Ο Οτο φον Μπίσμαρκ είχε πει
ότι “πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού”, αλλά στην Ελλάδα έχει
αποδειχθεί πολλές φορές ότι αυτή η ρουφιάνα η τέχνη καταντάει εύκολα
κακοτεχνία!
Αφού λοιπόν ξαφνικά ανακαλύψαμε τον Αντετοκούνμπο κι αφού για δυο τρεις μέρες γλεντήσαμε όλοι μαζί την επιλογή του στο ντραφτ και την καλή δημοσιότητα που προσέφερε στη γενέτειρα του, γυρίσαμε στα συνηθισμένα και ξαναγίναμε οι εαυτοί μας: για τόσα πρόσωπα και πράγματα τσακωνόμαστε στην καθημερινότητα μας, πώς, διάβολε, θα μας ξέφευγε ένας μαυράκος γιος μεταναστών που (δήθεν) χαριστικά έγινε Ελληνας πολίτης;
Ενώ υπό άλλες συνθήκες ο Γιάννης δεν θα περνούσε ούτε έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, χθες εισήλθε στα ενδότερα του μετά δόξης και τιμής! Η πρόσκληση που έλαβε η οικογένεια ήταν άλλο ένα επεισόδιο στο συναρπαστικό παραμύθι που ζουν εδώ και μερικές μέρες και ενώ φαινόταν να έχει happy end, ξαφνικά εμφανίστηκε ο κακός λύκος και το χάλασε!
Ευτυχώς που ο Γιαννάκης φεύγει σήμερα με την εθνική ομάδα νέων για τη Σλοβενία και εν συνεχεία θα αφοσιωθεί στο Ευρωμπάσκετ του Ταλλίν, διότι αλλιώς θα είχε απόλυτο δίκιο να μας πετάξει στα μούτρα το χαρτί της απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας και να ξαναγίνει άπατρις!
Αξιον εστί!
Το γράφω επίτηδες αυτό διότι απ΄ ό,τι μου είπε ο ίδιος ο Γιάννης στην εκπομπή “Pick N' Roll” του OTE TV, ο πρωθυπουργός του χάρισε μια εικόνα του “Αξιον Εστί”, δηλαδή της Παναγίας, της εφεστίας προστάτιδος του Αγίου Ορους, για να τον φυλάει εκεί στα ξένα. Καλή ευχή του έδωσε ο πρωθυπουργός του νεαρού πρεσβευτή μας στο ΝΒΑ: Η Χάρη Της θα το φυλάει στα ξένα πολύ καλύτερα απ ό,τι εδώ!
Ο κακός ο λύκος που ενέσκηψε (όχι πάντως ξαφνικά, απροειδοποίητα και απροσδόκητα) έρχεται από άλλο άθλημα: από το... πινγκ πονγκ διότι αυτό ακριβώς το σπορ παίζεται τις τελευταίες ώρες στην πλάτη του Αντετοκούνμπο και επειδή δεν χωράει σε ένα τραπέζι απλώθηκε σε δεύτερο!
Μάλιστα, λες και πρόκειται για σκάκι, ο πρωθυπουργός παίζει δυο παρτίδες σιμουλτανέ: ταυτόχρονα δηλαδή αντιμετωπίζει στο ένα τραπέζι τον Γιώργο-είμαι-πάντοτε-εδώ-Παπανδρέου και στο άλλο την Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, (προ)καλούμενος ν' αποδείξει πώς δεν είναι ο ελέφαντας!
Η μάλλον -μιας και κινούμαστε σε όλο το εύρος της πανίδας- ο Σαμαράς (προ)καλείται ν' αποδείξει πως δεν είναι... χιμπαντζής, όπως ο Αντετοκούνμπο, σύμφωνα με τη λογική του Μιχαλολιάκου. Ναι, εάν δεν το πήρατε χαμπάρι ο ανεκδιήγητος γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής, σχολιάζοντας στην εκπομπή “Επί του Πιεστηρίου” στο Kontra Channel την παρουσία του Γιάννη στο Μέγαρο Μαξίμου και το γεγονός ότι σήκωσε (ο αδερφός του Θανάσης, όχι ο ίδιος, που εκείνη την ώρα κουμπωνόταν για να ανέβει στη σκηνή του ντραφτ) την ελληνική σημαία είπε το εξής ανατριχιαστικό: “Και στο ζωολογικό κήπο άμα δώσετε σε έναν χιμπαντζή μια μπανάνα και μια σημαία, θα είναι Ελληνας”!
Νωρίτερα ο (γνωστός και μη εξαιρετέος) Μιχαλολιάκος ζήτησε από τους παρουσιαστές της εκπομπής να πουν απ' έξω το επίθετο του Γιάννη. “Εάν μπορέσετε να το πείτε, τότε να τον πείτε και Ελληνα. Υπάρχουν πολλοί με ανάλογα επίθετα που έχουν πολεμήσει στο έπος του 1912 ή του 1940;”
Δεν ξέρω για ποιον λόγο ο λεγάμενος δεν συμπεριέλαβε στα έπη και την εθνική αντίσταση(!), όσο για την απορία του σχετικά με το ποιος μπορεί να πει απ' έξω το επώνυμο του παίκτη, εδώ ταυτίζεται με τον Αντρέ Ιγκουοντάλα! Την ώρα του ντραφτ, μόλις επιλέχθηκε ο Αντετοκούνμπο, ο μπασκετμπολίστας των Νάγκετς ποστάρησε στο tweeter το εξής σχόλιο: “Say his name fast as you can three times”! Προφανώς υπέβαλε τον εαυτό του σε αυτό το... μαρτύριο, τα κατάφερε και αμέσως επανήλθε αυτοαποθεούμενος: “Ι said it, I said it”!
Μπράβο Αντρέ, κι εις ανώτερα!
Για τον Μιχαλολιάκο δεν το εύχομαι διότι το θεωρώ σίγουρο ότι τα ανώτερα έρχονται...
Παίζεται, λοιπόν, ένα κουραστικό και ανυπόφορο πολιτικό ή μάλλον πολιτικάντικο πινγκ πονγκ στην πλάτη του Αντετοκούνμπο κι αυτό δεν συνιστά έκπληξη για το εθιμικό δίκαιο μιας χώρας, που έχει τη συνήθεια να τρώει τα παιδιά της κι όταν αυτά είναι δύσπεπτα να τα φτύνει και να τα ξαναμασάει!
Χθες το Υπουργείο Εσωτερικών εξέδωσε ένα διευκρινιστικό δελτίο Τύπου για την υπόθεση του Θανάση και του Γιάννη, τονίζοντας ότι “η ιθαγένεια τους αποδόθηκε απολύτως νόμιμα, βάσει διατάξεων περί ανιθαγένειας που ισχύουν εδώ και πολλά χρόνια και αφορούν σε περιπτώσεις παιδιών που γεννιούνται στην Ελλάδα και είναι ανιθαγενείς”. Στην ίδια ανακοίνωση επισημαίνεται ότι “η μόνη παρέμβαση της Ελληνικής Πολιτείας ήταν να επιταχύνει τις διαδικασίες για να μπορέσει ο ένας εκ των δύο νέων Ελλήνων να συμμετάσχει στις επιλογές του αμερικανικού ΝΒΑ. Την ίδια ευαισθησία δείχνει η Ελληνική Πολιτεία σε όλες τις περιπτώσεις, όπου υπάρχουν έκτακτοι λόγοι, όπως περιπτώσεις υγείας όπου απαιτείται νοσηλεία εκτός Ελλάδος ή περιπτώσεις σπουδών στο εξωτερικό”.
Δεν ξέρω αν στις περιπτώσεις υγείας συμπεριλαμβάνεται και η βλακεία (για να μην πω η... μαλακία) που μας δέρνει ως άχραντο ελληνικό έθνος ή η ιδέα κάποιων πως απευθύνονται-όχι μονάχα σε ανιθαγενείς, αλλά και σε ιθαγενείς με την ... ινδιάνικη έννοια του όρου: αυτό είναι ένα ζήτημα που πολύ φοβάμαι πως ώρες ώρες γίνεται πιο επικίνδυνο κι από τον ίδιο τον καθ' όλα απαράδεκτο και καταδικαστέο ρατσισμό!
Το μόνο που δεν ήθελαν -και δεν τους αξίζει άλλωστε-ο Θανάσης και ο Γιάννης είναι να γίνουν αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης και να ριχτούν βορά στα θηρία της πολιτικής αρένας. Αλλά η Ελλάδα είναι τόσο εθισμένη σε αυτές τις αντιπαραθέσεις, ώστε πρώτα θα μας βγει η ψυχή και μετά το χούι!
Λίγη ώρα πριν από τη συνάντηση του Σαμαρά με τον Αντετοκούνμπο, ο πρωθυπουργός δέχτηκε επίθεση την Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία κάνει λόγο για “βιοτεχνία εξαιρετικών, επιλεκτικών και αδιαφανών πολιτογραφήσεων”, θεωρεί τον Γιάννη Ελληνα “όχι επειδή παίζει καλό μπάσκετ, αλλά επειδή νιώθει ότι μπορεί να μοιράζεται το μέλλον του μαζί μας” και μέμφεται τον πρωθυπουργό για υποκριτική συμπεριφορά...
Στο μύλο της αντιπαράθεσης έριξε νερό και ο Γιώργος Παπανδρέου, που ζήτησε από τον πρωθυπουργό να μη στέκεται στους συμβολισμούς, αλλά να δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο σε αυτή την υπόθεση, υπενθυμίζοντας την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας, επί ημερών αντιπολίτευσης, αλλά και όταν ανέβηκε στην εξουσία, να στηρίξει τον νόμο 3838 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την απόδοση της ιθαγένειας.
Αυτά λοιπόν ακούει, διαβάζει, μαθαίνει ο Γιαννάκης και (υποθέτω πως θα) φρίττει! Δεν πρόλαβα να το συζητήσω μαζί του, ούτε με τον Θανάση που βρισκόταν εκ παραλλήλου στο στούντιο, αλλά ό,τι και να απαντούσαν τα δυο παιδιά, δεν έχει πια σημασία. Και οι δύο με τη στάση και τη συμπεριφορά τους (τουλάχιστον σε αυτό έχει δίκιο ο Γιωργάκης) μεγάλωσαν την Ελλάδα, δεν τη μίκρυναν!
Και οι δυο εδώ γεννήθηκαν , εδώ πήγαν σχολείο, εδώ αγάπησαν τα σπορ, εδώ έμαθαν το μπάσκετ, εδώ του αφοσιώθηκαν , εδώ πούλαγαν ρολόγια, cd και απομιμήσεις τσαντών Louis Vitton, εδώ μοιράζονταν το ίδιο ζευγάρι παπούτσια, εδώ πέρασαν στιγμές ασιτίας και ανέχειας, εδώ επιβίωσαν, εδώ στάθηκαν όρθιοι. Την ώρα που οι φίλοι τους παραπονιόντουσαν διότι δεν είχαν πολλά λεφτά να ξοδέψουν στις διακοπές τους, ο Θανάσης και ο Γιάννης δεν παραπονιόντουσαν κι ας μην είχαν να φάνε!
Οπως είπε κι ένας σοφός, “παραπονιόμουν που δεν είχα παπούτσια να φορέσω ώσπου μια μέρα είδα κάποιον που δεν είχε πόδια”!
“Ελεγα στους φίλους μας ότι αν πέρναγαν τα δικά μας βάσανα, θα είχαν αυτοκτονήσει” μου είπε κάποια στιγμή ο Θανάσης. Οι ίδιοι επέζησαν της φτώχειας κι εύχομαι να επιζήσουν και των υπολοίπων δεινών!
Αφού λοιπόν ξαφνικά ανακαλύψαμε τον Αντετοκούνμπο κι αφού για δυο τρεις μέρες γλεντήσαμε όλοι μαζί την επιλογή του στο ντραφτ και την καλή δημοσιότητα που προσέφερε στη γενέτειρα του, γυρίσαμε στα συνηθισμένα και ξαναγίναμε οι εαυτοί μας: για τόσα πρόσωπα και πράγματα τσακωνόμαστε στην καθημερινότητα μας, πώς, διάβολε, θα μας ξέφευγε ένας μαυράκος γιος μεταναστών που (δήθεν) χαριστικά έγινε Ελληνας πολίτης;
Ενώ υπό άλλες συνθήκες ο Γιάννης δεν θα περνούσε ούτε έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, χθες εισήλθε στα ενδότερα του μετά δόξης και τιμής! Η πρόσκληση που έλαβε η οικογένεια ήταν άλλο ένα επεισόδιο στο συναρπαστικό παραμύθι που ζουν εδώ και μερικές μέρες και ενώ φαινόταν να έχει happy end, ξαφνικά εμφανίστηκε ο κακός λύκος και το χάλασε!
Ευτυχώς που ο Γιαννάκης φεύγει σήμερα με την εθνική ομάδα νέων για τη Σλοβενία και εν συνεχεία θα αφοσιωθεί στο Ευρωμπάσκετ του Ταλλίν, διότι αλλιώς θα είχε απόλυτο δίκιο να μας πετάξει στα μούτρα το χαρτί της απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας και να ξαναγίνει άπατρις!
Αξιον εστί!
Το γράφω επίτηδες αυτό διότι απ΄ ό,τι μου είπε ο ίδιος ο Γιάννης στην εκπομπή “Pick N' Roll” του OTE TV, ο πρωθυπουργός του χάρισε μια εικόνα του “Αξιον Εστί”, δηλαδή της Παναγίας, της εφεστίας προστάτιδος του Αγίου Ορους, για να τον φυλάει εκεί στα ξένα. Καλή ευχή του έδωσε ο πρωθυπουργός του νεαρού πρεσβευτή μας στο ΝΒΑ: Η Χάρη Της θα το φυλάει στα ξένα πολύ καλύτερα απ ό,τι εδώ!
Ο κακός ο λύκος που ενέσκηψε (όχι πάντως ξαφνικά, απροειδοποίητα και απροσδόκητα) έρχεται από άλλο άθλημα: από το... πινγκ πονγκ διότι αυτό ακριβώς το σπορ παίζεται τις τελευταίες ώρες στην πλάτη του Αντετοκούνμπο και επειδή δεν χωράει σε ένα τραπέζι απλώθηκε σε δεύτερο!
Μάλιστα, λες και πρόκειται για σκάκι, ο πρωθυπουργός παίζει δυο παρτίδες σιμουλτανέ: ταυτόχρονα δηλαδή αντιμετωπίζει στο ένα τραπέζι τον Γιώργο-είμαι-πάντοτε-εδώ-Παπανδρέου και στο άλλο την Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, (προ)καλούμενος ν' αποδείξει πώς δεν είναι ο ελέφαντας!
Η μάλλον -μιας και κινούμαστε σε όλο το εύρος της πανίδας- ο Σαμαράς (προ)καλείται ν' αποδείξει πως δεν είναι... χιμπαντζής, όπως ο Αντετοκούνμπο, σύμφωνα με τη λογική του Μιχαλολιάκου. Ναι, εάν δεν το πήρατε χαμπάρι ο ανεκδιήγητος γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής, σχολιάζοντας στην εκπομπή “Επί του Πιεστηρίου” στο Kontra Channel την παρουσία του Γιάννη στο Μέγαρο Μαξίμου και το γεγονός ότι σήκωσε (ο αδερφός του Θανάσης, όχι ο ίδιος, που εκείνη την ώρα κουμπωνόταν για να ανέβει στη σκηνή του ντραφτ) την ελληνική σημαία είπε το εξής ανατριχιαστικό: “Και στο ζωολογικό κήπο άμα δώσετε σε έναν χιμπαντζή μια μπανάνα και μια σημαία, θα είναι Ελληνας”!
Νωρίτερα ο (γνωστός και μη εξαιρετέος) Μιχαλολιάκος ζήτησε από τους παρουσιαστές της εκπομπής να πουν απ' έξω το επίθετο του Γιάννη. “Εάν μπορέσετε να το πείτε, τότε να τον πείτε και Ελληνα. Υπάρχουν πολλοί με ανάλογα επίθετα που έχουν πολεμήσει στο έπος του 1912 ή του 1940;”
Δεν ξέρω για ποιον λόγο ο λεγάμενος δεν συμπεριέλαβε στα έπη και την εθνική αντίσταση(!), όσο για την απορία του σχετικά με το ποιος μπορεί να πει απ' έξω το επώνυμο του παίκτη, εδώ ταυτίζεται με τον Αντρέ Ιγκουοντάλα! Την ώρα του ντραφτ, μόλις επιλέχθηκε ο Αντετοκούνμπο, ο μπασκετμπολίστας των Νάγκετς ποστάρησε στο tweeter το εξής σχόλιο: “Say his name fast as you can three times”! Προφανώς υπέβαλε τον εαυτό του σε αυτό το... μαρτύριο, τα κατάφερε και αμέσως επανήλθε αυτοαποθεούμενος: “Ι said it, I said it”!
Μπράβο Αντρέ, κι εις ανώτερα!
Για τον Μιχαλολιάκο δεν το εύχομαι διότι το θεωρώ σίγουρο ότι τα ανώτερα έρχονται...
Παίζεται, λοιπόν, ένα κουραστικό και ανυπόφορο πολιτικό ή μάλλον πολιτικάντικο πινγκ πονγκ στην πλάτη του Αντετοκούνμπο κι αυτό δεν συνιστά έκπληξη για το εθιμικό δίκαιο μιας χώρας, που έχει τη συνήθεια να τρώει τα παιδιά της κι όταν αυτά είναι δύσπεπτα να τα φτύνει και να τα ξαναμασάει!
Χθες το Υπουργείο Εσωτερικών εξέδωσε ένα διευκρινιστικό δελτίο Τύπου για την υπόθεση του Θανάση και του Γιάννη, τονίζοντας ότι “η ιθαγένεια τους αποδόθηκε απολύτως νόμιμα, βάσει διατάξεων περί ανιθαγένειας που ισχύουν εδώ και πολλά χρόνια και αφορούν σε περιπτώσεις παιδιών που γεννιούνται στην Ελλάδα και είναι ανιθαγενείς”. Στην ίδια ανακοίνωση επισημαίνεται ότι “η μόνη παρέμβαση της Ελληνικής Πολιτείας ήταν να επιταχύνει τις διαδικασίες για να μπορέσει ο ένας εκ των δύο νέων Ελλήνων να συμμετάσχει στις επιλογές του αμερικανικού ΝΒΑ. Την ίδια ευαισθησία δείχνει η Ελληνική Πολιτεία σε όλες τις περιπτώσεις, όπου υπάρχουν έκτακτοι λόγοι, όπως περιπτώσεις υγείας όπου απαιτείται νοσηλεία εκτός Ελλάδος ή περιπτώσεις σπουδών στο εξωτερικό”.
Δεν ξέρω αν στις περιπτώσεις υγείας συμπεριλαμβάνεται και η βλακεία (για να μην πω η... μαλακία) που μας δέρνει ως άχραντο ελληνικό έθνος ή η ιδέα κάποιων πως απευθύνονται-όχι μονάχα σε ανιθαγενείς, αλλά και σε ιθαγενείς με την ... ινδιάνικη έννοια του όρου: αυτό είναι ένα ζήτημα που πολύ φοβάμαι πως ώρες ώρες γίνεται πιο επικίνδυνο κι από τον ίδιο τον καθ' όλα απαράδεκτο και καταδικαστέο ρατσισμό!
Το μόνο που δεν ήθελαν -και δεν τους αξίζει άλλωστε-ο Θανάσης και ο Γιάννης είναι να γίνουν αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης και να ριχτούν βορά στα θηρία της πολιτικής αρένας. Αλλά η Ελλάδα είναι τόσο εθισμένη σε αυτές τις αντιπαραθέσεις, ώστε πρώτα θα μας βγει η ψυχή και μετά το χούι!
Λίγη ώρα πριν από τη συνάντηση του Σαμαρά με τον Αντετοκούνμπο, ο πρωθυπουργός δέχτηκε επίθεση την Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία κάνει λόγο για “βιοτεχνία εξαιρετικών, επιλεκτικών και αδιαφανών πολιτογραφήσεων”, θεωρεί τον Γιάννη Ελληνα “όχι επειδή παίζει καλό μπάσκετ, αλλά επειδή νιώθει ότι μπορεί να μοιράζεται το μέλλον του μαζί μας” και μέμφεται τον πρωθυπουργό για υποκριτική συμπεριφορά...
Στο μύλο της αντιπαράθεσης έριξε νερό και ο Γιώργος Παπανδρέου, που ζήτησε από τον πρωθυπουργό να μη στέκεται στους συμβολισμούς, αλλά να δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο σε αυτή την υπόθεση, υπενθυμίζοντας την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας, επί ημερών αντιπολίτευσης, αλλά και όταν ανέβηκε στην εξουσία, να στηρίξει τον νόμο 3838 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την απόδοση της ιθαγένειας.
Αυτά λοιπόν ακούει, διαβάζει, μαθαίνει ο Γιαννάκης και (υποθέτω πως θα) φρίττει! Δεν πρόλαβα να το συζητήσω μαζί του, ούτε με τον Θανάση που βρισκόταν εκ παραλλήλου στο στούντιο, αλλά ό,τι και να απαντούσαν τα δυο παιδιά, δεν έχει πια σημασία. Και οι δύο με τη στάση και τη συμπεριφορά τους (τουλάχιστον σε αυτό έχει δίκιο ο Γιωργάκης) μεγάλωσαν την Ελλάδα, δεν τη μίκρυναν!
Και οι δυο εδώ γεννήθηκαν , εδώ πήγαν σχολείο, εδώ αγάπησαν τα σπορ, εδώ έμαθαν το μπάσκετ, εδώ του αφοσιώθηκαν , εδώ πούλαγαν ρολόγια, cd και απομιμήσεις τσαντών Louis Vitton, εδώ μοιράζονταν το ίδιο ζευγάρι παπούτσια, εδώ πέρασαν στιγμές ασιτίας και ανέχειας, εδώ επιβίωσαν, εδώ στάθηκαν όρθιοι. Την ώρα που οι φίλοι τους παραπονιόντουσαν διότι δεν είχαν πολλά λεφτά να ξοδέψουν στις διακοπές τους, ο Θανάσης και ο Γιάννης δεν παραπονιόντουσαν κι ας μην είχαν να φάνε!
Οπως είπε κι ένας σοφός, “παραπονιόμουν που δεν είχα παπούτσια να φορέσω ώσπου μια μέρα είδα κάποιον που δεν είχε πόδια”!
“Ελεγα στους φίλους μας ότι αν πέρναγαν τα δικά μας βάσανα, θα είχαν αυτοκτονήσει” μου είπε κάποια στιγμή ο Θανάσης. Οι ίδιοι επέζησαν της φτώχειας κι εύχομαι να επιζήσουν και των υπολοίπων δεινών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου