Στην εποχή της ΕΣΣΔ, ο Χρουστσόφ και αργότερα ο Μπρέζνιεφ συνήθιζαν να έχουν δεκάδες συμβούλους και παρατρεχάμενους, γυναίκες και άνδρες, που σχημάτιζαν επιτροπές και συζητούσαν επί ώρες (ή μέρες…), έως ότου αποφασίσει τελικά ο ένας! Η συγκεκριμένη λειτουργία, που κρίθηκε και ιστορικά, έχει τα καλά, έχει και τα άσχημα της. Πάνω απ’όλα, όμως, κρύβει ίντριγκα και διαπλοκή.
Ο Σαββίδης έχει το χάρισμα να πείθει. Όσοι τον άκουσαν σ’ εκείνη την πρώτη -χλιδάτη- συνέντευξη τύπου στο “Βελλίδειο” αλλά και στη πιο πρόσφατη -στο… όρθιο- έξω από την Τούμπα, συμφωνούν μαζί του στη συντριπτική πλειοψηφία των όσων λέει, αρκεί να μη διακατέχονται από το σύνδρομο της αιώνιας καχυποψίας. Οι αναφορές του γύρω από τη δημιουργία μιας πανίσχυρης ομάδας, γύρω από την ανάγκη κατασκευής σύγχρονου προπονητικού κέντρου ή τη ρύθμιση των χρεών, ακόμη και γύρω από τη διαιτησία και την ΕΠΟ βρίσκουν ανταπόκριση στις πλατιές μάζες. Έχουν λογική και ξεχωριστή σημασία. Πολύ περισσότερο όταν αυτός που “τα λέει” δεν είναι κάποιος… μυαλοπώλης, αλλά ένας ισχυρός οικονομικός παράγοντας, ο οποίος φρόντισε από τη πρώτη στιγμή να δείξει ποιος είναι το αφεντικό.
Εν ολίγοις, ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ παίρνει πολύ καλό βαθμό στη θεωρία και όσα σχετίζονται μ’ αυτήν. Η κατάσταση αποκτά προβληματική μορφή, όταν αρχίζουν τα έργα. Από την επιλογή των άμεσων συνεργατών μέχρι την διαχείριση κρίσεων, συχνό φαινόμενο σε μια μεγάλη ομάδα, η οποία μένει μακρυά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος εδώ και 28 ολόκληρα χρόνια.
Με το ερώτημα “γιατί ο Σαββίδης αρνήθηκε πεισματικά να αναλάβει την προεδρία της ΠΑΕ;” να αιωρείται από τον περασμένο Νοέμβριο και την εξήγηση του ιδίου ότι λείπει πολύ καιρό στο εξωτερικό σχεδόν να καταρρίπτεται από τα γεγονότα και τη συχνότατη παρουσία του στη Θεσσαλονίκη (ακόμη και στη Τρίπολη…), οι πρώτοι μήνες είχαν πολλά προβλήματα και ελάχιστες λύσεις.
Η επιλογή ενός Ρώσου μάνατζερ, που προσπαθεί ακόμη να καταλάβει τι γίνεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο και μιας συμπατριώτισσας του, που ανέλαβε περισσότερες αρμοδιότητες απ’ ότι πραγματικά της αναλογούν, δημιούργησε σχέσεις… υποταγής και εξάρτησης στα γραφεία της ΠΑΕ. Αρκετοί… ιθαγενείς έπρεπε να αποχωρήσουν από τις πρώτες μέρες, αν είχαν σε ανεπτυγμένο βαθμό το αίσθημα της ευθιξίας. Δεν το έκαναν, συμβιβάστηκαν και… εκτίθενται σχεδόν καθημερινά.
Η πράξη, λοιπόν, εξακολουθεί να απέχει παρασάγγας από τη θεωρία. Αν ο κύριος Σαββίδης πιστεύει ότι ο ΠΑΟΚ θα φτάσει στην επιτυχία μόνο με τη συμμετοχή “δικών” του ανθρώπων, που έρχονται από διάφορες γωνιές του πλανήτη, προφανώς και κάνει λάθος. Αν, επίσης, συνεχίσει να μαζεύει κόσμο γύρω του (σχετικούς και άσχετους), θα ψάχνει για πολύ καιρό ακόμη να βρει τις αιτίες της αποτυχίας.
Από την άλλη πλευρά, επειδή το μικρό χρονικό διάστημα που ο Ιβάν Σαββίδης ηγείται του ΠΑΟΚ τον απαλλάσσει ως ένα βαθμό από ευθύνες και του δίνει τη δυνατότητα της “δεύτερης ευκαιρίας”, καλό είναι να αναθεωρήσει κάποιες συγκεκριμένες απόψεις γύρω από τη διοίκηση και λειτουργία μιας ομάδας, που έχει ιδιαιτερότητες και ψάχνει εδώ και πολλά χρόνια τη γη της επαγγελίας.
Χρόνος υπάρχει, διάθεση (είναι φανερό) υπάρχει, χρήματα (κατά τα φαινόμενα…) υπάρχουν. Τι μένει; Σωστές αποφάσεις και (λίγοι) κατάλληλοι συνεργάτες.
Πηγή: arenafm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου