"Τουλάχιστον να μην ηττηθούμε για να μην
γκρινιάζει κανείς γύρω μας" ήταν το "μότο" και των δύο προπονητών χθες
βράδυ στο ΟΑΚΑ. Γράφει ο Βαγγέλης Μπραουδάκης.
Με συνέπεια το συντηρητικότατο στήσιμο να ταλαιπωρήσει τα ματάκια όσων
επέλεξαν να δουν το ΑΕΚ - Ολυμπιακός και είχαν προσδοκίες ότι θα παιχτεί
(έστω και λίγο) ποδόσφαιρο. Ποδόσφαιρο, όχι να φοβάται ο Γιάννης το
θεριό και το θεριό τον Γιάννη...
Και αν για τον Κωστένογλου και τους «κιτρινόμαυρους» αυτή η λογική -βάσει της θεωρητικής διαφοράς δυναμικότητας με τους «ερυθρόλευκους»- δεν είναι τόσο κατακριτέα (πρώτα να σώσω την παρτίδα κι αν τύχει να την πάρω κιόλας), για τον Βαλβέρδε είναι δείγμα αδυναμίας και φόβου...
Η διάθεση του προπονητή των Πειραιωτών να πάει όσο πιο σίγουρα και ανασταλτικά γίνεται αποδεικνύεται από την αλλαγή στο ημίχρονο. Με 45 λεπτά μπροστά του και 1-1 αποτέλεσμα εκείνη την ώρα επιλέγει να αντικαταστήσει -αναγκαστικά- τον Φουστέρ με τον... Μέλμπεργκ! Οχι με κάποιον άλλον μεσοεπιθετικό από τους τόσους που είχε στον πάγκο, αλλά με τον Σουηδό αμυντικό για να περάσει ο Αβραάμ δεξί μπακ (!) και να ανέβει ο Μοντέστο στο ρόλο (και καλά) του Φουστέρ! Αμυντικογενείς αλχημείες λες και απέναντι ήταν η Μπαρτσελόνα...
Οχι ότι η αντίστοιχη επιλογή του Κωστένογλου στο ίδιο χρονικό σημείο ήταν διαφορετική (Καφές αντί Γκουντγιόνσεν που έπαθε κάταγμα στον αστράγαλο, με συνέπεια ο Λαγός να πάει εξτρέμ από εσωτερικός χαφ την ώρα που στον πάγκο υπήρχε ο Μπέλεκ), αλλά είπαμε: Η ΑΕΚ ήταν εκείνη που πρώτα έπρεπε να μην ηττηθεί και μετά να δει αν θα νικήσει και πώς. Και λίγο έλειψε, μάλιστα, να το πετύχει, αφού ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε, χωρίς ρυθμό -λόγω διακοπής- και με την αίσθηση της συγκεκριμένης φιλοσοφίας του προπονητή στο μυαλό των παικτών, ήταν χειρότερός της...
Αν κάτι θετικό θα κρατήσουμε από το ματς στο ΟΑΚΑ αυτό θα είναι τα δύο γκολ από ατομικές ενέργειες βιρτουόζων ποδοσφαιριστών. Δύο γκολάρες, του Μιραλάς και του Λεονάρντο, που χόρεψαν και χάζεψαν τους άτυχους αμυντικούς, τον Μανωλά και τον Παπαδόπουλο, στις φάσεις τους...
Και αν χρειάζεται να κρατήσουμε κάτι ακόμα, αυτό είναι η υπερβολική ευαισθησία του Κωνσταντινίδη με τις κίτρινες κάρτες. Θέλοντας να δείξει ότι δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του το παράκανε (και είχαμε έτσι τέσσερις αποβολές), αφού έδειχνε κάρτα για ψύλλου πήδημα. Προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά για ψύλλου πήδημα. Φτάνοντας στην υπερβολή που είναι εξίσου κατακριτέα όσο και η ανοχή...
Πηγή: Goal
Και αν για τον Κωστένογλου και τους «κιτρινόμαυρους» αυτή η λογική -βάσει της θεωρητικής διαφοράς δυναμικότητας με τους «ερυθρόλευκους»- δεν είναι τόσο κατακριτέα (πρώτα να σώσω την παρτίδα κι αν τύχει να την πάρω κιόλας), για τον Βαλβέρδε είναι δείγμα αδυναμίας και φόβου...
Η διάθεση του προπονητή των Πειραιωτών να πάει όσο πιο σίγουρα και ανασταλτικά γίνεται αποδεικνύεται από την αλλαγή στο ημίχρονο. Με 45 λεπτά μπροστά του και 1-1 αποτέλεσμα εκείνη την ώρα επιλέγει να αντικαταστήσει -αναγκαστικά- τον Φουστέρ με τον... Μέλμπεργκ! Οχι με κάποιον άλλον μεσοεπιθετικό από τους τόσους που είχε στον πάγκο, αλλά με τον Σουηδό αμυντικό για να περάσει ο Αβραάμ δεξί μπακ (!) και να ανέβει ο Μοντέστο στο ρόλο (και καλά) του Φουστέρ! Αμυντικογενείς αλχημείες λες και απέναντι ήταν η Μπαρτσελόνα...
Οχι ότι η αντίστοιχη επιλογή του Κωστένογλου στο ίδιο χρονικό σημείο ήταν διαφορετική (Καφές αντί Γκουντγιόνσεν που έπαθε κάταγμα στον αστράγαλο, με συνέπεια ο Λαγός να πάει εξτρέμ από εσωτερικός χαφ την ώρα που στον πάγκο υπήρχε ο Μπέλεκ), αλλά είπαμε: Η ΑΕΚ ήταν εκείνη που πρώτα έπρεπε να μην ηττηθεί και μετά να δει αν θα νικήσει και πώς. Και λίγο έλειψε, μάλιστα, να το πετύχει, αφού ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε, χωρίς ρυθμό -λόγω διακοπής- και με την αίσθηση της συγκεκριμένης φιλοσοφίας του προπονητή στο μυαλό των παικτών, ήταν χειρότερός της...
Αν κάτι θετικό θα κρατήσουμε από το ματς στο ΟΑΚΑ αυτό θα είναι τα δύο γκολ από ατομικές ενέργειες βιρτουόζων ποδοσφαιριστών. Δύο γκολάρες, του Μιραλάς και του Λεονάρντο, που χόρεψαν και χάζεψαν τους άτυχους αμυντικούς, τον Μανωλά και τον Παπαδόπουλο, στις φάσεις τους...
Και αν χρειάζεται να κρατήσουμε κάτι ακόμα, αυτό είναι η υπερβολική ευαισθησία του Κωνσταντινίδη με τις κίτρινες κάρτες. Θέλοντας να δείξει ότι δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του το παράκανε (και είχαμε έτσι τέσσερις αποβολές), αφού έδειχνε κάρτα για ψύλλου πήδημα. Προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά για ψύλλου πήδημα. Φτάνοντας στην υπερβολή που είναι εξίσου κατακριτέα όσο και η ανοχή...
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου