Έκπληξη όμως ήταν οι μισοάδειες εξέδρες- τα μηνύματα για το επίπεδο της
φετινής Super League παρέμειναν εξίσου απογοητευτικά με εκείνα της
πρεμιέρας. Για την ακρίβεια, παραπέμπουν -όλο και περισσότερο- σε ένα
πρωτάθλημα που από πλευράς ποιότητας θα είναι πλέον... εφάμιλλο (για να
μην πω, κατώτερο και κατηγορηθώ συλλήβδην) του αλβανικού!
Το ποδοσφαιρικό θέαμα που προσφέρουν μέχρι τώρα -και το χειρότερο υπόσχονται για τη συνέχεια- οι ελληνικές ομάδες της κορυφαίας κατηγορίας βλάπτει σοβαρά την υγεία (με παιχνίδια τα οποία, αν κάτσεις και τα δεις, κυριολεκτικά θα σου πονέσουν τα μάτια)... Οσον αφορά τον ανταγωνισμό, επίσης ακόμη μία... πονεμένη ιστορία, αφού είναι της πλάκας.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, που έβαλε δικό του πρόεδρο στη Λίγκα (Μώραλη), ενώ ετοιμάζεται για το ίδιο και στην ΕΠΟ, μπορεί να... κοιμάται ήσυχος για το ακόμη μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας (εντός κι εκτός γηπέδου) από τους παραδοσιακούς ανταγωνιστές της ομάδας του, το ερώτημα όμως είναι κατά πόσο αυτό εξιτάρει τους «ερυθρόλευκους» οπαδούς. Γιατί να πάνε στο γήπεδο -μάλιστα σε εποχή κρίσης, που στις οικογένειες μετράνε ακόμη και το ευρώ- να δουν τον Ολυμπιακό στα εγχώρια ματς όταν ξέρουν εκ των προτέρων πως στα συντριπτικά περισσότερα δεν θα υπάρξει αντίσταση, το θέαμα θα περιοριστεί σε στιγμές, ενώ στην κούρσα του πρωταθλήματος η ομάδα τους τρέχει μόνη της; Πόσο μάλλον όταν σε μια σεζόν με γκαραντί έσοδα 18-20 εκατ. ευρώ από το Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός χάνει ΚΑΙ σταρ τύπου Μιραλάς, Μέλμπεργκ...
Βέβαια, αν κάποιος θελήσει να κάνει τον συνήγορο του διαβόλου, θα υποστηρίξει (δικαιολογημένα) πως ο Ολυμπιακός αποτελεί τη μοναδική ΠΑΕ που συνεχίζει να επενδύει σε μια χρεοκοπημένη Super League. Μόνο να άκουγε κάποιος τα ονόματα των παικτών στο Αρης - ΟΦΗ θα... έπεφτε σε κατάθλιψη! Οπως αντίστοιχο παράδειγμα μπορεί να βρει κάποιος και στο ρόστερ της ΑΕΚ, έστω κι αν από... ανάγκη ή... οίκτο κάποιοι πιτσιρικάδες αποθεώνονται λες και πρόκειται για σούπερ ταλέντα. Τέτοιου είδους ψευδαισθήσεις κυριαρχούν πια γενικότερα στο «χάρτη» της Super League, με την ανάλογη στήριξη και των ΜΜΕ και πολύ φοβάμαι πως όταν σκάσουν θα αποδειχθούν πιο οδυνηρές κι από την τωρινή αλήθεια...
Στο διά ταύτα, όσο κι αν το ψάχνω δεν μπορώ να βρω πώς το τρέχον πρωτάθλημα δεν θα είναι μακράν το χειρότερο στην ιστορία. Και δυστυχώς, όταν ο ανταγωνισμός και το θέαμα απλά δεν υφίστανται, είναι εύκολο να... ξεφύγει σε αντιδράσεις και καταστάσεις παρακμής! Ειδικά όταν υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ που είναι ταγμένη όχι στη δημοσιογραφία (όπως θα έπρεπε), αλλά στο στενόμυαλο συλλογικό συμφέρον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αρρωστημένης νοοτροπίας η ανάδειξη του MVP στο ματς της Παρασκευής ΠΑΟ - ΠΑΣ. Οι «πράσινοι» δεν κέρδισαν, ο Ντε Βινσέντι έβαλε γκολάρα α λα... Φαν Μπάστεν και όμως η πλειοψηφία των καλών συναδέλφων ψήφισε τον Σισοκό! Να γελάς ή να κλαις;
Πηγή: Goal
Το ποδοσφαιρικό θέαμα που προσφέρουν μέχρι τώρα -και το χειρότερο υπόσχονται για τη συνέχεια- οι ελληνικές ομάδες της κορυφαίας κατηγορίας βλάπτει σοβαρά την υγεία (με παιχνίδια τα οποία, αν κάτσεις και τα δεις, κυριολεκτικά θα σου πονέσουν τα μάτια)... Οσον αφορά τον ανταγωνισμό, επίσης ακόμη μία... πονεμένη ιστορία, αφού είναι της πλάκας.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, που έβαλε δικό του πρόεδρο στη Λίγκα (Μώραλη), ενώ ετοιμάζεται για το ίδιο και στην ΕΠΟ, μπορεί να... κοιμάται ήσυχος για το ακόμη μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας (εντός κι εκτός γηπέδου) από τους παραδοσιακούς ανταγωνιστές της ομάδας του, το ερώτημα όμως είναι κατά πόσο αυτό εξιτάρει τους «ερυθρόλευκους» οπαδούς. Γιατί να πάνε στο γήπεδο -μάλιστα σε εποχή κρίσης, που στις οικογένειες μετράνε ακόμη και το ευρώ- να δουν τον Ολυμπιακό στα εγχώρια ματς όταν ξέρουν εκ των προτέρων πως στα συντριπτικά περισσότερα δεν θα υπάρξει αντίσταση, το θέαμα θα περιοριστεί σε στιγμές, ενώ στην κούρσα του πρωταθλήματος η ομάδα τους τρέχει μόνη της; Πόσο μάλλον όταν σε μια σεζόν με γκαραντί έσοδα 18-20 εκατ. ευρώ από το Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός χάνει ΚΑΙ σταρ τύπου Μιραλάς, Μέλμπεργκ...
Βέβαια, αν κάποιος θελήσει να κάνει τον συνήγορο του διαβόλου, θα υποστηρίξει (δικαιολογημένα) πως ο Ολυμπιακός αποτελεί τη μοναδική ΠΑΕ που συνεχίζει να επενδύει σε μια χρεοκοπημένη Super League. Μόνο να άκουγε κάποιος τα ονόματα των παικτών στο Αρης - ΟΦΗ θα... έπεφτε σε κατάθλιψη! Οπως αντίστοιχο παράδειγμα μπορεί να βρει κάποιος και στο ρόστερ της ΑΕΚ, έστω κι αν από... ανάγκη ή... οίκτο κάποιοι πιτσιρικάδες αποθεώνονται λες και πρόκειται για σούπερ ταλέντα. Τέτοιου είδους ψευδαισθήσεις κυριαρχούν πια γενικότερα στο «χάρτη» της Super League, με την ανάλογη στήριξη και των ΜΜΕ και πολύ φοβάμαι πως όταν σκάσουν θα αποδειχθούν πιο οδυνηρές κι από την τωρινή αλήθεια...
Στο διά ταύτα, όσο κι αν το ψάχνω δεν μπορώ να βρω πώς το τρέχον πρωτάθλημα δεν θα είναι μακράν το χειρότερο στην ιστορία. Και δυστυχώς, όταν ο ανταγωνισμός και το θέαμα απλά δεν υφίστανται, είναι εύκολο να... ξεφύγει σε αντιδράσεις και καταστάσεις παρακμής! Ειδικά όταν υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ που είναι ταγμένη όχι στη δημοσιογραφία (όπως θα έπρεπε), αλλά στο στενόμυαλο συλλογικό συμφέρον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αρρωστημένης νοοτροπίας η ανάδειξη του MVP στο ματς της Παρασκευής ΠΑΟ - ΠΑΣ. Οι «πράσινοι» δεν κέρδισαν, ο Ντε Βινσέντι έβαλε γκολάρα α λα... Φαν Μπάστεν και όμως η πλειοψηφία των καλών συναδέλφων ψήφισε τον Σισοκό! Να γελάς ή να κλαις;
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου