Αν έχουν και οι δύο αντίπαλοι βαθμολογικό ενδιαφέρον, όλες οι παραπάνω
συνιστώσες, μαζί με την τύχη (και τον διαιτητή), βγάζουν το σκορ. Αν
όμως η μία από τις δύο, έχει σαφώς μεγαλύτερο, τότε στην τελική εξίσωση
παίζει σημαντικότερο ρόλο.
Αυτό έγινε και στο Ολντ Τράφορντ. Καλή η «κόντρα Εβρά-Σουάρες», που μάλιστα φρόντισαν να αναβιώσουν, πριν καν το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή οι «πρωταγωνιστές». Καλό και το γόητρο με την παραδοσιακή κόντρα των δύο «εχθρών». Μόνο, που κατά την διάρκεια του ματς, φάνηκε ότι το κυνήγι του πρωταθλήματος, από την πλευρά των γηπεδούχων, είχε σαφώς μεγαλύτερη βαρύτητα, από το παθητικό ποδόσφαιρο, που επέλεξε να παίξει η Λίβερπουλ, που δεν πάει για τίποτε στην Λίγκα και έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στα δύο Κύπελλα.
Από τις 11άδες κιόλας, ο Φέργκιουσον πόνταρε σε όλα του τα χαρτιά, για ένα απαραίτητο τρίποντο, που θα τον διατηρήσει σε επαφή με την Σίτυ και θα της μεταφέρει την πίεση, στην αναμέτρηση της με την Αστον Βίλα. Αντίθετα ο Νταλγκλίς, θέλησε με πιο συντηρητικό σχήμα, να έχει το πλεονέκτημα των αντεπιθέσεων, ώστε να χτυπήσει σε κάποιο αμυντικό κενό.
Η Γιουνάιτεντ έπαιξε περισσότερο για 45 λεπτά και δίκαια προηγήθηκε στο ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου. Με τον Ρούνεϊ να εκθέτει τα δύο βαριά κορμιά στο κέντρο της άμυνας της Λίβερπουλ. Ήταν πιο αποφασιστική η Μάντσεστερ, πιο έτοιμη «πνευματικά» για το ντέρμπυ αυτό. Ο «Κινγκ Κέννυ» (τρομάρα του πια…) επέλεξε μετά το 60 να θυμίσει στους οπαδούς των «κόκκινων», ότι η ομάδα του λιμανιού, έγινε μεγάλη παίζοντας παντού για τη νίκη. Και εάν το γκολ του Σουάρες είχε μπει νωρίτερα από το 80, πιθανότατα να είχε βάλει πολύ πιο δύσκολα στους γηπεδούχους, με αποδεδειγμένα προβλήματα στην ανασταλτική τους λειτουργία.
Τώρα, τα «καραγκιοζιλίκια» στην αρχή του Ουρουγουανού και του Εβρά, οι «κοκορομαχίες» στην φυσούνα στην ανάπαυλα και οι πανηγυρισμοί του Γάλλου αμυντικού, που ήταν από «μικρό παιδί» (…) Γιουνάιτεντ και που προκάλεσαν μία ακόμη παρολίγο σύρραξη, στο φινάλε, είναι για να γράφουν οι εφημερίδες και να παίζουν οι τηλεοράσεις. Ουδέποτε όμως, αυτό το είδος «πάθους» και το «οπαδιλίκι», που πουλάνε οι πάμπλουτοι και καλοζωισμένοι ποδοσφαιριστές, μπορούν να γείρουν το τελικό αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, προς την μια ή την άλλη πλευρά.
Πηγή: pamesports.gr
Αυτό έγινε και στο Ολντ Τράφορντ. Καλή η «κόντρα Εβρά-Σουάρες», που μάλιστα φρόντισαν να αναβιώσουν, πριν καν το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή οι «πρωταγωνιστές». Καλό και το γόητρο με την παραδοσιακή κόντρα των δύο «εχθρών». Μόνο, που κατά την διάρκεια του ματς, φάνηκε ότι το κυνήγι του πρωταθλήματος, από την πλευρά των γηπεδούχων, είχε σαφώς μεγαλύτερη βαρύτητα, από το παθητικό ποδόσφαιρο, που επέλεξε να παίξει η Λίβερπουλ, που δεν πάει για τίποτε στην Λίγκα και έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στα δύο Κύπελλα.
Από τις 11άδες κιόλας, ο Φέργκιουσον πόνταρε σε όλα του τα χαρτιά, για ένα απαραίτητο τρίποντο, που θα τον διατηρήσει σε επαφή με την Σίτυ και θα της μεταφέρει την πίεση, στην αναμέτρηση της με την Αστον Βίλα. Αντίθετα ο Νταλγκλίς, θέλησε με πιο συντηρητικό σχήμα, να έχει το πλεονέκτημα των αντεπιθέσεων, ώστε να χτυπήσει σε κάποιο αμυντικό κενό.
Η Γιουνάιτεντ έπαιξε περισσότερο για 45 λεπτά και δίκαια προηγήθηκε στο ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου. Με τον Ρούνεϊ να εκθέτει τα δύο βαριά κορμιά στο κέντρο της άμυνας της Λίβερπουλ. Ήταν πιο αποφασιστική η Μάντσεστερ, πιο έτοιμη «πνευματικά» για το ντέρμπυ αυτό. Ο «Κινγκ Κέννυ» (τρομάρα του πια…) επέλεξε μετά το 60 να θυμίσει στους οπαδούς των «κόκκινων», ότι η ομάδα του λιμανιού, έγινε μεγάλη παίζοντας παντού για τη νίκη. Και εάν το γκολ του Σουάρες είχε μπει νωρίτερα από το 80, πιθανότατα να είχε βάλει πολύ πιο δύσκολα στους γηπεδούχους, με αποδεδειγμένα προβλήματα στην ανασταλτική τους λειτουργία.
Τώρα, τα «καραγκιοζιλίκια» στην αρχή του Ουρουγουανού και του Εβρά, οι «κοκορομαχίες» στην φυσούνα στην ανάπαυλα και οι πανηγυρισμοί του Γάλλου αμυντικού, που ήταν από «μικρό παιδί» (…) Γιουνάιτεντ και που προκάλεσαν μία ακόμη παρολίγο σύρραξη, στο φινάλε, είναι για να γράφουν οι εφημερίδες και να παίζουν οι τηλεοράσεις. Ουδέποτε όμως, αυτό το είδος «πάθους» και το «οπαδιλίκι», που πουλάνε οι πάμπλουτοι και καλοζωισμένοι ποδοσφαιριστές, μπορούν να γείρουν το τελικό αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, προς την μια ή την άλλη πλευρά.
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου