Μην ξεχνάτε ότι κουβαλάει και μια επέμβαση στην ταλαιπωρημένη καρδιά
του: δεν θα μπορούσε να κάθεται στον πάγκο – δεν θα τον άφηναν οι
γιατροί. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι και ο Ρισελιέ του
κόουτς – όποιος κι αν είναι αυτός.
Ιστορία
Ο Πεπ Γκουαρντιόλα είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Οταν ανέλαβε κανείς δεν περίμενε ότι θα άντεχε τόσο και ότι κυρίως η ομάδα του θα ξεπερνούσε το επίπεδο του ποδοσφαίρου που έπαιξε τον καιρό του Ράικαρντ με τον Ροναλντίνιο και τους υπόλοιπους. Η υποψία ότι ο ρόλος του Κρόιφ όλο αυτό τον καιρό ήταν εν τέλει μεγαλύτερος από αυτόν του Πεπ, είναι ωστόσο τεράστια. Ο Κρόιφ είναι πολύ οργανωτικός για να μην ασχολείται με τα πάντα και κυρίως πολύ αλαζόνας για να αφήσει κάποιον να κάνει το δικό του. Φυσικά, μέχρι την ήττα από τη Ρεάλ Μαδρίτης στο «Καμπ Νόου», κανείς δεν τολμούσε να αναρωτηθεί για κάποιου τύπου πιθανό καπέλωμα: αν αυτή η υποψία γεννήθηκε είναι γιατί το παράξενο σύστημα με το οποίο η Μπάρτσα αγωνίστηκε στα ματς με τη «βασίλισσα» και την Τσέλσι (το παλιομοδίτικο WM με τους τρεις αμυντικούς και τον μυστήριο ρόμβο στο κέντρο) είναι το αγαπημένο σύστημα του Κρόιφ – αυτό που εφάρμοζε η τελευταία δική του ομάδα.
Επιλογή
Επειδή θέλω να παίξω τον ρόλο του συνηγόρου του Γκουαρντιόλα λέω ότι αυτή η επιλογή, αν και παράξενη, μπορεί να είναι δική του. Ο Πεπ ήταν παίκτης εκείνης της ομάδας του Κρόιφ, στην οποία έλαμπαν ο Ρομάριο, ο Στόιτσκοφ, ο Λάουντρουπ. Δεν ήταν ένας απλός παίκτης, αλλά ο οργανωτής και ο αρχηγός της: θέλω να πω ότι είναι τελείως λογικό κάποιες από τις παραστάσεις που είχε ως παίκτης να τον έχουν επηρεάσει. Το παράξενο είναι ότι θυμήθηκε το σύστημα του Κρόιφ παραμονές δυο δύσκολων ματς, αλλά ίσως κι αυτό ακόμα να είναι λογικό, αν αναλογιστεί κανείς την ανάγκη ενός προπονητή να δημιουργήσει εκπλήξεις. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μια έκπληξη (η μετατόπιση του Μέσι από τη δεξιά πλευρά στον άξονα) ήταν ο λόγος της απόλυτης επικράτησης της ομάδας σε όλα τα μέτωπα πρόπερσι. Ισως ο Πεπ να κράταγε και φέτος έναν άσο για την κατάλληλη στιγμή - άσο που απλώς δεν του βγήκε.
Μοίρα
Περιμένοντας τον τελικό του κυπέλλου Ισπανίας, δηλαδή το τελευταίο ματς του Γκουαρντιόλα, επισημαίνω πόσο δύσκολη είναι η αξιολόγηση των προπονητών. Εμείς βλέπουμε μόνο αυτούς, γιατί στον πάγκο είναι μόνοι τους. Μιλάμε για αυτούς θεωρώντας ότι τουλάχιστον παίρνουν τις σημαντικές αποφάσεις, όμως στην πραγματικότητα κανείς τους σχεδόν δεν κάνει αυτό που θέλει χωρίς ν' ακούει συνεργάτες ή να συμβουλεύεται (θέλοντας και μη) προϊστάμενους. Ο Γκουαρντιόλα ήταν λίγους μήνες πριν ένα προπονητικό τζίνι – ο άνθρωπος που πήγε το ποδόσφαιρο τριάντα χρόνια μπροστά. Απόψε, αν η Μπάρτσα πάρει το τρόπαιο, είναι δεδομένο ότι θα γνωρίσει την αποθέωση και δικαίως όμως η καταξίωσή του θα 'ρθει μόνο αν τα πάει καλά στην επόμενη ομάδα του. Εκεί δηλαδή που θα δουλέψει χωρίς τις καταπιεστικές συμβουλές και τις χρήσιμες παρεμβάσεις του Κρόιφ.
Αντίο
«Εδώ και καιρό ποντάρουμε, ως σύλλογος, στους παίκτες: στη βελτίωση και στην παραγωγή τους. Οι προπονητές είναι δευτερεύουσα προτεραιότητα» είπε ο Κρόιφ για να εξηγήσει την αναβάθμιση του Βιλανόβα: ο Γκουαρντιόλα δεν πρέπει να χάρηκε. Η δήλωση έχει αρκετή από την ολλανδική αλαζονεία του Κρόιφ. Αν αποδειχτεί όμως ότι ο Ολλανδός έχει δίκιο και ότι η προπονητική συνέχεια της Μπάρτσα είναι ουσιαστικά ο ίδιος (έστω και πίσω από την κουρτίνα…), θα πρέπει η ποδοσφαιρική Ευρώπη να ψάξει έναν τεράστιο σκουπιδοτενεκέ για να πετάξει μέσα της όλα όσα γράφτηκαν για τον καλό Πεπ…
Βλαχοδήμος
Tον παρακολουθούσα ασταμάτητα ένα χρόνο ολόκληρο τον Βλαχοδήμο, αλλά αν μου πείτε ποιο είναι το πιο καλό του ματς δεν ξέρω να σας πω – πιθανότατα γιατί τέτοιο δεν υπάρχει! Ο πιτσιρικάς ακόμα δεν έχει κάνει ένα ολόκληρο καλό παιχνίδι, δημιουργώντας, καλύπτοντας, πρεσάροντας. Αυτό ήταν και το μεγάλο πρόβλημα του Μαρίνου Ουζουνίδη: ειδικά στον πρώτο γύρο, ο Βλαχοδήμος ήταν πολύ καλός για να παίζει αλλαγή, αλλά και πολύ άγουρος για να ξεκινάει ματς.
Στον πρώτο γύρο ο Βλαχοδήμος στα ματς με τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό δεν χρειάζεται περισσότερο από τριάντα λεπτά για να τρελάνει τις αντίπαλες άμυνες! Στον β' γύρο, ο πιτσιρίκος έμαθε καλύτερα το μάθημα, έπαιξε περισσότερο για την ομάδα, σκόραρε εναντίον του Ολυμπιακού το σημαντικότερο μέχρι τώρα γκολ του. Ωστόσο περιόρισε λίγο τις ατομικές ενέργειές του, πράγμα που ήταν καλό για την Ξάνθη, αλλά –παραδόξως– κακό για τον ίδιο: θέλω να πω ότι η ανάγκη να δείξει ότι μπορεί ν' ακολουθήσει οδηγίες έμοιαζε για τον ίδιο σημαντικότερη από το να μας δείξει πόσο ποδόσφαιρο ξέρει! Στον β' γύρο η Ξάνθη έκανε ένα τεράστιο σερί από ήττες – ίσως κι αυτό να συνετέλεσε στην έλλειψη ενθουσιασμού του μικρού: σε αυτές τις ηλικίες εύκολα γκαζώνεις κι εύκολα σε παίρνει από κάτω.
Τι μετράει στην προκειμένη περίπτωση; Οτι στα πάνω του και στα κάτω του ο Βλαχοδήμος έδειξε ότι έχει μεγάλη ικανότητα στο «ένας εναντίον ενός» - το οποίο και απολαμβάνει. Ο μικρός δεν διστάζει να μπουκάρει κι αν κάτι πρέπει να βρει, είναι συνέχεια. Φέτος έκανε 6-7 μεγάλες ενέργειες σε όλο το πρωτάθλημα. Αν μάθει να κάνει 4-5 τέτοιες σε κάθε ματς -για να το πω όπως ο μεγάλος Αλέφαντος- «θα χαλάσει κόσμο».
➜Σήμερα στον τελικό του κυπέλλου Ισπανίας ο Πεπ Γκουαρντιόλα θα καθίσει για τελευταία φορά στον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Είπε ότι χρειάζεται λίγο χρόνο για να ξεκουραστεί και ότι μετά θα κάνει δεκτή μια από τις πολλές προτάσεις που σίγουρα έχει. Με μεγάλη αγωνία θα περιμένουν οι αληθινοί φίλοι του ποδοσφαίρου να δουν την επόμενη ομάδα του. Κυρίως για να λυθεί η απορία αν ο καλός Πεπ είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος με ιδέες και τρόπους δουλειάς ικανές να τον βοηθήσουν να φτιάξει (πάλι) μια καλή ομάδα ή αν απλώς ήταν μια μαριονέτα του Γιόχαν Κρόιφ.
Νέος Μέσι
➜Επειδή σε αρκετούς αρέσουν τα «βιβλία – βιογραφίες» των ποδοσφαιριστών θέλω να επισημάνω ότι μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος η βιογραφία του Λίο Μέσι με τίτλο «Messi, η βιογραφία ενός μύθου». Την υπογράφει ένας πολύ ικανός βιογράφος, ο Ιταλός Λούκα Κάγιολι που έχει γράψει ήδη αντίστοιχα βιβλία για τον Ρονάλντο, το Ροναλντίνιο, τον Τόρες και πολλούς άλλους.
(Ολα αυτά, ενώ περιμένουμε τη βιογραφία του Αντώνη Νικοπολίδη, με την οποία θα γίνει χαμός….)
ΠΗΓΗ: Sportday
Ιστορία
Ο Πεπ Γκουαρντιόλα είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Οταν ανέλαβε κανείς δεν περίμενε ότι θα άντεχε τόσο και ότι κυρίως η ομάδα του θα ξεπερνούσε το επίπεδο του ποδοσφαίρου που έπαιξε τον καιρό του Ράικαρντ με τον Ροναλντίνιο και τους υπόλοιπους. Η υποψία ότι ο ρόλος του Κρόιφ όλο αυτό τον καιρό ήταν εν τέλει μεγαλύτερος από αυτόν του Πεπ, είναι ωστόσο τεράστια. Ο Κρόιφ είναι πολύ οργανωτικός για να μην ασχολείται με τα πάντα και κυρίως πολύ αλαζόνας για να αφήσει κάποιον να κάνει το δικό του. Φυσικά, μέχρι την ήττα από τη Ρεάλ Μαδρίτης στο «Καμπ Νόου», κανείς δεν τολμούσε να αναρωτηθεί για κάποιου τύπου πιθανό καπέλωμα: αν αυτή η υποψία γεννήθηκε είναι γιατί το παράξενο σύστημα με το οποίο η Μπάρτσα αγωνίστηκε στα ματς με τη «βασίλισσα» και την Τσέλσι (το παλιομοδίτικο WM με τους τρεις αμυντικούς και τον μυστήριο ρόμβο στο κέντρο) είναι το αγαπημένο σύστημα του Κρόιφ – αυτό που εφάρμοζε η τελευταία δική του ομάδα.
Επιλογή
Επειδή θέλω να παίξω τον ρόλο του συνηγόρου του Γκουαρντιόλα λέω ότι αυτή η επιλογή, αν και παράξενη, μπορεί να είναι δική του. Ο Πεπ ήταν παίκτης εκείνης της ομάδας του Κρόιφ, στην οποία έλαμπαν ο Ρομάριο, ο Στόιτσκοφ, ο Λάουντρουπ. Δεν ήταν ένας απλός παίκτης, αλλά ο οργανωτής και ο αρχηγός της: θέλω να πω ότι είναι τελείως λογικό κάποιες από τις παραστάσεις που είχε ως παίκτης να τον έχουν επηρεάσει. Το παράξενο είναι ότι θυμήθηκε το σύστημα του Κρόιφ παραμονές δυο δύσκολων ματς, αλλά ίσως κι αυτό ακόμα να είναι λογικό, αν αναλογιστεί κανείς την ανάγκη ενός προπονητή να δημιουργήσει εκπλήξεις. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μια έκπληξη (η μετατόπιση του Μέσι από τη δεξιά πλευρά στον άξονα) ήταν ο λόγος της απόλυτης επικράτησης της ομάδας σε όλα τα μέτωπα πρόπερσι. Ισως ο Πεπ να κράταγε και φέτος έναν άσο για την κατάλληλη στιγμή - άσο που απλώς δεν του βγήκε.
Μοίρα
Περιμένοντας τον τελικό του κυπέλλου Ισπανίας, δηλαδή το τελευταίο ματς του Γκουαρντιόλα, επισημαίνω πόσο δύσκολη είναι η αξιολόγηση των προπονητών. Εμείς βλέπουμε μόνο αυτούς, γιατί στον πάγκο είναι μόνοι τους. Μιλάμε για αυτούς θεωρώντας ότι τουλάχιστον παίρνουν τις σημαντικές αποφάσεις, όμως στην πραγματικότητα κανείς τους σχεδόν δεν κάνει αυτό που θέλει χωρίς ν' ακούει συνεργάτες ή να συμβουλεύεται (θέλοντας και μη) προϊστάμενους. Ο Γκουαρντιόλα ήταν λίγους μήνες πριν ένα προπονητικό τζίνι – ο άνθρωπος που πήγε το ποδόσφαιρο τριάντα χρόνια μπροστά. Απόψε, αν η Μπάρτσα πάρει το τρόπαιο, είναι δεδομένο ότι θα γνωρίσει την αποθέωση και δικαίως όμως η καταξίωσή του θα 'ρθει μόνο αν τα πάει καλά στην επόμενη ομάδα του. Εκεί δηλαδή που θα δουλέψει χωρίς τις καταπιεστικές συμβουλές και τις χρήσιμες παρεμβάσεις του Κρόιφ.
Αντίο
«Εδώ και καιρό ποντάρουμε, ως σύλλογος, στους παίκτες: στη βελτίωση και στην παραγωγή τους. Οι προπονητές είναι δευτερεύουσα προτεραιότητα» είπε ο Κρόιφ για να εξηγήσει την αναβάθμιση του Βιλανόβα: ο Γκουαρντιόλα δεν πρέπει να χάρηκε. Η δήλωση έχει αρκετή από την ολλανδική αλαζονεία του Κρόιφ. Αν αποδειχτεί όμως ότι ο Ολλανδός έχει δίκιο και ότι η προπονητική συνέχεια της Μπάρτσα είναι ουσιαστικά ο ίδιος (έστω και πίσω από την κουρτίνα…), θα πρέπει η ποδοσφαιρική Ευρώπη να ψάξει έναν τεράστιο σκουπιδοτενεκέ για να πετάξει μέσα της όλα όσα γράφτηκαν για τον καλό Πεπ…
Βλαχοδήμος
Tον παρακολουθούσα ασταμάτητα ένα χρόνο ολόκληρο τον Βλαχοδήμο, αλλά αν μου πείτε ποιο είναι το πιο καλό του ματς δεν ξέρω να σας πω – πιθανότατα γιατί τέτοιο δεν υπάρχει! Ο πιτσιρικάς ακόμα δεν έχει κάνει ένα ολόκληρο καλό παιχνίδι, δημιουργώντας, καλύπτοντας, πρεσάροντας. Αυτό ήταν και το μεγάλο πρόβλημα του Μαρίνου Ουζουνίδη: ειδικά στον πρώτο γύρο, ο Βλαχοδήμος ήταν πολύ καλός για να παίζει αλλαγή, αλλά και πολύ άγουρος για να ξεκινάει ματς.
Στον πρώτο γύρο ο Βλαχοδήμος στα ματς με τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό δεν χρειάζεται περισσότερο από τριάντα λεπτά για να τρελάνει τις αντίπαλες άμυνες! Στον β' γύρο, ο πιτσιρίκος έμαθε καλύτερα το μάθημα, έπαιξε περισσότερο για την ομάδα, σκόραρε εναντίον του Ολυμπιακού το σημαντικότερο μέχρι τώρα γκολ του. Ωστόσο περιόρισε λίγο τις ατομικές ενέργειές του, πράγμα που ήταν καλό για την Ξάνθη, αλλά –παραδόξως– κακό για τον ίδιο: θέλω να πω ότι η ανάγκη να δείξει ότι μπορεί ν' ακολουθήσει οδηγίες έμοιαζε για τον ίδιο σημαντικότερη από το να μας δείξει πόσο ποδόσφαιρο ξέρει! Στον β' γύρο η Ξάνθη έκανε ένα τεράστιο σερί από ήττες – ίσως κι αυτό να συνετέλεσε στην έλλειψη ενθουσιασμού του μικρού: σε αυτές τις ηλικίες εύκολα γκαζώνεις κι εύκολα σε παίρνει από κάτω.
Τι μετράει στην προκειμένη περίπτωση; Οτι στα πάνω του και στα κάτω του ο Βλαχοδήμος έδειξε ότι έχει μεγάλη ικανότητα στο «ένας εναντίον ενός» - το οποίο και απολαμβάνει. Ο μικρός δεν διστάζει να μπουκάρει κι αν κάτι πρέπει να βρει, είναι συνέχεια. Φέτος έκανε 6-7 μεγάλες ενέργειες σε όλο το πρωτάθλημα. Αν μάθει να κάνει 4-5 τέτοιες σε κάθε ματς -για να το πω όπως ο μεγάλος Αλέφαντος- «θα χαλάσει κόσμο».
➜Σήμερα στον τελικό του κυπέλλου Ισπανίας ο Πεπ Γκουαρντιόλα θα καθίσει για τελευταία φορά στον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Είπε ότι χρειάζεται λίγο χρόνο για να ξεκουραστεί και ότι μετά θα κάνει δεκτή μια από τις πολλές προτάσεις που σίγουρα έχει. Με μεγάλη αγωνία θα περιμένουν οι αληθινοί φίλοι του ποδοσφαίρου να δουν την επόμενη ομάδα του. Κυρίως για να λυθεί η απορία αν ο καλός Πεπ είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος με ιδέες και τρόπους δουλειάς ικανές να τον βοηθήσουν να φτιάξει (πάλι) μια καλή ομάδα ή αν απλώς ήταν μια μαριονέτα του Γιόχαν Κρόιφ.
Νέος Μέσι
➜Επειδή σε αρκετούς αρέσουν τα «βιβλία – βιογραφίες» των ποδοσφαιριστών θέλω να επισημάνω ότι μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος η βιογραφία του Λίο Μέσι με τίτλο «Messi, η βιογραφία ενός μύθου». Την υπογράφει ένας πολύ ικανός βιογράφος, ο Ιταλός Λούκα Κάγιολι που έχει γράψει ήδη αντίστοιχα βιβλία για τον Ρονάλντο, το Ροναλντίνιο, τον Τόρες και πολλούς άλλους.
(Ολα αυτά, ενώ περιμένουμε τη βιογραφία του Αντώνη Νικοπολίδη, με την οποία θα γίνει χαμός….)
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου