Οι προσδοκίες για υπέρβαση και για πρόκριση στους «16» του Γιουρόπα
Λιγκ δεν δικαιώθηκαν παρά τις ελπίδες που είχε δημιουργήσει το εκτός
έδρας 0 - 0 με την ιταλική Ουντινέζε.
Το (άτυχο για τον ΠΑΟΚ) παιχνίδι όμως άφησε για την ομάδα της Θεσσαλονίκης μια σπουδαία παρακαταθήκη. Και δεν αναφερόμαστε στην αγωνιστική παρουσία των «μωρών» του όπως ο 18χρονος Σταφυλίδης και ο 20χρονος Αποστολόπουλος που έκανε χθες το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του ή στα ελπιδοφόρα δείγματα που έδωσε ο ξεχασμένος από τον ποδοσφαιρικό κόσμο Νιμανί, με το «ατσούρμπαλο» σουλούπι του αλλά με εξαιρετικά στοιχεία.
Το μεγάλο κέρδος για τον ΠΑΟΚ ήταν η συμπεριφορά των οπαδών του και δη μετά το 0 - 3 που ήρθε στο 49' και μάλιστα με ένα πέναλτι - φάντασμα που εφηύρε ο νορβηγός διαιτητής Τομ Χάραλντ Χάγκεν.Σε μια έδρα την οποία στοιχειώνει η εισβολή των οπαδών του ΠΑΟΚ την 1η Οκτωβρίου 1992 στον ευρωπαϊκό αγώνα με την Πάρι Σεν Ζερμέν που κόστισε στον Δικέφαλο του Βορρά διετή αποκλεισμό, αποτέλεσε τεράστια και ευχάριστη έκπληξη η αντίδραση της κερκίδας. Οι φίλοι του ΠΑΟΚ, έδωσαν πολύ γρήγορα τόπο στην οργή για τον «ιταλό διαιτητή» όπως χαρακτήρισε τον Χάγκεν ο Πάμπλο Γκαρσία, και συνέχισαν να στηρίζουν την ομάδα τους «ξεχνώντας» και τη βαριά ήττα και τη διάψευση των ευρωπαϊκών προσδοκιών.
Η εικόνα μιας κερκίδας ελληνικής ομάδας που πάλλεται με τραγούδια και συνθήματα ακόμη και μπροστά σε μια βαριά ήττα, μοιάζει σχεδόν σαν μαγική για τα ελληνικά ποδοσφαιρικά ήθη και έθιμα. Πολύ περισσότερο που η κερκίδα του ΠΑΟΚ είχε παραδοσιακά τον τίτλο της πιο άτακτης και ζωηρής στην Ελλάδα.
Η αποκάλυψη της σταδιακής μετάλλαξης της Τούμπας, τουλάχιστον στα ευρωπαϊκά ματς, είναι όχι μόνο ευχάριστη αλλά και ελπιδοφόρα (και) για τον ΠΑΟΚ που έχει ταλαιπωρηθεί διαχρονικά από τις αταξίες των οπαδών του. Ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι όταν μια ΠΑΕ λειτουργεί στην κατεύθυνση της σωστής συμπεριφοράς των οπαδών _ παρά τα όποια λάθη και ανεπάρκειες _ μπορεί να υπάρχουν αποτελέσματα και μπορεί να δημιουργηθεί μια άλλη κουλτούρα συμπεριφοράς και προσέγγισης των ποδοσφαιρικών αγώνων, σαν γιορτή και όχι σαν πόλεμο.
Πηγή: tovima.gr
Το (άτυχο για τον ΠΑΟΚ) παιχνίδι όμως άφησε για την ομάδα της Θεσσαλονίκης μια σπουδαία παρακαταθήκη. Και δεν αναφερόμαστε στην αγωνιστική παρουσία των «μωρών» του όπως ο 18χρονος Σταφυλίδης και ο 20χρονος Αποστολόπουλος που έκανε χθες το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του ή στα ελπιδοφόρα δείγματα που έδωσε ο ξεχασμένος από τον ποδοσφαιρικό κόσμο Νιμανί, με το «ατσούρμπαλο» σουλούπι του αλλά με εξαιρετικά στοιχεία.
Το μεγάλο κέρδος για τον ΠΑΟΚ ήταν η συμπεριφορά των οπαδών του και δη μετά το 0 - 3 που ήρθε στο 49' και μάλιστα με ένα πέναλτι - φάντασμα που εφηύρε ο νορβηγός διαιτητής Τομ Χάραλντ Χάγκεν.Σε μια έδρα την οποία στοιχειώνει η εισβολή των οπαδών του ΠΑΟΚ την 1η Οκτωβρίου 1992 στον ευρωπαϊκό αγώνα με την Πάρι Σεν Ζερμέν που κόστισε στον Δικέφαλο του Βορρά διετή αποκλεισμό, αποτέλεσε τεράστια και ευχάριστη έκπληξη η αντίδραση της κερκίδας. Οι φίλοι του ΠΑΟΚ, έδωσαν πολύ γρήγορα τόπο στην οργή για τον «ιταλό διαιτητή» όπως χαρακτήρισε τον Χάγκεν ο Πάμπλο Γκαρσία, και συνέχισαν να στηρίζουν την ομάδα τους «ξεχνώντας» και τη βαριά ήττα και τη διάψευση των ευρωπαϊκών προσδοκιών.
Η εικόνα μιας κερκίδας ελληνικής ομάδας που πάλλεται με τραγούδια και συνθήματα ακόμη και μπροστά σε μια βαριά ήττα, μοιάζει σχεδόν σαν μαγική για τα ελληνικά ποδοσφαιρικά ήθη και έθιμα. Πολύ περισσότερο που η κερκίδα του ΠΑΟΚ είχε παραδοσιακά τον τίτλο της πιο άτακτης και ζωηρής στην Ελλάδα.
Η αποκάλυψη της σταδιακής μετάλλαξης της Τούμπας, τουλάχιστον στα ευρωπαϊκά ματς, είναι όχι μόνο ευχάριστη αλλά και ελπιδοφόρα (και) για τον ΠΑΟΚ που έχει ταλαιπωρηθεί διαχρονικά από τις αταξίες των οπαδών του. Ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι όταν μια ΠΑΕ λειτουργεί στην κατεύθυνση της σωστής συμπεριφοράς των οπαδών _ παρά τα όποια λάθη και ανεπάρκειες _ μπορεί να υπάρχουν αποτελέσματα και μπορεί να δημιουργηθεί μια άλλη κουλτούρα συμπεριφοράς και προσέγγισης των ποδοσφαιρικών αγώνων, σαν γιορτή και όχι σαν πόλεμο.
Πηγή: tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου