Ο Γεράσιμος Μανωλίδης γράφει για τη νέα εποχή που μπαίνει το
ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με τη γερμανική... εισβολή και την ισπανική...
υποχώρηση.
Ναι πράγματι, αυτά τα παιδιά στο Ντόρτμουντ έτρεχαν σαν παλαβά. Κυνηγούσαν κάθε μπάλα σαν να ήταν τελικός. Έπαιξαν τη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα σε σπριντ. Μόνο για λίγο ξαπόσταιναν. Αποτέλεσμα ήταν να κερδίσουν 4-1 την Ρεάλ.
Ναι πράγματι, η Μπάγερν έκανε μία.. χαψιά την Μπαρτσελόνα. Την κέρδισε στο Μόναχο όσο εύκολα θα κέρδιζε την Φράιμπουργκ, την Νυρεμβέργη, το Αννόβερο. Και με σκορ α λα Μπουντεσλίγκα, 4-0.
«Μα τι παίρνουν οι Γερμανοί»; Το είπατε, το σκεφτήκατε, το συζητήσατε, το ξεστομίσατε. Φαίνεται αφύσικο. Φαίνεται, δεν είναι. Χρόνια τώρα η εικόνα του ευρωπαϊκού ποδόσφαιρου είναι οι Γερμανοί που έρχονται και οι Ισπανοί που φεύγουν. Μια δεύτερη ανάγνωση του Euro 2012 και ο τρόπος με τον οποίο κατακτήθηκε αυτό από τους Ισπανούς, πιο αθόρυβα από ότι οι υπόλοιποι τίτλοι, το έδειχνε.
Την ώρα που η Μπαρτσελόνα ξεζουμίζει τους Τσάβι, Ινιέστα, Πουγιόλ, την ώρα που χρειάζεται άπαξ τον Μέσι, ακόμα και τραυματία, η Μπάγερν δεν ξέρει τι να διαλέξει στην ενδεκάδα της. Αγοράζει (Νόιερ, Μάντζουκιτς, Τσάβι Μαρτίνες) νέους παίκτες, αλλά δεν μένει πίσω και στην παραγωγή (Μίλερ, Κροος, Αλάμπα).
Την ώρα που η Ρεάλ περιμένει ένα νέο τρικ από το μαγικό ραβδί του Ζοσέ Μουρίνιο, ή κάποια κούρσα, α λα Μπολτ, ένα άλμα για κεφαλιά α λα… Μπούμπκα από τον Ρονάλντο, η Ντόρτμουντ βλέπει τους Χούμελς, Γκέτσε, Ρόις, Γκιντογάν, Μπέντερ, Σμέλτσερ, παίκτες δηλαδή που έπλασε, δημιούργησε, ή αγόρασε φθηνά να διαπρέπουν.
Την ώρα που η παραγωγή ταλέντων στο ισπανικό ποδόσφαιρο, μοιάζει να έχει μείνει πίσω, στην Γερμανία, το ένα ταλέντο (Σίρλε, Ντράξλερ, Αρνολντ, Ρόντε, Γιουνγκ, Χέρμαν) διαδέχεται το άλλο. Δεν είναι αποτέλεσμα φαρμάκων ο διαφαινόμενος γερμανικός τελικός στο Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι αποτέλεσμα μια μακροχρόνιας δουλειάς και μια πρώτη απόδειξη ότι οι Γερμανοί ήρθαν και οι Ισπανοί μας αποχαιρετούν…
Πηγή: SportDay.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου