Οι εντυπώσεις του Euro 2012!!

Το 14ο Euro τελείωσε αφήνοντας σε όλους μας τις αναμνήσεις που θα μας συνοδέψουν μέχρι το επόμενο μεγάλο ποδοσφαιρικό ραντεβού, το Μουντιάλ του 2014.

Η Πολωνία και η Ουκρανία φιλοξένησαν την διοργάνωση σε υπερσύγχρονα γήπεδα, πέτυχαν να φιλοξενήσουν συνολικά 1.440.896 φιλάθλους με μέσο όρο ανά αγώνα 46.481 που αποτελεί τον υψηλότερο από τότε που έγιναν 16 οι ομάδες που συμμετάσχουν στο Euro. Ο τζίρος που υπολογιζόταν πριν το τουρνουά ανέρχονταν σε 1 δις 300 εκατ. ευρώ και μέχρι τώρα δεν έχει ανακοινωθεί το τελικό πόσο από την UEFA. Μία πραγματική βιομηχανία παραγωγής θεάματος και αθλητισμού.

Στα μάτια και το μυαλό του μέσου φιλάθλου, το Euro 2012, θα μείνει για την επιβεβαίωση της ανωτερότητας της ισπανικής σχολής

Στα μάτια και το μυαλό του μέσου φιλάθλου, το Euro 2012, θα μείνει για την επιβεβαίωση της ανωτερότητας της ισπανικής σχολής και του τρόπου παιχνιδιού της. Ένας τρόπος που «καταστρατηγεί» τον κανόνα του ποδοσφαίρου, για ύπαρξη επιθετικών στον σχηματισμό της ενδεκάδας. Το 4-6-0 έχει αναλυθεί απ’ όλους τους τεχνικούς του ποδοσφαίρου αλλά δεν έχει βρεθεί ακόμα το αντίδοτο. Είναι θέμα χρόνου αν γίνει κι αυτό. Σημασία έχει να δούμε και να καταλάβουμε τι εξέλιξη δημιουργεί στο παιχνίδι. Μία σίγουρη εξέλιξη που θα έχουμε τα επόμενα χρόνια είναι η ατομική βελτίωση των παικτών σε τεχνικό επίπεδο. Να μπορούν να πασάρουν, να κινούνται σε περισσότερους χώρους μέσα στο γήπεδο, να σκοράρουν ανεξαρτήτως θέσης που παίζουν. Θα πάμε δηλαδή σε πιο ανοιχτά συστήματα. Το ποδόσφαιρο θα γίνει πιο δύσκολο και θα παίζεται από παίκτες που τα χαρακτηριστικά τους δεν θα είναι μόνο η δύναμη ή η αντοχή. Αυτό θα αναλυθεί με το πέρασμα του χρόνου , όταν γίνει σαφές ότι μπορεί να παίζεται από περισσότερες ομάδες .
Αν μείνει μόνο στην συγκεκριμένη φουρνιά των ισπανών τότε θα πρόκειται για ένα πρόσκαιρο σύστημα που εξυπηρετούσε τακτικές ανάγκες συγκεκριμένης ομάδας. Ειδάλλως θα καταφέρουν και άλλες να το προσαρμόσουν στις δικές τους ανάγκες, μόνο που τότε θα έχει χάσει το ίδιο το παιχνίδι. Ένας αγώνας με δύο ομάδες που προσπαθούν να μην χάσουν την μπάλα για να μην δώσουν την δυνατότητα επίθεσης στον αντίπαλο, να κλείνουν όλους τους χώρους, να πιέζουν στην μπάλα αλλά να έχουν την δυνατότητα κατοχής, θα είναι θέαμα για γερά νεύρα.
Το συγκεκριμένο σύστημα πρέπει να κατατάσσεται στα αμυντικογενή γιατί ξεκινάει με την φιλοσοφία «να έχουμε την μπάλα για να μην απειλούμαστε» και έπειτα να δημιουργούνται οι καταστάσεις επίθεσης. Η αδυναμία αντιμετώπισης του μέχρι τώρα έχει δώσει το δικαίωμα να γίνεται παραγωγικό, κάτι που δεν προκύπτει αν σταματήσει η υπερβολικά μεγάλη κατοχή σε επόμενα παιχνίδια. Παρόλα αυτά θα κριθεί στην πορεία του και η ιστορία θα αποφανθεί αν και ποιες καινοτομίες και νέες ιδέες έδωσε στο ποδόσφαιρο.
Κάτι που κάνει εντύπωση για τη διοργάνωση είναι ότι όλα κύλησαν «ομαλά». Αυτό που πάνω-κάτω όλοι περίμεναν έγινε, σε επίπεδο εκπλήξεων ήταν η παρουσία της Ιταλίας στον τελικό, που όταν μιλάμε για Ιταλία δεν είναι δα και τόσο μεγάλη έκπληξη. Το γεγονός ότι δεν υπήρξαν νέοι ποδοσφαιριστές που να θέλξουν με την απόδοσή τους, είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει και συγκαταλέγεται στις αρνητικές εντυπώσεις του τουρνουά. Τα γνωστά και μεγάλα αστέρια των ομάδων ήταν οι άξιοι λόγου και αναφοράς. Τα γνωρίζουμε, τα παρακολουθούμε όλη την χρονιά, ξέρουμε πόσο καλοί είναι και τι πετυχαίνουν με τις ομάδες τους, αλλά δεν βρέθηκε ούτε ένας – είτε προπονητής είτε παίκτης –  να καταφέρει να κάνει την διαφορά με νέα ιδέα ή νέο πρόσωπο. Όλα βασισμένα στο πλάνο, με ελάχιστες ευκαιρίες για προσωπικές πρωτοβουλίες από πλευράς των παικτών, ίδιες αλλαγές από τους προπονητές, ελάχιστη διάθεση ρίσκου απέναντι στο ανώτερο αντίπαλο, γενικά μία προσαρμογή σε συντηρητικούς σχεδιασμούς.

Είδαμε διαφορετικά συστήματα από τις ομάδες: 4-2-3-1, 3-5-2, 4-3-3, 4-4-2, ρόμβο, 4-6-0, 4-3-1-2. Δεν πλήξαμε από τους σχηματισμούς

Είδαμε διαφορετικά συστήματα από τις ομάδες: 4-2-3-1, 3-5-2, 4-3-3, 4-4-2, ρόμβο, 4-6-0, 4-3-1-2. Δεν πλήξαμε από τους σχηματισμούς. Από την εφαρμογή τους μείναμε απογοητευμένοι. Όταν η Αγγλία εφαρμόζει το 4-4-2 στο μισό γήπεδο , με διπλή ζώνη άμυνας έξω από την περιοχή της και με τριάντα μέτρα απόσταση τους επιθετικούς δεν μπορεί να θεωρεί ότι πιστέψαμε τον επιθετικό προσανατολισμό της στο παιχνίδι. Η Ιταλία ξεκινάει με 3-5-2 , δύο fullbacks , δύο playmakers και καταλήγει να παίζει τελικό , με κούραση , χωρίς επιπλέον δυνάμεις , με αριστερό μπακ ένα κεντρικό αμυντικό, με σύστημα που δεν μπορούσε να κόψει τίποτα στο κέντρο και με αλλαγές που δικαιολογούνται μόνο σε περίπτωση που θα ήταν μπροστά στο σκορ.
Εντύπωση έκανε και η αφέλεια ομάδων που συμμετείχαν στο Euro και δεν το περίμενε κανείς. Η Ρωσία κατάφερε να αποκλειστεί μόνη της. Χωρίς «ειδικό βάρος» πλέον η φανέλα της , με παίκτες που στην δύσκολη στιγμή έκαναν το λάθος, με προπονητή που δεν δικαιολόγησε την εμπειρία του εύκολα μπορεί να την θυμάται κάποιος ως «looser».
Οι διοργανώτριες ομάδες κατώτερες των περιστάσεων δεν απείλησαν αλλά και δεν τόλμησαν να διεκδικήσουν κάτι περισσότερο πέρα από έναν περήφανο αποκλεισμό.
Θα μείνει στο μυαλό μας η σθεναρή αντίσταση της Κροατίας στους μετέπειτα πρωταθλητές. Από το μυαλό όλων πέρασε η σκέψη ότι από της ευκαιρίες των κροατών που απέκρουσε ο Κασίγιας, αν ήταν η Ελλάδα η μία θα πήγαινε μέσα και θα κάναμε κηδεία στους Ισπανούς. Είναι αυτή η αύρα του 2004.
Θα έχουμε πάντα σημειωμένη την μεγάλη εμφάνιση του Πίρλο σε μία ομάδα αουτσάιντερ. Του ανήκουν τα εύσημα και αν η Ιταλία έβγαινε πρώτη θα κατείχε όλα τα ατομικά τρόπαια της UEFA.
Διαγράφουμε πολύ γρήγορα τις κάκιστες εμφανίσεις των Ιρλανδών και των Ολλανδών, που για διαφορετικούς λόγους , δεν πρόσφεραν τίποτα με τις εμφανίσεις τους. Ειδικά οι Ολλανδοί υποχρεούνται να παρουσιάσουν καλύτερη ομάδα άμεσα.

Το νέο (υπό κατασκευή) στάδιο της Λιλ, Grand Stade Lille Métropole, που θα φιλοξενήσει αγώνες του Euro 2016

Οι Γάλλοι, επόμενοι διοργανωτές, έχουν δρόμο να διανύσουν για να διεκδικήσουν ξανά τα πρωτεία. Ο Ριμπερί δεν είναι Ζιντάν και οι υπόλοιποι απέχουν από το να χαρακτηριστούν νικητές.
Λόγω των καταστάσεων θα μείνει στην ιστορία και το εξάλεπτο του αγώνα Ελλάδας – Γερμανίας που όλοι πιστέψαμε ότι το θαύμα παραμόνευε για να πετύχουμε το ακατόρθωτο. Δεν έγινε φέτος. Κάποια άλλη φορά.
Οι Γερμανοί δεν ξεχνιούνται ποτέ. Σε καμία διοργάνωση δεν περνούν απαρατήρητοι. Το 2012 έδειξαν την νέα φουρνιά τους, το 2014 θα την εμπλουτίσουν, το 2016 θα διεκδικήσουν. Νομοτελειακά. Η οργάνωση έχει και τα καλά της.
Εν κατακλείδι ένα Euro με λίγες συγκινήσεις, χωρίς ανατροπές, με παιχνίδια που ο τελικός νικητής ήταν ο αναμενόμενος, έλειψαν οι εκπλήξεις που εξιτάρουν το κοινό, δεν είχαμε δημιουργία κάποιου ήρωα που να μνημονεύεται για κάποιο κατόρθωμά του. Όλα έγιναν συγκεκριμένα, με συγκεκριμένο τρόπο, συγκεκριμένη κατάληξη, συγκεκριμένες αντιδράσεις. Φύγαμε από την ατομική δημιουργία και έχουμε μπει στην συλλογική. Για άλλους είναι ο σωστός δρόμος και για άλλους λείπει η πινελιά του ενός.
Υ.Γ. Αυτό που θα μείνει στο μυαλό μας, απ’ όλο το Euro 2012, είναι η πρώτη απόπειρα των συντελεστών του overlap να καλύψουν μία τόσο μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση , σε εύρος αγώνων, σε τόσες λίγες μέρες. Προσπαθήσαμε πολύ για να δώσουμε την εικόνα των παιχνιδιών. Η απήχηση της σελίδας έδειξε ότι τα ξενύχτια και οι «άγριες» ώρες που έπρεπε να γράφουμε και να σχεδιάζουμε δεν πήγαν χαμένες. Τα πολλά συγχαρητήρια στον Jim K. που δεν ξέρω αν τώρα έχει καταφέρει και αναπληρώνει τις ώρες ύπνου που του στερήσαμε σε όλη την διάρκεια της διοργάνωσης.
Να είστε όλοι καλά.


πηγή: overlap.gr