Να
ξεκινήσουμε από τα λίγα θετικά που «βγήκαν» από το παιχνίδι με τον
Πανιώνιο. Πρώτα απ’ όλα, είναι η κατάκτηση των τριών βαθμών, καθώς ο
Ολυμπιακός δεν έχει πλέον περιθώρια για απώλειες, ακόμα και όταν δεν
παίζει καλά.
Στα συν είναι το γεγονός ότι ο Μήτρογλου, δείχνει να συνέρχεται. Σκόραρε για τρίτο στη σειρά παιχνίδι και αυτό που κρατάμε για τον «πιστολέρο», είναι η ενέργειά του στο δεύτερο γκολ. Θύμισε «Μητρογκόλ» από τα παλιά, το κατέβασμα της μπάλας και η κίνηση για να αποφύγει τον αμυντικό. Το πλασέ για τα δεδομένα του Κώστα, ήταν εύκολο.
Έχουμε γράψει πολλές φορές, ότι μιλάμε για παίκτη ψυχολογίας. Για παίκτη που μόλις νιώσει ότι πατά και πάλι γερά στα πόδια του, θα αρχίσει να βομβαρδίζει τις αντίπαλες εστίες. Και τα τρία σερί ματς με γκολ, είναι εξαιρετική μαγιά για μια καλύτερη συνέχεια.
Κλείνοντας τα θετικά, θα σταθούμε στην παρουσία των Ντοσεβί και Σιόβα. Ο πρώτος έδειξε ορεξάτος και στο διάστημα που αγωνίστηκε, αν μη τι άλλο τον αισθάνθηκε η άμυνα του Πανιωνίου. Με τον Ντοσεβί, θα ασχοληθούμε και παρακάτω.
Ο Σιόβας τώρα, πήρε την θέση του Μποτία, που στάθηκε άτυχος, και παιχνίδι με παιχνίδι, έχει αρχίσει να δείχνει στοχεία από τον αμυντικό που ξέραμε, πριν από τους τραυματισμούς. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι στην προετοιμασία, ο Σιόβας υπολογιζόταν για βασικός στην άμυνα…
Αυτά ήταν κατά τη γνώμη μας τα θετικά. Γιατί τα αρνητικά είναι δυστυχώς περισσότερα. Πρώτα απ’ όλα, ο Ολυμπιακός δεν εμπνέει σιγουριά. Συγκεκριμένα, είναι λίγες οι φορές που καθαρίζει εύκολα την… μπουγάδα, όπως συνέβη στην Κέρκυρα. Στα υπόλοιπα παιχνίδια ακροβατεί. Με την Λιβαδειά και κόντρα στον Πανιώνιο, δεν το πλήρωσε, όπως συνέβη με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Αφήνει τα παιχνίδια σε ρευστό σκορ και δεν θέλει πολύ για να γίνει η ζημιά. Και ο πανιώνιος στο 84’ άγγιξε την ισοφάριση…
Αυτό που μας προβληματίζει, είναι ότι δεν βλέπουμε έναν Ολυμπιακό να πνίγει τον αντίπαλο. Μπορεί να έχει την κατοχή, μπορεί να είναι συνέχεια στην επίθεση, αλλά μεγάλες ευκαιρίες δεν δημιουργεί. Είναι άλλο πράγμα τα ματς στην Ευρώπη, και άλλο αυτά του ελληνικού πρωταθλήματος. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και στο Γιουρόπα Λιγκ θα βρεις χώρους. Στην Ελλάδα, δεν συμβαίνει αυτό, με τα γνωστά σε όλους μας… πούλμαν.
Προπονητές φυσικά και δεν είμαστε (μόνο στο FM …), αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω την χρησιμότητα του να παίζει η ομάδα με δύο αμυντικά χαφ, τα οποία δεν μπορούν να δημιουργήσουν. Ο Μανιάτης και ο Εντιγκά, είναι… μανούλες στο να χαλάσουν το παιχνίδι του αντιπάλου, αλλά δεν διαθέτουν και επιθετικές αρετές.
Οπότε - το έχουμε γράψει και πρόσφατα - είναι προτιμότερο - πάντα κατά τη γνώμη μας - να προσπαθούν οι «ερυθρόλευκοι» να εκμεταλλευθούν τα άκρα, με παίκτες όπως ο Ντοσεβί...
Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός καλείται να δώσει ένα δύσκολο εκτός έδρας ματς με την Καλλονή και πρέπει να πάρει το τρίποντο. Να κλείσει τη χρονιά με τον καλύτερο τρόπο και μετά να γίνουν οι διορθωτικές κινήσεις. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην μεταγραφική ενίσχυση, αλλά και στον τρόπο προσέγγισης των αγώνων στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Στα συν είναι το γεγονός ότι ο Μήτρογλου, δείχνει να συνέρχεται. Σκόραρε για τρίτο στη σειρά παιχνίδι και αυτό που κρατάμε για τον «πιστολέρο», είναι η ενέργειά του στο δεύτερο γκολ. Θύμισε «Μητρογκόλ» από τα παλιά, το κατέβασμα της μπάλας και η κίνηση για να αποφύγει τον αμυντικό. Το πλασέ για τα δεδομένα του Κώστα, ήταν εύκολο.
Έχουμε γράψει πολλές φορές, ότι μιλάμε για παίκτη ψυχολογίας. Για παίκτη που μόλις νιώσει ότι πατά και πάλι γερά στα πόδια του, θα αρχίσει να βομβαρδίζει τις αντίπαλες εστίες. Και τα τρία σερί ματς με γκολ, είναι εξαιρετική μαγιά για μια καλύτερη συνέχεια.
Κλείνοντας τα θετικά, θα σταθούμε στην παρουσία των Ντοσεβί και Σιόβα. Ο πρώτος έδειξε ορεξάτος και στο διάστημα που αγωνίστηκε, αν μη τι άλλο τον αισθάνθηκε η άμυνα του Πανιωνίου. Με τον Ντοσεβί, θα ασχοληθούμε και παρακάτω.
Ο Σιόβας τώρα, πήρε την θέση του Μποτία, που στάθηκε άτυχος, και παιχνίδι με παιχνίδι, έχει αρχίσει να δείχνει στοχεία από τον αμυντικό που ξέραμε, πριν από τους τραυματισμούς. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι στην προετοιμασία, ο Σιόβας υπολογιζόταν για βασικός στην άμυνα…
Αυτά ήταν κατά τη γνώμη μας τα θετικά. Γιατί τα αρνητικά είναι δυστυχώς περισσότερα. Πρώτα απ’ όλα, ο Ολυμπιακός δεν εμπνέει σιγουριά. Συγκεκριμένα, είναι λίγες οι φορές που καθαρίζει εύκολα την… μπουγάδα, όπως συνέβη στην Κέρκυρα. Στα υπόλοιπα παιχνίδια ακροβατεί. Με την Λιβαδειά και κόντρα στον Πανιώνιο, δεν το πλήρωσε, όπως συνέβη με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Αφήνει τα παιχνίδια σε ρευστό σκορ και δεν θέλει πολύ για να γίνει η ζημιά. Και ο πανιώνιος στο 84’ άγγιξε την ισοφάριση…
Αυτό που μας προβληματίζει, είναι ότι δεν βλέπουμε έναν Ολυμπιακό να πνίγει τον αντίπαλο. Μπορεί να έχει την κατοχή, μπορεί να είναι συνέχεια στην επίθεση, αλλά μεγάλες ευκαιρίες δεν δημιουργεί. Είναι άλλο πράγμα τα ματς στην Ευρώπη, και άλλο αυτά του ελληνικού πρωταθλήματος. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και στο Γιουρόπα Λιγκ θα βρεις χώρους. Στην Ελλάδα, δεν συμβαίνει αυτό, με τα γνωστά σε όλους μας… πούλμαν.
Προπονητές φυσικά και δεν είμαστε (μόνο στο FM …), αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω την χρησιμότητα του να παίζει η ομάδα με δύο αμυντικά χαφ, τα οποία δεν μπορούν να δημιουργήσουν. Ο Μανιάτης και ο Εντιγκά, είναι… μανούλες στο να χαλάσουν το παιχνίδι του αντιπάλου, αλλά δεν διαθέτουν και επιθετικές αρετές.
Οπότε - το έχουμε γράψει και πρόσφατα - είναι προτιμότερο - πάντα κατά τη γνώμη μας - να προσπαθούν οι «ερυθρόλευκοι» να εκμεταλλευθούν τα άκρα, με παίκτες όπως ο Ντοσεβί...
Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός καλείται να δώσει ένα δύσκολο εκτός έδρας ματς με την Καλλονή και πρέπει να πάρει το τρίποντο. Να κλείσει τη χρονιά με τον καλύτερο τρόπο και μετά να γίνουν οι διορθωτικές κινήσεις. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην μεταγραφική ενίσχυση, αλλά και στον τρόπο προσέγγισης των αγώνων στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου