Ο Χρύσανθος Τσαλτίδης γράφει στο blog στο gazzetta.gr για το απίστευτο μπάχαλο που επικρατεί στον Άρη, τον Χατζηνικολάου, τον Σούλη και την μάχη μέχρι τέλους που ξεκινάει με τον Λεβαδειακό.
Δε νομίζω ότι ΠΟΤΕ ξανά στην Ελλάδα καμία ομάδα βιώνει τα όσα βιώνει ο ΑΡΗΣ. Είναι απίστευτα, αχαρακτήριστα, πέρα από κάθε φαντασία τα όσα συμβαίνουν φέτος στην ποδοσφαιρική ομάδα του μεγαλύτερου συλλόγου στην Μακεδονία.
Ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε το καλοκαίρι κουβαλώντας στην πλάτη του εγκληματικά διοικητικά λάθη. Το πόρισμα που όλοι αναμένουν ενδεχομένως να ρίξει λίγο φως στα όσα έγιναν την οκταετία από το 2004 ως το 2012 για να αντιληφθούμε είτε το μέγεθος της κακοδιαχείρισης είτε ότι άλλο ακόμα και ποινικά κολάσιμο μπορεί να αποδειχθεί (ή όχι).
Με αυτά τα δεδομένα και με τεράστιο μειονέκτημα την μη αδειοδότηση σε συνδυασμό με τα οικονομικά προβλήματα ξεκίνησε η χρονιά. Τα οικονομικά προβλήματα από την άποψη της καταβολής έχουν περιοριστεί μέχρι σήμερα κυρίως μέσω της αίτησης για υπαγωγή στο 99, αλλά και τον χειρισμό προσφυγών που παραμένουν σε εκκρεμότητα στην ΕΠΟ. Φυσικά όχι απλά επηρέασαν, αλλά διαμόρφωσαν 100% το ρόστερ του καλοκαιριού ως προς το μπάτζετ και βέβαια συνεχίζουν και αποτελούν το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ. Και φυσικά πρέπει και ευθύνες να αποδοθούν και ο κόσμος να μάθει ΤΗΝ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ και όχι την αλήθεια του καθενός.
Από το καλοκαίρι ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΗ είτε ως μέλη της διοικούσας, είτε ως κανονικής διοίκησης, είτε ως διοίκηση πρωτοδικείου έχουν τοποθετηθεί δημόσια και έχουν σημειώσει ότι αγωνιστικά η ομάδα δεν θα κινδυνεύσει.
Παρόλα αυτά η ομάδα κινδυνεύει αγωνιστικά παρά το γεγονός ότι στο οικονομικό κομμάτι κατάφερε έστω να μεταθέσει το πρόβλημά της για λίγους μήνες.
Ο ΑΡΗΣ σε αυτό το κομμάτι ήταν και είναι τουλάχιστον στην ίδια ή σε καλύτερη κατάσταση με ομάδες όπως η ΑΕΚ, ο ΟΦΗ, ο Πανιώνιος, τα Γιάννενα ή Κέρκυρα. Σώσε την χρονιά όμως αγωνιστικά (παρά τις σφαγές από την διαιτησία) και μετά δώσε την μάχη σου για τα εξωαγωνιστικά.
Σε καμία άλλη ομάδα όμως δεν επικρατεί αυτό το ΜΠΑΧΑΛΟ. Πέντε προπονητές σε μία σεζόν!!! Πριν τον τελικό με τον Λεβαδειακό να διώχνεις τον προπονητή την Πέμπτη το πρωί, την Παρασκευή να συμφωνείς με έναν άλλο και να αλλάζεις την ώρα της προπόνησης για να είναι παρών και αυτός τελικά να σε παίρνει στο παρά πέντε και να σου λέει ότι θα μείνει στην ομάδα του, που χθες σου έλεγε ότι θα πάει το πρωί για να λύσει το συμβόλαιό του. (Παρεμπιπτόντως αντιλαμβάνομαι τους λόγους διάψευσης από τον Χατζηνικολάου, αλλά αφού απάντησε αρνητικά στον ΑΡΗ γιατί περίμενε να φτάσει ως τις 5 σήμερα για να πει ότι μένει στον Ηρακλή;). Πλέον όμως δεν απασχολεί τον ΑΡΗ...
Να καταλήγεις τελικά στην επιλογή του Σούλη Παπαδόπουλου γιατί έχει… τρέλα και να περιμένεις την Κυριακή στο παιχνίδι ζωής και θανάτου οι παίκτες να αποδώσουν το 110% και να πάρουν τους τρεις βαθμούς.
Μπάχαλο άνευ προηγουμένου που όλοι ευελπιστούν ότι δεν θα επιβεβαιώσει τον κανόνα της αποτυχίας και του υποβιβασμού, αλλά θα αποτελέσει μέρος του ουδέν κακό αμιγές καλού.
Οι οργανωμένοι έστειλαν και σήμερα μέσα στην τρέλα τους και την αγανάκτησή τους, μήνυμα στήριξης του ΑΡΗ. Του ΑΡΗ. Ούτε της διοίκησης, ούτε του όποιου προπονητή, ούτε των παικτών. Του ΑΡΗ που αν στηριχθεί όπως πρέπει από όλους αυτομάτως και οι προαναφερόμενοι διοικούντες, προπονητές, παίκτες μαζί με τον ΑΡΗ θα σώσουν και την υστεροφημία τους.
Η λύση είναι μία και μοναδική. Στήριξη μέχρι τέλους, στήριξη μέχρι εσχάτων. Δεν ξέρω αν η τρέλα που κουβαλάει ο Σούλης Παπαδόπουλος μπορεί να ξυπνήσει τους παίκτες. Δεν ξέρω αν κάποιος μπορεί να απλώσει μία ομπρέλα προστασίας από τις συνεχόμενες διαιτητικές σφαγές, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να προκύψει την φετινή αγωνιστική περίοδο για την ομάδα.
Ξέρω ότι ο κόσμος μία και μόνο πράξη θα κάνει με τα κομπιουτεράκια και αυτός είναι ο πολλαπλασιασμός των νικών ως το τέλος. Τουλάχιστον 12 βαθμούς θέλει ο ΑΡΗΣ και πρέπει και οφείλει να τους πάρει κάνοντας την αρχή με τον Λεβαδειακό την Κυριακή. Τίποτα λιγότερο. Επειδή όμως δεν παίζει μπάλα ο κόσμος, οι παίκτες ξέρουν και οι ίδιοι ότι την Κυριακή είναι η τελευταία τους ευκαιρία…
ΥΓ1 Όταν ο ΑΡΗΣ είναι σε αυτή την κατάσταση είναι φυσικό ακόμα και ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ που βίωσε πέρσι ο Αρειανός με τις αδειοδοτήσεις να μην τον ενδιαφέρει. Φυσικά όλοι κατάπιαν την γλώσσα τους μετά την δημοσίευση με τα χρέη των ΠΑΕ. Ψέλλισαν ορισμένοι κάτι ασυναρτησίες που ούτε καν καταλάβαιναν τι σημαίνουν περί συσσωρευμένων ζημιών που φυσικά δεν είναι το αντικείμενό μας. Το αντικείμενο είναι πως η επιτροπή της ΕΠΟ θεωρεί βιώσιμες ομάδες με ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΕΖΟΝ 2011-12, 45 και 50 εκ ευρώ και θεωρεί μη βιώσιμο τον ΑΡΗ με 19; Και κάτι ακόμα. Δεν υπάρχει νόμος που να λέει ότι αν οφείλεις μετοχικό κεφάλαιο δεν παίρνεις άδεια. Όταν χρωστάς 22 εκ ευρώ τι ακριβώς συμβαίνει;  Αλήθεια για το συγκεκριμένο θέμα γιατί δεν φιλοξενείται κανένας νομικός να το αναλύσει, όπως αναλύουν ΠΑΝΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ τα θέματα του ΑΡΗ; Κάνει τζιζ; Πλέον όμως πληρώθηκαν ποιος ασχολείται τι έγινε πέρσι...
ΥΓ2 Ο Κομίνης είναι τυχαίο ότι πέρσι έσφαξε τον ΑΡΗ στο ματς με τον Λεβαδειακό. Πέναλντι υπέρ του ΑΡΗ, κόκκινη που χάρισε στον  Λεβαδειακό και την μοναδική κόκκινη που έχει πάρει στην καριέρα του ο Λαζαρίδης. Κύριε Καραμελίδη ξέρετε κάτι;