Ήταν μάλλον λογική συνέπεια, ο φίλαθλος κόσμος να εγκαταλείπει
σιγά-σιγά τις ομάδες, και να έρχεται στην μεγάλη οικογένεια της Εθνικής,
εκεί όπου το ποδόσφαιρο είναι πραγματική γιορτή. Έτσι, για πρώτη φορά
στα χρονικά, είναι πολύ πιθανό η «γαλανόλευκη» να έχει μέσο όρο
εισιτηρίων στα προκριματικά του Μουντιάλ μεγαλύτερο από τις κορυφαίες
ελληνικές ομάδες – αυτό άλλωστε αποδεικνύουν και τα πρώτα στοιχεία.
Μέσα στη γενικότερη μιζέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου, η Εθνική μας ομάδα μοιάζει σαν όαση που γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη της στην κατρακύλα των καιρών μας. Με σταθερά βήματα και φιλοδοξίες, όσοι βρίσκονται μέσα και γύρω από την ομάδα όλων των Ελλήνων έχουν καταφέρει να… στριμώξουν την Εθνική στην ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και η διεθνής αναγνώριση είναι δεδομένη. Με διαρκή παρουσία στις κορυφαίες διοργανώσεις και με στόχους που δεν έχουν όρια, η Εθνική μας ομάδα προσελκύει σιγά-σιγά κι άλλους φίλους στο πλευρό της, δημιουργεί το δικό της κοινό, και ελπίζει πως αυτό όλο και θα αυξάνεται. Και φυσικά, όλοι θα πρέπει να προσέξουν η «μεταφορά» του φίλαθλου κόσμου από τις ομάδες προς την Εθνική να λειτουργεί με… κόσκινο και να αποβάλει όσους βλέπουν το γήπεδο σαν χώρο που όλα επιτρέπονται. Ευκαιρία λοιπόν να αλλάξει και ο κόσμος νοοτροπίες, παίρνοντας από το παράδειγμα της Εθνικής.
Για να γίνει αντιληπτή η τάση των τελευταίων ετών αρκεί να πούμε το εξής: Ο μέσος όρος των τριών πρώτων ομάδων σε εισιτήρια (Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ) τη σεζόν 2009-2010 ήταν 21.522, τη σεζόν 2010-2011 έπεσε στα 20.992, την επόμενη στα 16.593, ενώ για τη νέα σεζόν (αν και ακόμα είναι αρκετά νωρίς) κυμαίνεται στις 13.000 – και βάσει των ενδείξεων τα πράγματα θα πηγαίνουν όλο και χειρότερα καθώς ο κόσμος έχει αρχίσει να χάνει την υπομονή του με όσα βλέπει. Βλέπουμε λοιπόν πως η… κατηφόρα φρένο δεν παίρνει, την ώρα που ο μέσος όρος της Εθνικής στα προκριματικά του Euro 2012 ήταν 17.439. Μάλιστα, με τους είκοσι και πλέον χιλιάδες Έλληνες που βρέθηκαν στο «Καραϊσκάκη» στην πρεμιέρα των εντός έδρας υποχρεώσεων της Εθνικής στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, με τη Λιθουανία κατέστη σαφές πως στα επόμενα ματς οδεύουμε για… sold-out!
Αλλάζοντας την νοοτροπία του Έλληνα
Η Εθνική ομάδα λοιπόν προσφέρει ισχυρά κίνητρα στους απανταχού Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους ώστε να την ακολουθήσουν ενώ έχει τη δυνατότητα να κάνει πολλούς «βαμμένους» οπαδούς του παρελθόντος να δουν διαφορετικά την κατάσταση και να αποτινάξουν τις παρωπίδες του οπαδισμού. Η συγκυρία άλλωστε στην οποία η Εθνική πατάει… γκάζι και οι ελληνικοί σύλλογοι μαζεύουν τα κομμάτια τους, είναι μάλλον ικανή να αναστρέψει το προ-δεκαετίας κλίμα. Με τον σύλλογο φίλων Εθνικής, «Γαλανόλευκο Φάρο» να είναι πάντα δίπλα στο πλευρό της ομάδας, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, ο Έλληνας φίλαθλος γνωρίζει πλέον πως υπάρχει και η άλλη πλευρά του γηπέδου. Αυτή που θα φωνάξεις δυνατά για την ομάδα σου, θα τραγουδήσεις, θα δημιουργήσεις καυτή ατμόσφαιρα, αλλά παράλληλα θα παραδώσεις μαθήματα πολιτισμού. Γιατί, αν θέλουμε ως Έλληνες σε κάθε ευκαιρία που μας… στριμώχνουν να προτάσσουμε με ύφος το «εμείς έχουμε πολιτισμού» θα πρέπει να το αποδεικνύουμε διαρκώς.
Ίσως, αν η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, και το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του έχει ακόμη ελπίδες να αναστηθεί, η Εθνική θα μπορούσε να αποτελέσει το μέσο της γενικότερης αλλαγής. Το τρανό παράδειγμα μέσω του οποίου θα οδηγηθούμε στην κάθαρση. Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει δεκάδες στοιχεία για να συμβεί μα και ένα που μοιάζει απλό και είναι το βασικότερο: πραγματική θέληση. Είναι άραγε κοινά αποδεχτό πως όλοι θέλουν να αλλάξει η κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου ή κάποιοι βολεύονται μέσα στις λάσπες; Αυτό, ας το κρατήσουμε ως τροφή προβληματισμού κι ας παραμείνουμε στο κεντρικό θέμα που είναι η άνοδος του ενδιαφέροντος για την Εθνική.
Συνειδητή επιλογή
Κάτι ανάλογο φυσικά είχε παρατηρηθεί μετά το καλοκαίρι του 2004 και το έπος της Πορτογαλίας αλλά για να προλάβω τυχούσες συγκρίσεις, είναι δύο οι βασικές διαφορές του τότε με το σήμερα: Α) η παράκρουση που είχε ακολουθήσει της αναπάντεχης επιτυχίας στο Euro είχε καταστήσει Νο1 μόδα την Εθνική, κάτι το οποίο ήταν προφανές πως δίχως υποστήριξη θα ξεφούσκωνε. Πλέον μιλάμε για «καθαρότερο» μυαλό στις επιλογές του Έλληνα ποδοσφαιρόφιλου Β) Η γενικότερη κρίση έχει περιορίσει πλέον το γήπεδο για τον Έλληνα που θα προτιμήσει να πάει (και με πολύ φθηνότερο εισιτήριο) να δει Εθνική που είναι και πιο αραιές οι… εμφανίσεις της και έχει και πιο μεγάλο ενδιαφέρον (εντός συνόρων στο πρωτάθλημα ο ανταγωνισμός είναι μηδενικός, εκτός συνόρων πλέον οι ομάδες μας χάνουν αυγά και πασχάλια…)!
Ή τώρα ή ποτέ
Αυτή τη φορά λοιπόν η Εθνική τη διετία 2012-2014 θα έχει την ευκαιρία να δομήσει τον δικό της ιστό φίλαθλου κόσμου βάζοντας τις βάσεις για να δημιουργηθεί η συνείδηση της εθνικής ομάδας στην κοινή γνώμη και για τα επόμενα χρόνια και οφείλει και το τονίζω διπλά αυτό, τώρα που τον δημιουργεί να προσέξει για τον σωφρονισμό του. Μία την έχουμε πια την Εθνική και την… χαρά του ποδοσφαίρου στην χώρα μας για αυτό θα πρέπει να την διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού. Όσοι δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό δεν έχουν θέση στην ομάδα. Μπορεί λοιπόν, με πολύ προσοχή από όλους όσους αγαπάνε την Εθνική να γίνει πραγματική προσπάθεια ώστε αυτή η μαγική κουκίδα της Εθνικής, στο ελληνικό ποδόσφαιρο του ξεπεσμού, να γίνει λαμπρό αστέρι και δρομοδείκτης για την αλλαγή. Το μαθηματικώς βέβαιο των καιρών είναι πως οι Έλληνες αφήνουν τις ομάδες και πάνε Εθνική! Ιδού λοιπόν η (τελευταία) ευκαιρία μας...
ΠΗΓΗ: galanolefkosfaros.gr
Μέσα στη γενικότερη μιζέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου, η Εθνική μας ομάδα μοιάζει σαν όαση που γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη της στην κατρακύλα των καιρών μας. Με σταθερά βήματα και φιλοδοξίες, όσοι βρίσκονται μέσα και γύρω από την ομάδα όλων των Ελλήνων έχουν καταφέρει να… στριμώξουν την Εθνική στην ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και η διεθνής αναγνώριση είναι δεδομένη. Με διαρκή παρουσία στις κορυφαίες διοργανώσεις και με στόχους που δεν έχουν όρια, η Εθνική μας ομάδα προσελκύει σιγά-σιγά κι άλλους φίλους στο πλευρό της, δημιουργεί το δικό της κοινό, και ελπίζει πως αυτό όλο και θα αυξάνεται. Και φυσικά, όλοι θα πρέπει να προσέξουν η «μεταφορά» του φίλαθλου κόσμου από τις ομάδες προς την Εθνική να λειτουργεί με… κόσκινο και να αποβάλει όσους βλέπουν το γήπεδο σαν χώρο που όλα επιτρέπονται. Ευκαιρία λοιπόν να αλλάξει και ο κόσμος νοοτροπίες, παίρνοντας από το παράδειγμα της Εθνικής.
Για να γίνει αντιληπτή η τάση των τελευταίων ετών αρκεί να πούμε το εξής: Ο μέσος όρος των τριών πρώτων ομάδων σε εισιτήρια (Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ) τη σεζόν 2009-2010 ήταν 21.522, τη σεζόν 2010-2011 έπεσε στα 20.992, την επόμενη στα 16.593, ενώ για τη νέα σεζόν (αν και ακόμα είναι αρκετά νωρίς) κυμαίνεται στις 13.000 – και βάσει των ενδείξεων τα πράγματα θα πηγαίνουν όλο και χειρότερα καθώς ο κόσμος έχει αρχίσει να χάνει την υπομονή του με όσα βλέπει. Βλέπουμε λοιπόν πως η… κατηφόρα φρένο δεν παίρνει, την ώρα που ο μέσος όρος της Εθνικής στα προκριματικά του Euro 2012 ήταν 17.439. Μάλιστα, με τους είκοσι και πλέον χιλιάδες Έλληνες που βρέθηκαν στο «Καραϊσκάκη» στην πρεμιέρα των εντός έδρας υποχρεώσεων της Εθνικής στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, με τη Λιθουανία κατέστη σαφές πως στα επόμενα ματς οδεύουμε για… sold-out!
Αλλάζοντας την νοοτροπία του Έλληνα
Η Εθνική ομάδα λοιπόν προσφέρει ισχυρά κίνητρα στους απανταχού Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους ώστε να την ακολουθήσουν ενώ έχει τη δυνατότητα να κάνει πολλούς «βαμμένους» οπαδούς του παρελθόντος να δουν διαφορετικά την κατάσταση και να αποτινάξουν τις παρωπίδες του οπαδισμού. Η συγκυρία άλλωστε στην οποία η Εθνική πατάει… γκάζι και οι ελληνικοί σύλλογοι μαζεύουν τα κομμάτια τους, είναι μάλλον ικανή να αναστρέψει το προ-δεκαετίας κλίμα. Με τον σύλλογο φίλων Εθνικής, «Γαλανόλευκο Φάρο» να είναι πάντα δίπλα στο πλευρό της ομάδας, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, ο Έλληνας φίλαθλος γνωρίζει πλέον πως υπάρχει και η άλλη πλευρά του γηπέδου. Αυτή που θα φωνάξεις δυνατά για την ομάδα σου, θα τραγουδήσεις, θα δημιουργήσεις καυτή ατμόσφαιρα, αλλά παράλληλα θα παραδώσεις μαθήματα πολιτισμού. Γιατί, αν θέλουμε ως Έλληνες σε κάθε ευκαιρία που μας… στριμώχνουν να προτάσσουμε με ύφος το «εμείς έχουμε πολιτισμού» θα πρέπει να το αποδεικνύουμε διαρκώς.
Ίσως, αν η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, και το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του έχει ακόμη ελπίδες να αναστηθεί, η Εθνική θα μπορούσε να αποτελέσει το μέσο της γενικότερης αλλαγής. Το τρανό παράδειγμα μέσω του οποίου θα οδηγηθούμε στην κάθαρση. Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει δεκάδες στοιχεία για να συμβεί μα και ένα που μοιάζει απλό και είναι το βασικότερο: πραγματική θέληση. Είναι άραγε κοινά αποδεχτό πως όλοι θέλουν να αλλάξει η κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου ή κάποιοι βολεύονται μέσα στις λάσπες; Αυτό, ας το κρατήσουμε ως τροφή προβληματισμού κι ας παραμείνουμε στο κεντρικό θέμα που είναι η άνοδος του ενδιαφέροντος για την Εθνική.
Συνειδητή επιλογή
Κάτι ανάλογο φυσικά είχε παρατηρηθεί μετά το καλοκαίρι του 2004 και το έπος της Πορτογαλίας αλλά για να προλάβω τυχούσες συγκρίσεις, είναι δύο οι βασικές διαφορές του τότε με το σήμερα: Α) η παράκρουση που είχε ακολουθήσει της αναπάντεχης επιτυχίας στο Euro είχε καταστήσει Νο1 μόδα την Εθνική, κάτι το οποίο ήταν προφανές πως δίχως υποστήριξη θα ξεφούσκωνε. Πλέον μιλάμε για «καθαρότερο» μυαλό στις επιλογές του Έλληνα ποδοσφαιρόφιλου Β) Η γενικότερη κρίση έχει περιορίσει πλέον το γήπεδο για τον Έλληνα που θα προτιμήσει να πάει (και με πολύ φθηνότερο εισιτήριο) να δει Εθνική που είναι και πιο αραιές οι… εμφανίσεις της και έχει και πιο μεγάλο ενδιαφέρον (εντός συνόρων στο πρωτάθλημα ο ανταγωνισμός είναι μηδενικός, εκτός συνόρων πλέον οι ομάδες μας χάνουν αυγά και πασχάλια…)!
Ή τώρα ή ποτέ
Αυτή τη φορά λοιπόν η Εθνική τη διετία 2012-2014 θα έχει την ευκαιρία να δομήσει τον δικό της ιστό φίλαθλου κόσμου βάζοντας τις βάσεις για να δημιουργηθεί η συνείδηση της εθνικής ομάδας στην κοινή γνώμη και για τα επόμενα χρόνια και οφείλει και το τονίζω διπλά αυτό, τώρα που τον δημιουργεί να προσέξει για τον σωφρονισμό του. Μία την έχουμε πια την Εθνική και την… χαρά του ποδοσφαίρου στην χώρα μας για αυτό θα πρέπει να την διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού. Όσοι δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό δεν έχουν θέση στην ομάδα. Μπορεί λοιπόν, με πολύ προσοχή από όλους όσους αγαπάνε την Εθνική να γίνει πραγματική προσπάθεια ώστε αυτή η μαγική κουκίδα της Εθνικής, στο ελληνικό ποδόσφαιρο του ξεπεσμού, να γίνει λαμπρό αστέρι και δρομοδείκτης για την αλλαγή. Το μαθηματικώς βέβαιο των καιρών είναι πως οι Έλληνες αφήνουν τις ομάδες και πάνε Εθνική! Ιδού λοιπόν η (τελευταία) ευκαιρία μας...
ΠΗΓΗ: galanolefkosfaros.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου