Ο Ντρογκμπά συνέχισε να πετυχαίνει τέρματα στο Γουέμπλεϊ , σκόραρε σε
τέταρτο τελικό, και ο Κόουλ πρόσθεσε το έβδομο κύπελλο στην καριέρα του.
Η Λίβερπουλ έφτασε στον δεύτερο τελικό της φετινής χρονιάς
πιστοποιώντας την δυναμική της για ανοδική πορεία την επόμενη χρονιά. Η
προσπάθεια του δευτέρου ημιχρόνου, να γυρίσει το παιχνίδι, έδειξε το
ειδικό βάρος που έχει αυτή η ομάδα. Δεν μπορεί κανένας αντίπαλος να την
ξεγράψει και να θεωρήσει ότι θα βγει εύκολα νικητής σε έναν τελικό.
Ο αγώνας είχε δύο διαφορετικές εικόνες, μία σε κάθε ημίχρονο. Η Τσέλσι προσπάθησε να διαχειριστεί τις φυσικές δυνάμεις των επιβαρυμένων παικτών της , έχει παίξει 58 αγώνες μέχρι στιγμής. Ο Ντι Ματέο αναδεικνύεται σε μετρ του αμυντικού παιχνιδιού και της σκοπιμότητας. Παίζει κυνικά για το αποτέλεσμα θυσιάζοντας το θέαμα. Οι ποιοτικοί παίκτες του έχουν μετατραπεί σε πολύ καλοί ρολίστες με ηγέτη τον Ντρογκμπά. Προσπαθούν και πετυχαίνουν να εκμεταλλεύονται τα λάθη των αντιπάλων και με την ατομική ταχύτητα του καθενός δημιουργούν απειλητικές καταστάσεις στην εστία των αντιπάλων.
Με πολύ καλή αμυντική λειτουργία κλείνουν τους χώρους και δεν επιτρέπουν στον αντίπαλο να πλησιάσει στην περιοχή της. Πολλοί παίκτες στο κέντρο του γηπέδου καλύπτουν τον άξονα και όλο το πλάτος, με αποτέλεσμα να κάνουν δύσκολες τις σωστές μεταβιβάσεις προς τους επιθετικούς.
Η Λίβερπουλ ήταν η αιτία της αλλαγής ρυθμού στον αγώνα από ημίχρονο σε ημίχρονο. Ξεκίνησε ιδιαίτερα συντηρητική , σπατάλησε ένα ημίχρονο χωρίς επιθετικές ενέργειες , έμεινε πίσω από την μπάλα και δεν προσπάθησε να εκμεταλλευτεί κανένα αδύναμο σημείο της Τσέλσι . Η δυσκολία του passing game εξαιτίας της αμυντικής διάταξης των αντιπάλων την καθήλωσε στο χώρο του κέντρου χωρίς να μπορεί να επιτεθεί ορθολογικά. Ούτε από τα πλάγια αλλά ούτε και από τον άξονα κατάφερε να ανοίξει την άμυνα, με αποτέλεσμα να βρεθεί πίσω στο σκορ και να μην είναι σε θέση να απειλήσει την εστία του Τσεχ.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν ένας άλλος αγώνας. Η Τσέλσι πετυχαίνει το δεύτερο τέρμα, λόγω της κακής αμυντικής διάταξης της Λίβερπουλ και δείχνει ότι ελέγχει το παιχνίδι. Από το 54ο λεπτό και την είσοδο του Κάρολ, αλλάζει ο σχηματισμός σε 4-4-2 με δύο σέντερ φορ και αρχίζει ένα καινούριο παιχνίδι. Βέβαια το 4-4-2 ξεκίνησε από το 30ο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου με τον Μπέλλαμυ μαζί με τον Σουάρεζ χωρίς όμως να μπορέσει να αλλάξει τις ισορροπίες του παιχνιδιού.
Η τακτική του Ντι Ματέο
Ο προπονητής της Τσέλσυ κατάφερε, μία ομάδα που μέχρι τον Φεβρουάριο απογοήτευε με τα αποτελέσματα, από τον Μάρτιο και μετά, να κατακτήσει το F.A Cup να προκριθεί στο τελικό του Champions League και να αποτύχει κατά πάσα πιθανότητα να μπει στην τετράδα κάτι που δεν θα κοστίσει αν κερδίσει στον τελικό του Μονάχου.
Αμυντικογενής στην φιλοσοφία του έχει κάνει την ομάδα να έχει πολύ καλή αμυντική λειτουργία και να ελαχιστοποιεί του κινδύνους στην άμυνα του. Είναι γνωστό ότι ευκολότερα, ένα νέος προπονητής, προσαρμόζει αμυντικές τακτικές παρά επιθετικές. Ο δρόμος του Ντι Ματέο δεν είχε διλήμματα όταν του ζητήθηκαν αποτελέσματα. Άμυνα και επιθέσεις με τρεις παίκτες. Έχει την τύχη να διαθέτει σέντερ φορ με τα χαρακτηριστικά του Ντρογκμπά και έτσι κάθε επίθεση είναι και εν δυνάμει ευκαιρία για τέρμα.
Σχηματισμός 4-5-1 με τον Μάτα να είναι σε ρόλο ελεύθερο πίσω από τον Ντρογκμπά στην επίθεση.
Άμυνα ζώνη με προσαρμογή πάνω στο αντίπαλο σέντερ φορ.
Μικρές αποστάσεις γραμμών άμυνας – κέντρου για γρήγορες επεμβάσεις στην μπάλα και κλείσιμο χώρων.
Πλάτος σε όλο το γήπεδο σε άμυνα και επίθεση.
Ο Μικέλ κάλυπτε τον χώρο στο ημικύκλιο του κέντρου και οι Λάμπαρντ – Μάτα έκαναν το παιχνίδι προς την επίθεση.
Οι πλάγιοι Καλού και Ραμίρεζ κράτησαν το πλάτος για να δημιουργήσουν χώρους στο σέντερ φορ. Συνέκλιναν μόνο για να κάνουν τον δεύτερο παίκτη στην περιοχή.
Η προσπάθεια απομόνωσης του Ντρογκμπά με έναν αμυντικό ήταν βασικό χαρακτηριστικό της επιθετικής λειτουργίας. Δεχόταν την μπάλα ακόμα και μέσα στην περιοχή έχοντας μόνο έναν αντίπαλο.
Η άμυνα της Τσέλσυ γινόταν και από τους δέκα παίκτες πίσω από την γραμμή του κέντρου. Αυτός ο συνωστισμός παικτών ήταν υπέρ των «μπλε» γιατί στην προσπάθεια των κεντρώων της Λίβερπουλ να πάρουν μέτρα προς την περιοχή, άφηναν χώρους όπου οι παίκτες της ξεκινούσαν επιθέσεις χωρίς πίεση.
Στο δεύτερο ημίχρονο φάνηκε η κούραση των παικτών και η αδυναμία του προπονητή να επέμβει σε κρίσιμα σημεία.
Οπισθοχώρησε μετά το δεύτερο τέρμα και έδωσε χώρο στους αντιπάλους. Η πλάγια άμυνα εξασθένησε , στον άξονα έλειπαν τρεξίματα προς την επίθεση και η περιοχή ουσιαστικά έμεινε χωρίς καλύψεις.
Απειλήθηκε από σέντρες και διεισδύσεις που οι κεντρώοι και αμυντικοί δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν. Εκεί έπαιξε ρόλο η κλάση του τερματοφύλακα. Φάνηκε πόσο σημαντικό είναι σε μία ομάδα, να έχει top-class παίκτη στην θέση αυτή. Κράτησε το σκορ υπέρ της ομάδας του σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις και με την ηρεμία του έδωσε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν οι αμυντικοί του να φτάσουν μέχρι το τέλος του παιχνιδιού.
Στον Ντι Ματέο ανήκουν τα εύσημα για τις φετινές επιτυχίες της Τσέλσι αλλά στον τελικό ευτύχησε να κερδίσει , χωρίς να συμμετάσχει στο παιχνίδι όταν τον χρειαζόταν η ομάδα του. Οι καθυστερημένες αλλαγές δεν του κόστισαν. Από το δεύτερο τέρμα και μετά έβλεπε την ομάδα του να μην μπορεί να τρέξει και να κρατήσει χώρους και παρόλα αυτά δεν έριξε στον αγώνα «φρέσκα πόδια» ώστε να είναι πιο σίγουρος για την έκβαση του παιχνιδιού. Ρίσκαρε πολύ με την κουρασμένη ενδεκάδα που κρατούσε στο παιχνίδι.
Η Λίβερπουλ των αλλαγών
Ο «King Kenny» υπερτίμησε την αντίπαλο του χωρίς να το αξίζει. Η προσπάθεια να ελέγξει τον ρυθμό στον χώρο του κέντρου έκοψε επιθετικές προσπάθειες από τους παίκτες , ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Στοχοποίησε τον Μποσίνγκουα ως αδύναμο κρίκο της άμυνας και με τον Ντάουνινγκ προσπάθησε να σπάσει την ζώνη της Τσέλσι . Στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξε την προσέγγιση του στο παιχνίδι, έκανε την ομάδα του πολύ επιθετική , κατέβασε την άμυνα στο κέντρο και πίεσε από τα πλάγια κυρίως, με δύο σέντερ φορ στην περιοχή. Το σχέδιο του πέτυχε ως προς την απόδοση αλλά όχι στο αποτέλεσμα.
Σχηματισμός 4-5-1 που από το 30ο λεπτό έγινε 4-4-2.
Άμυνα ζώνη σε διάταξη 4-1-4-1 με τον Σπίαρινγκ να βρίσκεται κοντά στον Μάτα.
Στο πρώτο ημίχρονο οι πλάγιοι αμυντικοί κατέβηκαν λίγες φορές στην επίθεση χωρίς να κάνουν overlap.
Πλάτος σε όλο το γήπεδο με Μπέλλαμυ και Ντάουνιγκ.
Οι τρεις του κέντρου στο πρώτο ημίχρονο δεν κατάφεραν να κυκλοφορήσουν την μπάλα και αναλώθηκαν σε παράλληλο ποδόσφαιρο.
Σχόλιο: Το κακό passing game οφείλεται στην καλή αμυντική λειτουργία της Τσέλσυ και έτσι δεν υπήρχε αμαρκάριστος παίκτης προς την επίθεση. Ο Σπίαρινγκ με τον Χέντερσον δεν έχουν την δυνατότητα να υποδεχτούν την μπάλα με «πρόσωπο προς την εστία» για να αποφύγουν τον προσωπικό τους αντίπαλο ώστε να κερδίσουν χώρο και ο Τζέραρντ υποχρεωνόταν να πάρει πρώτη πάσα πίσω από την γραμμή του κέντρου για να κάνει παιχνίδι. Έτσι ακυρώθηκε όποια βοήθεια θα μπορούσε να δώσει στον Σουάρεζ ως κρυφός κυνηγός, αν ανέβαινε στην επίθεση. Σε κάποιες φάσεις προσπάθησε να προωθηθεί ο Άγγερ πράγμα εντελώς παράλογο αφού η πίεση της Τσέλσι ξεκινούσε στο κέντρο και κάθε λάθος κόστιζε.
Ο Σουάρεζ έπαιξε μόνος στην επίθεση χωρίς βοήθειες. Η προσαρμογή της άμυνας επάνω του τον ανάγκασε να βγει από την περιοχή και να παίξει με πλάτη. Αυτό είναι ένα παιχνίδι που δεν μπορεί να το κάνει απέναντι σε αμυντικούς πιο δυνατούς και με κάλυψη από μπροστά.
Η είσοδος του Κάρολ έδωσε την δυνατότητα σε βαθιές μπαλιές που κρατούσαν την άμυνα της Τσέλσι πίσω με αποτέλεσμα να ανοίξουν χώροι ανάμεσα στις δύο ζώνες. Επιπρόσθετα έδειξε την αδυναμία των αμυντικών στο ψηλό παιχνίδι.
Η αλλαγή του Κάρολ επέφερε και άλλες αλλαγές στην τοποθέτηση των παικτών. Ο Τζέραρντ μετατράπηκε σε αμυντικό χαφ και με την οπισθοχώρηση του κατάφερε να πάρει χώρο και να έχει καλύτερες πάσες.
Η Λίβερπουλ του δευτέρου ημιχρόνου ήταν ομάδα με συνεχή overlap, πίεση στο μισό γήπεδο, παιχνίδι από τα πλάγια, εκμετάλλευση των δυνατών σημείων των παικτών της, κάθετο ποδόσφαιρο, κερδισμένες μονομαχίες, γρήγορο ρυθμό στο παιχνίδι, χαμένες ευκαιρίες.
Οι πλάγιοι του κέντρου έμειναν έξω από το συνολικό παιχνίδι έλλειψη σωστής τροφοδοσίας και επιτυχημένων μαρκαρισμάτων. Από την στιγμή που άρχισε η αντεπίθεση ήταν οι κύριοι εκφραστές των επιθετικών πρωτοβουλιών. Κράτησαν το πλάτος για να μείνει η άμυνα ανοιχτή, «πάτησαν» περιοχή ως κυνηγοί και κράτησαν τους προσωπικούς αντιπάλους τους πίσω.
Το 4-4-2 του δευτέρου ημιχρόνου έδειξε να είναι ο σχηματισμός που θα μπορούσε η Λίβερπουλ να ξεκινήσει τον αγώνα. Η εμφάνιση της σ’ αυτό το χρονικό διάστημα είναι η αιτία που με κάνει να πιστεύω ότι ο Νταλγκλίς υπερεκτίμησε τις δυνατότητες της Τσέλσι .
Πιθανόν να υπήρχε η λογική του μειωμένου ρίσκου από την μεριά του προπονητή ώστε να ξεκινήσει επιβάλλοντας αργό ρυθμό στο παιχνίδι και να αποφύγει τις αντεπιθέσεις των αντιπάλων. Ήταν τελικός και κανένας δεν εκτίθεται από το ξεκίνημα οπότε δεν μπορώ να παραβλέψω την διάθεση για διαφύλαξη πρώτα της εστίας.
Συμπέρασμα
Το γεγονός ότι είδαμε δύο διαφορετικά παιχνίδια στα δύο ημίχρονα σημαίνει ότι οι προπονητές των δύο ομάδων προσπάθησαν να δώσουν ότι καλύτερο είχαν για να πετύχουν οι ομάδες του. Ούτως η άλλως ήταν τελικός και κάποιος θα έβγαινε υποχρεωτικά νικητής ακόμα και αν φτάναμε στα πέναλτυ. Η Τσέλσι έχει αποκτήσει μία σημαντική εμπειρία τα τελευταία χρόνια και την εκμεταλλεύεται σ’ όλα της τα παιχνίδια. Την περιμένει ο τελικός του Champions League, στόχος-απωθημένο του ιδιοκτήτη της. Μένει να δούμε αν τα καταφέρει και εκεί.
Η Λίβερπουλ μόνο κερδισμένη μπορεί να βγαίνει από τέτοια παιχνίδια. Έχασε το κύπελλο αλλά κερδίζει νοοτροπία, παίκτες, εμπειρία. Μία ομάδα που έγινε το καλοκαίρι και κατάφερε να αποκλείσει αντιπάλους που καταλαμβάνουν υψηλότερες θέσεις στην βαθμολογία του πρωταθλήματος, στον θεσμό , δείχνει ότι χρειάζεται τέτοιους αγώνες και εμφανίσεις για να μπορέσει να χτιστεί η νέα χρονιά.
Πηγή: overlap.gr
Ο αγώνας είχε δύο διαφορετικές εικόνες, μία σε κάθε ημίχρονο. Η Τσέλσι προσπάθησε να διαχειριστεί τις φυσικές δυνάμεις των επιβαρυμένων παικτών της , έχει παίξει 58 αγώνες μέχρι στιγμής. Ο Ντι Ματέο αναδεικνύεται σε μετρ του αμυντικού παιχνιδιού και της σκοπιμότητας. Παίζει κυνικά για το αποτέλεσμα θυσιάζοντας το θέαμα. Οι ποιοτικοί παίκτες του έχουν μετατραπεί σε πολύ καλοί ρολίστες με ηγέτη τον Ντρογκμπά. Προσπαθούν και πετυχαίνουν να εκμεταλλεύονται τα λάθη των αντιπάλων και με την ατομική ταχύτητα του καθενός δημιουργούν απειλητικές καταστάσεις στην εστία των αντιπάλων.
Με πολύ καλή αμυντική λειτουργία κλείνουν τους χώρους και δεν επιτρέπουν στον αντίπαλο να πλησιάσει στην περιοχή της. Πολλοί παίκτες στο κέντρο του γηπέδου καλύπτουν τον άξονα και όλο το πλάτος, με αποτέλεσμα να κάνουν δύσκολες τις σωστές μεταβιβάσεις προς τους επιθετικούς.
Η Λίβερπουλ ήταν η αιτία της αλλαγής ρυθμού στον αγώνα από ημίχρονο σε ημίχρονο. Ξεκίνησε ιδιαίτερα συντηρητική , σπατάλησε ένα ημίχρονο χωρίς επιθετικές ενέργειες , έμεινε πίσω από την μπάλα και δεν προσπάθησε να εκμεταλλευτεί κανένα αδύναμο σημείο της Τσέλσι . Η δυσκολία του passing game εξαιτίας της αμυντικής διάταξης των αντιπάλων την καθήλωσε στο χώρο του κέντρου χωρίς να μπορεί να επιτεθεί ορθολογικά. Ούτε από τα πλάγια αλλά ούτε και από τον άξονα κατάφερε να ανοίξει την άμυνα, με αποτέλεσμα να βρεθεί πίσω στο σκορ και να μην είναι σε θέση να απειλήσει την εστία του Τσεχ.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν ένας άλλος αγώνας. Η Τσέλσι πετυχαίνει το δεύτερο τέρμα, λόγω της κακής αμυντικής διάταξης της Λίβερπουλ και δείχνει ότι ελέγχει το παιχνίδι. Από το 54ο λεπτό και την είσοδο του Κάρολ, αλλάζει ο σχηματισμός σε 4-4-2 με δύο σέντερ φορ και αρχίζει ένα καινούριο παιχνίδι. Βέβαια το 4-4-2 ξεκίνησε από το 30ο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου με τον Μπέλλαμυ μαζί με τον Σουάρεζ χωρίς όμως να μπορέσει να αλλάξει τις ισορροπίες του παιχνιδιού.
Η τακτική του Ντι Ματέο
Ο προπονητής της Τσέλσυ κατάφερε, μία ομάδα που μέχρι τον Φεβρουάριο απογοήτευε με τα αποτελέσματα, από τον Μάρτιο και μετά, να κατακτήσει το F.A Cup να προκριθεί στο τελικό του Champions League και να αποτύχει κατά πάσα πιθανότητα να μπει στην τετράδα κάτι που δεν θα κοστίσει αν κερδίσει στον τελικό του Μονάχου.
Αμυντικογενής στην φιλοσοφία του έχει κάνει την ομάδα να έχει πολύ καλή αμυντική λειτουργία και να ελαχιστοποιεί του κινδύνους στην άμυνα του. Είναι γνωστό ότι ευκολότερα, ένα νέος προπονητής, προσαρμόζει αμυντικές τακτικές παρά επιθετικές. Ο δρόμος του Ντι Ματέο δεν είχε διλήμματα όταν του ζητήθηκαν αποτελέσματα. Άμυνα και επιθέσεις με τρεις παίκτες. Έχει την τύχη να διαθέτει σέντερ φορ με τα χαρακτηριστικά του Ντρογκμπά και έτσι κάθε επίθεση είναι και εν δυνάμει ευκαιρία για τέρμα.
Σχηματισμός 4-5-1 με τον Μάτα να είναι σε ρόλο ελεύθερο πίσω από τον Ντρογκμπά στην επίθεση.
Άμυνα ζώνη με προσαρμογή πάνω στο αντίπαλο σέντερ φορ.
Μικρές αποστάσεις γραμμών άμυνας – κέντρου για γρήγορες επεμβάσεις στην μπάλα και κλείσιμο χώρων.
Πλάτος σε όλο το γήπεδο σε άμυνα και επίθεση.
Ο Μικέλ κάλυπτε τον χώρο στο ημικύκλιο του κέντρου και οι Λάμπαρντ – Μάτα έκαναν το παιχνίδι προς την επίθεση.
Οι πλάγιοι Καλού και Ραμίρεζ κράτησαν το πλάτος για να δημιουργήσουν χώρους στο σέντερ φορ. Συνέκλιναν μόνο για να κάνουν τον δεύτερο παίκτη στην περιοχή.
Η προσπάθεια απομόνωσης του Ντρογκμπά με έναν αμυντικό ήταν βασικό χαρακτηριστικό της επιθετικής λειτουργίας. Δεχόταν την μπάλα ακόμα και μέσα στην περιοχή έχοντας μόνο έναν αντίπαλο.
Η άμυνα της Τσέλσυ γινόταν και από τους δέκα παίκτες πίσω από την γραμμή του κέντρου. Αυτός ο συνωστισμός παικτών ήταν υπέρ των «μπλε» γιατί στην προσπάθεια των κεντρώων της Λίβερπουλ να πάρουν μέτρα προς την περιοχή, άφηναν χώρους όπου οι παίκτες της ξεκινούσαν επιθέσεις χωρίς πίεση.
Στο δεύτερο ημίχρονο φάνηκε η κούραση των παικτών και η αδυναμία του προπονητή να επέμβει σε κρίσιμα σημεία.
Οπισθοχώρησε μετά το δεύτερο τέρμα και έδωσε χώρο στους αντιπάλους. Η πλάγια άμυνα εξασθένησε , στον άξονα έλειπαν τρεξίματα προς την επίθεση και η περιοχή ουσιαστικά έμεινε χωρίς καλύψεις.
Απειλήθηκε από σέντρες και διεισδύσεις που οι κεντρώοι και αμυντικοί δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν. Εκεί έπαιξε ρόλο η κλάση του τερματοφύλακα. Φάνηκε πόσο σημαντικό είναι σε μία ομάδα, να έχει top-class παίκτη στην θέση αυτή. Κράτησε το σκορ υπέρ της ομάδας του σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις και με την ηρεμία του έδωσε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν οι αμυντικοί του να φτάσουν μέχρι το τέλος του παιχνιδιού.
Στον Ντι Ματέο ανήκουν τα εύσημα για τις φετινές επιτυχίες της Τσέλσι αλλά στον τελικό ευτύχησε να κερδίσει , χωρίς να συμμετάσχει στο παιχνίδι όταν τον χρειαζόταν η ομάδα του. Οι καθυστερημένες αλλαγές δεν του κόστισαν. Από το δεύτερο τέρμα και μετά έβλεπε την ομάδα του να μην μπορεί να τρέξει και να κρατήσει χώρους και παρόλα αυτά δεν έριξε στον αγώνα «φρέσκα πόδια» ώστε να είναι πιο σίγουρος για την έκβαση του παιχνιδιού. Ρίσκαρε πολύ με την κουρασμένη ενδεκάδα που κρατούσε στο παιχνίδι.
Η Λίβερπουλ των αλλαγών
Ο «King Kenny» υπερτίμησε την αντίπαλο του χωρίς να το αξίζει. Η προσπάθεια να ελέγξει τον ρυθμό στον χώρο του κέντρου έκοψε επιθετικές προσπάθειες από τους παίκτες , ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Στοχοποίησε τον Μποσίνγκουα ως αδύναμο κρίκο της άμυνας και με τον Ντάουνινγκ προσπάθησε να σπάσει την ζώνη της Τσέλσι . Στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξε την προσέγγιση του στο παιχνίδι, έκανε την ομάδα του πολύ επιθετική , κατέβασε την άμυνα στο κέντρο και πίεσε από τα πλάγια κυρίως, με δύο σέντερ φορ στην περιοχή. Το σχέδιο του πέτυχε ως προς την απόδοση αλλά όχι στο αποτέλεσμα.
Σχηματισμός 4-5-1 που από το 30ο λεπτό έγινε 4-4-2.
Άμυνα ζώνη σε διάταξη 4-1-4-1 με τον Σπίαρινγκ να βρίσκεται κοντά στον Μάτα.
Στο πρώτο ημίχρονο οι πλάγιοι αμυντικοί κατέβηκαν λίγες φορές στην επίθεση χωρίς να κάνουν overlap.
Πλάτος σε όλο το γήπεδο με Μπέλλαμυ και Ντάουνιγκ.
Οι τρεις του κέντρου στο πρώτο ημίχρονο δεν κατάφεραν να κυκλοφορήσουν την μπάλα και αναλώθηκαν σε παράλληλο ποδόσφαιρο.
Σχόλιο: Το κακό passing game οφείλεται στην καλή αμυντική λειτουργία της Τσέλσυ και έτσι δεν υπήρχε αμαρκάριστος παίκτης προς την επίθεση. Ο Σπίαρινγκ με τον Χέντερσον δεν έχουν την δυνατότητα να υποδεχτούν την μπάλα με «πρόσωπο προς την εστία» για να αποφύγουν τον προσωπικό τους αντίπαλο ώστε να κερδίσουν χώρο και ο Τζέραρντ υποχρεωνόταν να πάρει πρώτη πάσα πίσω από την γραμμή του κέντρου για να κάνει παιχνίδι. Έτσι ακυρώθηκε όποια βοήθεια θα μπορούσε να δώσει στον Σουάρεζ ως κρυφός κυνηγός, αν ανέβαινε στην επίθεση. Σε κάποιες φάσεις προσπάθησε να προωθηθεί ο Άγγερ πράγμα εντελώς παράλογο αφού η πίεση της Τσέλσι ξεκινούσε στο κέντρο και κάθε λάθος κόστιζε.
Ο Σουάρεζ έπαιξε μόνος στην επίθεση χωρίς βοήθειες. Η προσαρμογή της άμυνας επάνω του τον ανάγκασε να βγει από την περιοχή και να παίξει με πλάτη. Αυτό είναι ένα παιχνίδι που δεν μπορεί να το κάνει απέναντι σε αμυντικούς πιο δυνατούς και με κάλυψη από μπροστά.
Η είσοδος του Κάρολ έδωσε την δυνατότητα σε βαθιές μπαλιές που κρατούσαν την άμυνα της Τσέλσι πίσω με αποτέλεσμα να ανοίξουν χώροι ανάμεσα στις δύο ζώνες. Επιπρόσθετα έδειξε την αδυναμία των αμυντικών στο ψηλό παιχνίδι.
Η αλλαγή του Κάρολ επέφερε και άλλες αλλαγές στην τοποθέτηση των παικτών. Ο Τζέραρντ μετατράπηκε σε αμυντικό χαφ και με την οπισθοχώρηση του κατάφερε να πάρει χώρο και να έχει καλύτερες πάσες.
Η Λίβερπουλ του δευτέρου ημιχρόνου ήταν ομάδα με συνεχή overlap, πίεση στο μισό γήπεδο, παιχνίδι από τα πλάγια, εκμετάλλευση των δυνατών σημείων των παικτών της, κάθετο ποδόσφαιρο, κερδισμένες μονομαχίες, γρήγορο ρυθμό στο παιχνίδι, χαμένες ευκαιρίες.
Οι πλάγιοι του κέντρου έμειναν έξω από το συνολικό παιχνίδι έλλειψη σωστής τροφοδοσίας και επιτυχημένων μαρκαρισμάτων. Από την στιγμή που άρχισε η αντεπίθεση ήταν οι κύριοι εκφραστές των επιθετικών πρωτοβουλιών. Κράτησαν το πλάτος για να μείνει η άμυνα ανοιχτή, «πάτησαν» περιοχή ως κυνηγοί και κράτησαν τους προσωπικούς αντιπάλους τους πίσω.
Το 4-4-2 του δευτέρου ημιχρόνου έδειξε να είναι ο σχηματισμός που θα μπορούσε η Λίβερπουλ να ξεκινήσει τον αγώνα. Η εμφάνιση της σ’ αυτό το χρονικό διάστημα είναι η αιτία που με κάνει να πιστεύω ότι ο Νταλγκλίς υπερεκτίμησε τις δυνατότητες της Τσέλσι .
Πιθανόν να υπήρχε η λογική του μειωμένου ρίσκου από την μεριά του προπονητή ώστε να ξεκινήσει επιβάλλοντας αργό ρυθμό στο παιχνίδι και να αποφύγει τις αντεπιθέσεις των αντιπάλων. Ήταν τελικός και κανένας δεν εκτίθεται από το ξεκίνημα οπότε δεν μπορώ να παραβλέψω την διάθεση για διαφύλαξη πρώτα της εστίας.
Συμπέρασμα
Το γεγονός ότι είδαμε δύο διαφορετικά παιχνίδια στα δύο ημίχρονα σημαίνει ότι οι προπονητές των δύο ομάδων προσπάθησαν να δώσουν ότι καλύτερο είχαν για να πετύχουν οι ομάδες του. Ούτως η άλλως ήταν τελικός και κάποιος θα έβγαινε υποχρεωτικά νικητής ακόμα και αν φτάναμε στα πέναλτυ. Η Τσέλσι έχει αποκτήσει μία σημαντική εμπειρία τα τελευταία χρόνια και την εκμεταλλεύεται σ’ όλα της τα παιχνίδια. Την περιμένει ο τελικός του Champions League, στόχος-απωθημένο του ιδιοκτήτη της. Μένει να δούμε αν τα καταφέρει και εκεί.
Η Λίβερπουλ μόνο κερδισμένη μπορεί να βγαίνει από τέτοια παιχνίδια. Έχασε το κύπελλο αλλά κερδίζει νοοτροπία, παίκτες, εμπειρία. Μία ομάδα που έγινε το καλοκαίρι και κατάφερε να αποκλείσει αντιπάλους που καταλαμβάνουν υψηλότερες θέσεις στην βαθμολογία του πρωταθλήματος, στον θεσμό , δείχνει ότι χρειάζεται τέτοιους αγώνες και εμφανίσεις για να μπορέσει να χτιστεί η νέα χρονιά.
Πηγή: overlap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου