Η ταινία έχει μάλιστα και μία τραγική επικαιρότητα καθώς αναφέρεται στην περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης στις ΗΠΑ, μετά το κραχ του 1929. Τότε που οργανώνονταν χορευτικοί μαραθώνιοι με έπαθλο για τον νικητή και φαγητό για τους συμμετέχοντες, όσο άντεχαν και δεν εγκατέλειπαν τη δοκιμασία. Οι μαραθώνιοι αυτοί κρατούσαν μέρες, οι διαγωνιζόμενοι ξεκουράζονταν ελάχιστα και στην ουσία, κατέρρεαν από την εξάντληση, ενώ υπήρχε κοινό στις κερκίδες της αίθουσας χορού, που στοιχημάτιζε πάνω στα ζευγάρια όσων συμμετείχαν.
Αυτήν την ταινία φέρνω στο νου μου κάθε καλοκαίρι όταν γράφουμε και συζητούμε για τα εκατομμύρια που ξοδεύονται για τους ποδοσφαιριστές «υψηλού επιπέδου». Ακριβά «άλογα» που μας αρέσει να βλέπουμε στον ιππόδρομο του θεάματος και να στοιχηματίζουμε πάνω τους, όπως στην ταινία. Όλη αυτή η διασημότητα, τα εκατομμύρια και η πίεση για επιδόσεις κάποιους τους τσακίζει, αλλά είναι επιλογή τους. Μία επιλογή τρομακτικού παραλογισμού που αποτελεί γνώρισμα της καπιταλιστικής οικονομίας και της κάθε φούσκας που δημιουργεί, για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη απληστία. Που όσο τρώει τόσο περισσότερο πεινάει. Πολλοί, υποθέτω, κάποια στιγμή σχολιάσαμε εντυπωσιασμένοι τα χιλιόμετρα που ένας ποδοσφαιριστής καλύπτει σε ένα παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ. Στην αρχή. Τώρα, το συνηθίσαμε και περνά απαρατήρητο.
Αλλά, κοιτώντας τα στατιστικά βλέπω ότι ο Μέσι, τη φετινή περίοδο, έπαιξε για την Μπαρτσελόνα και την εθνική Αργεντινής 5.033 λεπτά από τα οποία τα 4.092 για τους «μπλαουγκράνα». Και να σκεφθεί κάποιος ότι η φετινή δεν ήταν από τις «γεμάτες» χρονιές του Μέσι, καθώς ο τραυματισμός του τον κράτησε, σχεδόν δύο μήνες εκτός δράσης. Τη νέα χρονιά, ο Αργεντινός θα παίξει ακόμη περισσότερο, αφού υπάρχουν και προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου. Οι υπολογισμοί δείχνουν πως θα παίξει τουλάχιστον 4.100 για την Μπαρτσελόνα και 1.260 για την εθνική Αργεντινής.
Αν μάλιστα με την εθνική φθάσει στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου υπολογίζεται ότι θα έχει αγωνιστεί 5.630 λεπτά. Στο επίπεδο του Μέσι, κινούνται σχεδόν όλοι οι ποδοσφαιριστές αυτού του επιπέδου, που είναι και βασικοί στις εθνικές τους.
Πώς αντέχουν οι άνθρωποι;
Από την άλλη ο Λεμπρόν Τζέιμς ο κορυφαίος του ΝΒΑ με τα πλέι οφ, αγωνίστηκε φέτος 3.805 λεπτά, 1.228 λιγότερα από τον Μέσι, ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν είχε γεμάτη χρονιά. Η στατιστική παρατήρηση δείχνει πως τα 5.000 λεπτά είναι το στάνταρ επίπεδο για τους ποδοσφαιριστές επιπέδου, ενώ στο ΝΒΑ οι καλοί παίκτες έχουν ένα επίπεδο που βρίσκεται στα 2.880 λεπτά, χωρίς να υπολογίζονται τα πλέι οφ. Η αναφορά στα λεπτά, γίνεται για να δείξει πόσο σκληρά «χρησιμοποιούνται» αυτά τα «ακριβά άλογα» που, βέβαια, αμείβονται με εκατομμύρια. Εκεί, νομίζω βρίσκεται όλη η ουσία. Οσο περισσότερα κέρδη μπορεί να αποκομίσει κάποιος από το παιχνίδι τόσο πιο απάνθρωπο γίνεται. Διότι, τα 5.000 λεπτά είναι 55 ½ παιχνίδια τον χρόνο.
Καταλαβαίνω, όπως όλοι, ότι και η διατροφή των ποδοσφαιριστών έχει αλλάξει και η εκγύμναση και η ιατρική παρακολούθηση σε τέτοιο βαθμό, που να δημιουργούνται εξειδικευμένα ατομικά προγράμματα προετοιμασίας των ποδοσφαιριστών. Καταλαβαίνω επίσης ότι ο ανθρώπινος οργανισμός έχει ανάγκη από υποστήριξη για να αντεπεξέλθει σε αυτή την πίεση. Κατανοώ κι ότι υπάρχουν επιστημονικά βοηθήματα που μπορεί να βαφτίζονται «κοκτέιλ βιταμινών» και να είναι νόμιμα, αλλά αυτού του είδους η πραγματικότητα έχει αλλοιώσει τελείως τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Εδώ, ίσως αξίζει να σημειώσω ότι, η ιατρική υπηρεσία της ΦΙΦΑ, σε μελέτες που έχει κάνει έχει δείξει πως πάρα πολλές περιπτώσεις τραυματισμών έχουν προκληθεί χωρίς να υπάρξει η επαφή με αντίπαλο, γεγονός που αποτελεί απόδειξη αγωνιστικής υπερ-χρησιμοποίησης των ποδοσφαιριστών. Πάντως, μου κάνει εντύπωση το πόσο έχουν αραιώσει οι περιπτώσεις ντόπινγκ ποδοσφαιριστών. Κι αυτό, το βρίσκω αξιοπερίεργο.
Το Παγκόσμιο του 2018
Διοργανώσεις του μεγέθους των Ολυμπιακών και του Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι η χαρά του πολιτικάντη που πανηγυρίζει για τα κέρδη στην ανάπτυξη και την απασχόληση, ενώ τα πραγματικά κέρδη είναι για τους κατασκευαστές και τις υπερβάσεις τους. Όταν ο Πούτιν ανακοίνωσε την πρόταση διεκδίκησης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018 εκτίμησε το κόστος στα 10 δισ. δολάρια. Την περασμένη Τετάρτη ανακοινώθηκε το κατασκευαστικό πρόγραμμα που έχει προϋπολογισθεί στα 20,9 δισ. δολάρια. Περιλαμβάνει 12 γήπεδα, 113 χώρους προπόνησης, 62 ξενοδοχεία, 13 αεροδρόμια και δημιουργία όπως και ενίσχυση των δικτύων υποδομών μεταφορών και τηλεπικοινωνιών. Από το σύνολο της προϋπολογισμένης δαπάνης, πάνω από τα μισά θα προέλθουν από τον ρωσικό προϋπολογισμό, τα 3,2 δισ. θα είναι η συνεισφορά των περιφερειών και τα 7 δισ. θα προέλθουν από ιδιώτες. Το ποσό των υπερβάσεων, όμως, θα το μάθουμε στο τέλος.
ΠΗΓΗ: SportDay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου