Εικάζεται από τον ΕΣΑΚΕ ότι το ερχόμενο
Σαββατοκύριακο θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Είτε με τηλεόραση, είτε όχι.
Γράφει ο Τάκης Ευσταθίου.
Άλλωστε τα τελευταία χρόνια, ποτέ δεν ξεκίνησε ομαλά και η εκκρεμότητα,
τώρα, με τα τηλεοπτικά δικαιώματα, περισσότερο εκλήφθηκε ως πρόσχημα
για την αναβολή από τις περισσότερες ομάδες. Στην ουσία, ήθελαν την
αναβολή και πάτησαν εκεί.
Η αυτοκατάργηση και η εκ των έσω απαξίωση
Τα συσσωρευμένα προβλήματα σίγουρα δεν θα εξαλειφτούν με την έναρξη του πρωταθλήματος. Αντίθετα, θα αυξηθούν, καθώς θα τα «κουκουλώνουν» οι εβδομαδιαίες αγωνιστικές υποχρεώσεις και μάταια θα αναζητούν λύση. Το οικονομικό φαντάζει ως το μέγιστο πρόβλημα που στραγγαλίζει (και) το μπάσκετ, αλλά και πόροι να εξευρεθούν, δεν αποτελούν πανάκεια του γενικότερου προβλήματος.
Μήπως και τις εποχές των παχιών αγελάδων, όταν τα τηλεοπτικά κανάλια σφάζονταν προκειμένου να εξασφαλίσουν τους αγώνες της Α1, το οικοδόμημα στηριζόταν σε γερές βάσεις; Κανένας σχεδιασμός, κανένας οραματισμός. Το χρήμα κυλούσε, οι χρονιές περνούσαν με απραγματοποίητα σχέδια και τις ψευδαισθήσεις συντηρούσαν οι δύο οικογένειες. Όμως το μεγάλο λάθος του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού ήταν ότι δεν έδωσαν βάρος στην παραγωγική διαδικασία.
Ούτε έναν δικό τους παίκτη δεν ανέδειξαν και όλα αυτά τα χρόνια βασίζονταν στις έτοιμες εγχώριες λύσεις. Αιμοδότες τους είναι οι «μικρομεσαίοι», οι οποίοι παραπονούνται τώρα που βλέπουν γυρισμένη την πλάτη των «αιωνίων» και με σνομπισμό αντιμετωπίζονται απ' αυτούς.
Η τωρινή κατάσταση που βιώνει το μπάσκετ, δεν είναι πρωτόγνωρη. Απλώς, το τεντωμένο σχοινί πάνω στο οποίο ακροβατούσαν τα τελευταία χρόνια οι ομάδες, δεν άντεξε και έσπασε. Κανένας παραδειγματισμός, κανένας προβληματισμός για την επόμενη χρονιά. Μόνο αποποίηση και μετάθεση των ευθυνών, όταν στο παρά πέντε αναζητείται μάσκα οξυγόνου.
Για όλα τα κακώς κείμενα, ποτέ δεν φταίει ο ΕΣΑΚΕ, ποτέ η ΕΟΚ. Δεν έχουν καταλάβει – κι αυτό είναι το χειρότερο- ότι η απαξίωση του μπάσκετ πηγάζει εκ των έσω και όχι από εξωγενείς παράγοντες. Ούτε το ποδόσφαιρο φταίει, ούτε οι χορηγοί, ούτε ο …Χατζηπετρής. Ας ήταν ενωμένο το μπάσκετ κι ας έφταιγαν όλοι οι άλλοι…
Για παράδειγμα, το αυτονόητο, να εκπροσωπούνται όλες οι ομάδες στην κλήρωση της Α1, αποτελεί πλέον είδηση για το μπάσκετ. Όπως αυτονόητο και χωρίς, φυσικά, να αποτελεί είδηση, είναι η μόνιμη απουσία της ΕΟΚ από τις εκδηλώσεις του ΕΣΑΚΕ. Κρατάει χρόνια αυτή η αντιπαλότητα, λες και οι δύο φορείς δεν υπηρετούν το ίδιο άθλημα. Κατά τάλλα, υποτίθεται ότι κόπτονται για την πρόοδό του.
Κάποτε το σύνθημα του ΕΣΑΚΕ ήταν το «ισχύς εν τη ενώσει», αλλά στην πράξη ποτέ αυτό δεν επιτεύχθηκε. Έχουμε να κάνουμε με δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, χωρίς κοινό όραμα, χωρίς προοπτική.
Ο ΕΣΑΚΕ εδώ και καιρό έχει αυτοκαταργηθεί. Ανυπόληπτος θεωρείται από τις ομάδες – μέλη του, ενώ θα πρέπει να ανατρέξει κανείς στα πρακτικά για να θυμηθεί από πότε έχουν να παρευρεθούν μαζί σε συνεδρίαση του Δ.Σ. οι ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Όταν ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ είναι στα «μαχαίρια» με τον ομόλογό του στην ΕΟΚ, όταν δεν μπορεί να κλείσει ένα ραντεβού με τον ΓΓΑ, όταν έχει κάνει εχθρούς τους περισσότερους ιδιοκτήτες, όταν δεν πρωτοστατεί η λίγκα στη μείωση των μπάτζεντ και συμφωνούν από μόνοι του οι «αιώνιοι» για περικοπές, μοιραία, τότε, ο ρόλος του να είναι διακοσμητικός.
Κάποτε τον πρώτο πρόεδρο της λίγκα, τον Θόδωρο Καρατζά, τον είχαν κατηγορήσει ότι ασχολείται όλη τη χρονιά μόνο με τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Και εξασφάλιζε τα μεγάλα συμβόλαια. Τώρα ούτε αυτό μπορεί να κάνει ο σημερινός πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ. Και φυσικά συμφωνίες δεν κλείνονται στο παρά πέντε. Από τη μέρα που τελείωσε το προηγούμενο πρωτάθλημα , έπρεπε ο κ. Οικονομίδης, να ασχολείται με τη νέα διοργάνωση.
Το ίδιο ισχύει και για την ΕΟΚ, που περιμένει να φτάσει ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας, για να ασχοληθεί αν θα πρέπει να είναι 600 άτομα στο γήπεδο ή μαθητές… Πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Μπάνε Πρέλεβιτς στην τελευταία συνεδρίαση του ΕΣΑΚΕ, ότι αυτά σχεδιάζονται έγκαιρα και όχι την τελευταία στιγμή. Η ουσία είναι ότι οι ΚΑΕ έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς τη διοργανώτρια αρχή.
Σφυρίζουν αδιάφορα ακόμη κι όταν γίνεται καταγγελία για παρουσία του προέδρου σε αποδυτήρια διαιτητών, κάτι που απαγορεύεται αυστηρά από τον κανονισμό και απεγνωσμένα τώρα φτάνουν στο σημείο να ζητούν χείρα βοηθείας από την ΕΟΚ. Και φυσικά άλλο που δεν θέλει ο κ. Βασιλακόπουλος, να ξαναγυρίσει το πρωτάθλημα μετά από 20 χρόνια στην αγκαλιά της Ομοσπονδίας.
Το θέμα όμως είναι ότι αν δεν χαραχτεί κοινή γραμμή, αν δεν παραμεριστούν οι διαφορές, οι αντιπαραθέσεις, οι αλαζονικές τάσεις, η εγωκεντρισμοί, ο υπερσυγκεντρωτισμός και δεν τοποθετηθεί το άθλημα πάνω απ΄ όλους, ειλικρινά είναι αδιάφορο το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις. Πρωτίστης σημασίας είναι η συσπείρωση των φορέων, αλλά και η ενασχόληση ικανών ανθρώπων (έχει πολλούς το μπάσκετ) με φρέσκιες και όχι παλαιομοδίτικες ιδέες.
Πηγή: sentragoal.gr
Η αυτοκατάργηση και η εκ των έσω απαξίωση
Τα συσσωρευμένα προβλήματα σίγουρα δεν θα εξαλειφτούν με την έναρξη του πρωταθλήματος. Αντίθετα, θα αυξηθούν, καθώς θα τα «κουκουλώνουν» οι εβδομαδιαίες αγωνιστικές υποχρεώσεις και μάταια θα αναζητούν λύση. Το οικονομικό φαντάζει ως το μέγιστο πρόβλημα που στραγγαλίζει (και) το μπάσκετ, αλλά και πόροι να εξευρεθούν, δεν αποτελούν πανάκεια του γενικότερου προβλήματος.
Μήπως και τις εποχές των παχιών αγελάδων, όταν τα τηλεοπτικά κανάλια σφάζονταν προκειμένου να εξασφαλίσουν τους αγώνες της Α1, το οικοδόμημα στηριζόταν σε γερές βάσεις; Κανένας σχεδιασμός, κανένας οραματισμός. Το χρήμα κυλούσε, οι χρονιές περνούσαν με απραγματοποίητα σχέδια και τις ψευδαισθήσεις συντηρούσαν οι δύο οικογένειες. Όμως το μεγάλο λάθος του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού ήταν ότι δεν έδωσαν βάρος στην παραγωγική διαδικασία.
Ούτε έναν δικό τους παίκτη δεν ανέδειξαν και όλα αυτά τα χρόνια βασίζονταν στις έτοιμες εγχώριες λύσεις. Αιμοδότες τους είναι οι «μικρομεσαίοι», οι οποίοι παραπονούνται τώρα που βλέπουν γυρισμένη την πλάτη των «αιωνίων» και με σνομπισμό αντιμετωπίζονται απ' αυτούς.
Η τωρινή κατάσταση που βιώνει το μπάσκετ, δεν είναι πρωτόγνωρη. Απλώς, το τεντωμένο σχοινί πάνω στο οποίο ακροβατούσαν τα τελευταία χρόνια οι ομάδες, δεν άντεξε και έσπασε. Κανένας παραδειγματισμός, κανένας προβληματισμός για την επόμενη χρονιά. Μόνο αποποίηση και μετάθεση των ευθυνών, όταν στο παρά πέντε αναζητείται μάσκα οξυγόνου.
Για όλα τα κακώς κείμενα, ποτέ δεν φταίει ο ΕΣΑΚΕ, ποτέ η ΕΟΚ. Δεν έχουν καταλάβει – κι αυτό είναι το χειρότερο- ότι η απαξίωση του μπάσκετ πηγάζει εκ των έσω και όχι από εξωγενείς παράγοντες. Ούτε το ποδόσφαιρο φταίει, ούτε οι χορηγοί, ούτε ο …Χατζηπετρής. Ας ήταν ενωμένο το μπάσκετ κι ας έφταιγαν όλοι οι άλλοι…
Για παράδειγμα, το αυτονόητο, να εκπροσωπούνται όλες οι ομάδες στην κλήρωση της Α1, αποτελεί πλέον είδηση για το μπάσκετ. Όπως αυτονόητο και χωρίς, φυσικά, να αποτελεί είδηση, είναι η μόνιμη απουσία της ΕΟΚ από τις εκδηλώσεις του ΕΣΑΚΕ. Κρατάει χρόνια αυτή η αντιπαλότητα, λες και οι δύο φορείς δεν υπηρετούν το ίδιο άθλημα. Κατά τάλλα, υποτίθεται ότι κόπτονται για την πρόοδό του.
Κάποτε το σύνθημα του ΕΣΑΚΕ ήταν το «ισχύς εν τη ενώσει», αλλά στην πράξη ποτέ αυτό δεν επιτεύχθηκε. Έχουμε να κάνουμε με δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, χωρίς κοινό όραμα, χωρίς προοπτική.
Ο ΕΣΑΚΕ εδώ και καιρό έχει αυτοκαταργηθεί. Ανυπόληπτος θεωρείται από τις ομάδες – μέλη του, ενώ θα πρέπει να ανατρέξει κανείς στα πρακτικά για να θυμηθεί από πότε έχουν να παρευρεθούν μαζί σε συνεδρίαση του Δ.Σ. οι ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Όταν ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ είναι στα «μαχαίρια» με τον ομόλογό του στην ΕΟΚ, όταν δεν μπορεί να κλείσει ένα ραντεβού με τον ΓΓΑ, όταν έχει κάνει εχθρούς τους περισσότερους ιδιοκτήτες, όταν δεν πρωτοστατεί η λίγκα στη μείωση των μπάτζεντ και συμφωνούν από μόνοι του οι «αιώνιοι» για περικοπές, μοιραία, τότε, ο ρόλος του να είναι διακοσμητικός.
Κάποτε τον πρώτο πρόεδρο της λίγκα, τον Θόδωρο Καρατζά, τον είχαν κατηγορήσει ότι ασχολείται όλη τη χρονιά μόνο με τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Και εξασφάλιζε τα μεγάλα συμβόλαια. Τώρα ούτε αυτό μπορεί να κάνει ο σημερινός πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ. Και φυσικά συμφωνίες δεν κλείνονται στο παρά πέντε. Από τη μέρα που τελείωσε το προηγούμενο πρωτάθλημα , έπρεπε ο κ. Οικονομίδης, να ασχολείται με τη νέα διοργάνωση.
Το ίδιο ισχύει και για την ΕΟΚ, που περιμένει να φτάσει ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας, για να ασχοληθεί αν θα πρέπει να είναι 600 άτομα στο γήπεδο ή μαθητές… Πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Μπάνε Πρέλεβιτς στην τελευταία συνεδρίαση του ΕΣΑΚΕ, ότι αυτά σχεδιάζονται έγκαιρα και όχι την τελευταία στιγμή. Η ουσία είναι ότι οι ΚΑΕ έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς τη διοργανώτρια αρχή.
Σφυρίζουν αδιάφορα ακόμη κι όταν γίνεται καταγγελία για παρουσία του προέδρου σε αποδυτήρια διαιτητών, κάτι που απαγορεύεται αυστηρά από τον κανονισμό και απεγνωσμένα τώρα φτάνουν στο σημείο να ζητούν χείρα βοηθείας από την ΕΟΚ. Και φυσικά άλλο που δεν θέλει ο κ. Βασιλακόπουλος, να ξαναγυρίσει το πρωτάθλημα μετά από 20 χρόνια στην αγκαλιά της Ομοσπονδίας.
Το θέμα όμως είναι ότι αν δεν χαραχτεί κοινή γραμμή, αν δεν παραμεριστούν οι διαφορές, οι αντιπαραθέσεις, οι αλαζονικές τάσεις, η εγωκεντρισμοί, ο υπερσυγκεντρωτισμός και δεν τοποθετηθεί το άθλημα πάνω απ΄ όλους, ειλικρινά είναι αδιάφορο το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις. Πρωτίστης σημασίας είναι η συσπείρωση των φορέων, αλλά και η ενασχόληση ικανών ανθρώπων (έχει πολλούς το μπάσκετ) με φρέσκιες και όχι παλαιομοδίτικες ιδέες.
Πηγή: sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου