Ο
Ολυμπιακός είναι σε αναζήτηση στόπερ μετά την αποχώρηση του Αμπιντάλ,
ενώ το θέμα σίγουρα παίρνει άλλη διάσταση μετά και τον σοβαρό
τραυματισμό του Μποτία.
Μόνο που εγώ πιστεύω ότι είναι λάθος να υποτιμήσουμε τους άλλους στόπερ που έχει ήδη ο Ολυμπιακός. Εννοώ τον Σιόβα και τον Αυλωνίτη. Και δεν το λέω ενόψει του αγώνα της Καλλονής, αφού ένα παίκτη δεν τον κρίνεις σε ένα ματς. Μιλάω γενικότερα.
Ο Αυλωνίτης είναι αλήθεια ότι στα δύο κολλητά παιχνίδια με ΠΑΟΚ και ΠΑΣ στο Καραϊσκάκη έκανε λάθη. Αλλά εξίσου αλήθεια είναι ότι μέχρι τότε, όποτε τον είχε χρειαστεί η ομάδα ήταν εκεί! Κι άμα λάχει με δικό του γκολ ο Ολυμπιακός πήρε την πιο σημαντική νίκη του μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα. Κι ακόμη και με τον ΠΑΣ, όπου δεν είχε καλή αντίδραση στο 0-1, αυτός κέρδισε το πέναλτι για το 1-1.
Ο δε Σιόβας (που είναι στα 26, δεν τον…πήραν δα τα χρόνια) είναι πολύ απλά ένας κορυφαίος κεντρικός αμυντικός. Στα καλά του, ο μακράν καλύτερος του ελληνικού πρωταθλήματος και σαφέστατα υψηλών ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Κι επειδή δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε, βασικός στόπερ της εθνικής, μαζί με τον Παπασταθόπουλο, ήταν ο Σιόβας, όχι ο Μανωλάς. Ο Σιόβας ήταν βασικός και στα δύο ματς με τους Ρουμάνους για τα πλέϊ οφς, αλλά και στα τρία από τα τέσσερα προκριματικά παιχνίδια του φθινόπωρου. Σε ένα δεν είχε παίξει ο Σιόβας και εκείνο, το μοναδικό, ήταν που είχε παίξει ο Μανωλάς. Άλλωστε, εντός της εθνικής ήταν κοινό μυστικό όταν αν δεν τραυματίζονταν ο πανύψηλος στόπερ, αυτός θα έπαιζε βασικός στο Παγκόσμιο κύπελλο. Ήρθαν, όμως, έτσι τα πράγματα και έπαιξε ο Μανωλάς-και μαγκιά του πήγε σούπερ κι έκανε και μεγάλη μεταγραφή.
Με τον Σιόβα αριστερό στόπερ (και το Μανωλά δεξιό) ο Ολυμπιακός πέρσι στην φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ είχε στα τέσσερα συνολικά παιχνίδια του με την Μπενφίκα και την Άντερλεχτ παθητικό δύο γκολ-κι άλλα δύο στο Παρίσι από την Παρί του Ζλάταν και του Καβάνι. Και με τον Σιόβα είχε το μηδέν πίσω στα ντέρμπι με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό και γενικά άμυνα με παθητικό έξι γκολ στις 17 αγωνιστικές του α΄γύρου του πρωταθλήματος...
Το παιδί είχε ένα πολύ άτυχο 2014, έσπασε το πόδι του, μετά έπαθε θλάση πάνω στη βιασύνη του να προλάβει το Μουντιάλ και ενώ ξεκίνησε καλά την προετοιμασία με τον Ολυμπιακό έπαθε θλάση σε ένα φιλικό στην Αμερική και πάνω που πήγαινε να συνέλθει υπέστη θλάση και το Σεπτέμβριο στην Πάτρα σε αγώνα κυπέλλου. Έχουν γίνει λάθη στην περίπτωση της επιστορφής του, αλλά δεν είναι της ώρας…
Σημασία έχει ότι βλέπουμε το Σιόβα πάλι πίσω στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, υγιή και δυνατό. Σίγουρα δεν μπορεί να είναι στο 100% του, αφού είχε να παίξει 11 μήνες επίσημα παιχνίδια. Αλλά η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι ο καλός ο παίκτης όσο θα παίρνει παιχνίδια μετά από τραυματισμό θα γίνεται και καλύτερος.
Και μεταγραφή (καλού) σέντερ μπακ σαφώς και πρέπει να κάνει, και θα κάνει, ο Ολυμπιακός. Όμως, αμφιβάλλω πολύ αν Γενάρη μήνα ο Ολυμπιακός μπορεί να βρει καλύτερο στόπερ από το Σιόβα και στα χρόνια του Σιόβα.
Μόνο που εγώ πιστεύω ότι είναι λάθος να υποτιμήσουμε τους άλλους στόπερ που έχει ήδη ο Ολυμπιακός. Εννοώ τον Σιόβα και τον Αυλωνίτη. Και δεν το λέω ενόψει του αγώνα της Καλλονής, αφού ένα παίκτη δεν τον κρίνεις σε ένα ματς. Μιλάω γενικότερα.
Ο Αυλωνίτης είναι αλήθεια ότι στα δύο κολλητά παιχνίδια με ΠΑΟΚ και ΠΑΣ στο Καραϊσκάκη έκανε λάθη. Αλλά εξίσου αλήθεια είναι ότι μέχρι τότε, όποτε τον είχε χρειαστεί η ομάδα ήταν εκεί! Κι άμα λάχει με δικό του γκολ ο Ολυμπιακός πήρε την πιο σημαντική νίκη του μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα. Κι ακόμη και με τον ΠΑΣ, όπου δεν είχε καλή αντίδραση στο 0-1, αυτός κέρδισε το πέναλτι για το 1-1.
Ο δε Σιόβας (που είναι στα 26, δεν τον…πήραν δα τα χρόνια) είναι πολύ απλά ένας κορυφαίος κεντρικός αμυντικός. Στα καλά του, ο μακράν καλύτερος του ελληνικού πρωταθλήματος και σαφέστατα υψηλών ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Κι επειδή δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε, βασικός στόπερ της εθνικής, μαζί με τον Παπασταθόπουλο, ήταν ο Σιόβας, όχι ο Μανωλάς. Ο Σιόβας ήταν βασικός και στα δύο ματς με τους Ρουμάνους για τα πλέϊ οφς, αλλά και στα τρία από τα τέσσερα προκριματικά παιχνίδια του φθινόπωρου. Σε ένα δεν είχε παίξει ο Σιόβας και εκείνο, το μοναδικό, ήταν που είχε παίξει ο Μανωλάς. Άλλωστε, εντός της εθνικής ήταν κοινό μυστικό όταν αν δεν τραυματίζονταν ο πανύψηλος στόπερ, αυτός θα έπαιζε βασικός στο Παγκόσμιο κύπελλο. Ήρθαν, όμως, έτσι τα πράγματα και έπαιξε ο Μανωλάς-και μαγκιά του πήγε σούπερ κι έκανε και μεγάλη μεταγραφή.
Με τον Σιόβα αριστερό στόπερ (και το Μανωλά δεξιό) ο Ολυμπιακός πέρσι στην φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ είχε στα τέσσερα συνολικά παιχνίδια του με την Μπενφίκα και την Άντερλεχτ παθητικό δύο γκολ-κι άλλα δύο στο Παρίσι από την Παρί του Ζλάταν και του Καβάνι. Και με τον Σιόβα είχε το μηδέν πίσω στα ντέρμπι με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό και γενικά άμυνα με παθητικό έξι γκολ στις 17 αγωνιστικές του α΄γύρου του πρωταθλήματος...
Το παιδί είχε ένα πολύ άτυχο 2014, έσπασε το πόδι του, μετά έπαθε θλάση πάνω στη βιασύνη του να προλάβει το Μουντιάλ και ενώ ξεκίνησε καλά την προετοιμασία με τον Ολυμπιακό έπαθε θλάση σε ένα φιλικό στην Αμερική και πάνω που πήγαινε να συνέλθει υπέστη θλάση και το Σεπτέμβριο στην Πάτρα σε αγώνα κυπέλλου. Έχουν γίνει λάθη στην περίπτωση της επιστορφής του, αλλά δεν είναι της ώρας…
Σημασία έχει ότι βλέπουμε το Σιόβα πάλι πίσω στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, υγιή και δυνατό. Σίγουρα δεν μπορεί να είναι στο 100% του, αφού είχε να παίξει 11 μήνες επίσημα παιχνίδια. Αλλά η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι ο καλός ο παίκτης όσο θα παίρνει παιχνίδια μετά από τραυματισμό θα γίνεται και καλύτερος.
Και μεταγραφή (καλού) σέντερ μπακ σαφώς και πρέπει να κάνει, και θα κάνει, ο Ολυμπιακός. Όμως, αμφιβάλλω πολύ αν Γενάρη μήνα ο Ολυμπιακός μπορεί να βρει καλύτερο στόπερ από το Σιόβα και στα χρόνια του Σιόβα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου