Μετά τη
μεγάλη νίκη είναι πιο δύσκολο. Κυρίως όταν είναι απέναντι στον «αιώνιο»
αντίπαλό σου, σε ένα ντέρμπι που περιμένεις πως και πως για να δείξεις
ότι είσαι εδώ, ζωντανός, πιέζεις για τον τίτλο και φωνάζεις για
διαιτητικά λάθη σε όλη την πορεία σου. Είσαι από πάνω, έχεις κερδίσει
με την αξία σου το χειροκρότημα. Οι σφυγμοί είναι ανεβασμένοι, το μάτι
«γυαλίζει», έχεις δεδομένη την αποθέωση. Κι όμως, βγαίνεις να τους
«ξενερώσεις». Όχι όλους. Εκείνους που περιμένουν την κολακεία.
Ο Γιάννης Αναστασίου δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του αγώνα στη Λεωφόρο δεν μάσησε τα λόγια του. Καταδίκασε την εισβολή οπαδών στον αγωνιστικό χώρο. Καταδίκασε τα αντικείμενα, τις φωτοβολίες και τα κυνηγητά. Φτάσαμε να θεωρούμε το αυτονόητο ως αξιέπαινο, αλλά έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση δεν γίνεται αλλιώς.
Πριν από λίγες μέρες, στο ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ στο βόλεϊ ο Γκόμες, πρώην «ερυθρόλευκος», δέχθηκε αντικείμενο και έπεσε στο τάραφλεξ, ενώ ο διαιτητής έφαγε ολόκληρο κάδο σκουπιδιών. Ο ακραίος των γηπεδούχων, Μενέλαος Κοκκινάκης, δήλωσε για το ματς: «Είχε τον φανατισμό που έλλειπε από τα βόλεϊ τα τελευταία χρόνια. Είχε πολλά θετικά, αλλά και λίγα αρνητικά. Οι οπαδοί μας βοήθησαν και μας έκαναν πολύ μεγάλο καλό», για να συμπληρώσει πως αν δεν πετούσαν αντικείμενα θα μιλούσαμε για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια των τελευταίων χρόνων. Δεν το έσωσε.
Στο Ηράκλειο, ο Γρηγόρης Παπαβασιλείου τραυματίστηκε στο κεφάλι από κομμάτι τσιμέντου και έκανε ράμματα. Τον Παπαβασιλείου, που ήταν παίκτης του ΟΦΗ στο Κύπελλο του '87. Τον Καρέλη τον βρήκε φωτοβολίδα και ήταν τυχερός που φορούσε μπουφάν. Μετά το τέλος της αναμέτρησης, ο Νίκος Μαχλάς δήλωσε πως «δεν έγινε τίποτα». Τα παραέλεγαν τα ΜΜΕ πάλι, μάλλον.
«Θεωρώ ότι αδικούμε λίγο τους φιλάθλους, είμαι σύμφωνος πως δεν θέλω να βλέπω τέτοια πράγματα. Οι φίλοι του ΟΦΗ έχουν δείξει όλα αυτά τα χρόνια πως έχουν ήθος και στέκονται δίπλα στην ομάδα. Σε κάθε γήπεδο υπάρχουν ανεγκέφαλοι, τα έχουμε δει και αλλού αυτά δυστυχώς», πρόσθετε το «κοπέλι». Ναι, αλλά εκείνη τη μέρα, τα είδαμε στο Ηράκλειο. Με τραυματισμό ενός ανθρώπου που έχει τιμήσει την φανέλα της ομάδας. Ο Νίκος Αναστόπουλος αρκέστηκε να πει ένα «μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο». Στην Τούμπα, ο Τσόρι δέχθηκε σίδερο, αλλά το γεγονός δεν κρίθηκε άξιο καταδίκης. Ο Νομπόα αρκέστηκε να πει ότι «η ατμόσφαιρα σήμερα ήταν εκπληκτική και ευχαριστούμε πολύ γι' αυτή τη στήριξη».
Το χάιδεμα των αυτιών στους εκάστοτε κάφρους είναι σύνηθες φαινόμενο. Από τους πάντες. Προφανώς δεν είναι όλες οι καταστάσεις όμοιες, αλλά οι πρώτοι που οφείλουν να σηκώσουν ανάστημα απέναντι σε εκείνους που χαλάνε τις κερκίδες είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές. Οι προπονητές και οι παίκτες. Τουλάχιστον εκείνοι που θα τα βιώσουν από τους «απέναντι», όταν κληθούν να παίξουν στο γήπεδό τους. Εκείνοι που θα τρέξουν στις φυσούνες, θα εκτελούν κόρνερ κάνοντας προσευχές, θα βγαίνουν να δώσουν οδηγίες έχοντας τα μάτια τους δεκατέσσερα. Κι ας υπάρχουν προκλήσεις.
Ο Γιάννης Αναστασίου έκανε το ίδιο με τον Βαλβέρδε, μετά το ντέρμπι του Καραϊσκάκη και την επίθεση στους παίκτες του Παναθηναϊκού το 2011. Το ίδιο, που μπορούν να κάνουν όλοι όσοι ζουν τον αθλητισμό με τον ίδιο τρόπο. Βγήκε μπροστά και καταδίκασε τα όσα προηγήθηκαν της έναρξης. Ούτε «τους έπνιξε η αδικία», «ούτε δεν ξεχνούν τη Ριζούπολη», ούτε τίποτα. Σταράτα λόγια, χωρίς χάιδεμα αυτιών. Γιατί αυτή είναι η πραγματική μαγκιά...
Ο Γιάννης Αναστασίου δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του αγώνα στη Λεωφόρο δεν μάσησε τα λόγια του. Καταδίκασε την εισβολή οπαδών στον αγωνιστικό χώρο. Καταδίκασε τα αντικείμενα, τις φωτοβολίες και τα κυνηγητά. Φτάσαμε να θεωρούμε το αυτονόητο ως αξιέπαινο, αλλά έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση δεν γίνεται αλλιώς.
Πριν από λίγες μέρες, στο ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ στο βόλεϊ ο Γκόμες, πρώην «ερυθρόλευκος», δέχθηκε αντικείμενο και έπεσε στο τάραφλεξ, ενώ ο διαιτητής έφαγε ολόκληρο κάδο σκουπιδιών. Ο ακραίος των γηπεδούχων, Μενέλαος Κοκκινάκης, δήλωσε για το ματς: «Είχε τον φανατισμό που έλλειπε από τα βόλεϊ τα τελευταία χρόνια. Είχε πολλά θετικά, αλλά και λίγα αρνητικά. Οι οπαδοί μας βοήθησαν και μας έκαναν πολύ μεγάλο καλό», για να συμπληρώσει πως αν δεν πετούσαν αντικείμενα θα μιλούσαμε για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια των τελευταίων χρόνων. Δεν το έσωσε.
Στο Ηράκλειο, ο Γρηγόρης Παπαβασιλείου τραυματίστηκε στο κεφάλι από κομμάτι τσιμέντου και έκανε ράμματα. Τον Παπαβασιλείου, που ήταν παίκτης του ΟΦΗ στο Κύπελλο του '87. Τον Καρέλη τον βρήκε φωτοβολίδα και ήταν τυχερός που φορούσε μπουφάν. Μετά το τέλος της αναμέτρησης, ο Νίκος Μαχλάς δήλωσε πως «δεν έγινε τίποτα». Τα παραέλεγαν τα ΜΜΕ πάλι, μάλλον.
«Θεωρώ ότι αδικούμε λίγο τους φιλάθλους, είμαι σύμφωνος πως δεν θέλω να βλέπω τέτοια πράγματα. Οι φίλοι του ΟΦΗ έχουν δείξει όλα αυτά τα χρόνια πως έχουν ήθος και στέκονται δίπλα στην ομάδα. Σε κάθε γήπεδο υπάρχουν ανεγκέφαλοι, τα έχουμε δει και αλλού αυτά δυστυχώς», πρόσθετε το «κοπέλι». Ναι, αλλά εκείνη τη μέρα, τα είδαμε στο Ηράκλειο. Με τραυματισμό ενός ανθρώπου που έχει τιμήσει την φανέλα της ομάδας. Ο Νίκος Αναστόπουλος αρκέστηκε να πει ένα «μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο». Στην Τούμπα, ο Τσόρι δέχθηκε σίδερο, αλλά το γεγονός δεν κρίθηκε άξιο καταδίκης. Ο Νομπόα αρκέστηκε να πει ότι «η ατμόσφαιρα σήμερα ήταν εκπληκτική και ευχαριστούμε πολύ γι' αυτή τη στήριξη».
Το χάιδεμα των αυτιών στους εκάστοτε κάφρους είναι σύνηθες φαινόμενο. Από τους πάντες. Προφανώς δεν είναι όλες οι καταστάσεις όμοιες, αλλά οι πρώτοι που οφείλουν να σηκώσουν ανάστημα απέναντι σε εκείνους που χαλάνε τις κερκίδες είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές. Οι προπονητές και οι παίκτες. Τουλάχιστον εκείνοι που θα τα βιώσουν από τους «απέναντι», όταν κληθούν να παίξουν στο γήπεδό τους. Εκείνοι που θα τρέξουν στις φυσούνες, θα εκτελούν κόρνερ κάνοντας προσευχές, θα βγαίνουν να δώσουν οδηγίες έχοντας τα μάτια τους δεκατέσσερα. Κι ας υπάρχουν προκλήσεις.
Ο Γιάννης Αναστασίου έκανε το ίδιο με τον Βαλβέρδε, μετά το ντέρμπι του Καραϊσκάκη και την επίθεση στους παίκτες του Παναθηναϊκού το 2011. Το ίδιο, που μπορούν να κάνουν όλοι όσοι ζουν τον αθλητισμό με τον ίδιο τρόπο. Βγήκε μπροστά και καταδίκασε τα όσα προηγήθηκαν της έναρξης. Ούτε «τους έπνιξε η αδικία», «ούτε δεν ξεχνούν τη Ριζούπολη», ούτε τίποτα. Σταράτα λόγια, χωρίς χάιδεμα αυτιών. Γιατί αυτή είναι η πραγματική μαγκιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου