η διπλή επέμβαση στο γόνατο πριν τη μεταγραφή στην Τσέλσι του έχει αφήσει… κουσούρι. Και πάλι όμως παραμένει σχετικά ταχύς, ευέλικτος και αυτό που του μένει να επαναφέρει στην μνήμη του, είναι η ψυχολογία του matador. Εκεί είναι που πιστεύω πραγματικά ότι θα πάρει τη βοήθεια που πρέπει από τον νέο προπονητή του. Μία βοήθεια που από τότε που έφυγε από τη Λίβερπουλ, μόνο ο Ράφα Μπενίτεθ προσπάθησε να του προσφέρει. Οι υπόλοιποι απλά απαιτούσαν, απόρροια των χρημάτων της μεταγραφής του στους Μπλε και του ονόματος του.
Η λύση Τόρες ίσως να μοιάζει ρίσκο για την Ατλέτικο. Δεν είναι όμως. Όχι με τη λογική της ανταλλαγής Τσέρτσι, στην οποία βασίστηκε. Ο Ισπανός φορ μπορεί να παίξει ακόμα και στο Champions League και τούτο είναι πολύτιμο. Εχει την εμπειρία γενικά και πάνω απ’ όλα την εμπειρία του σημαντικού γκολ. Τόσα και τόσα τέρματα μεγάλων τίτλων έχει σκοράρει στην μέχρι τώρα πορεία του. Ωστόσο, η λογική λέει πως είναι πολύ αργά για να ξανά βρει τον παλιό εκπληκτικό εαυτό του παρελθόντος. Η καριέρα του ακολουθεί φθίνουσα πορεία και δεν θα επιστρέψει ποτέ σε κορυφαίο επίπεδο.
Η ποιότητα όμως ακόμα και… λαβωμένη, δεδομένα υπάρχει. Ότι χάθηκε σε ταχύτητα, μπορεί λοιπόν να αντισταθμιστεί με κουράγιο, πίστη, και καρδιά. Αυτά δηλαδή που ο συνδυασμός Ατλέτικο-Σιμεόνε είναι ικανός να του βγάλει στο μέγιστο και να προσδώσει σε αυτή την ιστορία όλα εκείνα τα συστατικά που μπορούν να καταστήσουν τούτη την επιστροφή απόλυτα επιτυχημένη. Οσοι κάποτε τον αποθεώσαμε, θέλουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου