Ρεάλ σε κρίση πανικού!!

Οι οπαδοί της Βασίλισσας κάνουν ακατανόητες επιλογές για τον αντί-Μουρίνιο και ο Ball Boy Γιώργος Καραμάνος διαγιγνώσκει την κατάσταση σύγχυσης που επικρατεί χωρίς λόγο.

Με τον Ζοσέ Μουρίνιο φευγάτο λοιπόν τον ερχόμενο Ιούνιο (σύμφωνα πάντα με το δικό της αποκλειστικό ρεπορτάζ της Δευτέρας), η εφημερίδα Marca ξεκίνησε τη διαδικασία αναζήτησης του διαδόχου του. Οπως συνηθίζει σε τέτοιες περιπτώσεις, έδωσε το λόγο στον λαό. Και εκείνος ψήφισε γερμανικά και παράδοξα. Κοντά στους 90.000 ήταν όσοι έλαβαν μέρος με τις απαντήσεις τους και το 29,3 εξ αυτών επέλεξαν στην πρώτη θέση τον Γιοακίμ Λεβ, με τον Γίργκεν Κλοπ να ακολουθεί με 15,2% και τρίτο με ελάχιστη διαφορά (14,2%) τον Αλμπέρτο Τορίλ. Την τριάδα ακολούθησαν οι Μίτσελ (13,3%), Αρσέν Βενγκέρ (7,3%), Φάμπιο Καπέλο (7,2%) και Ράφα Μπενίτεθ (6,8%).

Πρόκειται για ένα ξακάθαρο δείγμα του ότι οι Μαδριλένοι βρίσκονται σε σύγχυση. Μα καλά είναι δυνατόν να αποδοκιμάζεις έναν- κατά κοινή ομολογία- εκ των τριών κορυφαίων προπονητών της εποχής για να τη... βρεις με όλους αυτούς που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι; Αυτό μόνο σα βίτσιο μπορείς να το αιτιολογήσεις. Ας πάρουμε όμως τους τεχνικούς έναν έναν για να τους απορρίψουμε σταδιακά ως ακατάλληλους. Οχι ότι δεν είναι καλοί ή ότι αποκλείεται να τα κατάφερναν, αλλά αναλογικά με το τι μπορούν να δώσουν και τι όχι αυτή την χρονική περίοδο και σε αυτό τον γίγαντα που ονομάζεται Ρεάλ και έχει... καταπιεί πολύ σπουδαιότερες από αυτούς προσωπικότητες.

Το πρόβλημα με τους Μερένγκες είναι πως έχουν γαλουχηθεί από την κούνια τους με τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές απαιτήσεις του κόσμου. Το σίγουρα είναι πως θέλουν η ομάδα τους να παίζει πάντα το πιο όμορφο τόπι και αυτό φυσικά να συνδυάζεται από όλους τους τίτλους. Οταν απουσιάζει το ένα από τα δύο συστατικά, ο προπονητής αποδοκιμάζεται και πρέπει να απολυθεί. Για παράδειγμα, ο Καπέλο πήγε δύο φορές και κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα (1997, 2007). Και όμως τον γιουχάρισαν όσο δεν πάει επειδή λέει οι κούπες δεν περιλάμβαναν και το σχετικό θέαμα. Ο Ιταλός αν και πρωταθλητής έφυγε νύχτα σε αμφότερες τις περιπτώσεις. Ο Εμάνουελ Πελεγκρίνι πάλι έστησε μία ομάδα που σε ικανοποιούσε με το παιχνίδι της, αλλά έπεσε πάνω στην κορυφαία Μπαρτσελόνα και τερμάτισε 2ος αν και το έκανε με την εκπληκτική συγκομιδή των 96 βαθμών και των 102 γκολ ενεργητικό. Ωστόσο, ούτε κι αυτός έκανε γιατί δεν πήρε τίτλο και απολύθηκε.

Τώρα είναι η σειρά του Μουρίνιο, ο οποίος το λέει όλη την ώρα («δεν αισθάνομαι ότι με θέλουν εδώ πέρα»). Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έρχεται ο Λεβ που θέλουν οι οπαδοί της ομάδας. Τι έχει καταφέρει δηλαδή ο Γερμανός σε συλλογικό επίπεδο; Εναν χαμένο τελικό Κυπελλούχων (1998) και ένα Κύπελλο (1997) με τη Στουτγάρδη συν ένα πρωτάθλημα Αυστρίας. Το ότι η δική του Εθνική Γερμανίας παίζει εξαιρετικό ποδόσφαιρο, οφείλεται στην υπομονή του και την επιλογή εκείνου και της Ομοσπονδίας να επενδύσουν στην Εθνική Ελπίδων που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό το 2009. Σταδιακά η σούπερ αυτή γερμανική φουρνιά  (με την προσθήκη ορισμένων παλιών) εξελίχτηκαν αυτό που είναι σήμερα τα Πάντσερ. Κάπως έτσι δούλεψε και ο Κλοπ στη Ντόρτμουντ. Πολλά πιτσιρίκια, υπομονή, επιμονή και συγκατάβαση από τους οπαδούς. Οσο για τον τρίτο υποψήφιο τον 39χρονο Τορίλ που προπονεί τη Ρεάλ Μαδρίτης Β, την επονομαζόμενη και Καστίγια, τι να πει κανείς;

Μα στ' αλήθεια όταν ως οπαδός δεν έχεις υπομονή με τον Μουρίνιο, τον Καπέλο ή παλιότερα τον Ντελ Μπόσκε και ένα σωρό άλλους, πως είναι δυνατόν να υπομείνεις την όλη διαδικασία που θα χρειαστούν οι τρεις πρώτοι υποψήφιοι, ώστε να στήσουν τη δική τους ομάδα; Μέχρι να συνηθίσει ο Λεβ να δουλεύει και πάλι στην καθημερινότητα ενός συλλόγου. Μέχρι ο Κλοπ να μάθει να διαχειρίζεται την πίεση ενός γίγαντα όπως είναι η Ρεάλ (σ.σ.: γιατί και η Ντόρτμουντ μεγάλο σύλλογος είναι, αλλά εκεί κανείς δεν τον έβρισε όταν στο ξεκίνημα δεν κέρδισε τίποτα). Μέχρι ο Τορίλ να καταφέρει να επιβληθεί στο ΕΓΩ του Κριστιάνο ή του Σέρχιο Ράμος και να λανσάρει τους δικούς του πιτσιρικάδες από την Β' ομάδα, τα λευκά μαντήλια (σ.σ.: ένδειξη δυσφορίας οπαδών στην Ισπανία) θα έχουν κατακλύσει το «Σαντιάγο Μπερναμπέου».

Σίγουρα δεν γίνεται να είσαι Ρεάλ και να σπάζεσαι τη ρητορική που λέει: «Εάν όχι ο Μουρίνιο, τότε ποιος;». Η Βασίλισσα είναι υπεράνω προσώπων και θα βρει το δρόμο της αργά ή γρήγορα. Κάποιος θα βρεθεί να βάλει μία τάξη, να φτιάξει ομάδα καλύτερη από αυτή τη Μπαρτσελόνα της εποχής μας και να φέρει ακόμα και το 10ό. Ωστόσο, τη δεδομένη στιγμή είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει ψυχραιμία στις τάξεις του συλλόγου που βρίσκεται σε κρίση πανικού. Κρίση στους οπαδούς που θέλουν από τον Λεβ ως το Μπενίτεθ (τον Ποιον;) Κυρίως όμως στη διοίκηση, γιατί ως γνωστών κύριε Πέρεθ, το ψάρι βρωμάει πάντα από το κεφάλι. Γιατί εάν οι άρχοντες έβαζαν τέλος στα σενάρια, οι οπαδοί εύκολα ή δύσκολα θα συναινούσαν. Αλλωστε για τον Μουρίνιο γίνεται η κουβέντα και όχι για τον κάθε Χουάντε Ράμος ή Μπερντ Σούστερ...



πηγή: gazzetta.gr