Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για τo ΤΕΡΑΣΤΙΟ μειονέκτημα του ρόστερ του Ολυμπιακού που δεν μπορεί να διορθωθεί όσο κι' αν δουλέψει ο Μίτσελ. Λύνεται μόνο με έναν τρόπο...
Επιθετικό ποδόσφαιρο κατοχής, θέλει να παίξει ο Μίτσελ και αυτό είναι φανερό. Το παίζει, αλλά με πολλά προβλήματα τα οποία οφείλονται κυρίως σε ένα μειονέκτημα.
Ναι, είναι ένα μεγάλο μείον το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός όλη τη σεζόν έπαιζε με άλλον τρόπο παιχνιδιού και τώρα προσπαθεί να το αλλάξει. Ναι, είναι ένα ακόμη μείον ότι ο Μίτσελ μαθαίνει την ομάδα του και δεν έχει ακόμη περάσει την φιλοσοφία του στον βαθμό που θα ήθελε.
Το μεγαλύτερο όμως των προβλημάτων είναι μία πολύ χτυπητή αδυναμία του ρόστερ της ομάδας.
Ο Ολυμπιακός παίζει με παίκτες που με εξαίρεση τον σέντερ φορ του δεν σκοράρουν σχεδόν ποτέ. Και δεν είναι ότι δεν σκοράρουν φέτος. Δεν σκόραραν ποτέ στην καριέρα τους.
Επί εποχής Βαλβέρδε, πέρα από τον σέντερ φορ (Τζεμπούρ) πολλά γκολ μέσα στην χρονιά είχαν πάντα τουλάχιστον δύο ακόμη παίκτες ενδεκάδας. Ο Κέβιν Μιραλάς (εξτρέμ) και ο Νταβίντ Φουστέρ (επιθετικό χαφ), τελείωναν την χρονιά με διψήφιο αριθμό γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Στο φετινό ρόστερ του Ολυμπιακού να πετύχει κάποιος πλην των σέντερ φορ (Τζεμπούρ και Μήτρογλου) διψήφιο αριθμό γκολ είναι απλά ΑΔΥΝΑΤΟ.
Ο Μασάντο είναι ένας παίκτης που πάντα στην καριέρα του έβαζε δύο τρία γκολ το χρόνο, ο Μανιάτης τα ίδια και λιγότερα, και ο Φέισα ούτε τόσα.
Με τρία χαφ λοιπόν που δεν σκοράρουν ΠΟΤΕ ο Ολυμπιακός αρχίζει και γίνεται προβλέψιμος για το πώς τελειώνει τις φάσεις του. Είτε πρέπει να πάει η μπάλα στο σέντερ φορ, είτε στον φετινό Ολυμπιακό να κάνει κάτι ο Αμπντούν. Και ο Αλγερινός όμως δεν είναι ένας φοβερός σκόρερ. Περισσότερο δημιουργός είναι και λιγότερο εκτελεστής.
Οσο και να δουλέψει ο Μίτσελ την ομάδα, τον τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού, ο Μασάντο, ο Μανιάτης, ο Γκρέκο και ο Φέισα, οι κεντρικοί χαφ του ρόστερ δηλαδή δεν θα γίνουν παίκτες των 8-10 γκολ τον χρόνο. Υπό αυτή την έννοια ο Ολυμπιακός που αναζητά χαφ στην μεταγραφική αγορά πρέπει οπωσδήποτε να πάρει παίκτη που να έχει το γκολ.
Το ίδιο ισχύει και για την μεταγραφή εξτρέμ την οποία επίσης θα κάνει ο Ολυμπιακός. ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, πρέπει να είναι ένα ακραίο χαφ που θα μπορεί να παίξει και ως inside forward όπως ακριβώς συνέβαινε με τον Μιραλάς.
Αλλιώς με τρία κεντρικά χαφ που δεν πατάνε το “κουτί” που λένε και οι Αγγλοι και δύο εξτρέμ που παίζουν μόνο ως τέτοιοι και δεν έχουν στο ρεπερτόριο τους την κίνηση φορ, ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να είναι προβλέψιμος, διότι θα συνεχίσει να είναι μία ομάδα που θα σκοράρει μόνο με γκολ του σέντερ φορ της και στημένες φάσεις.
Αυτή η αδυναμία όσο κι' αν δουλέψει ο Μίτσελ δεν διορθώνεται. Μόνο αγοράζεται, διότι ο Βλαχοδήμος όσο κι' αν εξελιχτεί, που ασφαλώς έχει πολλά περιθώρια, δεν μοιάζει πιθανόν να γίνει ένας inside forward με πολλά γκολ.
Η εξέλιξή του θα είναι σε έναν καλό εξτρέμ, τύπου Αμπντούν. Και οι Μασάντο, Μανιάτης, Φέισα, Γκρέκο, όσο καλά κι' αν παίξουν σκόρερ δεν θα γίνουν...
Για να αντιληφθείτε δε πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό στο ρόστερ του Ολυμπιακού φτάνει να θυμηθείτε πόσα γκολ έβαζαν κάθε χρόνο τα εξτρέμ του Ολυμπιακού.
Και δεν είναι μόνο ο Μιραλάς. Ακόμη και πιο πίσω να πάτε στον Τζόρτζεβιτς, τον Γκαλέτι και τον Γιαννακόπουλο θα καταλάβετε τι εννοώ. Οσο για τα κεντρικά χαφ, από τα σημερινά διαθέσιμα στο ρόστερ του Ολυμπιακού κανείς δεν έχει την ευχέρεια στο σκοράρισμα που είχε όχι ο Ριβάλντο, ή ο Φουστέρ επί Βαλβέρδε, αλλά ακόμη και ο Στολτίδης...
Στον Ολυμπιακό είναι απολύτως ευδιάκριτο τι φταίει και όταν μπλοκάρει η ομάδα δεν βρίσκει λύσεις στο γκολ. Δεν έχει παίκτες που να μπορούν να σκοράρουν. Φέτος τα 28 από τα 57 γκολ του πρωταθλήματος τα έχουν βάλει οι δύο φορ του, ενώ άλλα 20 είναι από στημένες φάσεις...