Είχα
προγραμματίσει το βίντεο εδώ και μέρες. Ο σκληρός δίσκος του
αποκωδικοποιητή του ΟΤΕ TV είναι ο καλύτερος σύμμαχος του μπασκετόφιλου
που δεν αντέχει το χαζοξενύχτι.
Αυτή τη φορά, σημάδεψα με κόκκινο κύκλο όχι κάποια μετάδοση ΝΒΑ, αλλά την ευπρόσδεκτη βουτιά στα γοητευτικά νερά του κολεγιακού μπάσκετ: Ουέικ Φόρεστ εναντίον Νορθ Καρολάινα. Εχουμε και στο NCAA δικά μας παιδιά…
Το όνομα αυτού, Μήτογλου. Κώστας Μήτογλου. Προσοχή, όχι Μήτρογλου. Δεν μιλάμε εδώ για φραπεδόβιους μπαλαδόρους που πανηγυρίζουν τα γκολ «πυροβολώντας» -ω της αναισθησίας, μέρες που είναι- με αόρατα καλάσνικοφ. Αυτό το αφιέρωμα αφορά Ελληνόπουλα που έφυγαν μακριά και βάλθηκαν να κατακτήσουν τον κόσμο με δίδυμα "όπλα" την πορτοκαλί μπάλα και το βιβλίο.
Σαν τυχερά παιδιά κάποιου ανώτερου θεού.
Ο Ντίνος Μήτογλου μπορεί να είναι γιος παλαιού ποδοσφαιριστή, αλλά μπήκε νωρίς στον ίσιο δρόμο και παίζει με την πορτοκαλί μπάλα, στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Πέρυσι αγωνίστηκε στον Άρη και φέτος είναι freshman στο κολέγιο που μας έδωσε τον Τιμ Ντάνκαν και τον Κρις Πολ.
Μολονότι πρωτάκι, αγγίζει κιόλας τα 30 λεπτά συμμετοχής. Τόσα έπαιξε σήμερα. Δεν θα βρείτε πολλούς πρωτοετείς με τόσο ισχυρή παρουσία. Ιδίως Ευρωπαίους χωρίς πείρα από αμερικάνικο high school.
Τον 19χρονο Μήτογλου οι πολλοί τον γνώρισαν στο περυσινό Ευρωμπάσκετ Εφήβων. Ηταν μέλος της Εθνικής ομάδας που έφτασε ως τα ημιτελικά και ξεκινούσε στα περισσότερα παιχνίδια βασικός.
Τη δημοσιότητα εκείνων των ημερών μονοπώλησαν τα υστερικά non-paper του Παναθηναϊκού που διαμαρτυρόταν για τη μειωμένη συμμετοχή του πολυτάλαντου Παπαγιάννη, αλλά όσοι παρακολούθησαν τους αγώνες είδαν και τον λευκό ελέφαντα που καμάρωνε καταμεσίς του παρκέ: ο Παπαγιάννης έφαγε πάγκο διότι υπήρχε μπροστά του ισχυρός ανταγωνιστής.
Εν τέλει, οι δυό τους μοιράστηκαν τα λεπτά συμμετοχής και βρέθηκαν πολλές φορές στην ίδια πεντάδα.
Ο Μήτογλου είναι σπάνιο για την Ελλάδα υβρίδιο: «τεσσαροπεντάρι» με χέρια που φτάνουν ως τα γόνατα και ύψος 2μ09, δυναμικός και βαρύς, αλλά με καρπό που σπάει γλυκά και μπουμπουνίζει τρίποντα.
Στο προηγούμενο παιχνίδι του Ουέικ Φόρεστ (με το Σίρακιους) πέτυχε 26 πόντους, ενώ σήμερα έβαλε 10 στους «Ταρ Χιλς» της Νορθ Καρολάινα, με τρία μακρυνά σουτ και δύο εύστοχες βολές.
Παίζει το μπάσκετ του προπονητή, κάνει συνεχή σκριν και ψάχνει το pick’n’roll όταν οι υπόλοιποι κάνουν το κεφαλιού τους, ξεμαρκάρεται σωστά, σουτάρει γρήγορα και από πολύ ψηλά, παρακολουθεί τον παίκτη του χωρίς να ξεχνιέται. Πρόκειται για σπάνιο «project» που θα πρέπει να δουλευτεί πολύ, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού.
Στο κολέγιο, ο Μήτογλου έχει προπονητή τον Ντάνι Μάνινγκ, που έκανε εκκωφαντική καριέρα κυρίως στο Κάνσας, με τίτλο NCAA, νούμερο 1 στο ντραφτ, Ολυμπιακό μετάλλιο στη Σεούλ, άλλο ένα πρωτάθλημα σε ρόλο ασίσταντ, καθώς και δύο συμμετοχές All-Star στο ΝΒΑ. Στην Ελλάδα, περιμένουν τον Ντίνο οι περυσινοί του συνοδοιπόροι, για το Μουντομπάσκετ Εφήβων που θα γίνει το καλοκαίρι στην Κρήτη.
Δεν είναι έτοιμος, βέβαια, ο Μήτογλου. Θα πρέπει να γίνει πιο εκρηκτικός, να συνηθίσει την άμυνα του low post, να αξιοποιήσει το κάπως αδύναμο κορμί του, να μαζέψει τα ριμπάουντ.
Το φονικό του τρίποντο είναι το σημαντικότερο εχέγγυο καριέρας. Οι συμπαίκτες του στο κολέγιο έχουν να λένε ότι στις προπονήσεις ο 19χρονος Ελληνας βάζει ασταμάτητα. Οι 26 πόντοι με τη Σίρακιους ήταν το πρώτο του ξέσπασμα, κάτι σαν βάπτισμα πυρός. Στην πρώτη του σεζόν, ο Μήτογλου έχει μ.ο. κοντά στους 9 πόντους και στα 5 ριμπάουντ.
Αναρωτιέμαι πώς αισθάνεται αυτές τις μέρες ο Ιωάννης Παπαπέτρου, που άφησε το Τέξας το καλοκαίρι του 2013 για να γίνει ακριβοπληρωμένος επαγγελματίας στον Ολυμπιακό. Οι τραυματισμοί του στερούν κρίσιμους μήνες πάνω που έμοιαζε έτοιμος για την εκτόξευση.
Ωστόσο, ο Παπαπέτρου θα μπορούσε να γίνει αστέρι στο ΝCAA και να πραγματοποιήσει γοργά βήματα προς το ΝΒΑ, που είναι το μεγάλο του όνειρο. Χώρια το χαμένο πτυχίο! Κάτι μου λέει, ότι το έχει μετανιώσει.
Στο NCAA μετακόμισε φέτος ο ψιλόλιγνος Κατερινιώτης Γιώργος Τσαλμπούρης, που βλέπει τον κόσμο από τα 2μ20, αλλά είναι γρήγορος σαν γκαρντ και σουτάρει τρίποντα. Στέλεχος και αυτός της ίδιας Εθνικής Εφήβων, σπουδάζει σήμερα στο Άιοβα Στέιτ και έχει συμπαίκτη τον δεινό σουτέρ Νάζαρεθ Λονγκ (μ.ο. 11π.).
Μισό λεπτό, μην αλλάζετε παράγραφο. Ελληνας είναι και αυτός ο …Ναζαρέτ. Η μητέρα του λέγεται Γεωργία Μήτρου και ο μαύρος πατέρας του κατάγεται από το Οντάριο του Καναδά.
Ο Λονγκ βρίσκεται στο μικροσκόπιο της Ομοσπονδίας μπάσκετ, όπως και ο πάουερ-φόργουορντ του Νοτρ Ντέιμ, Ζακ Ογκαστ, με φετινούς μέσους όρους 14 πόντους και 7 ριμπάουντ. Γεννήθηκε και αυτός από Ελληνίδα μητέρα, ονόματι Λεία Τζιμούλη. Εχει μάλιστα στο συρτάρι του ελληνικό διαβατήριο.
Το ίδιο ισχύει για τον τελειόφοιτο φόργουορντ του Όκλαντ Κόρεϊ Πέτρος (23 ετών, μ.ο. 15π., 8ρ.), ενώ μία πρόχειρη έρευνα έβγαλε στην επιφάνεια και του όνομα του Νικ Παύλος, ενός σουτέρ από το Γκρίνσμπορο. Ο Κέβιν Πάνγκος του Γκονζάγκα διάλεξε τον Καναδά.
Μπορεί να πέρασε ανεπιστρεπτί η μόδα που κάποτε έκανε το ελληνικό μπάσκετ πεδίον δόξης για τους Ελληνοαμερικανούς, αλλά οι περιπτώσεις του Κώστα Κουφού, των αδελφών Καλάθη και του Μάικ Μπράμου επιβάλλουν να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά.
Σύμφωνα με την έρευνα του φίλου Γιάννη Ψαράκη στο καλό περιοδικό All-Star Basket, στο φετινό NCAA αγωνίζονται 30 Ελληνόπουλα γεννημένα στην πατρίδα και 31 παιδιά της ομογένειας.
Και ουκ ολίγα μήλα που έπεσαν κάτω από τη μηλιά: o Γιώργος Αγγέλου του Ευαγγέλου (στο Σεντ Φράνσις), o Κωνσταντίνος Γόντικας του Δημητρίου που ήταν βολεϊμπολίστας αλλά και μέγας φίλος του μπάσκετ (NΥU), ο Τάσος Φιλίππου του Νικολάου (Κάρι), ο Κώστας Δοξάκης του Δημητρίου (Koνκόρντια), ο Γιάννης Δημακόπουλος που κληρονόμησε από τον μπαμπά όχι μόνο γονίδια αλλά και μπόι: ο υιός του Δημήτρη είναι 2μ16 και παίζει στο UC-Irvine. Ο Πάρις Μαραγκός (Αμέρικαν) είναι συμπαίκτης του Μήτογλου στις μικρές Εθνικές ομάδες, όπως και ο Θανάσης Μπέμπης που άφησε τη Χαλκίδα για το Άιονα.
Και υπάρχουν και δεκάδες άλλοι, στους οποίους στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς και εύχομαι να μείνουν μακριά από την ψωροκώσταινα, που έχει για χόμπι να καταβροχθίζει τα καλύτερα παιδιά της.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, το πολυσυζητημένο «brain drain» που αποψίλωσε την Ελλάδα από φωτεινά μυαλά καθρεφτίζεται και στο μπάσκετ. Και, το ντροπή, δεν έχουν καν τρόπο να ψηφίσουν στις κυριακάτικες εκλογές, οι φοιτητές της διασποράς...
Αυτή τη φορά, σημάδεψα με κόκκινο κύκλο όχι κάποια μετάδοση ΝΒΑ, αλλά την ευπρόσδεκτη βουτιά στα γοητευτικά νερά του κολεγιακού μπάσκετ: Ουέικ Φόρεστ εναντίον Νορθ Καρολάινα. Εχουμε και στο NCAA δικά μας παιδιά…
Το όνομα αυτού, Μήτογλου. Κώστας Μήτογλου. Προσοχή, όχι Μήτρογλου. Δεν μιλάμε εδώ για φραπεδόβιους μπαλαδόρους που πανηγυρίζουν τα γκολ «πυροβολώντας» -ω της αναισθησίας, μέρες που είναι- με αόρατα καλάσνικοφ. Αυτό το αφιέρωμα αφορά Ελληνόπουλα που έφυγαν μακριά και βάλθηκαν να κατακτήσουν τον κόσμο με δίδυμα "όπλα" την πορτοκαλί μπάλα και το βιβλίο.
Σαν τυχερά παιδιά κάποιου ανώτερου θεού.
Ο Ντίνος Μήτογλου μπορεί να είναι γιος παλαιού ποδοσφαιριστή, αλλά μπήκε νωρίς στον ίσιο δρόμο και παίζει με την πορτοκαλί μπάλα, στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Πέρυσι αγωνίστηκε στον Άρη και φέτος είναι freshman στο κολέγιο που μας έδωσε τον Τιμ Ντάνκαν και τον Κρις Πολ.
Μολονότι πρωτάκι, αγγίζει κιόλας τα 30 λεπτά συμμετοχής. Τόσα έπαιξε σήμερα. Δεν θα βρείτε πολλούς πρωτοετείς με τόσο ισχυρή παρουσία. Ιδίως Ευρωπαίους χωρίς πείρα από αμερικάνικο high school.
Τον 19χρονο Μήτογλου οι πολλοί τον γνώρισαν στο περυσινό Ευρωμπάσκετ Εφήβων. Ηταν μέλος της Εθνικής ομάδας που έφτασε ως τα ημιτελικά και ξεκινούσε στα περισσότερα παιχνίδια βασικός.
Τη δημοσιότητα εκείνων των ημερών μονοπώλησαν τα υστερικά non-paper του Παναθηναϊκού που διαμαρτυρόταν για τη μειωμένη συμμετοχή του πολυτάλαντου Παπαγιάννη, αλλά όσοι παρακολούθησαν τους αγώνες είδαν και τον λευκό ελέφαντα που καμάρωνε καταμεσίς του παρκέ: ο Παπαγιάννης έφαγε πάγκο διότι υπήρχε μπροστά του ισχυρός ανταγωνιστής.
Εν τέλει, οι δυό τους μοιράστηκαν τα λεπτά συμμετοχής και βρέθηκαν πολλές φορές στην ίδια πεντάδα.
Ο Μήτογλου είναι σπάνιο για την Ελλάδα υβρίδιο: «τεσσαροπεντάρι» με χέρια που φτάνουν ως τα γόνατα και ύψος 2μ09, δυναμικός και βαρύς, αλλά με καρπό που σπάει γλυκά και μπουμπουνίζει τρίποντα.
Στο προηγούμενο παιχνίδι του Ουέικ Φόρεστ (με το Σίρακιους) πέτυχε 26 πόντους, ενώ σήμερα έβαλε 10 στους «Ταρ Χιλς» της Νορθ Καρολάινα, με τρία μακρυνά σουτ και δύο εύστοχες βολές.
Παίζει το μπάσκετ του προπονητή, κάνει συνεχή σκριν και ψάχνει το pick’n’roll όταν οι υπόλοιποι κάνουν το κεφαλιού τους, ξεμαρκάρεται σωστά, σουτάρει γρήγορα και από πολύ ψηλά, παρακολουθεί τον παίκτη του χωρίς να ξεχνιέται. Πρόκειται για σπάνιο «project» που θα πρέπει να δουλευτεί πολύ, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού.
Στο κολέγιο, ο Μήτογλου έχει προπονητή τον Ντάνι Μάνινγκ, που έκανε εκκωφαντική καριέρα κυρίως στο Κάνσας, με τίτλο NCAA, νούμερο 1 στο ντραφτ, Ολυμπιακό μετάλλιο στη Σεούλ, άλλο ένα πρωτάθλημα σε ρόλο ασίσταντ, καθώς και δύο συμμετοχές All-Star στο ΝΒΑ. Στην Ελλάδα, περιμένουν τον Ντίνο οι περυσινοί του συνοδοιπόροι, για το Μουντομπάσκετ Εφήβων που θα γίνει το καλοκαίρι στην Κρήτη.
Δεν είναι έτοιμος, βέβαια, ο Μήτογλου. Θα πρέπει να γίνει πιο εκρηκτικός, να συνηθίσει την άμυνα του low post, να αξιοποιήσει το κάπως αδύναμο κορμί του, να μαζέψει τα ριμπάουντ.
Το φονικό του τρίποντο είναι το σημαντικότερο εχέγγυο καριέρας. Οι συμπαίκτες του στο κολέγιο έχουν να λένε ότι στις προπονήσεις ο 19χρονος Ελληνας βάζει ασταμάτητα. Οι 26 πόντοι με τη Σίρακιους ήταν το πρώτο του ξέσπασμα, κάτι σαν βάπτισμα πυρός. Στην πρώτη του σεζόν, ο Μήτογλου έχει μ.ο. κοντά στους 9 πόντους και στα 5 ριμπάουντ.
Αναρωτιέμαι πώς αισθάνεται αυτές τις μέρες ο Ιωάννης Παπαπέτρου, που άφησε το Τέξας το καλοκαίρι του 2013 για να γίνει ακριβοπληρωμένος επαγγελματίας στον Ολυμπιακό. Οι τραυματισμοί του στερούν κρίσιμους μήνες πάνω που έμοιαζε έτοιμος για την εκτόξευση.
Ωστόσο, ο Παπαπέτρου θα μπορούσε να γίνει αστέρι στο ΝCAA και να πραγματοποιήσει γοργά βήματα προς το ΝΒΑ, που είναι το μεγάλο του όνειρο. Χώρια το χαμένο πτυχίο! Κάτι μου λέει, ότι το έχει μετανιώσει.
Στο NCAA μετακόμισε φέτος ο ψιλόλιγνος Κατερινιώτης Γιώργος Τσαλμπούρης, που βλέπει τον κόσμο από τα 2μ20, αλλά είναι γρήγορος σαν γκαρντ και σουτάρει τρίποντα. Στέλεχος και αυτός της ίδιας Εθνικής Εφήβων, σπουδάζει σήμερα στο Άιοβα Στέιτ και έχει συμπαίκτη τον δεινό σουτέρ Νάζαρεθ Λονγκ (μ.ο. 11π.).
Μισό λεπτό, μην αλλάζετε παράγραφο. Ελληνας είναι και αυτός ο …Ναζαρέτ. Η μητέρα του λέγεται Γεωργία Μήτρου και ο μαύρος πατέρας του κατάγεται από το Οντάριο του Καναδά.
Ο Λονγκ βρίσκεται στο μικροσκόπιο της Ομοσπονδίας μπάσκετ, όπως και ο πάουερ-φόργουορντ του Νοτρ Ντέιμ, Ζακ Ογκαστ, με φετινούς μέσους όρους 14 πόντους και 7 ριμπάουντ. Γεννήθηκε και αυτός από Ελληνίδα μητέρα, ονόματι Λεία Τζιμούλη. Εχει μάλιστα στο συρτάρι του ελληνικό διαβατήριο.
Το ίδιο ισχύει για τον τελειόφοιτο φόργουορντ του Όκλαντ Κόρεϊ Πέτρος (23 ετών, μ.ο. 15π., 8ρ.), ενώ μία πρόχειρη έρευνα έβγαλε στην επιφάνεια και του όνομα του Νικ Παύλος, ενός σουτέρ από το Γκρίνσμπορο. Ο Κέβιν Πάνγκος του Γκονζάγκα διάλεξε τον Καναδά.
Μπορεί να πέρασε ανεπιστρεπτί η μόδα που κάποτε έκανε το ελληνικό μπάσκετ πεδίον δόξης για τους Ελληνοαμερικανούς, αλλά οι περιπτώσεις του Κώστα Κουφού, των αδελφών Καλάθη και του Μάικ Μπράμου επιβάλλουν να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά.
Σύμφωνα με την έρευνα του φίλου Γιάννη Ψαράκη στο καλό περιοδικό All-Star Basket, στο φετινό NCAA αγωνίζονται 30 Ελληνόπουλα γεννημένα στην πατρίδα και 31 παιδιά της ομογένειας.
Και ουκ ολίγα μήλα που έπεσαν κάτω από τη μηλιά: o Γιώργος Αγγέλου του Ευαγγέλου (στο Σεντ Φράνσις), o Κωνσταντίνος Γόντικας του Δημητρίου που ήταν βολεϊμπολίστας αλλά και μέγας φίλος του μπάσκετ (NΥU), ο Τάσος Φιλίππου του Νικολάου (Κάρι), ο Κώστας Δοξάκης του Δημητρίου (Koνκόρντια), ο Γιάννης Δημακόπουλος που κληρονόμησε από τον μπαμπά όχι μόνο γονίδια αλλά και μπόι: ο υιός του Δημήτρη είναι 2μ16 και παίζει στο UC-Irvine. Ο Πάρις Μαραγκός (Αμέρικαν) είναι συμπαίκτης του Μήτογλου στις μικρές Εθνικές ομάδες, όπως και ο Θανάσης Μπέμπης που άφησε τη Χαλκίδα για το Άιονα.
Και υπάρχουν και δεκάδες άλλοι, στους οποίους στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς και εύχομαι να μείνουν μακριά από την ψωροκώσταινα, που έχει για χόμπι να καταβροχθίζει τα καλύτερα παιδιά της.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, το πολυσυζητημένο «brain drain» που αποψίλωσε την Ελλάδα από φωτεινά μυαλά καθρεφτίζεται και στο μπάσκετ. Και, το ντροπή, δεν έχουν καν τρόπο να ψηφίσουν στις κυριακάτικες εκλογές, οι φοιτητές της διασποράς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου