Δεν δημιουργούν προσδοκίες για μετάλλια και, στην πραγματικότητα, όχι
απλώς δεν έχουν όρεξη να συζητήσουν για Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά αυτή η
συζήτηση πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο: τους σπρώχνει πιο βαθιά στην
κατάθλιψη αντί να αποτελεί μια ψυχαγωγική διέξοδο ή έστω μια συζήτηση
για να ξεχαστούν.
Οι ξένοι ανταποκριτές ή απεσταλμένοι που έχει τύχει να συναντήσω τελευταία φτάνουν σε μια γενική διαπίστωση: τους μοιάζει ότι αυτό τον καιρό σταματάει η ζωή στην Ελλάδα. Όχι μόνο επειδή βλέπουν πόσο έχει στεγνώσει η αγορά, ούτε μόνο επειδή δεν πετυχαίνουν στους δρόμους χαμογελαστούς Ελληνες, αλλά κυρίως επειδή μπροστά σε αυτή τη διαπίστωση τους οδηγούν οι πληροφορίες που αντλούν σχετικά με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.
Η Ελληνοαμερικάνα δημοσιογράφος, που ζει μόνιμα στην Αθήνα στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 3 ετών, με βασική αποστολή να ζωγραφίζει καθημερινά μέσα από τις ανταποκρίσεις στους συμπατριώτες της την εικόνα της Ελλάδας στον καιρό της κρίσης, είχε τη βεβαιότητα του αποτελέσματος μιας απόπειρας να απαντήσει στο «πώς έχει προετοιμαστεί η Ελλάδα της κρίσης για τους Αγώνες του Λονδίνου;», ερώτημα που της έβαλαν από την Ουάσινγκτον. Μπορούσε από μόνη της να απαντήσει ότι «ουδείς στην Ελλάδα ασχολείται, με εξαίρεση τους αθλητές, που κοπιάζουν για να κάνουν μια αξιοπρεπή εμφάνιση στο Λονδίνο». Δεν είχε όμως φανταστεί το πλήθος των αρνητικών συναισθημάτων που δημιουργεί στον μέσο Ελληνα η κουβέντα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες λόγω του τραύματος του 2004.
Μέσα από μια συνέντευξη με τον πρώτο λαμπαδηδρόμο Σπύρο Γιαννιώτη, που είναι το βασικό ποντάρισμα της σημερινής αθλητικής Ελλάδας για ένα μετάλλιο, η Αμερικάνα έμεινε για λίγο με την ψευδαίσθηση ότι η χώρα ασχολείται με τους Αγώνες του Λονδίνου και έχει προσδοκίες που βάζουν πίεση στην πλάτη του Ελληνα πρωταθλητή της ανοιχτής θάλασσας. Μετά όμως από μια συναναστροφή με στελέχη της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, της διοίκησης του αθλητισμού και αναλυτές του αθλητισμού, η δημοσιογράφος έφτασε στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει παρατήσει στο έλεός της την ολυμπιακή προετοιμασία των πρωταθλητών της επειδή δεν έχει τα χρήματα για να τους στηρίξει. Και ένιωσε τον θυμό των Ελλήνων σε κάθε συζήτηση για Ολυμπιακούς Αγώνες, επειδή αυτή τους θυμίζει το ψεύτικο πάρτι του 2004 που τόσο κόστισε και τίποτα δεν άφησε στη χώρα.
Μια ματιά στις ελληνικές αποστολές του 2004 και του 2008 και του 2012 είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς ότι από τη μια Ολυμπιάδα στην άλλη η Ελλάδα άλλαξε πολύ απότομα life style, κι έφυγε από την εποχή του αγορασμένου πρωταθλητισμού με τους χορηγούς και τις λεζάντες, επιστρέφοντας σε μια εποχή που οι αθλητές έβαζαν στόχους όχι για τα προνόμια αλλά για την χαρά του πρωταθλητισμού και των διακρίσεων.
Για τους Αγώνες του Πεκίνου οι αθλητές προετοιμάζονταν στον καιρό του easy living και των διακοποδανείων. Για τους Αγώνες του Λονδίνου, οι αθλητές προετοιμάστηκαν στην Ελλάδα των άνω του 1 εκατ. ανέργων, στην εποχή που οι Ελληνες σηκώνουν πανικόβλητοι τα ευρώ τους από τις τράπεζες, στην εποχή που και οι ίδιοι οι αθλητές δεν ξέρουν με τι νόμισμα θα φύγουν για το Λονδίνο και τι νόμισμα θα βρουν όταν επιστρέψουν.
Πηγή: theinsiders.gr
Οι ξένοι ανταποκριτές ή απεσταλμένοι που έχει τύχει να συναντήσω τελευταία φτάνουν σε μια γενική διαπίστωση: τους μοιάζει ότι αυτό τον καιρό σταματάει η ζωή στην Ελλάδα. Όχι μόνο επειδή βλέπουν πόσο έχει στεγνώσει η αγορά, ούτε μόνο επειδή δεν πετυχαίνουν στους δρόμους χαμογελαστούς Ελληνες, αλλά κυρίως επειδή μπροστά σε αυτή τη διαπίστωση τους οδηγούν οι πληροφορίες που αντλούν σχετικά με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.
Η Ελληνοαμερικάνα δημοσιογράφος, που ζει μόνιμα στην Αθήνα στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 3 ετών, με βασική αποστολή να ζωγραφίζει καθημερινά μέσα από τις ανταποκρίσεις στους συμπατριώτες της την εικόνα της Ελλάδας στον καιρό της κρίσης, είχε τη βεβαιότητα του αποτελέσματος μιας απόπειρας να απαντήσει στο «πώς έχει προετοιμαστεί η Ελλάδα της κρίσης για τους Αγώνες του Λονδίνου;», ερώτημα που της έβαλαν από την Ουάσινγκτον. Μπορούσε από μόνη της να απαντήσει ότι «ουδείς στην Ελλάδα ασχολείται, με εξαίρεση τους αθλητές, που κοπιάζουν για να κάνουν μια αξιοπρεπή εμφάνιση στο Λονδίνο». Δεν είχε όμως φανταστεί το πλήθος των αρνητικών συναισθημάτων που δημιουργεί στον μέσο Ελληνα η κουβέντα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες λόγω του τραύματος του 2004.
Μέσα από μια συνέντευξη με τον πρώτο λαμπαδηδρόμο Σπύρο Γιαννιώτη, που είναι το βασικό ποντάρισμα της σημερινής αθλητικής Ελλάδας για ένα μετάλλιο, η Αμερικάνα έμεινε για λίγο με την ψευδαίσθηση ότι η χώρα ασχολείται με τους Αγώνες του Λονδίνου και έχει προσδοκίες που βάζουν πίεση στην πλάτη του Ελληνα πρωταθλητή της ανοιχτής θάλασσας. Μετά όμως από μια συναναστροφή με στελέχη της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, της διοίκησης του αθλητισμού και αναλυτές του αθλητισμού, η δημοσιογράφος έφτασε στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει παρατήσει στο έλεός της την ολυμπιακή προετοιμασία των πρωταθλητών της επειδή δεν έχει τα χρήματα για να τους στηρίξει. Και ένιωσε τον θυμό των Ελλήνων σε κάθε συζήτηση για Ολυμπιακούς Αγώνες, επειδή αυτή τους θυμίζει το ψεύτικο πάρτι του 2004 που τόσο κόστισε και τίποτα δεν άφησε στη χώρα.
Μια ματιά στις ελληνικές αποστολές του 2004 και του 2008 και του 2012 είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς ότι από τη μια Ολυμπιάδα στην άλλη η Ελλάδα άλλαξε πολύ απότομα life style, κι έφυγε από την εποχή του αγορασμένου πρωταθλητισμού με τους χορηγούς και τις λεζάντες, επιστρέφοντας σε μια εποχή που οι αθλητές έβαζαν στόχους όχι για τα προνόμια αλλά για την χαρά του πρωταθλητισμού και των διακρίσεων.
Για τους Αγώνες του Πεκίνου οι αθλητές προετοιμάζονταν στον καιρό του easy living και των διακοποδανείων. Για τους Αγώνες του Λονδίνου, οι αθλητές προετοιμάστηκαν στην Ελλάδα των άνω του 1 εκατ. ανέργων, στην εποχή που οι Ελληνες σηκώνουν πανικόβλητοι τα ευρώ τους από τις τράπεζες, στην εποχή που και οι ίδιοι οι αθλητές δεν ξέρουν με τι νόμισμα θα φύγουν για το Λονδίνο και τι νόμισμα θα βρουν όταν επιστρέψουν.
Πηγή: theinsiders.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου