Κυκλοφορώντας στο δρόμο καθημερινά, φιγούρες σκεπτικές, σκυθρωπές, θλιμμένες.
Γράφει η Ελίζα Βόζεμπεργκ.
Πολύ συχνά εκνευρισμένοι οδηγοί κορνάρουν με μανία, οι πολίτες ανυπόμονοι, οι δρόμοι γεμάτοι πεζούς λόγω της γενικευμένης απεργίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ενώ όλο το 24ωρο, κάθε συνοικία έρχεται αντιμέτωπη και με μια ληστεία. Στην «τρελή» πόλη των Αθηνών ξημερώνει και βραδιάζει μια γενικευμένη στενοχώρια, αλλά κυρίως ο φόβος για ένα αβέβαιο αύριο, αφού σχεδόν καθημερινά η κυβέρνηση αιφνιδιάζει με ένα νέο μέτρο-χαράτσι σε βάρος των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων.
Μέσα σε όλη αυτή τη γκρίζα έως μαύρη καταθλιπτική ατμόσφαιρα, όπου το περιβάλλον ασφυκτιά παρά τις καλές καιρικές συνθήκες, στην πόλη που αγαπήσαμε γιατί τη λούζει το ήλιον φως, η διαβίωση απλά δεν αντέχεται!
Με αυτά τα δεδομένα οδηγούμαστε σε ένα οδυνηρό, παράδοξο και εξαιρετικά επικίνδυνο φαινόμενο: Nα θεωρούνται ένοχοι, έστω και χωρίς συγκεκριμένη κατηγορία, όσοι τολμούν να αστειεύονται, να χαμογελούν και να δείχνουν (ανεξάρτητα αν είναι) ψυχικά υγιείς… Γιατί, δυστυχώς, το χαμόγελο και πολύ περισσότερο το γέλιο των ανθρώπων σήμερα, θεωρείται ένδειξη ευμάρειας ή ευτυχίας και κατατάσσει τους ανθρώπους σε μια σπάνια κατηγορία που τείνει να εκλείψει.
Όσοι τολμούν δημόσια να εκδηλώνουν ένα εξωστρεφή χαρακτήρα, πρόσκαιρα και κατά περίπτωση ανέμελο, θεωρούνται αυτομάτως αναίσθητοι, δέχονται τα αυστηρά – έως υποτιμητικά – βλέμματα των συμπολιτών τους και στη χειρότερη περίπτωση, καθυβρίζονται με φράσεις του τύπου «Δε ντρέπεστε να γελάτε; Δεν έχετε συναίσθηση σε ποια κατάσταση βρίσκεται η χώρα;»
Απαγορεύεται, λοιπόν, επί ποινή αποκλεισμού, ύβρεων και προπηλακισμού, σε δημόσιους χώρους και σε ώρες αιχμής, το χαμόγελο και το γέλιο! Εννοείται ότι απαγορεύεται και το χιούμορ -και ας είναι ίδιον του λαού μας. Δεχθείτε το, έτσι είναι!
Τουλάχιστον να εξαιρεθούν από την εν δυνάμει μομφή τα παιδιά μας! Η πραγματική δυστυχία είναι η εικόνα μιας πόλης με παιδιά που δε γελούν…
* Η Ελίζα Βόζεμπεργκ είναι Βουλευτής της Α’ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία.
Πηγή: aixmi.gr
Πολύ συχνά εκνευρισμένοι οδηγοί κορνάρουν με μανία, οι πολίτες ανυπόμονοι, οι δρόμοι γεμάτοι πεζούς λόγω της γενικευμένης απεργίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ενώ όλο το 24ωρο, κάθε συνοικία έρχεται αντιμέτωπη και με μια ληστεία. Στην «τρελή» πόλη των Αθηνών ξημερώνει και βραδιάζει μια γενικευμένη στενοχώρια, αλλά κυρίως ο φόβος για ένα αβέβαιο αύριο, αφού σχεδόν καθημερινά η κυβέρνηση αιφνιδιάζει με ένα νέο μέτρο-χαράτσι σε βάρος των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων.
Μέσα σε όλη αυτή τη γκρίζα έως μαύρη καταθλιπτική ατμόσφαιρα, όπου το περιβάλλον ασφυκτιά παρά τις καλές καιρικές συνθήκες, στην πόλη που αγαπήσαμε γιατί τη λούζει το ήλιον φως, η διαβίωση απλά δεν αντέχεται!
Με αυτά τα δεδομένα οδηγούμαστε σε ένα οδυνηρό, παράδοξο και εξαιρετικά επικίνδυνο φαινόμενο: Nα θεωρούνται ένοχοι, έστω και χωρίς συγκεκριμένη κατηγορία, όσοι τολμούν να αστειεύονται, να χαμογελούν και να δείχνουν (ανεξάρτητα αν είναι) ψυχικά υγιείς… Γιατί, δυστυχώς, το χαμόγελο και πολύ περισσότερο το γέλιο των ανθρώπων σήμερα, θεωρείται ένδειξη ευμάρειας ή ευτυχίας και κατατάσσει τους ανθρώπους σε μια σπάνια κατηγορία που τείνει να εκλείψει.
Όσοι τολμούν δημόσια να εκδηλώνουν ένα εξωστρεφή χαρακτήρα, πρόσκαιρα και κατά περίπτωση ανέμελο, θεωρούνται αυτομάτως αναίσθητοι, δέχονται τα αυστηρά – έως υποτιμητικά – βλέμματα των συμπολιτών τους και στη χειρότερη περίπτωση, καθυβρίζονται με φράσεις του τύπου «Δε ντρέπεστε να γελάτε; Δεν έχετε συναίσθηση σε ποια κατάσταση βρίσκεται η χώρα;»
Απαγορεύεται, λοιπόν, επί ποινή αποκλεισμού, ύβρεων και προπηλακισμού, σε δημόσιους χώρους και σε ώρες αιχμής, το χαμόγελο και το γέλιο! Εννοείται ότι απαγορεύεται και το χιούμορ -και ας είναι ίδιον του λαού μας. Δεχθείτε το, έτσι είναι!
Τουλάχιστον να εξαιρεθούν από την εν δυνάμει μομφή τα παιδιά μας! Η πραγματική δυστυχία είναι η εικόνα μιας πόλης με παιδιά που δε γελούν…
* Η Ελίζα Βόζεμπεργκ είναι Βουλευτής της Α’ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία.
Πηγή: aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου