«Η κλήρωση είναι απλώς κλήρωση». Αυτό το καθιερωμένο κλισέ στις
απαντήσεις των εκπροσώπων των ομάδων στις κληρώσεις όλων των
διοργανώσεων σε όλο τον πλανήτη αντικατοπτρίζει πλήρως την
πραγματικότητα.
Στην περίπτωση της Ευρωλίγκας η πλήρης αλήθεια είναι ότι πρόκειται για έναν ορισμό (επί της ουσίας) ομίλων που δεν μπορούμε ακόμα να κρίνουμε ως προς τον βαθμό δυσκολίας. Εάν κάναμε την ίδια συζήτηση με τα περσινά δεδομένα θα λέγαμε άλλα πράγματα. Όταν όμως ο πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός δεν έχει προπονητή και ο κυπελλούχος Ελλάδας Παναθηναϊκός δεν έχει διαμορφωμένο ρόστερ, τί να πει κανείς. Πολύ περισσότερο όταν η απόφαση και των δύο είναι προς την κατεύθυνση της δραματικής μείωσης του μπάτζετ την ώρα που οι άλλοι ενισχύονται. Νομίζω ότι πρόκειται για μια πολύ δύσκολη αποστολή, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τις ομάδες που θα αντιμετωπίσουν στην πρώτη φάση οι αιώνιοι που έχουν καταστήσει (και κυρίως ο εξάστερος) την Ευρωλίγκα ελληνική υπόθεση τα τελευταία χρόνια. Άντε τώρα να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.
Ας δούμε όμως τις ομάδες. Στον όμιλο του Ολυμπιακού, οι Ισπανικές τράπεζες διαλύονται στα εξ ων συνετέθησαν και ένα από τα θύματα της καταστροφής είναι και η Κάχα Λαμποράλ που πολύ δύσκολα θα συγκροτήσει ισχυρό σύνολο. Φαβορί του ομίλου θα είναι η Εφές. Η Ζαλγκίρις Κάουνας θα είναι και φέτος υπολογίσιμη, αλλά όχι φόβητρο. Η Αρμάνι Τζινς προφανώς και θα έχει μάθει από το περσινό πάθημα, ενώ η Τσεντεβίτα είναι από τις περιπτώσεις που απλώς συμπληρώνουν τον όμιλο. Ο πρωταθλητής Ευρώπης νομίζω ότι δεν έχει να φοβάται το παραμικρό είτε έχει προπονητή τον Μπαρτζώκα, είτε άλλος. Μην ξεχνάτε ότι η βάση του Ολυμπιακού είναι έτοιμη.
Ο Παναθηναϊκός θα αντιμετωπίσει την Ρεάλ Μαδρίτης που και πάλι βαδίζει σε επισφαλή δρόμο, χωρίς να πείθει ούτε για τις προθέσεις, ούτε για το αποτέλεσμα που θα φέρει. Η Κχίμκι είναι μια άγνωστη περίπτωση, για την οποία θα πέσει χρήμα χωρίς αυτό να είναι αρκετό. Η Φενέρμπαχτσε θα φροντίσει να πάρει το αίμα της πίσω για το περσινό κάζο, όπως άλλωστε και οι υπόλοιπες τουρκικές ομάδες. Η Ολύμπια Λιουμπλιάνας είναι η σταθερή κατάσταση μηδέν οξέων και μηδέν λιπαρών. Η νικήτρια των προκριματικών –όποια κι αν είναι- δεν αποτελεί φόβητρο. Ποιός όμως μπορεί να εγγυηθεί ότι θα υπάρχουν τα εχέγγυα ο Παναθηναϊκός να βλέπει τους αντιπάλους σαν... κουνούπια, όπως κάποτε. Υπό άλλες συνθήκες θα πανηγυρίζαμε για την κλήρωση, διότι προσωπικώς ουδεμία εκ των ομάδων με πείθει για το παραμικρό, έστω κι αν είναι εξαιρετικά νωρίς.
Κατά τα λοιπά, ανοιχτός σε όλα είναι ο δεύτερος όμιλος με Μακάμπι, Σιέννα., Άλμπα, Ουνικάχα, Πρόκομ και Σαλόν. Στον τέταρτο με Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Παρτίζαν, Λιέτουβος, Μπάμπεργκ και Μπεσίκτας θα χυθεί αίμα για όλες τις θέσεις, όμως κάλιο νωρίς παρά στα νοκ-άουτ για όλους.
Στο top-16 υπάρχει ορατό το ενδεχόμενο ελληνικής μάχης. Παρεμπιπτόντως το σύστημα των 2 ομίλων με 8 ομάδες (14 αγωνιστικές) στη δεύτερη φάση είναι επιεικώς για τα πανηγύρια, για τον απλούστατο λόγο ότι παρατείνει τα χασμουρητά της πρώτης φάσης για άλλους δυο μήνες.
Εν κατακλείδι η κλήρωση είναι μια χαρά. Ή πιο σωστά, η κλήρωση είναι... «ουδέτερη» που λέμε στις περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν είμαστε βέβαιοι για το δικό μας βαθμό ετοιμότητας. Όλα θα εξαρτηθούν από τον τρόπο που θα στηθούν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Πιστεύω ότι –αν μη τί άλλο- και φέτος θα είναι αμφότεροι απολύτως ανταγωνιστικοί. Δεν τολμώ να το πάω παρακάτω, διότι (όπως είπε κι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος προλαμβάνοντας) μπορεί να υπάρξουν αστοχίες.
Εν πάση περιπτώσει, απομονώνοντας το αποτέλεσμα του ορισμού (ε, συγγνώμη, της κλήρωσης εννοώ) μπορούμε να είμαστε απολύτως ικανοποιημένοι. Εάν εμείς έχουμε ανταγωνιστικά ρόστερ, όλα θα πάνε καλά. Τί είδους είναι αυτός ο υποθετικός λόγος θα το δείξει η ζωή. Ίσως είναι αντίθετος του πραγματικού. Ίσως η επιθυμία του γράφοντος. ‘Ισως είναι η πλήρης αλήθεια. Είναι ακόμα. Ίσως είναι πολύ νωρίς και λίγο αργά. Τα ξαναλέμε το βράδυ με την Εθνική. Έχει απείρως μεγαλύτερη αξία!
Υ.Γ: Θυμηθείτε κάτι. Αν δεν υπάρξουν ελληνικές ομάδες στο Φάιναλ Φορ (το οποίον δεν είναι καθόλου απίθανο) οι ανόητοι διοργανωτές της Ευρωλίγκας θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ για την βλακώδη επιλογή του Λονδίνου. Η πλάκα είναι ότι δεν έμειναν μόνο στο φετινόν Φάιναλ Φορ. Ανέθεσαν στην Βρετανική πρωτεύουσα το Φάιναλ Φορ και του 2014. Χωρίς Ελλάδα η Ο2 Arena δεν θα έχει το απαιτούμενο ''οξυγόνο'' από τον κόσμο. ΕΛΕΟΣ!!!
Πηγή: pamesports.gr
Στην περίπτωση της Ευρωλίγκας η πλήρης αλήθεια είναι ότι πρόκειται για έναν ορισμό (επί της ουσίας) ομίλων που δεν μπορούμε ακόμα να κρίνουμε ως προς τον βαθμό δυσκολίας. Εάν κάναμε την ίδια συζήτηση με τα περσινά δεδομένα θα λέγαμε άλλα πράγματα. Όταν όμως ο πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός δεν έχει προπονητή και ο κυπελλούχος Ελλάδας Παναθηναϊκός δεν έχει διαμορφωμένο ρόστερ, τί να πει κανείς. Πολύ περισσότερο όταν η απόφαση και των δύο είναι προς την κατεύθυνση της δραματικής μείωσης του μπάτζετ την ώρα που οι άλλοι ενισχύονται. Νομίζω ότι πρόκειται για μια πολύ δύσκολη αποστολή, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τις ομάδες που θα αντιμετωπίσουν στην πρώτη φάση οι αιώνιοι που έχουν καταστήσει (και κυρίως ο εξάστερος) την Ευρωλίγκα ελληνική υπόθεση τα τελευταία χρόνια. Άντε τώρα να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.
Ας δούμε όμως τις ομάδες. Στον όμιλο του Ολυμπιακού, οι Ισπανικές τράπεζες διαλύονται στα εξ ων συνετέθησαν και ένα από τα θύματα της καταστροφής είναι και η Κάχα Λαμποράλ που πολύ δύσκολα θα συγκροτήσει ισχυρό σύνολο. Φαβορί του ομίλου θα είναι η Εφές. Η Ζαλγκίρις Κάουνας θα είναι και φέτος υπολογίσιμη, αλλά όχι φόβητρο. Η Αρμάνι Τζινς προφανώς και θα έχει μάθει από το περσινό πάθημα, ενώ η Τσεντεβίτα είναι από τις περιπτώσεις που απλώς συμπληρώνουν τον όμιλο. Ο πρωταθλητής Ευρώπης νομίζω ότι δεν έχει να φοβάται το παραμικρό είτε έχει προπονητή τον Μπαρτζώκα, είτε άλλος. Μην ξεχνάτε ότι η βάση του Ολυμπιακού είναι έτοιμη.
Ο Παναθηναϊκός θα αντιμετωπίσει την Ρεάλ Μαδρίτης που και πάλι βαδίζει σε επισφαλή δρόμο, χωρίς να πείθει ούτε για τις προθέσεις, ούτε για το αποτέλεσμα που θα φέρει. Η Κχίμκι είναι μια άγνωστη περίπτωση, για την οποία θα πέσει χρήμα χωρίς αυτό να είναι αρκετό. Η Φενέρμπαχτσε θα φροντίσει να πάρει το αίμα της πίσω για το περσινό κάζο, όπως άλλωστε και οι υπόλοιπες τουρκικές ομάδες. Η Ολύμπια Λιουμπλιάνας είναι η σταθερή κατάσταση μηδέν οξέων και μηδέν λιπαρών. Η νικήτρια των προκριματικών –όποια κι αν είναι- δεν αποτελεί φόβητρο. Ποιός όμως μπορεί να εγγυηθεί ότι θα υπάρχουν τα εχέγγυα ο Παναθηναϊκός να βλέπει τους αντιπάλους σαν... κουνούπια, όπως κάποτε. Υπό άλλες συνθήκες θα πανηγυρίζαμε για την κλήρωση, διότι προσωπικώς ουδεμία εκ των ομάδων με πείθει για το παραμικρό, έστω κι αν είναι εξαιρετικά νωρίς.
Κατά τα λοιπά, ανοιχτός σε όλα είναι ο δεύτερος όμιλος με Μακάμπι, Σιέννα., Άλμπα, Ουνικάχα, Πρόκομ και Σαλόν. Στον τέταρτο με Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Παρτίζαν, Λιέτουβος, Μπάμπεργκ και Μπεσίκτας θα χυθεί αίμα για όλες τις θέσεις, όμως κάλιο νωρίς παρά στα νοκ-άουτ για όλους.
Στο top-16 υπάρχει ορατό το ενδεχόμενο ελληνικής μάχης. Παρεμπιπτόντως το σύστημα των 2 ομίλων με 8 ομάδες (14 αγωνιστικές) στη δεύτερη φάση είναι επιεικώς για τα πανηγύρια, για τον απλούστατο λόγο ότι παρατείνει τα χασμουρητά της πρώτης φάσης για άλλους δυο μήνες.
Εν κατακλείδι η κλήρωση είναι μια χαρά. Ή πιο σωστά, η κλήρωση είναι... «ουδέτερη» που λέμε στις περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν είμαστε βέβαιοι για το δικό μας βαθμό ετοιμότητας. Όλα θα εξαρτηθούν από τον τρόπο που θα στηθούν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Πιστεύω ότι –αν μη τί άλλο- και φέτος θα είναι αμφότεροι απολύτως ανταγωνιστικοί. Δεν τολμώ να το πάω παρακάτω, διότι (όπως είπε κι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος προλαμβάνοντας) μπορεί να υπάρξουν αστοχίες.
Εν πάση περιπτώσει, απομονώνοντας το αποτέλεσμα του ορισμού (ε, συγγνώμη, της κλήρωσης εννοώ) μπορούμε να είμαστε απολύτως ικανοποιημένοι. Εάν εμείς έχουμε ανταγωνιστικά ρόστερ, όλα θα πάνε καλά. Τί είδους είναι αυτός ο υποθετικός λόγος θα το δείξει η ζωή. Ίσως είναι αντίθετος του πραγματικού. Ίσως η επιθυμία του γράφοντος. ‘Ισως είναι η πλήρης αλήθεια. Είναι ακόμα. Ίσως είναι πολύ νωρίς και λίγο αργά. Τα ξαναλέμε το βράδυ με την Εθνική. Έχει απείρως μεγαλύτερη αξία!
Υ.Γ: Θυμηθείτε κάτι. Αν δεν υπάρξουν ελληνικές ομάδες στο Φάιναλ Φορ (το οποίον δεν είναι καθόλου απίθανο) οι ανόητοι διοργανωτές της Ευρωλίγκας θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ για την βλακώδη επιλογή του Λονδίνου. Η πλάκα είναι ότι δεν έμειναν μόνο στο φετινόν Φάιναλ Φορ. Ανέθεσαν στην Βρετανική πρωτεύουσα το Φάιναλ Φορ και του 2014. Χωρίς Ελλάδα η Ο2 Arena δεν θα έχει το απαιτούμενο ''οξυγόνο'' από τον κόσμο. ΕΛΕΟΣ!!!
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου