Ο Σαριέγκι θα πρέπει να κατάλαβε ότι πέρασε δίπλα του, βλέποντας με την άκρη του ματιού του κάτι κίτρινο να τον προσπερνά.
Ο Καρνέζης έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε να σκεφτεί και να πράξει. Να βγει πλάγια για να του φράξει τον δρόμο. Ο μικρός Βίκτωρας, όμως, επιχείρησε το πλασέ της χρονιάς. Ρίσκαρε και κέρδισε. Ενα από τα ωραιότερα γκολ τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Προσωπικό, παλικαρίσιο. Γι' αυτό χειροκροτήστε τον.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Από εδώ και πέρα θα περιμένουμε από νέα παιδιά σαν τον Κλωναρίδη να κάνουν κάτι το ξεχωριστό, κάτι το φιλόδοξο γιατί από αυτούς εξαρτάται πλέον εν πολλοίς αν το ποδόσφαιρό μας αποκτήσει ποιότητα και θέαμα. Νεαροί Ελληνες ποδοσφαιριστές που θα δοκιμάσουν την υπομονή μας, θα δοκιμάσουν τις αντοχές τους για να κριθούν. Αλλά σε αυτούς ανήκει παρόν και μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γι' αυτό ο Κλωναρίδης αξίζει χειροκρότημα. Για την έμπνευσή του, την ικανότητά του να την υλοποιήσει αλλά και για την αυτοπεποίθησή του.
Η ΑΕΚ έδειξε ότι ήθελε περισσότερο αυτό το παιχνίδι. Εδειξε μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση, έβγαλε περισσότερη ενέργεια στον αγωνιστικό χώρο. Το πρώτο μέρος τής ανήκε αποκλειστικά. Οχι μόνο γιατί πετυχαίνει γκολ, όχι μόνο γιατί δεν δέχεται γκολ, αλλά γιατί ελέγχει και κυριαρχεί. Στο κέντρο του γηπέδου Μάκος, Γεωργέας και Καφές κάνουν απόλυτο κουμάντο. Είναι αυτοί που κρατάνε μπάλα, μοιράζουν, κυκλοφορούν.
Στο δεύτερο μέρος η ΑΕΚ οπισθοχωρεί, αλλά έχει πλάνο. Εχει τρόπο να κρατήσει τον Παναθηναϊκό μακριά από τα καρέ της. Και κυρίως έχει απάντηση στις εξεζητημένες ατομικές ενέργειες του Χριστοδουλόπουλου και του Κουίνσι.
Στον αντίποδα ο Παναθηναϊκός δείχνει να μην ξέρει ούτε τι θέλει ούτε γιατί παρουσιάζει αυτήν την εικόνα. Το κέντρο του με την επιθετική γραμμή τα χωρίζει μια ήπειρος, οι γραμμές του γενικότερα δεν έχουν συνοχή. Οι «πράσινοι» αδυνατούν να οργανωθούν στο κέντρο, αδυνατούν να βγουν από τα άκρα. Θα θεωρήσω πολύ φυσιολογικό ότι η ομάδα του Ζεσουάλντο Φερέιρα αποσυντονίστηκε, με αποτέλεσμα να χάσει τον ρυθμό της εξαιτίας των δύο αναγκαστικών αλλαγών. Αλλά ακριβώς το ίδιο συνέβη με την ΑΕΚ.
Είναι αδύνατο στον Παναθηναϊκό να μην επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν την έλλειψη ταχύτητας του Μανωλά σε συνδυασμό με την έλλειψη εμπειρίας του Μπουγαΐδη.
Πηγή: sday.gr
Ο Καρνέζης έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε να σκεφτεί και να πράξει. Να βγει πλάγια για να του φράξει τον δρόμο. Ο μικρός Βίκτωρας, όμως, επιχείρησε το πλασέ της χρονιάς. Ρίσκαρε και κέρδισε. Ενα από τα ωραιότερα γκολ τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Προσωπικό, παλικαρίσιο. Γι' αυτό χειροκροτήστε τον.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Από εδώ και πέρα θα περιμένουμε από νέα παιδιά σαν τον Κλωναρίδη να κάνουν κάτι το ξεχωριστό, κάτι το φιλόδοξο γιατί από αυτούς εξαρτάται πλέον εν πολλοίς αν το ποδόσφαιρό μας αποκτήσει ποιότητα και θέαμα. Νεαροί Ελληνες ποδοσφαιριστές που θα δοκιμάσουν την υπομονή μας, θα δοκιμάσουν τις αντοχές τους για να κριθούν. Αλλά σε αυτούς ανήκει παρόν και μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γι' αυτό ο Κλωναρίδης αξίζει χειροκρότημα. Για την έμπνευσή του, την ικανότητά του να την υλοποιήσει αλλά και για την αυτοπεποίθησή του.
Η ΑΕΚ έδειξε ότι ήθελε περισσότερο αυτό το παιχνίδι. Εδειξε μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση, έβγαλε περισσότερη ενέργεια στον αγωνιστικό χώρο. Το πρώτο μέρος τής ανήκε αποκλειστικά. Οχι μόνο γιατί πετυχαίνει γκολ, όχι μόνο γιατί δεν δέχεται γκολ, αλλά γιατί ελέγχει και κυριαρχεί. Στο κέντρο του γηπέδου Μάκος, Γεωργέας και Καφές κάνουν απόλυτο κουμάντο. Είναι αυτοί που κρατάνε μπάλα, μοιράζουν, κυκλοφορούν.
Στο δεύτερο μέρος η ΑΕΚ οπισθοχωρεί, αλλά έχει πλάνο. Εχει τρόπο να κρατήσει τον Παναθηναϊκό μακριά από τα καρέ της. Και κυρίως έχει απάντηση στις εξεζητημένες ατομικές ενέργειες του Χριστοδουλόπουλου και του Κουίνσι.
Στον αντίποδα ο Παναθηναϊκός δείχνει να μην ξέρει ούτε τι θέλει ούτε γιατί παρουσιάζει αυτήν την εικόνα. Το κέντρο του με την επιθετική γραμμή τα χωρίζει μια ήπειρος, οι γραμμές του γενικότερα δεν έχουν συνοχή. Οι «πράσινοι» αδυνατούν να οργανωθούν στο κέντρο, αδυνατούν να βγουν από τα άκρα. Θα θεωρήσω πολύ φυσιολογικό ότι η ομάδα του Ζεσουάλντο Φερέιρα αποσυντονίστηκε, με αποτέλεσμα να χάσει τον ρυθμό της εξαιτίας των δύο αναγκαστικών αλλαγών. Αλλά ακριβώς το ίδιο συνέβη με την ΑΕΚ.
Είναι αδύνατο στον Παναθηναϊκό να μην επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν την έλλειψη ταχύτητας του Μανωλά σε συνδυασμό με την έλλειψη εμπειρίας του Μπουγαΐδη.
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου