Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Ο τύπος με το ανοιχτό πουκάμισo!!

Ο Σταύρος Κόλκας παρακολουθεί από κοντά την προετοιμασία του ΠΑΟΚ και καταγράφει για το gazzetta την καθημερινότητα!
Εύκολο πράγμα η απαξίωση στο ποδόσφαιρο είναι αλήθεια. Μέχρι και εγώ που ήμουν αρνητικός στη μεταγραφή Σπυρόπουλου, παρακαλάω τώρα να βρει κλίμα να αποδώσει σύμφωνα με αυτά που μπορεί. Τα οποία μπορεί και να μη τα είδαμε ποτέ στον Παναθηναϊκό.
Όπως δεν είχαμε δει ποτέ στον Παναθηναϊκό αυτά που έκανε ο …τελειωμένος Φρατζέσκος όταν τον πήραμε ή ο ακόμη πιο τελειωμένος Μαραγκός που συγκαταλέγεται μέσα στη δεκάδα – λέω εγώ – των καλύτερων χαφ του ΠΑΟΚ τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Καμιά φορά, είναι και το κλίμα που συναντάς σε μια ομάδα και ο Παναθηναϊκός δεν είναι και πρότυπο ομάδας σε τέτοια θέματα. Είναι εξευγενισμένος Ολυμπιακός, αλλά επί της ουσίας τα ίδια κάνουν στους παίκτες. Άμα δε με πιστεύετε, ρωτήστε παίκτες που πέρασαν από Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ για να σας πούνε.
Το θέμα μας βέβαια δεν είναι ο Σπυρόπουλος, αλλά το τι συμβαίνει στο Λέομπεν. Εκτός του ότι ο κεντρικός δρόμος νεκρώνει κατά της 20.00 το απόγευμα, μου συνέβη κάτι που πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας.
Μπήκα σε ένα μπαρ που έπαιζε καλές μουσικές, που για εμένα καλές μουσικές συνδυάζονται με λίγο σκληρό ήχο από nu metal μέχρι και stone rock. Έπαιζε τις μουσικές μου. Κάθομαι στο μπαρ όλο χαρά, παίρνω το ποτό, πληρώνω μόλις 3,5 ευρώ για βότκα πορτοκάλι – μη κράξει κανείς δεν έχει κοκτέιλ εκεί – και πάω προς τα έξω για να βρω τους άλλους που είχαν καθίσει στα τραπέζια έξω από το μπαρ.
Στη πόρτα με κρατάει ένας σεκιουριτάς, τον κρατάω και εγώ. Μου λέει απαγορεύεται να βγεις έξω. Ήταν η στιγμή που διαπίστωσα πως έφαγα πόρτα βγαίνοντας από ένα μπαρ.
Οι άνθρωποι απαγορεύουν στο κοινό να πίνει ποτέ έξω από το μπαρ παρότι έχει τραπέζια, τη στιγμή που μέσα στο μπαρ υπήρχαν από γκοθούδες μέχρι και τυρολέζες που ουρλιάζανε, ο κλασικός βλάκας σουρωμένος με ανοιχτό πουκάμισο που φώναζε στο αυτί οποιουδήποτε όντος είχε βυζιά – είναι ο ίδιος που εμφανίζεται σε πάρτι σε μπιτς μπαρ με τη σφυρίχτρα – και τέσσερις μέρες μετά δεν το έχω χωνέψει το σκηνικό.
Φεύγοντας από το μπαρ αφού ήπια δυο ποτά μόνος γιατί τα άλλα τα μοσχάρια δεν μπαίνουν πουθενά άμα δεν παίζει Καράς και Πάολα, είδα ένα ασθενοφόρο να τρέχει σε μεγάλες ταχύτητες και με αναμμένη τη σειρήνα. Ευχήθηκα μέσα μου, κάποιος να έχει σακατέψει αυτόν με το ανοιχτό πουκάμισο, προσφέροντας υπηρεσίες στην ανθρωπότητα.
Προσπαθώ να σκεφτώ ποιος θα ήταν ο τύπος με το ανοιχτό πουκάμισο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σίγουρα ο Τοροσίδης στα νιάτα του – τώρα σοβαρεύτηκε – ο Γιαννιώτας μέχρι τα γεράματά του, έχω και κάποιους μάνατζερ στο μυαλό μου, ενώ από προπονητές μου βγαίνουν πολλοί σε βλάκα αλλά δεν φτάνουν τον τύπο με το ανοιχτό πουκάμισο.
Η καθημερινότητα δίπλα στον Στέφενς πάντως, με έχει κάνει να καταλάβω πως η ζωή είναι ωραία. Βάζει τον Λόκχοφ να κάνει την προπόνηση και την παρακολουθεί με τον ΓΧ. Όταν παίζουν παιχνίδια οι παίκτες πάει για να τους κάνει χαβαλέ, ενώ όταν κάποιους λέει πως έχει ενοχλήσεις του κόβει την όρεξη και τον τσαμπουκά.
Ο Στέφενς έχει φιλοσοφήσει τη ζωή. Σου λέει παιδιά είναι άστα να παίξουν ελεύθερα, απλά να ξέρουν πως αν απελευθερωθούν πολύ, υπάρχει ενδεχόμενο να προπονούνται παρέα με τον ίβιτς.
Δεν τους δίνει και πολλές πληροφορίες. Λίγες και μετρημένες. Για να βγούνε στο γήπεδο, γιατί αν τα μπουκώσεις τα παιδιά, μετά θα γίνει του… Δώνη.
ΥΓ Ρέφικ, έχει μείνει κενή η μπλούζα με το δέκα. Ενημερωτικά…
Πηγή: gazzetta.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: