Κι όμως, η μεγαλύτερη ελπίδα για το ποδόσφαιρο έρχεται από το μπάσκετ, σε μία στιγμή, ένα 24ωρό για την ακρίβεια που ο ίδιος σύλλογος μπόρεσε να αντιληφθεί τη διαφορά της εικονικής πραγματικότητας από το ξεκάθαρο αθλητικό πρότζεκτ.
Ό,τι και να υποστηρίζω οπαδικά, ό,τι σκατά και να ΄χω στο μυαλό μου, θα υποστηρίξω την ομάδα που παίζει τελικό Γιουρολίγκας γιατί έτσι όπως στήθηκε όχι μόνο καλύπτει την αισθητική μου ως φίλαθλο, αλλά με αναγκάζει να την παραδεχτώ και να συνεισφέρω με την αύρα μου και τη θετική μου ενέργεια υπέρ της.
Οι μεγάλοι σύλλογοι, σε αναγκάζουν να τους υποστηρίξεις μέσα από τον θαυμασμό που σου προκαλούν. Κι αυτό το κατάφεραν οι Αγγελόπουλοι με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Όπως το είχαν πετύχει και οι Γιαννακόπουλοι στο παρελθόν και γι΄ αυτό σήμερα, όταν αναφερόμαστε σε παράγοντες τους έχουμε στην κορυφή.
Είναι και τα μούτρα τους. Δεν ξέρω πώς λειτουργούν στην καθημερινότητά τους, δεν ξέρω καν τι κύκλο εργασιών έχουν, αλλά διακρίνω την καθαρότητα στα πρόσωπά τους, μέσα από αυτό που κάνουν στον μπασκετικό Ολυμπιακό. Το πράγμα ξεφεύγει από το οπαδικό και το γεγονός αυτό αποτελεί τη μεγάλη τους νίκη, γιατί μόνο έτσι γράφεις ιστορία.
Επιστρέφοντας στο ποδόσφαιρο, η διαφορά με το μπάσκετ και τους επιχειρηματίες που ασχολήθηκαν με αυτό είναι πως δεν το αγαπάνε. Γνωρίζω πως οι Αγγελόπουλοι πηγαίνουν και παίζουν κανά διπλό εκεί στο Ψυχικό, αν θυμάμαι καλά που μου είχαν πει.
Νιώθουν αυτό που βλέπουν, αντιλαμβάνονται τον κόπο των αθλητών, καταλαβαίνουν το λάθος και το σωστό. Δεν χρειάζονται συμβούλους, κόντρα γλύφτες που θα προσπαθήσουν να τους βάλουν δαιμόνια μέσα τους.
Στο ποδόσφαιρο, σκέφτομαι ένα πέντε επί πέντε. Από τη μία Μαρινάκης, Αλαφούζος, Δημητρέλος, Μπάκος και τερματοφύλακας ο Σπανός και από την άλλη Σαββίδης, Σκόρδας, Αρβανιτίδης, Χριστοβασίλης και τερματοφύλακας ο Πανόπουλος. Αλήθεια, θα πετύχει την μπάλα κανείς τους; Την έχουν κλοτσήσει ποτέ; Μόνο που σκέφτομαι τις συνθέσεις γελάω…
Δεν είναι βέβαια μόνο οι παράγοντες των ομάδων. Είναι και της ΕΠΟ. Άσχετοι με ποδόσφαιρο, με σουλούπι που ξεκάθαρα στο δίνει να το καταλάβεις και βέβαια αποκλεισμό όλων όσων το γνωρίζουν. Μπορεί ο Πιλάβιος να γίνει πρόεδρος της ΕΠΟ επειδή έβγαλε το πανεπηστήμιο, αλλά όχι ο Ντέμης π.χ. ή ο Μπασινάς. Ο Σαρρής τι σχέση μπορεί να έχει με την μπάλα αλήθεια;
Όταν στο παρελθόν είχα αναφερθεί στην ανάγκη του ποδοσφαίρου να ελεγχθεί από αυτούς που το γνωρίζουν, τα άκουσα και από πάνω. Οι Αγγελόπουλοι δικαιώνουν την προσέγγισή μου γιατί ουσιαστικά παρουσίασαν το πιο πετυχημένο μπασκετικό πρότζεκτ σε αναλογία αξίας χρημάτων. Το τι θα καταφέρουν παραπάνω από εδώ και στο εξής, δεν τον γνωρίζω, αλλά σίγουρα έχουν γράψει ήδη ιστορία.
Ο υπεύθυνος βέβαια που αφήνει αυτό το ποδοσφαιρικό αίσχος να εξελίσσεται έχει πρόσωπο και ονοματεπώνυμο. Ονομάζεται Γιάννης Ιωαννίδης και γνωρίζει ακριβώς ποια είναι η κατάσταση. Όχι απλά αδιαφορεί με το χάλι, αλλά συμμετέχει – επιβάλλει – τις αστείες αναδιαρθρώσεις, αυξάνοντας τις ομάδες της Λίγκας για τις δημόσιες σχέσεις του. Με συναιτεράκια τη Λίγκα βέβαια η οποία από τη μία ευαγελίζεται την προστασία του προϊόντος και από την άλλη κάνει ότι μπορεί για να το διαλύσει.
Ο εκπρόσωπος της Πολιτείας στον αθλητισμό, είναι αυτός που θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα, να θεσπίσει κανόνες και να κυνηγήσει τα κακώς κείμενα. Αφού είναι ξεκάθαρο πλέον πως η εποχή του αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα από την αρχική του λογική.
Το τι μπορεί να συμβεί είναι άγνωστο, όμως βασικό μερίδιο ευθύνης πλέον έχει ο Τύπος ο οποίος αν θέλει να επιβιώσει θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπ όψιν του πως οι εποχές που έκανε παιχνιδάκια στο βωμό του βλαχοοπαδισμού τελείωσαν.
Πλέον, κανένας δεν δίνει τα λεφτουδάκια του είτε για να αγοράσει ένα έντυπο, είτε για να διαφημιστεί, μέσα από ένα σαθρό προϊόν.
Εκτός κι αν τα pay roll καλύπτουν τις ανάγκες της έκδοσης...
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου