Είναι κάποιες φορές που το αποτέλεσμα δεν σε νοιάζει. Ναι ακόμη κι' αν πρόκειται για το ματς όπου θα κρίνει τον μεγαλύτερο τίτλο. Ετσι ένιωθες βλέποντας τον Ολυμπιακό να επιστρέφει από το -17 στον τελικό με την Ρεάλ. Εκεί, σε εκείνο το σημείο καταλάβαινες ότι αυτή την ομάδα δεν την καμαρώνεις όταν κερδίζει, την καμαρώνεις όταν αγωνίζεται, όταν παλεύει, όταν μάχεται, όταν δίνει ότι έχει και δεν έχει μέσα στο γήπεδο.
Ενας ύμνος στον αθλητισμό πρώτα και πάνω από όλα. Μετά έρχονται τα υπόλοιπα, μετά έρχεται ο πρωταθλητισμός, μετά έρχονται τα τρόπαια...
Αυτός ο Ολυμπιακός φτιαγμένος από την καλύτερη δυνατή συνταγή, που πηγάζει από τον χαρακτήρα των ίδιων των ιδιοκτητών του, που έβαλαν τις βάσεις όχι με τα χρήματα τους, όχι με την επένδυσή τους, αλλά με τα ιδανικά τους, τον χαρακτήρα τους, την ηθική τους, είναι ο Ολυμπιακός που χαίρεσαι να βλέπεις.
Αυτή η τεράστια επιβράβευση με τον δεύτερο συνεχόμενο ευρωπαϊκό τίτλο, δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από μία τρανή απόδειξη ότι στον αθλητισμό υπάρχει ακόμη δικαιοσύνη.
Ο Ολυμπιακός είναι μία υπέροχη ιστορία γεμάτη από μικρά παραμύθια. Αυτό του Γιώργου Μπαρτζώκα του πρώτου Ελληνα προπονητή που σηκώνει Ευρωλίγκα, αυτό του Καρλ Χάινς που ξεκίνησε από την ανυπαρξία (μπασκετικά) και έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης και τόσα άλλα που αξίζει τις επόμενες ημέρες να τα αναδείξουμε.
Αυτός ο Ολυμπιακός έφτασε εδώ γιατί είχε ένα ακόμη πλεονέκτημα. Για να φτάσει σε αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο χρειάστηκε πρώτα να ανταγωνιστεί και να αντιμετωπίσει έναν τεράστιο αντίπαλο. Τον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Στην προσπάθεια του να τον ξεπεράσει, έγινε αυτό που είναι σήμερα. Ενας πρωταθλητής Ευρώπης για δεύτερη συνεχόμενη φορά.
Οταν στον ελληνικό αθλητισμό το αντιληφθούμε, το αξιολογήσουμε και το αναδείξουμε πέρα από οπαδισμούς και μικρότητες, τότε θα καταλάβουμε πολλά. Ανάμεσα σε αυτά και πως θα βγούμε από την μιζέρια μας ως χώρα...
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου