Δεν θα χρησιμοποιήσω δικαιολογίες. Αλήθειες θα αναφέρουμε για να μην
ξεχνιόμαστε… Φυσικά και η ισοπαλία είναι… αποτυχία όσον αφορά αυτό το
παιχνίδι, με αυτόν τον αντίπαλο. Φυσικά και όλοι στον ΠΑΟΚ δεν θα έπρεπε
να κοιμηθούν το βράδυ του Σαββάτου, αφού όφειλαν να βασανίσουν το μυαλό
τους για το τι έφταιξε, μη αποδεχόμενοι την απώλεια δύο βαθμών. (Το
έχουμε ξαναγράψει. Αυτό θα πει μεγάλη ομάδα…). Σίγουρα πρέπει να υπάρχει
προβληματισμός για το ότι οι γνωστές αδυναμίες- αρρώστιες παραμένουν
και δεν γιατρεύονται.
Από την άλλη όμως… Δεν δέχομαι ότι πρέπει να βάλουμε στην άκρη και να υποτιμήσουμε αυτά που ποδοσφαιρικά προσπαθεί να πετύχει η ομάδα από το καλοκαίρι και μετά. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι το… τίποτα. Αυτή η ομάδα κάτι προσπαθεί να παίξει και απλά της λείπουν «πράγματα». Δεν υπάρχει αναρχία. Μία ομάδα αμύνεται με πολλούς παίκτες, μία ομάδα επιτίθεται με ένα πλάνο. Δεν βλέπουμε… κλοτσοσκούφι με γιόμες και… έχει ο Θεός.
Όχι… Δεν θα τα διαλύσουμε όλα. Ο ΠΑΟΚ με το μισό μπάτζετ (άρα και την μισή περσινή ποιότητα) ΗΤΑΝ καλύτερος στα εφτά από τα οκτώ ματς πρωταθλήματος που έδωσε. Ήταν καλύτερος στα δέκα από τα 12 ματς που αγωνίστηκε. Στην δική μου ποδοσφαιρική λογική καλύτερος είναι εκείνος που έχει μεγαλύτερη κατοχή κι’ αυτός που δημιουργεί περισσότερες τελικές προσπάθειες, αλλά και σημαντικές ευκαιρίες από τον αντίπαλο. (Τι ρωτάτε; Με ποιους έπαιζε ο ΠΑΟΚ; Αυτά τα ματς έδωσε η ομάδα σε αυτά τον κρίνουμε… Όταν παίξει και με την… Μπαρτσελόνα θα τον δούμε και στα πιο δύσκολα, που μπορεί για συγκεκριμένους λόγους να αποδειχθούν και… πιο εύκολα).
Αυτή η ομάδα λοιπόν έμαθε -γρήγορα- να παίζει… κάτι. Μήπως θυμάστε πόσα χρόνια και με πόσους παικταράδες στο ρόστερ του ο ΠΑΟΚ δυσκολεύονταν να πάρει ρόλο πρωταγωνιστή στο γήπεδο και να κρατάει την μπάλα στα δικά του πόδια; Τώρα που το ποσοστό κατοχής φθάνει στο 60-65-70 και προχθές 75% θα το υποτιμήσουμε; Μήπως αυτό είναι εύκολο; Μήπως δεν είναι αυτή η αρχή για κάθε ομάδα ώστε να φθάσει στην επιτυχία; Από πού ξεκινάει κάθε μεγάλη ομάδα; Ποια μεγάλη ομάδα κέρδισε πολλά σε επίπεδο αποτελεσμάτων ή τίτλων και όχι κάτι μεμονωμένο ποντάροντας –μόνο- στο πως θα κλέβει ματς μέσα από αντεπιθέσεις;
Πάμε και σ’ αυτά τα άρρωστα… Παίζει κάτι ο ΠΑΟΚ. Το παλεύει έστω και –αναγκαστικά- με τον Λίνο χαφ, τον Ρομπέρ, τον Πέλκα βασικό για πρώτη φορά στα δεξιά, τον Κίτσιου ως αλλαγή, τον Κουμάλο, χωρίς τον Γκαρσία… και τώρα τελευταία χωρίς τον Λάζαρ που… έφυγε. (Δεν μπορεί… Κάποιος άλλος παίζει με το 25 στην πλάτη…). Αυτούς αποφάσισαν να έχουν φέτος στον ΠΑΟΚ. Κυριαρχεί η ομάδα, ο αντίπαλος βλέπει τον Χακόμπο με το κιάλι, αλλά η μπάλα δεν φθάνει σωστά στην αντίπαλη περιοχή και στο τέρμα. ΓΙΑΤΙ;
Το ξέρουμε… Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ με ατομική ενέργεια. ΚΑΝΕΙΣ δεν δημιουργεί πλεονέκτημα, ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει το κάτι… απροσδόκητο. Από το καλοκαίρι το λέμε, όταν το γκολ έλειπε και στην προετοιμασία… ΟΚ. Αυτό το πρόβλημα μην γίνει εφιάλτης. Δεν είναι ανίατη αυτή η αρρώστια. Ας μην γίνει μόνιμη δικαιολογία… εφησυχασμού. Και ο προπονητής- γιατρός σωστά διαπίστωσε το πρόβλημα. Εκεί όμως βρίσκεται για να βρει και τις λύσεις επ’ αυτού… Άλλοι πληρώνονται για τις διαπιστώσεις (π.χ. οι δημοσιογράφοι) και άλλοι για… τις διαπιστώσεις του προβλήματος αλλά και για την προσπάθεια λύσης του…
(Σε αυτό το πρόβλημα, φάρμακο είναι ΚΑΙ τα λεφτά).
Προχθές οι παίκτες είχαν το μυαλό στο σουτ και στον… αέρα και ξέχασαν τις πλαγιοκοπήσεις. Όχι όμως ότι δεν τις έχουν… Υπάρχει και τέτοιο πλάνο. Γκολ από πλαγιοκόπηση έβαλε ο ΠΑΟΚ και με Μπνέι Γιεχούντα και με Ξάνθη, και με Άρη και με ΑΕΚ. Και τι φταίει ο προπονητής αν ο Έτο βγει έξι φορές μόνος στα δεξιά (σε περασμένα ματς) και βγάλει μία σωστή σέντρα; Μήπως δεν το έχουμε δει και αυτό; Η δουλειά φαίνεται από το ότι ο Έτο βγαίνει έξι φορές μόνος στα δεξιά, αλλά εκεί… παρεμβαίνει η ποιότητα, όπου οι πέντε στις έξι σέντρες αναγκάζουν τους καφετζήδες να πιάνουν καλύτερα τον δίσκο στην κερκίδα, μη τυχόν τους βρει η μπάλα που έρχεται και χυθεί ο καφές…
Το κακό είναι ότι αυτή η ομάδα δεν έχει ΚΑΘΟΛΟΥ στημένες φάσεις. Εδώ ο προπονητής έχει ευθύνη. Δεν γίνεται ο ΠΑΟΚ να μην απειλεί ΚΑΘΟΛΟΥ στα στημένα και ο Ολυμπιακός να έχει ένα τουλάχιστον γκολ σε κάθε ματς από τέτοια φάση. Δεν πείθομαι ότι έχει δουλέψει πολύ η ομάδα σε αυτό τον τομέα. Ποιος θα με πείσει και με πιο επιχείρημα; Δεν πείθομαι ότι δεν έχει καλούς εκτελεστές.
(Εδώ το φάρμακο είναι η… δουλειά).
Για να μην το… παιδεύουμε. Αυτή η ομάδα κύριοι, αυτή η ΠΑΕ, επέλεξε πέρυσι το καλοκαίρι να μην ξοδευτεί για να καλύψει κάποια ποιοτικές αδυναμίες που έχει. Ο Ιβάν Σαββίδης που ήξερε ότι θα αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο από τον Ιούλιο, επέλεξε και τον Αύγουστο να κάνει κάποιες αναγκαίες προσθήκες και όχι τις κινήσεις που ανέβαζαν επίπεδο την ομάδα.
Αυτή η ομάδα είναι κοντά στην κορυφή και απλώς έχασε δύο ευκαιρίες (Κρήτη – Κέρκυρα) να είναι πιο κοντά. Και τι έγινε; Χάθηκε ο κόσμος; Είναι άχρηστοι;
«Η ομάδα δεν έχει πλάνο, δεν είναι δουλεμένη…» και άλλα τέτοια γράφονται και λέγονται, επειδή ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε και δεν έλυσε τα προβλήματά του και κυρίως επειδή δεν πήρε ΚΑΙ ΠΑΛΙ τίποτα από τις λίγες φίρμες που του απέμειναν. Μέσα στο 90λεπτο της Κέρκυρας φάνηκε τι γίνεται με δουλειά και τι έγινε τυχαία. Παίζοντας 4-4-2 ο ΠΑΟΚ ήξερε τι ήθελε και τι έκανε, αλλά απλά δεν μπορούσε… Από το 80΄ και μετά που έπαιξε 3-4-3, έγινε μπάχαλο. Ήταν σκορποχώρι, μία άναρχη ομάδα που δεν ήξερε που πατούσε και που βρίσκονταν. Αυτή είναι η διαφορά για όσους βλέπουν ποδόσφαιρο και δεν επηρεάζονται από το αν ο Σαλπιγγίδης κάνει το 0-2 ή αν τα χάσει και μείνει το 0-0…
Αλήθεια υπάρχει σύστημα στον πλανήτη που αυτό το ρόστερ με απών Γκαρσία, χωρίς Λόρενς, αναποτελεσματικό Σαλπιγγίδη και… αγνοούμενο Λάζαρ μπορεί να κάνει παπάδες; Σε τι σχηματισμό βάζεις Κουμάλο, Έτο, Πέλκα, Φωτάκη, Ρομπέρ, Λίνο και όλους τους άλλους εναπομείναντες για να κερδίσεις και να κάνεις πολλές φάσεις απέναντι σε ομάδα με δέκα αμυνομένους ; Δηλαδή στο 4-3-3 δεν θα χρειαστεί ατομική ενέργεια; Στο 4-5-1 δεν θα χρειαστούν πλαγιοκοπήσεις ή δουλειά στα στημένα; Γι’ άλλη μία φορά:
Είναι μεγάλος «παππάς» να στεκόμαστε στο σύστημα και να πιστεύουμε ότι το 4-4-2 έχει μεγάλες διαφορές από το 4-3-3. Τα πρόσωπα, και η απόδοσή τους καθορίζουν την απόδοση. Εκτός και αν παίξεις με τρεις πίσω, οπότε πράγματι αλλάζουν βασικές αρχές του παιχνιδιού. Χιλιοειπωμένα όλα αυτά…
Και κάτι ακόμη επ’ αυτού: Προκαλώ τον οποιονδήποτε να βρει και να δημοσιοποιήσει οποιαδήποτε δήλωση- ανάλυση ειδικού στο ποδόσφαιρο (δηλαδή προπονητή) που εξηγεί με επιχειρήματα πόσο πολύ διαφέρει το 4-4-2 από το 4-3-3 και τις παραλλαγές του. Εγώ μπορώ να βρω άπειρες δηλώσεις προπονητών (και φυσικά του Σάντος που τον έχω πάνω απ’ όλους όσους γνώρισα) ότι τα δύο συστήματα ελάχιστα απέχουν μεταξύ τους.
Πιστεύω ότι υπάρχει ακόμη χρόνος για να επιστρέψει ο Γκαρσία που ακόμη δεν ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε αυτή την σεζόν, να βρει τον εαυτό του ο Σαλπιγγίδης, υπάρχει χρόνος για να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ ο Λάζαρ… Δηλαδή πώς να κερδίζει ο ΠΑΟΚ, αν από τους 4-5 πιο ποιοτικούς που του απέμειναν, λείπουν οι τρεις (έτσι πιστεύω για τους προαναφερόμενους, εκτός κι’ αν κάποιος τους βλέπει να προσφέρουν… ) κι’ ο τέταρτος (Λόρενς) έχει την κόκκινη κάρτα δεύτερη φύση;
(Γι’ αυτή την αρρώστια της ανεπαρκούς παρουσίας των πιο ακριβοπληρωμένων της ομάδας ας… προσευχηθούμε. Αρχίζει και η Νικολούλη τις εκπομπές… Κάτι μπορεί να κάνει για να τους βρει…).
Φυσικά και χρειάζεται ανησυχία. Τώρα είμαστε στην φάση που οι αντίπαλοι μαθαίνουν τον ΠΑΟΚ και τα προβλήματά του και τον… παίζουν ανάλογα. Τώρα να δούμε πως θα αντιδράσει η ομάδα σε αυτό το νέο γρίφο… Είπαμε… Οι διαπιστώσεις δεν αρκούν.
* Ο Έτο έγραψε για τους κακούς διαιτητές. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για τον ΠΑΟΚ, αυτή ειδικά την εποχή. Μεγάλη αρρώστια. Μεγαλύτερη και από το… ένας με έναν που λείπει από την ομάδα. Αυτός μπήκε στο γήπεδο με το μυαλό ότι θα… αδικηθεί. Αυτό του έβαλαν στο μυαλό… Και ο Βοσκάκης έδωσε ανάποδα τρία φάουλ… ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΡΕ;
Η ομάδα αρρωσταίνει. Υπάρχουν κάποιοι που δηλητηριάζουν το μυαλό παικτών –και όχι μόνο- και τους περνάνε την ιδέα πως ότι και να κάνουν, στο τέλος θα τους «σφάξουν». Ο ΠΑΟΚ με Γκαγκάτση ή χωρίς, μπαίνει σε έναν κυκεώνα. Κύριο θέμα συζήτησης δεν είναι το ποδόσφαιρο και… πότε θα βάλει ο ΠΑΟΚ ένα γκολ από φάουλ, αλλά κύριο θέμα είναι αν τον σφάζουν, αν… θα τον σφάξουν, αν χρειάζεται να μπει στο παρασκήνιο, αν πρέπει να ενισχυθεί με τον Γκαγκάτση και αν αυτό θα κάνει καλό ή θα επηρεάσει αρνητικά τις επόμενες διαιτησίες…
(Μεγάλη αρρώστια και πολύ αμφιβάλω αν γιατρεύεται και πότε…)
* Με αφορμή όσα κατά καιρούς πιστεύω, γράφω και λέω, με αφορμή ρεπορτάζ, θέματα ή συνεντεύξεις που κάνω, έχει μπερδευτεί πολύ κόσμος. Έχουν και έχετε συνηθίσει αυτούς που εκφράζονται για τον ΠΑΟΚ, να παίρνουν το μέρος κάποιων ανθρώπων και να στρατεύονται στο πλάι τους μέχρι το τέλος, προσπαθώντας για το… κακό άλλων που βρίσκονται απέναντι. Να μπαίνουν σε κλίκες δηλαδή και να χωρίζονται σε στρατόπεδα. Ειδικά το τελευταίο διάστημα όπου το περιβάλλον του… ενός τα βάζει καθημερινά με το περιβάλλον του άλλου και το αντίστροφο.
Δεν ανήκω πουθενά λοιπόν. Κάνω την δουλειά μου και μου αρέσει που οι… ταγμένοι μπερδεύονται με την πάρτη μου και όσα λένε Μάιο τα αναιρούν τον Οκτώβριο και το αντίστροφο, γιατί… κάπου χάνονται στην προσπάθειά τους να βρουν… που τέλος πάντων ανήκει αυτός.
* Δέχθηκα εκατοντάδες ευχές την ημέρα της γιορτής μου και τους ευχαριστώ όλους. Οι δικοί μου, μου ευχήθηκαν υγεία. Οι φίλοι επιτυχίες και ο κόσμος που επικοινώνησε μαζί μου κυρίως μέσω διαδικτύου, ευχήθηκε σε ένα ποσοστό 80-90%… «πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ». Μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί φαίνονταν ότι το έκαναν με μεγάλη πίστη και δεν το ανέφεραν για… πλάκα ή σαν ένα όνειρο τρελό… Και ήταν πάρα πολλοί. Μα πάρα πολλοί…
Δεν παρεξηγώ κανέναν που και φέτος μιλάει για τον τίτλο… Εδώ που είναι ο ΠΑΟΚ (δεύτερος σε όλα δηλαδή) με ποιον να ασχολείται; Που να κοιτάει; Προς τα κάτω; Καλά κάνουμε και κοιτάμε τον πρώτο και ψάχνουμε τρόπους πώς να τον φθάσουμε;
Τι; Είναι πολύ δύσκολο; Χαίρω πολύ… Και τι να κάνουμε; Να ασχολούμαστε με την ΑΕΚ και τον Άρη; ΜΟΝΟ η σύγκριση με τον πρώτο θα βοηθήσει τον ΠΑΟΚ να γίνει καλύτερος. Η προσπάθεια και η αναζήτηση λύσεων για να μειωθεί η απόσταση με τον πρώτο, δεν πρέπει να σταματήσει ΠΟΤΕ. Άλλο αυτό όμως και άλλο να τους βγάλουμε όλους άχρηστους, αν η ομάδα μείνει 5-10 βαθμούς πίσω του…
Αυτό είναι πάντα το πρόβλημα του ΠΑΟΚ όταν βάζει υψηλούς στόχους… Όταν δεν τους πετυχαίνει έρχεται η πλήρης απαξίωση και μετά… πάλι από την αρχή.
Πηγή: paok24.com
Από την άλλη όμως… Δεν δέχομαι ότι πρέπει να βάλουμε στην άκρη και να υποτιμήσουμε αυτά που ποδοσφαιρικά προσπαθεί να πετύχει η ομάδα από το καλοκαίρι και μετά. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι το… τίποτα. Αυτή η ομάδα κάτι προσπαθεί να παίξει και απλά της λείπουν «πράγματα». Δεν υπάρχει αναρχία. Μία ομάδα αμύνεται με πολλούς παίκτες, μία ομάδα επιτίθεται με ένα πλάνο. Δεν βλέπουμε… κλοτσοσκούφι με γιόμες και… έχει ο Θεός.
Όχι… Δεν θα τα διαλύσουμε όλα. Ο ΠΑΟΚ με το μισό μπάτζετ (άρα και την μισή περσινή ποιότητα) ΗΤΑΝ καλύτερος στα εφτά από τα οκτώ ματς πρωταθλήματος που έδωσε. Ήταν καλύτερος στα δέκα από τα 12 ματς που αγωνίστηκε. Στην δική μου ποδοσφαιρική λογική καλύτερος είναι εκείνος που έχει μεγαλύτερη κατοχή κι’ αυτός που δημιουργεί περισσότερες τελικές προσπάθειες, αλλά και σημαντικές ευκαιρίες από τον αντίπαλο. (Τι ρωτάτε; Με ποιους έπαιζε ο ΠΑΟΚ; Αυτά τα ματς έδωσε η ομάδα σε αυτά τον κρίνουμε… Όταν παίξει και με την… Μπαρτσελόνα θα τον δούμε και στα πιο δύσκολα, που μπορεί για συγκεκριμένους λόγους να αποδειχθούν και… πιο εύκολα).
Αυτή η ομάδα λοιπόν έμαθε -γρήγορα- να παίζει… κάτι. Μήπως θυμάστε πόσα χρόνια και με πόσους παικταράδες στο ρόστερ του ο ΠΑΟΚ δυσκολεύονταν να πάρει ρόλο πρωταγωνιστή στο γήπεδο και να κρατάει την μπάλα στα δικά του πόδια; Τώρα που το ποσοστό κατοχής φθάνει στο 60-65-70 και προχθές 75% θα το υποτιμήσουμε; Μήπως αυτό είναι εύκολο; Μήπως δεν είναι αυτή η αρχή για κάθε ομάδα ώστε να φθάσει στην επιτυχία; Από πού ξεκινάει κάθε μεγάλη ομάδα; Ποια μεγάλη ομάδα κέρδισε πολλά σε επίπεδο αποτελεσμάτων ή τίτλων και όχι κάτι μεμονωμένο ποντάροντας –μόνο- στο πως θα κλέβει ματς μέσα από αντεπιθέσεις;
Πάμε και σ’ αυτά τα άρρωστα… Παίζει κάτι ο ΠΑΟΚ. Το παλεύει έστω και –αναγκαστικά- με τον Λίνο χαφ, τον Ρομπέρ, τον Πέλκα βασικό για πρώτη φορά στα δεξιά, τον Κίτσιου ως αλλαγή, τον Κουμάλο, χωρίς τον Γκαρσία… και τώρα τελευταία χωρίς τον Λάζαρ που… έφυγε. (Δεν μπορεί… Κάποιος άλλος παίζει με το 25 στην πλάτη…). Αυτούς αποφάσισαν να έχουν φέτος στον ΠΑΟΚ. Κυριαρχεί η ομάδα, ο αντίπαλος βλέπει τον Χακόμπο με το κιάλι, αλλά η μπάλα δεν φθάνει σωστά στην αντίπαλη περιοχή και στο τέρμα. ΓΙΑΤΙ;
Το ξέρουμε… Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ με ατομική ενέργεια. ΚΑΝΕΙΣ δεν δημιουργεί πλεονέκτημα, ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει το κάτι… απροσδόκητο. Από το καλοκαίρι το λέμε, όταν το γκολ έλειπε και στην προετοιμασία… ΟΚ. Αυτό το πρόβλημα μην γίνει εφιάλτης. Δεν είναι ανίατη αυτή η αρρώστια. Ας μην γίνει μόνιμη δικαιολογία… εφησυχασμού. Και ο προπονητής- γιατρός σωστά διαπίστωσε το πρόβλημα. Εκεί όμως βρίσκεται για να βρει και τις λύσεις επ’ αυτού… Άλλοι πληρώνονται για τις διαπιστώσεις (π.χ. οι δημοσιογράφοι) και άλλοι για… τις διαπιστώσεις του προβλήματος αλλά και για την προσπάθεια λύσης του…
(Σε αυτό το πρόβλημα, φάρμακο είναι ΚΑΙ τα λεφτά).
Προχθές οι παίκτες είχαν το μυαλό στο σουτ και στον… αέρα και ξέχασαν τις πλαγιοκοπήσεις. Όχι όμως ότι δεν τις έχουν… Υπάρχει και τέτοιο πλάνο. Γκολ από πλαγιοκόπηση έβαλε ο ΠΑΟΚ και με Μπνέι Γιεχούντα και με Ξάνθη, και με Άρη και με ΑΕΚ. Και τι φταίει ο προπονητής αν ο Έτο βγει έξι φορές μόνος στα δεξιά (σε περασμένα ματς) και βγάλει μία σωστή σέντρα; Μήπως δεν το έχουμε δει και αυτό; Η δουλειά φαίνεται από το ότι ο Έτο βγαίνει έξι φορές μόνος στα δεξιά, αλλά εκεί… παρεμβαίνει η ποιότητα, όπου οι πέντε στις έξι σέντρες αναγκάζουν τους καφετζήδες να πιάνουν καλύτερα τον δίσκο στην κερκίδα, μη τυχόν τους βρει η μπάλα που έρχεται και χυθεί ο καφές…
Το κακό είναι ότι αυτή η ομάδα δεν έχει ΚΑΘΟΛΟΥ στημένες φάσεις. Εδώ ο προπονητής έχει ευθύνη. Δεν γίνεται ο ΠΑΟΚ να μην απειλεί ΚΑΘΟΛΟΥ στα στημένα και ο Ολυμπιακός να έχει ένα τουλάχιστον γκολ σε κάθε ματς από τέτοια φάση. Δεν πείθομαι ότι έχει δουλέψει πολύ η ομάδα σε αυτό τον τομέα. Ποιος θα με πείσει και με πιο επιχείρημα; Δεν πείθομαι ότι δεν έχει καλούς εκτελεστές.
(Εδώ το φάρμακο είναι η… δουλειά).
Για να μην το… παιδεύουμε. Αυτή η ομάδα κύριοι, αυτή η ΠΑΕ, επέλεξε πέρυσι το καλοκαίρι να μην ξοδευτεί για να καλύψει κάποια ποιοτικές αδυναμίες που έχει. Ο Ιβάν Σαββίδης που ήξερε ότι θα αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο από τον Ιούλιο, επέλεξε και τον Αύγουστο να κάνει κάποιες αναγκαίες προσθήκες και όχι τις κινήσεις που ανέβαζαν επίπεδο την ομάδα.
Αυτή η ομάδα είναι κοντά στην κορυφή και απλώς έχασε δύο ευκαιρίες (Κρήτη – Κέρκυρα) να είναι πιο κοντά. Και τι έγινε; Χάθηκε ο κόσμος; Είναι άχρηστοι;
«Η ομάδα δεν έχει πλάνο, δεν είναι δουλεμένη…» και άλλα τέτοια γράφονται και λέγονται, επειδή ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε και δεν έλυσε τα προβλήματά του και κυρίως επειδή δεν πήρε ΚΑΙ ΠΑΛΙ τίποτα από τις λίγες φίρμες που του απέμειναν. Μέσα στο 90λεπτο της Κέρκυρας φάνηκε τι γίνεται με δουλειά και τι έγινε τυχαία. Παίζοντας 4-4-2 ο ΠΑΟΚ ήξερε τι ήθελε και τι έκανε, αλλά απλά δεν μπορούσε… Από το 80΄ και μετά που έπαιξε 3-4-3, έγινε μπάχαλο. Ήταν σκορποχώρι, μία άναρχη ομάδα που δεν ήξερε που πατούσε και που βρίσκονταν. Αυτή είναι η διαφορά για όσους βλέπουν ποδόσφαιρο και δεν επηρεάζονται από το αν ο Σαλπιγγίδης κάνει το 0-2 ή αν τα χάσει και μείνει το 0-0…
Αλήθεια υπάρχει σύστημα στον πλανήτη που αυτό το ρόστερ με απών Γκαρσία, χωρίς Λόρενς, αναποτελεσματικό Σαλπιγγίδη και… αγνοούμενο Λάζαρ μπορεί να κάνει παπάδες; Σε τι σχηματισμό βάζεις Κουμάλο, Έτο, Πέλκα, Φωτάκη, Ρομπέρ, Λίνο και όλους τους άλλους εναπομείναντες για να κερδίσεις και να κάνεις πολλές φάσεις απέναντι σε ομάδα με δέκα αμυνομένους ; Δηλαδή στο 4-3-3 δεν θα χρειαστεί ατομική ενέργεια; Στο 4-5-1 δεν θα χρειαστούν πλαγιοκοπήσεις ή δουλειά στα στημένα; Γι’ άλλη μία φορά:
Είναι μεγάλος «παππάς» να στεκόμαστε στο σύστημα και να πιστεύουμε ότι το 4-4-2 έχει μεγάλες διαφορές από το 4-3-3. Τα πρόσωπα, και η απόδοσή τους καθορίζουν την απόδοση. Εκτός και αν παίξεις με τρεις πίσω, οπότε πράγματι αλλάζουν βασικές αρχές του παιχνιδιού. Χιλιοειπωμένα όλα αυτά…
Και κάτι ακόμη επ’ αυτού: Προκαλώ τον οποιονδήποτε να βρει και να δημοσιοποιήσει οποιαδήποτε δήλωση- ανάλυση ειδικού στο ποδόσφαιρο (δηλαδή προπονητή) που εξηγεί με επιχειρήματα πόσο πολύ διαφέρει το 4-4-2 από το 4-3-3 και τις παραλλαγές του. Εγώ μπορώ να βρω άπειρες δηλώσεις προπονητών (και φυσικά του Σάντος που τον έχω πάνω απ’ όλους όσους γνώρισα) ότι τα δύο συστήματα ελάχιστα απέχουν μεταξύ τους.
Πιστεύω ότι υπάρχει ακόμη χρόνος για να επιστρέψει ο Γκαρσία που ακόμη δεν ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε αυτή την σεζόν, να βρει τον εαυτό του ο Σαλπιγγίδης, υπάρχει χρόνος για να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ ο Λάζαρ… Δηλαδή πώς να κερδίζει ο ΠΑΟΚ, αν από τους 4-5 πιο ποιοτικούς που του απέμειναν, λείπουν οι τρεις (έτσι πιστεύω για τους προαναφερόμενους, εκτός κι’ αν κάποιος τους βλέπει να προσφέρουν… ) κι’ ο τέταρτος (Λόρενς) έχει την κόκκινη κάρτα δεύτερη φύση;
(Γι’ αυτή την αρρώστια της ανεπαρκούς παρουσίας των πιο ακριβοπληρωμένων της ομάδας ας… προσευχηθούμε. Αρχίζει και η Νικολούλη τις εκπομπές… Κάτι μπορεί να κάνει για να τους βρει…).
Φυσικά και χρειάζεται ανησυχία. Τώρα είμαστε στην φάση που οι αντίπαλοι μαθαίνουν τον ΠΑΟΚ και τα προβλήματά του και τον… παίζουν ανάλογα. Τώρα να δούμε πως θα αντιδράσει η ομάδα σε αυτό το νέο γρίφο… Είπαμε… Οι διαπιστώσεις δεν αρκούν.
* Ο Έτο έγραψε για τους κακούς διαιτητές. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για τον ΠΑΟΚ, αυτή ειδικά την εποχή. Μεγάλη αρρώστια. Μεγαλύτερη και από το… ένας με έναν που λείπει από την ομάδα. Αυτός μπήκε στο γήπεδο με το μυαλό ότι θα… αδικηθεί. Αυτό του έβαλαν στο μυαλό… Και ο Βοσκάκης έδωσε ανάποδα τρία φάουλ… ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΡΕ;
Η ομάδα αρρωσταίνει. Υπάρχουν κάποιοι που δηλητηριάζουν το μυαλό παικτών –και όχι μόνο- και τους περνάνε την ιδέα πως ότι και να κάνουν, στο τέλος θα τους «σφάξουν». Ο ΠΑΟΚ με Γκαγκάτση ή χωρίς, μπαίνει σε έναν κυκεώνα. Κύριο θέμα συζήτησης δεν είναι το ποδόσφαιρο και… πότε θα βάλει ο ΠΑΟΚ ένα γκολ από φάουλ, αλλά κύριο θέμα είναι αν τον σφάζουν, αν… θα τον σφάξουν, αν χρειάζεται να μπει στο παρασκήνιο, αν πρέπει να ενισχυθεί με τον Γκαγκάτση και αν αυτό θα κάνει καλό ή θα επηρεάσει αρνητικά τις επόμενες διαιτησίες…
(Μεγάλη αρρώστια και πολύ αμφιβάλω αν γιατρεύεται και πότε…)
* Με αφορμή όσα κατά καιρούς πιστεύω, γράφω και λέω, με αφορμή ρεπορτάζ, θέματα ή συνεντεύξεις που κάνω, έχει μπερδευτεί πολύ κόσμος. Έχουν και έχετε συνηθίσει αυτούς που εκφράζονται για τον ΠΑΟΚ, να παίρνουν το μέρος κάποιων ανθρώπων και να στρατεύονται στο πλάι τους μέχρι το τέλος, προσπαθώντας για το… κακό άλλων που βρίσκονται απέναντι. Να μπαίνουν σε κλίκες δηλαδή και να χωρίζονται σε στρατόπεδα. Ειδικά το τελευταίο διάστημα όπου το περιβάλλον του… ενός τα βάζει καθημερινά με το περιβάλλον του άλλου και το αντίστροφο.
Δεν ανήκω πουθενά λοιπόν. Κάνω την δουλειά μου και μου αρέσει που οι… ταγμένοι μπερδεύονται με την πάρτη μου και όσα λένε Μάιο τα αναιρούν τον Οκτώβριο και το αντίστροφο, γιατί… κάπου χάνονται στην προσπάθειά τους να βρουν… που τέλος πάντων ανήκει αυτός.
* Δέχθηκα εκατοντάδες ευχές την ημέρα της γιορτής μου και τους ευχαριστώ όλους. Οι δικοί μου, μου ευχήθηκαν υγεία. Οι φίλοι επιτυχίες και ο κόσμος που επικοινώνησε μαζί μου κυρίως μέσω διαδικτύου, ευχήθηκε σε ένα ποσοστό 80-90%… «πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ». Μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί φαίνονταν ότι το έκαναν με μεγάλη πίστη και δεν το ανέφεραν για… πλάκα ή σαν ένα όνειρο τρελό… Και ήταν πάρα πολλοί. Μα πάρα πολλοί…
Δεν παρεξηγώ κανέναν που και φέτος μιλάει για τον τίτλο… Εδώ που είναι ο ΠΑΟΚ (δεύτερος σε όλα δηλαδή) με ποιον να ασχολείται; Που να κοιτάει; Προς τα κάτω; Καλά κάνουμε και κοιτάμε τον πρώτο και ψάχνουμε τρόπους πώς να τον φθάσουμε;
Τι; Είναι πολύ δύσκολο; Χαίρω πολύ… Και τι να κάνουμε; Να ασχολούμαστε με την ΑΕΚ και τον Άρη; ΜΟΝΟ η σύγκριση με τον πρώτο θα βοηθήσει τον ΠΑΟΚ να γίνει καλύτερος. Η προσπάθεια και η αναζήτηση λύσεων για να μειωθεί η απόσταση με τον πρώτο, δεν πρέπει να σταματήσει ΠΟΤΕ. Άλλο αυτό όμως και άλλο να τους βγάλουμε όλους άχρηστους, αν η ομάδα μείνει 5-10 βαθμούς πίσω του…
Αυτό είναι πάντα το πρόβλημα του ΠΑΟΚ όταν βάζει υψηλούς στόχους… Όταν δεν τους πετυχαίνει έρχεται η πλήρης απαξίωση και μετά… πάλι από την αρχή.
Πηγή: paok24.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου