Υπάρχουν ήττες που πονάνε κι αυτή της Εθνικής Νέων από το Ουζμπεκιστάν είναι μια τέτοια. Η Εθνική μας έχει κάθε δίκιο να διαμαρτύρεται για την ανεκδιήγητη διαιτησία του απίθανου Νουαμαντιέ Ντου από την Ακτή Ελεφαντοστού: το πέναλτι που έδωσε σε βάρος του Κουρμπέλη, σε συνδυασμό με την αποβολή του παίκτη του Αστέρα, είναι μια απόφαση που ξεπερνά κάθε επίπεδο γελοιότητας.
Προφανώς έπειτα από αυτή τη φάση, που έφερε και το εις βάρος της 1-2, η προσπάθεια της ομάδας του Τσάνα έγινε τρομερά δύσκολη. Οι Ουζμπέκοι, που είχαν αφήσει το ματς με την Ουρουγουάη, είχαν περισσότερη ενέργεια, παίζοντας με παίκτη παραπάνω μας έτρεξαν, βρήκαν πάλι από πέναλτι ένα τρίτο γκολ κι ενώ ο Ντου είχε προηγουμένως αρνηθεί ένα στο Διαμαντάκο. Όμως θα είναι λάθος να αποδοθεί αποκλειστικά στη διαιτησία ο αποκλεισμός: οι υπεύθυνοι της ομάδας θα είναι κακό να υιοθετήσουν αναγνώσεις ρηχές και αντιποδοσφαιρικές που συνηθίζονται από ομάδες της Super League. Ο διαιτητής έκανε τα λάθη του και η ομάδα τα δικά της.
Φαβορί
Είναι αλήθεια πως σε αυτό το ματς η Εθνική μας ήταν ίσως για πρώτη φορά φαβορί -ή, για να το πω αλλιώς, δεν ήταν κατανοητό εύκολα τι ακριβώς μπορούσε να φοβηθεί από τον σκληρό, αλλά κάπως άτεχνο αντίπαλό της. Οι προπονητές επισήμαναν αμέσως τρία πράγματα: το πρώτο ότι οι Ουζμπέκοι είχαν κάνει δυο σπουδαία ματς με Νέα Ζηλανδία και Κροατία, δείχνοντας σε αυτά δυνατότητες, το δεύτερο ότι ο αντίπαλος είχε κάνει οικονομία δυνάμεων με την Ουρουγουάη αφού είχε προκριθεί πριν το ματς αρχίσει και το τρίτο ότι η Εθνική μας έχει προβληματάκια διαχείρισης της μπάλας απέναντι σε κλειστές άμυνες και τα είχαμε δει και με την Παραγουάη και με το Μάλι. Αλλά όλα αυτά είναι δύσκολο να τα βάλεις στο κεφάλι παικτών που ουσιαστικά τα τρία τελευταία χρόνια σε επίσημα ματς είχαν μία ήττα όλη κι όλη από την πανίσχυρη Ισπανία στο Ταλίν, και μάλιστα με 1-0.
Μπλαζέ
Η Εθνική μας δεν ψυχοπλακώθηκε από τον ρόλο του φαβορί. Απλώς ως φαβορί λειτούργησε πολύ μπλαζέ, πετώντας ένα ημίχρονο -το πρώτο. Η παρατεταμένη κατοχή της μπάλας (που έφτασε και στο 65% στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου…) από τη στιγμή που δεν συνδυαζόταν με δημιουργία ευκαιριών, ήταν μάλλον πρόβλημα και όχι καλό σημάδι. Ο Τσάνας, που την ομάδα την ξέρει καλύτερα απ' όλους, θέλησε λίγο να τη σκληρύνει στη μέση περνώντας τον Κουρμπέλη στα χαφ: το κακό το έβλεπε, ειδικά όταν διέκρινε ότι η άμυνά μας είχε τα προβληματάκια της με τον Σεργκέεφ. Όμως πριν αυτή η κίνηση αποδώσει, ο Κουρμπέλης αποβλήθηκε και μετά το ματς έγινε ροντέο. Στο ροντέο η Ελλάδα δεν είναι καλή: είναι καλή όταν είναι μεθοδική, συμπαγής, οργανωμένη. Όταν γεμίσει την ενδεκάδα της επιθετικούς ή όταν βγει υπερβολικά μπροστά (όπως την προστάζουμε διάφοροι δημοσιογράφοι…) δεν δημιουργεί. Απλά αυτοκαταστρέφεται.
Τύπος
Είναι ένα πικρό πάθημα ο αποκλεισμός από το Ουζμπεκιστάν, αλλά πρέπει να γίνει μάθημα για όλους. Πρώτα για τα παιδιά της ομάδας -που παιδιά είναι ακόμα. Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν μόνο με χάδια και ζαχαρωτά: χρειάζονται και καμιά σφαλιάρα κι αυτή θα τη θυμούνται για πάντα. Έπειτα είναι μάθημα για όλους εμάς που τις Εθνικές τις παρακολουθούμε και τις κριτικάρουμε: νομίζω πως αυτό το ματς θα πρέπει να το θυμόμαστε όταν αξιολογούμε τις δυνατότητες των Εθνικών ομάδων μας. Ας το χωνέψουμε πως παρά τη γενικότερη πρόοδο, αν δεν υπάρχει τακτική οργάνωση του παιχνιδιού, σοβαρότητα και συγκέντρωση, οι σκληρές ήττες παραμονεύουν. Πρόοδος υπάρχει, αλλά ο δρόμος είναι πάντα μακρύς και δύσβατος.
Κύκλος
Η ομάδα αυτή ολοκλήρωσε κάπως πικρά ένα μεγάλο και θεαματικό κύκλο επιτυχιών που ξεκίνησε πριν τρία-τέσσερα χρόνια. Εμένα ήδη με προβληματίζει η επόμενη Νέων, αυτή που θα πρέπει να φτιάξει ο Θόδωρος Παχατουρίδης ξεκινώντας από ανάλογη αφετηρία με αυτή από την οποία κάποτε ξεκίνησαν ο Τσάνας και ο Γεωργόπουλος. Αν η νέα ομάδα των Νέων, με τον Σουνά, τον Ιωαννίδη, τον Σιώπη, τον Φούντα κ.λπ. έχει εξίσου καλά αποτελέσματα, θα έχουμε αποκτήσει συνέχεια. Και θα μπορούμε με μεγαλύτερη σιγουριά να μιλάμε για ένα αληθινό εθνικό σχεδιασμό που αποδίδει καρπούς...
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου