Το «κακό παιδί» Σκόκο ήταν ένα πρόβλημα για κάποιους εκ των προπονητών του στην Ελλάδα, ένα βασικό επιχείρημα για να πειστεί η πλατιά μάζα των οπαδών της ΑΕΚ ότι ήταν προς το συμφέρον της ομάδας να πωληθεί.
Την ίδια στάμπα είχε κολλήσει, ή μάλλον δεν είχε ξεκολλήσει η ΑΕΚ από την πλάτη του Ράφικ Τζεμπούρ. Παρόμοια στάμπα είχε βάλει για καιρό ο Ολυμπιακός στην ούγια του Κώστα Μήτρογλου, τον καιρό που τον αντιμετώπιζε σαν ένα παράξενο παιδί που απαιτεί ειδική μεταχείριση και δεν μπορεί να γίνει μέλος ομάδας.
Ο Σκόκο, όπως άλλωστε μέχρι σήμερα και ο Τζεμπούρ, δεν είναι ο πρώτος που, με όσα κάνει στο τερέν, διαλύει τον μύθο περί της ακαταλληλότητας των «ιδιότροπων», «δύσκολων», «περίεργων» ποδοσφαιριστών. Δεν είναι ο πρώτος που αποδεικνύει ότι είναι ευθύνη του προπονητή, δηλαδή του μάνατζερ, του διαχειριστή να βγάλει άκρη, να βρει τρόπο για να προσεγγίσει και να επικοινωνήσει με ένα ιδιαίτερο παιδί, να τον «κουλαντρίσει» όπως έλεγε ο Γιάννης Κυράστας, ώστε να τον κάνει λειτουργικό για την ομάδα.
Ένα τέτοιο, πρώτης τάξης παράδειγμα μας προσέφερε πέρσι ο Γιώργος Δώνης στον Ατρόμητο με τον Κώστα Μήτρογλου. Τέτοια παραδείγματα, το ένα πίσω από το άλλο, μας είχε δώσει ο Φερνάντο Σάντος στον καιρό του στον ΠΑΟΚ, όταν έβγαζε άκρη με όλους τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που είχαν συγκεντρωθεί στα αποδυτήρια της Τούμπας.
Σε μια σειρά από μεγάλους και μεσαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους οι διοικήσεις βρίσκουν νόημα στην πρόσληψη ή τη συνεργασία με μάνατζερς που έχουν πολυετή εμπειρία στη διαχείριση προσωπικού, ή με ψυχολόγους και παιδαγωγούς, για να καταλαβαίνουν καλύτερα τους ανθρώπους που φορούν την φανέλα τους. Στην Ελλάδα επιμένουμε να βάζουμε την ταμπέλα του «κωλόπαιδου» σε κάθε ιδιαίτερο ή δύσκολο χαρακτήρα, και συνεχίζουμε να χάνουμε ταλέντα.
πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου