Όταν
το φάιναλ φορ ξεκίνησε οι τέσσερις φιναλίστ είχαν στην πορεία της
διοργάνωσης τα εξής ρεκόρ νικών-ηττών: Ολυμπιακός 20-9, Ρεάλ 20-8,
Μπαρτσελόνα 25-4, ΤΣΣΚΑ 23-5. Οι ομάδες με το καλύτερο ρεκόρ έπαιξαν
στον μικρό τελικό και αυτές με το χειρότερο στον τελικό. Η δε ομάδα με
τις περισσότερες ήττες κατέκτησε και το τρόπαιο.
Το ίδιο
ακριβώς συνέβη και πέρυσι! Τυχαίο; Κάθε άλλο. Η απόδειξη απλά ότι σε μια
διοργάνωση με νοκ άουτ αγώνες κερδίζει αυτή που θα είναι έτοιμη την
κατάλληλη στιγμή. Εκείνη που θα έχει σωστή νοοτροπία, ψυχολογία νικητή
και θα εφαρμόσει στο τέλος το σχέδιο όπως ακριβώς το οραματίστηκε ο
προπονητής της. Κι ο Μπαρτζώκας, για όσους δεν το γνωρίζουν, έγινε το
βράδυ της Κυριακής ο πρώτος Έλληνας κόουτς που σηκώνει Ευρωλίγκα.
Ο Ολυμπιακός μέχρι και το τέλος του πρώτου
γύρου του Top 16 ήταν σκιά του περυσινού εαυτού του. Χωρίς κίνητρο,
χωρίς φλόγα, χωρίς άμυνα, έμοιαζε σβηστός, αλλά την κατάλληλη στιγμή
άλλαξε το τσιπάκι. Και κάλυψε το χάντικαπ με τις ομάδες που εξ αρχής
είχαμε σημειώσει πως είχε στην πορεία της διοργάνωσης. Ηταν οι άλλες
τρεις ομάδες που έμοιαζαν – και ήταν - καλύτερες μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Μόνο που Φλεβάρη και Μάρτη δεν πήρε κανείς κούπα, ειδικά τέτοιου
μεγέθους. Κι έτσι, όταν το τσιπ άλλαξε, ο Ολυμπιακός είχε μπει στην
περυσινή του τροχιά.
Το φάιναλ φορ αποδείχθηκε στο τέλος πως
ήταν το... πιο εύκολο κομμάτι της σεζόν. Κανέναν άλλον δεν νίκησε τόσο
εύκολα ο Ολυμπιακός όσο την ΤΣΣΚΑ και τη Ρεάλ! Ομάδες με υπερδιπλάσιο
μπάτζετ αλλά με υποπολλαπλάσια καρδιά!
Όμως μια στιγμή... Όσα έγιναν στο παρκέ τα
είδατε και τα... χιλιοτραγούδησαν οι αναλυτές. Το τελευταίο που έχει
σημασία τώρα είναι η τακτική προσέγγιση του αγώνα. Το σημαντικό είναι να
δούμε πώς ο Ολυμπιακός από ομάδα του nothing (όπως έγραφαν τα
λάβαρα-κίνητρα που είχαν κρεμάσει στα αποδυτήρια του ΣΕΦ οι άνθρωποι του
Ολυμπιακού) έγινε ο βασιλιάς της Ευρώπης. Πώς από ομάδα που πήγαινε στα
φάιναλ φορ και γύριζε με τη χαρά της συμμετοχής έφτασε σε δύο σερί
ευρωπαϊκά. Ήταν έργο Ίβκοβιτς; Και φέτος έργο Μπαρτζώκα; Σίγουρα! Ήταν
και των άλλων Ελλήνων παικτών που έκαναν υπέρβαση αυτή τη διετία; Χωρίς
αμφιβολία.
Συγνώμη από όλους, αλλά την ιστορία την
άλλαξε ένας. Για την ακρίβεια μία κίνηση. Η απόκτηση του Βασίλη Σπανούλη
από τον Παναθηναϊκό. Τίποτα άλλο περισσότερο απ' αυτό! Οι Αγγελόπουλοι
πλήρωσαν αδρά για να τον κάνουν δικό τους, του έδωσαν τρελά λεφτά, όμως
αποδείχθηκε πως ήταν λίγα! Σχεδόν 7 εκατομμύρια για μια τριετία, χωρίς
τα πριμ. Ήταν λίγα! Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πόσα είχαν δώσει στον
Τσίλντρες, τον Κλέιζα, τον Παπαλουκά, τον Τεόντοσιτς, τον οποιονδήποτε.
Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Και ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που δεν
είχε. Έναν νικητή. Έναν παίκτη με καρύδια που μπορεί στο πρώτο ημίχρονο
να έχει μηδέν και στο δεύτερο που καίει η μπάλα, πέντε τρίποντα.
Το κυριότερο δε, είναι ότι δεν τον πήρε
από τα Φάρσαλα ή τον Δημόκριτο. Τον απέκτησε από τον Παναθηναϊκό. Τον
μεγάλο ανταγωνιστή του. Και του πήρε μαζί τους τίτλους καθώς μετά την
πρώτη αναγνωριστική σεζόν για τον Σπανούλη, όταν ο Ίβκοβιτς έχτισε την
ομάδα με τα δικά του θέλω γύρω από τον Vspan, ο Ολυμπιακός πήρε
Ευρωπαϊκό, Πρωτάθλημα, ξανά Ευρωπαϊκό και θα παίξει το δεύτερο
συνεχόμενο Πρωτάθλημα στο σπίτι του.
Πιθανότατα καμία άλλη κίνηση στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού–
εννοώντας μετακόμιση από το ένα στρατόπεδο στο άλλο – δεν υπήρξε τόσο
καθοριστική και τόσο γρήγορα. Οι Αγγελόπουλοι πιστώνονται την κίνηση ματ
της δεκαετίας. Πήραν έναν παίκτη από τα χέρια του Παναθηναϊκού και μαζί
άλλαξε η καταμέτρηση. Οι πράσινοι τότε ήταν στο 5-1 και θα μπορούσαν
σήμερα να είναι, Σπανούλη παρόντος, πολύ εύκολα στο 7-1, ου μην και στο
8! Με τα ΑΝ όμως δεν γράφεται ιστορία. Ο Σπανούλης μείωσε σε 6-3 (στη
δική του εποχή προηγείται 2-1!) και η ωραία καταμέτρηση μεταξύ αιωνίων
συνεχίζεται.
Πέντε
σερί παρουσίες σε τελικούς, τέσσερα ευρωπαϊκά. Οι στοιχηματικές δεν
δέχονται πλέον ποντάρισμα για το ενδεχόμενο παρουσίας ελληνικής ομάδας
στον επόμενο τελικό! Και όπως ακριβώς συνέβη με τον Παναθηναϊκό πριν το
φάιναλ φορ της Βαρκελώνης το 2011, όπως με τον Ολυμπιακό πριν την Πόλη
πέρυσι και όπως συνέβη και φέτος, απαγορεύει πλέον κάθε είδους
προγνωστικό σε εμάς, στους... twitters στους... facebookers, ακόμα και
στον πιο ειδικό. Τίποτα δεν τελειώνει, όχι αν δεν τραγουδήσει η χοντρή,
αλλά αν δεν «μιλήσει» η πορτοκαλί ψυχή του Έλληνα...
ΥΓ. Ο ΟΠΑΠ έχει ηθική υποχρέωση να
συνεχίζει να στηρίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ναι! Να ρίξει όχι 25 εκ.
αλλά 225 κάθε χρόνο. Ποιο μπάσκετ τώρα; Να εισπράττει η ΠΑΕ Λεβαδειακός
πιο πολλά από τους τρεις σερί φορές πρωταθλητές Ευρώπης Ολυμπιακό και
Παναθηναϊκό μόνο σε αυτή τη χώρα μπορεί να συμβεί.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου