Το «10λεπτο τρόμου», η πρώτη περίοδος δηλαδή, φαίνεται πως είναι ενδεικτική για την συνολική εικόνα που παρουσιάζουν σ' ένα παιχνίδι οι «πράσινοι» και προφανώς δεν είναι τυχαίο πως στα ματς που... πατάνε γκάζι στο ξεκίνημα, φεύγουν νικητές από το γήπεδο και μάλιστα με μεγάλη διαφορά.
Η Ζαλγκίρις αποδείχτηκε πως δεν ανήκει στο ίδιο ράφι με τον Παναθηναϊκό σ' αυτό τον όμιλο, αν και βεβαίως μπορεί ξαφνικά να μεταμορφωθεί, να κάνει κι αυτή καμια... τρελή νίκη και να αλλάξει εκ νέου τα δεδομένα σ' έναν όμιλο που έχει τα πάντα.
Πέραν του κέρδους ότι ο Παναθηναϊκός έβγαλε φρεσκάδα, το δεύτερο μεγάλο κέρδος είναι η επιστροφή του Νίκου Παππά. Σταθερός με «καθαρό» μυαλό βοήθησε σημαντικά στο πρώτο ημίχρονο και το σημαντικότερο όλων είναι πως όσο βρίσκεται στο rotation του Ιβάνοβιτς, τόσο δίνεται η ευκαιρία στον Διαμαντίδη να ξεκουραστεί. Ο αρχηγός επέστρεψε στα 25 λεπτά συμμετοχής, μετά τα 30' με την Μπαρτσελόνα και τα 35' με τη Μακάμπι και είναι δεδομένο πως όσοι περισσότεροι γκαρντ είναι στη διάθεση του Ιβάνοβιτς, τόσο θα μοιράζεται ο χρόνος και θα αυξάνεται η διάρκεια του Διαμαντίδη.
Τα ζητούμενα πλέον για τον Παναθηναϊκό είναι δύο: Ετσι όπως έρχονται τα πράγματα στον όμιλο, οι «πράσινοι» χρειάζονται μία τουλάχιστον μεγάλη νίκη εκτός έδρας για να αισθανθούν μεγαλύτερη σιγουριά. Αγγιξαν την έκπληξη στη Βαρκελώνη, ακολουθεί η Μαδρίτη, υπάρχει το Τελ Αβίβ, η Γαλατασαράι πέρασε από το Βελιγράδι και μοιραία όλα οδηγούν στο γεγονός πως ο Παναθηναϊκός πρέπει να κυνηγήσει «διπλά». Δεν αρκούν οι νίκες στο ΟΑΚΑ, χρειάζεται το κάτι παραπάνω και για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να να δείξουν ανάλογη εικόνα με τα εντός έδρας παιχνίδια,
Το δεύτερο ζητούμενο αφορά στον Μαυροκεφαλίδη και το νέο πρόβλημα τραυματισμού που παρουσιάστηκε. Ηταν που ήταν ελάχιστοι οι ψηλοί του Παναθηναϊκού, από την στιγμή που ο Λουκάς υποχρεώνεται να μείνει για τρίτη φορά εκτός, ο Ιβάνοβιτς θα πρέπει να... βαλσαμώσει τον Μπατίστα και να τον βάζει να παίζει επί 40 λεπτά! Από την στιγμή που δεν υπάρχει Ράιτ, ο Διαμαντάκος με τον Παπαγιάννη υπολογίζονται μετά βίας για την Α1, θα πρέπει ο Μαυροβούνιος να κάνει μαγικά για να καλύψει την τρύπα που φωνάζει εδώ και καιρό. Γιατί εδώ που τα λέμε καλές οι αλχημείες με τον Γκιστ και τον Φώτση σε ρόλο «5», αλλά αυτά είναι για ώρα ανάγκης κι όχι για μια σειρά κρίσιμων αγώνων που ακολουθούν.
Υ.Γ1: Η διαφορά του καλού με τον πολύ μεγάλο παίκτη αποτυπώθηκε πλήρως στο τελευταίο λεπτό του αγώνα της Φενέρ με τον Ολυμπιακό. Από τη μία ένας Γκούντλοκ (ή Γκάουντλοκ που λέει και ο Παπαδογιάννης) που προσπαθούσε να τα βάλει με όλους και με όλα για να πάρει το παιχνίδι, από την άλλη ένας ψύχραιμος Σπανούλης που εκτέλεσε με παγωμένο βλέμμα τη Φενέρ μπροστά στα μάτια του Ομπράντοβιτς που βρισκόταν σε απόσταση ενάμιση μέτρου. Ελάχιστοι παίκτες στην Ευρώπη έχουν αυτό το «δολοφονικό ένστικτο» και ο Σπανούλης ήταν και είναι ένας απ' αυτούς. Αντίθετα, ο Γκούντλοκ ήθελε να κάνει ηρωισμούς, με αποκορύφωμα το πρότελευταίο τρίποντο μπροστά στα υψωμένα χέρια των αντιπάλων του.
Υ.Γ2: Προσπαθούσα μάταια να βρω ένα παιχνίδι στην προπονητική καριέρα του Ομπράντοβιτς που οι τρεις ψηλοί του να τελείωσαν τον αγώνα με... μηδέν πόντους! Ζόριτς, Ερντέν και Σαβάς έμειναν χωρίς πόντο και είναι τόσο αργοί που έκαναν τον Χάντερ να μοιάζει με τον πιο γρήγορο σέντερ που έχει περάσει από την Ευρωλίγκα.
Υ.Γ3: Εστω και με κουστούμι, όταν τον βλέπεις να μπαίνει στο γήπεδο αναρωτιέσαι «λες να μας την κάνει;». Ο Σάρας επέστρεψε στο ΟΑΚΑ, αποθεώθηκε από τον κόσμο, ανταπέδωσε και είχε την ευκαιρία να τα πει και με τα φιλαράκια του. Ο Γιασικεβίτσιους έχει τα φόντα για να γίνει πολύ μεγάλος προπονητής, αφού το μυαλό του βρίσκεται πάντα μια φάση μπροστά απ' αυτό βλέπουν οι υπόλοιποι στο παρκέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου