Δεν το λέω. Το ότι κάποιος είναι καλός, πολύ καλός, δεν είναι σίγουρο ότι θα αποδειχθεί και καλός. Ποδόσφαιρο είναι αυτό, υπάρχουν χοντρά αλλά και ψιλά που σε σκοτώνουν, όπως και σε αβαντάρουν. Λεπτομέρειες κρυφές που κάνουν τη διαφορά, θέλω να πω ότι δεν εξαρτώνται όλα από τον προπονητή.
Να, γιατί στο ποδόσφαιρο ο ικανός, μάλιστα ακόμα κι αν ο ίδιος κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, μπορεί να θεωρηθεί αποτυχημένος. Όπως, από την άλλη, ένας απατεώνας σεσημασμένος με στόκο στο κεφάλι, να τον πάνε τα αποτελέσματα και να τον χειροκροτούν για επιτυχημένο. Ο Μαρκαριάν είχε εμφανιστεί στην Ελλάδα στον Ιωνικό του μακαρίτη Κανελλάκη. Έκανε και δύο παρουσίες στον Παναθηναϊκό.
Σαν ποδοσφαιριστής ο συμπαθέστατος Σέρχιο Μαρκαριάν δεν ήταν τίποτα, σχεδόν τίποτα. Ούτε καν επαγγελματίας έγινε. Κανένα πρόβλημα. Δεν παίρνεις πτυχίο προπονητή επειδή είσαι παικταράς, απλά έχεις επενδύσει το όνομά σου και σαν προπονητής αργότερα θα το απομυθοποιήσεις ή, θα το δικαιώσεις.
Με τον Παναθηναϊκό ο Μαρκαριάν έκανε το ντεμπούτο του στο τσάμπιονς ληγκ όταν κέρδισε 2-0 στην Πράγα τη Σπάρτα των Τσεχ, Νοβότνι, Γιάροσεκ κ.ά Σ΄ εκείνο το ματς, Φεβρουάριο 2002, στον καλό αυτόν άνθρωπο έκανε μια απρέπεια ο Ολισαντέμπε. Σήκωσε για ζέσταμα τον μαύρο κι αυτός τσίνισε επειδή δεν τον είχε χρησιμοποιήσει από την αρχή. Πολλά κατάπινε ο Μαρκαριάν.
Πετυχημένο τον διώξανε από τον Παναθηναϊκό τον Μαρκαριάν και στη θέση του είχαν πάρει τον Φερνάντο Σάντος που δεν τον κράτησαν περισσότερο από δύο μήνες. Ποιος ήταν ο επόμενος; Ο Μαρκαριάν(!) που τελείωσε μετά το αλησμόνητο 3-0 του Ολυμπιακού στη Ριζούπολη, τον Μάιο του 2003. Ο Παναθηναϊκός της ομάδας που αποτέλεσε τη βάση της εθνικής ομάδας, της πρωταθλήτριας Ευρώπης 2004, με ισοπαλία έπαιρνε το πρωτάθλημα και σκορπίστηκε. Έτσι το 7ο κατά σειρά πρωτάθλημα πήρε ο Σωκράτης Κόκκαλης.
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ομάδα με τον Σέρχιο Μαρκαριάν στον πάγκο, γράφει ο apodytiriakias.gr
Θα δούμε μια άλλη εθνική ομάδα με τον πολύπειρο Σέρχιο Μαρκαριάν στον πάγκο; Δεν το ξέρεις. Μια ομάδα δεν έχει ανάγκη μονάχα τη δουλειά του προπονητή, παίζουν κι άλλα στο έργο. Με Ρανιέρι η εθνική ομάδα έπαθε τη ξευτύλα της αιωνιότητας. Έχασε στο Καραϊσκάκη ακόμα και τα Νησιά Φερόε.
Να σου πω τη μεγάλη κουβέντα. Τέτοιο κάζο, τόσες πολλές αποτυχίες η εθνική ομάδα όσες είχε με προπονητή τον Ιταλό, πιθανόν να τις γνώριζε και με τον Μαρκαριάν. Και τον Ουρουγουανό να τον αντικαθιστούσε ο Κλαούντιο Ρανιέρι. Αυτά έχει η μπάλλα. Καμμία μπέσα.
Ο καλός και πετυχημένος προπονητής κάποια στιγμή είναι για φτύσιμο. Κι αυτός που θεωρείται άχρηστος κάποια στιγμή να κάνει το θαύμα. Μέχρι να πεθάνει το ποδόσφαιρο τέτοιες πλάκες θα μαγειρεύει.
Στο θέμα μας. Στον Σέρχιο Μαρκαριάν. Άνθρωπος της δουλειάς είναι. «El Mago» τον λένε. «Βλέπει» στο γήπεδο ένα πεντάλεπτο, ένα τέταρτο πριν εξελιχθεί το παιχνίδι έτσι ή, αλλοιώς. Έχει πάρει πρωταθλήματα στο Λατινική Αμερική, έχει κάνει προπονητής σε εθνικές ομάδες, την Παραγουάη, το Περού.
Καμμία ανησυχία για την ηλικία του, είναι περασμένα τα 70. Άμα ένας επαγγελματίας, σε κάθε τομέα, αγαπάει τη δουλειά του, καυλώνει ακόμα μ' αυτήν, τότε στα εβδομήνταφεύγα είναι καλύτερος από τα 60 του.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου