Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου αναλύει την καθοριστική «αλλαγή» που έστεψε τον Παναθηναϊκό Κυπελλούχο, το τρικ στον κακό Σπανούλη και το λάθος των ερυθρόλευκων αθλητών.
Καμιά φορά η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός έχασε το αβαντάζ έδρας από την 2η αγωνιστική εξαιτίας του... Λάσμε που είχε 1/7 βολές στο πρώτο παιχνίδι του ΟΑΚΑ. Και πήρε ένα Κύπελλο όταν, από σπόντα στην επαναφορά, η μπάλα βρέθηκε δύο φορές στα χέρια του και εκείνος εκτέλεσε με ψυχραιμία... Διαμαντίδη. Κάπως έτσι, οι πράσινοι πήραν το τρόπαιο που άξιζαν 200%. Κι αν ρωτάτε που κρίθηκε το παιχνίδι, πέραν των γνωστών λεπτομερειών, απλά δείτε την κάρτα που έβγαλε η ΕΡΤ στο τέταρτο λεπτό του αγώνα. Ριμπάουντ 1 ο Ολυμπιακός, 10 ο Παναθηναϊκός. Τίποτα άλλο δεν μπορεί να αποδείξει ποιος ήθελε περισσότερο το Κύπελλο.
Θέλετε επειδή για το «τριφύλλι» ήταν η κούπα που θα έσωνε τη μετάβαση στη νέα εποχή; Οι παίκτες του πάντως μπήκαν σαν πεινασμένοι λύκοι στο παρκέ, με μάτι που γυάλιζε απέναντι σε έναν σαστισμένο αντίπαλο που ενδεχομένως και να είχε στο μυαλό του την εύκολη επικράτηση στο ΣΕΦ. Και μπορεί ο Ολυμπιακός να κατέβηκε με τον τίτλο του φαβορί στον τελικό, όμως απέναντι σε μια ομάδα με τόσο βαριά φανέλα κι όσο παίζει ο Διαμαντίδης δε μπορείς να κερδίσεις αν δεν δώσεις το 100%.
Ο Ολυμπιακός ήταν χαλαρός, ο Παναθηναϊκός τον βρήκε μπόσικο και άρχισε να τον... κοπανάει από το τζάμπολ, χωρίς να χάσει λεπτό τον έλεγχο. Ήταν συγκεντρωμένος, προσηλωμένος στον στόχο του σαν να ήταν ματς do or die. Κι όταν βρήκε και δεύτερο δημιουργό (πλην του Διαμαντίδη δηλαδή), άρχισε το πάρτι στην επίθεση. Ο Ούκιτς οργίασε, πήρε σωστές αποφάσεις, έβαλε καλαθάρες μπροστά στον Σπανούλη, με αποκορύφωμα το τρίποντο με σπάσιμο μέσης και το καλάθι-φάουλ. Και τα δύο στις μοναδικές στιγμές που οι ερυθρόλευκοι πήραν προβάδισμα!
Αυτή ήταν η πιο καθοριστική «αλλαγή» στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, αν αναρωτιέστε πώς διορθώθηκε τόσο γρήγορα η κατάσταση. Βρήκε δεύτερο παίκτη-σημείο αναφοράς στην επίθεση! Ο Λάσμε τελείωσε όλες τις πάσες πάρε-βάλε του Διαμαντίδη και ο Γκιστ εκτέλεσε με συνέπεια. Κι αν καταφέρει να απαλλαχθεί από τον Μπανκς στη διακοπή της Ευρωλίγκα φέρνοντας έναν κανονικό καλαθοσφαιριστή του συγκεκριμένου επιπέδου, θα έχει τύχη και για... ένα βήμα παραπάνω από το Κύπελλο που πρόσθεσε στη συλλογή του.
Ο Μπαρτζώκας από την άλλη, είδε τον Παναθηναϊκό να παίζει με στυλ «Κάχα Λαμποράλ» στην άμυνα και επί της ουσίας δεν βρήκε λύση. Ο Πεδουλάκης διέγνωσε ότι ο Ολυμπιακός πέραν του ανύπαρκτου low post παχνιδιού παίζει με μοναδικό δημιουργό τον Σπανούλη. Έστειλε στην ουσία το «τεσσάρι» του να κλείνει την άμυνα, επιτρέποντας στους Άντιτς/Πρίντεζη να εκτελούν χωρίς αντίπαλο. Ο Άντιτς έβαλε 4 ανενόχλητα τρίποντα (3 είχε με την Κάχα...), ο Πρίντεζης κανένα και ήταν «εκτός αγώνα». Στην ουσία όμως, ο Πεδουλάκης έβγαλε εκτός ρυθμού τον Σπανούλη που είναι ο απόλυτος key player του Ολυμπιακού (12π., 4/10 σουτ, 4 λάθη, 7 ασίστ).
Ο «κάπτεν» των πρωταθλητών βρήκε σκορ μόνο στο transition (σε καταστάσεις δηλαδή χωρίς αμυντική ισορροπία), και ήταν ο μοιραίος. Όχι μόνο γιατί έχασε το σουτ το τελευταίο σουτ, αλλά για τις ακατανόητες επιλογές του στο τελευταίο τρίλεπτο, σε επίθεση και άμυνα. Οι... καλύτερες αυτών ήταν όταν άφησε όλες τις κρίσιμες μπάλες στα χέρια του Λο που κράτησε μόνος του τον Ολυμπιακό στο ματς. Αν το έπραττε νωρίτερα, θα είχε γίνει ο «κόκκινος Ούκιτς» και θα έκρινε αυτός την αναμέτρηση. Αλλά με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία...
ΥΓ1. Αν υπάρχει κάτι που έχουν κερδίσει οι αθλητές του Ολυμπιακού είναι την παραδοχή ακόμα και των αντιπάλων. Και για το ταλέντο και για το ήθος τους. Το οποίο οι ίδιοι πετάνε στον κάδο όταν αρνούνται να παραβρεθούν στην απονομή ακόμα κι αν τούτο διετάχθη από την διοίκηση. Οι αθλητές οφείλουν να αναγνωρίζουν τους αντιπάλους τους. Αν δεν τους σέβονται εκείνοι πώς θα τους σεβαστούν οι κάφροι; Τεράστια μικροπρέπεια. Κι όταν αυτό συμβαίνει από πραγματικά σκεπτόμενα άτομα, δεν πρόκειται να αφιερώσουμε ούτε λέξη για τους πανίβλακες της κερκίδας. Αυτοί ήταν και θα είναι ανίκητοι.
ΥΓ2. Τελικός χωρίς θεατές, χωρίς περιγραφή, και χωρίς στατιστική αφού έπεσε ο server του Γαλάνη. Σκέφτεστε τίποτα... αστειότερο;