Σχολιάζει ο Γιάννης Τσαούσης για το Fight Club.
-Δεν είναι αστείο ότι τα «καραβανάδικα» μετατρέπονται σε viral phenomena, με τη σκέψη ότι λ.χ. «βγάζουν γέλιο, περίπου όσο και οι λαϊκίστικες απόπειρες χιούμορ του Λαζόπουλου», διότι η συγκεκριμένη χοάνη συνοδεύεται από λεκτικά εμέσματα που αυτομάτως μετατρέπουν την όποια αθώα πρόθεση σε άτυπο έγκλημα καθοσιώσεως.
-Δεν είναι αστείο να τσουβαλιάζονται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κάτω από την ταμπέλα «δεν ήξεραν, δεν καταλάβαιναν, έλα μωρέ ήταν θυμωμένοι, κάπως έπρεπε να εξωτερικεύσουν την οργή τους» κ.ο.κ. Δεν είναι επίσης αστεία η επιδερμική και υπερ-απλουστευτική προσέγγιση του συμπτώματος στο στιλ «εντάξει, ένα λάθος έκαναν, από σήμερα που πήραν χαμπάρι τι γίνεται θα το μετανιώσουν (κι αν ακόμα δεν το κάνουν σήμερα, έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους για να το πράξουν)». Το τι ισχύει και τι όχι, είναι πολύ νωρίς για να αποτυπώνεται με τόση σιγουριά.
-Δεν είναι αστείο το να τοποθετείσαι μονομερώς με διάθεση εστέτ και αποστροφές σνομπισμού σ’ ένα κομμάτι της λαϊκής ψήφου λησμονώντας -ή ακόμα κι αν αγνοείς- πως επιχειρείς να ερμηνεύσεις με περισσή ευκολία ένα εκλογικό σώμα στο οποίο το 12-13% είναι αναλφάβητοι (επίσημα στοιχεία του 2008) και ένα 10%, κατά προσέγγιση, νοσταλγοί του βασιλιά και της χούντας.
-Δεν είναι αστείο να προσπερνάς αδιάφορα ή να ενστερνίζεσαι, έστω και ακροθιγώς ή μόνο για να πικάρεις, τις συμμορίτικες συμπεριφορές τραμπουκισμού, επειδή το πνευματικό μπλέξιμο σου έχει δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι είναι «απάντηση» ή «αντίποινα» σε κάτι άλλο -μη επιτρέποντάς σου έτσι να το απομονώσεις για να το εκτιμήσεις.
-Δεν είναι αστείο ότι, μεταξύ άλλων, 14 Ανωγειανοί ψήφισαν τους θιασώτες εκείνων που στις 13 Αυγούστου 1944 ισοπέδωσαν το χωριό τους με πυροβολικό και αεροπορία, φονεύοντας συνολικά 122 ανθρώπους (...διατάσσωμεν την ΙΣΟΠΕΔΩΣΙΝ τούτων και την εκτέλεσιν παντός άρρενος Ανωγειανού όστις ήθελεν ευρεθεί εντός του χωρίου και πέριξ αυτού εις απόστασιν ενός χιλιομέτρου. Ο Στρατηγός Διοικητής Φρουρίου Κρήτης, Χάινριχ Μίλερ).
-Τέλος, δεν είναι αστείο ο φόβος να φωλιάζει στην καρδιά και να την μολύνει επειδή τα άγρια γαυγίζουν, πιστεύοντας ότι έτσι θα διώξουν τα ήμερα. Όποιος τρέφεται πραγματικά από τη δημοκρατία ξέρει από παιδί τι έχει «σαν στάμπα τη ζωή του σημαδέψει» και κάνει την απελπισία δύναμη, φρέσκο χώμα για να ριζώσει πιο βαθιά στη γη.
πηγή: sportfm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου